Στα Καλάβρυτα παλιές μεγάλες δόξες του ποδοσφαίρου

Οι βετεράνοι μεγάλοι άσοι του ελληνικού ποδοσφαίρου συνεχίζουν να πορεύονται μαζί. Αυτό το αποδεικνύει και το σημερινό φωτογραφικό στι...

Οι βετεράνοι μεγάλοι άσοι του ελληνικού ποδοσφαίρου συνεχίζουν να πορεύονται μαζί.

Αυτό το αποδεικνύει και το σημερινό φωτογραφικό στιγμιότυπο στα Καλάβρυτα με την ποδοσφαιρική παρέα των Γιάννη Γούναρη και Κώστα Αϊδινίου με τις συζύγους τους και των Άγγ. Λεπίδα και Αλ. Χουλιάρα.

Γιάννης Γούναρης (γενν. 15 Μαρτίου 1952,Θεσσαλονίκη)

Αγωνιζόταν στη θέση του δεξιού ακραίου αμυντικού και το καλοκαίρι του 1970 μετακινήθηκε από τη Δόξα Νεαπόλεως στον ΠΑΟΚ. Καθιερώθηκε άμεσα στην α΄ ομάδα, αποτέλεσε βασικό της στέλεχος επί 12 αγωνιστικές περιόδους και είναι χαρακτηριστικό ότι συνήθως απουσίαζε το πολύ σε 3 παιχνίδια Α΄ Εθνικής κατηγορίας τη χρονιά (26 από τα 402 σύνολο).[4] Αναδείχθηκε πρωταθλητής την 1975-76, δευτεραθλητής τις 1972-73 και 1977-78, ενώ κυπελλούχος Ελλάδας τα έτη 1972 και 1974, έχοντας λάβει μέρος σε 7 τελικούς του θεσμού (συνεχώς μεταξύ 1971 και 1974).
Το 1982 εντάχθηκε στον Ολυμπιακό Πειραιώς, όπου κατέκτησε έναν δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος την περίοδο 1982-83. Εγκατέλειψε την ενεργό δράση με τον Μακεδονικό Νεάπολης, όταν αυτός το 1987 υποβιβάστηκε στη Γ΄ Εθνική.

Με την εθνική Ελλάδας
Το 1971 χρίστηκε διεθνής με την ομάδα Ανδρών στα 19 του,[2] πριν συμπληρώσει 12 μήνες ως παίκτης της Α΄ κατηγορίας. Μέχρι το 1983 αγωνίστηκε 27 φορές για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και τις 5 υπήρξε αρχηγός του, με την προτελευταία να είναι το 0-0 από την εθνική Αγγλίας στο στάδιο Γουέμπλεϊ. Προηγουμένως, διατέλεσε μέλος της ομάδας που προκρίθηκε για την τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1980 –τότε Κύπελλο Εθνών Ευρώπης– της Ιταλίας, αγωνιζόμενος κατά την τρίτη και τελευταία συνάντηση της Ελλάδας, μία ακόμα τιμητική ισοπαλία χωρίς τέρματα απέναντι στην τελική νικήτρια της διοργάνωσης Δυτική Γερμανία.
Επίσης, μετείχε στην εθνική Ελπίδων που κατέκτησε το αντίστοιχο Βαλκανικό κύπελλο το 1969 (2ο) και 1971 (4ο).

Προπονητική σταδιοδρομία
Την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του πορείας, διαδέχθηκε η προπονητική και το Φεβρουάριο του 1988 προσλήφθηκε από τον Ολυμπιακό ως τεχνικό δίδυμο με τον Παύλο Γρηγοριάδη.[1] Παρέμεινε στην ομάδα το καλοκαίρι αναλαμβάνοντας βοηθός του Γιάτσεκ Γκμοχ, μετά την απομάκρυνση του οποίου την οδήγησε έως το τέλος της αγωνιστικής περιόδου. Κατά την επόμενη 20ετία ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, οι Skoda Ξάνθη (για τρεις θητείες), ΠΑΣ Γιάννινα, ΠΑΟΚ, ΦΑΣ Νάουσα, Δόξα Δράμας, Πανιώνιος, ΑΓΣ Καστοριά (δύο), Πανσερραϊκός, Λεβαδειακός, ΠΑΣ Λαμία, Νίκη Βόλου (δύο) και Απόλλων Θεσσαλονίκης. Το 2006 εργάστηκε στον Πανθρακικό (της Β΄ Εθνικής), τον επόμενο χρόνο εκ νέου με τον ΠΑΣ Λαμία (στη Γ΄) και το 2008 τον ΠΑΣ Πρέβεζα (επίσης).

Κώστας Αϊδινίου (Φλώρινα, 2 Φεβρουαρίου 1948) 

Πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως μέσος.
Σε συλλογικό επίπεδο
Έγινε ευρύτερα γνωστός αγωνιζόμενος με τη φανέλα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης επί μία δεκαετία (1964-74) ως μέσος. Ακολούθησε το 1974 ο Ολυμπιακός, παραμένοντας μέχρι το 1978, όταν και επέστρεψε στον Ηρακλή για μία περίοδο (1978-79), όπου και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.
Στις εθνικές ομάδες
Αγωνίστηκε 7 συνολικά φορές με την εθνική Ελλάδας, το διάστημα 1968-1974, σημειώνοντας τρία τέρματα. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1968 στον εντός έδρας νικηφόρο φιλικό αγώνα με την Αίγυπτο (4-1), όταν υπό τις οδηγίες του Νταν Γεωργιάδη αγωνίστηκε σε ολόκληρο το ενενηντάλεπτο, σημειώνοντας παράλληλα και το δεύτερο τέρμα της ελληνικής ομάδας.
Επίσης, αγωνίστηκε στην εθνική Ελπίδων, με την οποία το 1969 κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο.