Γεώργιος Δ. Φωτόπουλος: Δώδεκα Σουλιμαίοι – δεκατρείς καπεταναίοι

γράφει ο Γεώργιος Δ. Φωτόπουλος  Πρόσφατα έδωσα στη δημοσιότητα κείμενο από δώδεκα σελίδες, με το οποίο αναλύω λεπτομερώς τους κινδύ...

γράφει ο Γεώργιος Δ. Φωτόπουλος 

Πρόσφατα έδωσα στη δημοσιότητα κείμενο από δώδεκα σελίδες, με το οποίο αναλύω λεπτομερώς τους κινδύνους, οι οποίοι απειλούν τον τόπον μας και τη Χώρα μας γενικότερον. 

Πέραν αυτού παραθέτω απόψεις και προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, για την αντιμετώπιση των κινδύνων, οι οποίοι μας απειλούν, ο κυριότερος των οποίων είναι η αλληλοφαγωμάρα μας.

Έρχονται στη συνέχεια κάποιοι σοφοί, έλκοντες την καταγωγήν από τα χωριά μας και αλλοιώς ερμηνεύουν τα πράγματα.

Ασφαλώς και είναι εύκολο να αντιληφθεί οποιοσδήποτε τον λόγον, πλην η αλήθεια φαίνεται από πολύ μακριά, πέραν του ότι δεν έχω ανάγκη από εγκώμια και επιδαψιλεύσεις. Την Ιστορίαν μου την έγραψα και ως εκ τούτου ουδέν έτερον αναμένω. Απλώς αντλώ από την εμπειρίαν μου και ενημερώνω, όποιους φυσικά επιθυμούν, καθ’ ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά με διαφορετικούς ανθρώπους.

Ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει και να πράττει ό,τι θέλει, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας, του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και μακριά από κάθε αμετροέπειαν. 

Όμως: «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά».

Παραθέτω εν αποσπάσματι το ουσιοδέστερον – κατά την γνώμην μου – από όσα γράφω στο δημοσίευμά μου: «οι οποιοιδήποτε αντίπαλοί μας αξιολογούν και αξιοποιούν επ’ ωφελεία τους και σε βάρος μας τη δική μας αλληλοφαγωμάρα. Τούτο σημαίνει ότι η καλλίτερη άμυνα είναι η μεταξύ μας σύμπνοια, ο αλληλοσεβασμός και η προσοχή στον λόγον και στα έργα, καθώς και η σωστή ενημέρωση». Ο Περικλής σε μία από τις τελευταίες του δημηγορίες είχε πει στους συμπολίτες του: «Περισσότερο έχω φοβηθεί τα δικά μας σφάλματα παρά την επιβουλή, τις επιθετικές βλέψεις των αντιπάλων μας». 

Σε δύο Ελληνόπουλα, σε δύο δικά μας παιδιά, επεφύλαξεν η τύχη να κρατούνται χωρίς λόγον στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στην Ανδριανούπολη και εμείς περί άλλων τυρβάζουμε. Δυστυχώς ο κλήρος πέφτει πάντα στους γενναίους. 

Ορισμένα από τα θέματα της Χώρας μας, τα οποία άπτονται της εξωτερικής πολιτικής ευρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. 

Αφήνω κατά μέρος την πληθύν των εσωτερικών μας προβλημάτων.

Στα χωριά μας έχουμε μείνει «τρεις και ο κούκος» και έχουμε κατακλυσθεί από το δέλεαρ της εξουσιοθηρίας. Αλλά που αφήνουμε την προσωπικήν προβολήν, η οποία δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος του ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος. Ενταύθα οφείλω να επισημάνω ότι προέχει το κοινόν, το οποίον αποτελεί τη βάση του ατομικού. 

Στις 13 Απριλίου ε.ε., κατά την ομιλίαν του στον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Δροβολοβού ο Εκπρόσωπος της Τοπικής Κοινότητας κ. Σπυρίδων Λάμπος, εντόπισε τους δύο κυριότερους παράγοντες συρρίκνωσης του πληθυσμού στη Χώρα μας, ήτοι: «Την υπογεννητικότητα και την φυγήν των νέων μας σε ξένες χώρες».

Προς τιμήν του, έπειτα από δεκατέσσερεις ημέρες, 27 Απριλίου, γράφει στον ημερήσιον τύπον ο Ιστορικός Συγγραφέας κ. Σαράντος Ι. Καργάκος: «Η κρίση κάποτε θα περάσει και θα μπορούσε να περάσει εντός τριετίας, αν υπήρχε σωστή και όχι “καβγατζίδικη” πολιτική. Αυτό που δεν θα περάσει και που θα κάνει τη χώρα μας άδειο “κουφάρι” είναι η υπογεννητικότητα και η φυγή ακμαίων νέων στο εξωτερικό. Τα λαμβανόμενα μέτρα μάλλον ευνοούν την υπογεννητικότητα. Και κάτι που είναι πολύ βασικό: δεν καλλιεργείται στη χώρα μας – μεταξύ των νέων – η κουλτούρα της παιδοποιίας. Θα έλεγα ότι καλλιεργείται το αντίθετο. Έτσι πολλά νέα ζευγάρια θεωρούν “in” το να ανατρέφουν ένα σκυλί και όχι ένα παιδί!».

Κατόπιν όλων των ανωτέρω, δεν χρειάζεται πολλή σοφία, για να αντιληφθούμε ότι τρώμε τις σάρκες μας.

Και όλα αυτά, γιατί: «δώδεκα Σουλιμαίοι, δεκατρείς καπεταναίοι». Παμπάλαιο το κοινωνικόν μας πρόβλημα της αλληλοφαγωμάρας. Μέσα στην καρδιά του Τρωϊκού Πολέμου διεταράχθησαν οι σχέσεις Βασιλέων εκ ταπεινών ελατηρίων. 

Καιρός λοιπόν να παραμερίσουμε τυχόν υπάρχοντα μίση και πάθη, καθώς και κοντόφθαλμα συμφέροντα, καλλιεργώντας έτσι την αμοιβαίαν αγάπην και αλληλοσεβασμόν.

«Οὔτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν» (Σοφοκλέους Αντιγόνη 521).

Τούτο, για όποιον τυχόν δεν είναι πρόχειρος σημαίνει: «Ζω για ν’ αγαπώ και ν’ αγαπιέμαι και όχι για να μισώ».

Εξ άλλου ο Απόστολος Παύλος είπεν: «Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καί τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δέ μή ἔχω, γέγονα χαλκός ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον. Καί ἐάν ἔχω προφητείαν καί εἰδῶ τά μυστήρια πάντα καί πᾶσαν τήν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί».

Γεώργιος Δ. Φωτόπουλος 

Από Καμενιάνους Καλαβρύτων