Για του λόγου το αληθές.

Στις 5 τρέχοντος μηνός ο ηλεκτρονικός τύπος της έγκριτης Τοπικής Εφημερίδας ΩΡΑ των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ εφιλοξένησε κείμενον του γράφοντος, σχετι...

Στις 5 τρέχοντος μηνός ο ηλεκτρονικός τύπος της έγκριτης Τοπικής Εφημερίδας ΩΡΑ των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ εφιλοξένησε κείμενον του γράφοντος, σχετικά με την αξιολόγηση του Παραδοσιακού Τραγουδιού στα πλαίσια των εκδηλώσεων ΚΑΜΕΝΙΑΝΙΑ 2018.

Προφανώς εκ πεπλανημένης - λόγω σπουδής – αντίληψης των πραγμάτων εκ μέρους ενίων αναγνωστών, το δημοσίευμα εσχολιάσθη εκ των ανωτέρω κατά τρόπον ήκιστα κολακευτικόν.

Στην προ τελευταία παράγραφο του συγκεκριμένου δημοσιεύματος επισημαίνεται επί λέξει: «Ούτως εχόντων των πραγμάτων βραβεύουμε, τόσον τα παιδιά που συμμετείχαν  στο διαγωνισμό Παραδοσιακού Τραγουδιού, όσον και τα παιδιά που συμμετείχαν στον Πολιτιστικό Διαγωνισμό, με την ευχήν για το καθένα χωριστά : «Αἰέν ἀριστεύειν καί ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων». 

Η ευχή αυτή συμπεριλαμβάνει όλα τα παιδιά του τόπου μας και αποτελεί δι’ αυτά υψίστην τιμήν και βαρείαν ευθύνην. 

Ένας ηγεμόνας της Τρωϊκής εποχής στέλνει το γυιό του στον πόλεμον και δίνει σ’ αυτόν την τελευταίαν παραίνεση, υποθήκην και εντολήν, της οποίας το περιεχόμενο είναι η ευγενής άμιλλα: «Αἰέν ἀριστεύειν καί ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, μηδέ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν». Δεν τον εκόσμησεν ασφαλώς ούτε με μπρούντζινα ούτε με χάλκινα ποικίλματα. 

Την υπεροχήν και τα αριστεία τα προσφέρουν οι μεγάλοι και δύσκολοι αγώνες, οι οποίοι γίνονται για τα μεγάλα ιδανικά του ανθρώπου και του πολιτισμού, ιδιαίτερα δε χάριν της Πατρίδος (Μάρκος Μπότσαρης –Μάχη Κεφαλοβρύσου, όπου την προτεραίαν της μάχης έσχισε το δίπλωμα της στρατηγίας του, λέγοντας: «Αύριο….. όποιος σταθεί παλληκάρι, ας πάρει το δίπλωμά του στη μάχη». Και το πήρε με ένα θανατερό βόλι στο δεξί μηλίγγι).

Ζωήν και υγείαν να έχουν τα παιδιά μας και έχουν καιρό μπροστά τους, ώστε οι αγώνες τους να γίνουν άθλοι και τα έπαθλα δόξα. Μαζί με τους συνηλικιώτες μου εξεκίνησα από ένδεκα μηνών και ακόμη δεν ετελείωσα.

Πέραν αυτών οφείλω να επισημάνω την αθέλητη παράλειψη ότι στο τραγούδι: «δακρυσμένο φεγγάρι θα γίνω…», Συνοδός του Νίκου του Παναγόπουλου ήταν ο μαθητής Γ΄ Τάξης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χρήστος Κυριακόπουλος του Αθανασίου από τους Κανενιάνους, γόνος της μεγάλης οικογένειας των Κυριακοπουλέων, οι οποίοι διακρίνονται για το γλέντι και την φιλοξενίαν.

Ο Χρηστάκης από την προνηπιακήν ηλικίαν του, όταν ακόμη δεν μπορούσε να ειπεί στους επισκέπτες να καθίσουν για φαγητό, έλεγε το περίφημο εκείνο: «κάτσε μαμ». Από εκεί και πέρα επιβεβαιώνεται η λαϊκή παροιμία: «Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει και αν πέσει παραπέρα, ο ίσκιος θα το πιάσει». 

Ο παππούς του και η γιαγιά του, άνθρωποι με ήθος και αξιοπρέπειαν, άνθρωποι της δουλειάς και του μόχθου, απέκτησαν έξι παιδιά, τα οποία οδήγησαν στον κοινωνικόν στίβον με όλες τις αρετές για την δημιουργίαν λαμπρών οικογενειών, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια του Θανάση και της Μαρίας, γονέων του Χρηστάκη.

Ο παππούς του Χρήστος ή Χρηστιάς έλαβε μέρος σε τρεις πολέμους και μάλιστα εις την πρώτην γραμμήν του πυρός. Όμως στάθηκε μακριά από κάθε βρώμικην ενέργειαν μέσα στον κυκεώνα, τον οποίον εδημιούργησαν: η κατοχή ξένων στρατευμάτων στη Χώρα μας και ο εμφύλιος, ο αδελφοκτόνος σπαραγμός, στον οποίον ήχθημεν, για λόγους οι οποίοι εκφεύγουν του παρόντος δημοσιεύματος. 

Παρ’ όλα αυτά ο Χρήστος ο Κυριακόπουλος, ως πολίτης πλέον οικειοθελώς, με ακεραίαν την ευθύνην, με φιλοπατρίαν, με ακμαίον ηθικόν, που ξεπέρασε κάθε προσδοκίαν, με παράτολμον θάρρος από την μέθην για λευτεριά, συμμετείχε στην επιχείρηση – αποκοτιά, κατά τον αείμνηστον Λάμπην Λούκον - αιχμαλωσίας γερμανικού στρατιωτικού αυτοκινήτου στις 19 Σεπτεμβρίου 1943 επί της αμαξιτής οδού Καλαβρύτων – Ψωφίδας στη θέση Μιντζίνο, στα όρια των Κοινοτήτων Καμενιάνων – Αγριδίου Καλαβρύτων (Ιστορικό Λεξικό της Επαρχίας Καλαβρύτων, Αθανασίου Δ. Τζώρτζη Τόμος Ζ΄).

Στο μικρό Χρηστάκη ευχόμεθα να ξεπεράσει τον παππού του και τη γιαγιά του, αλλά και τους γονείς του στους ηθικούς και πνευματικούς αγώνες, ακόμη και σε κρίσιμες ημέρες.      

Παραθέτω φωτογραφίαν του ζευγολάτη Χρήστου Κυριακόπουλου, περιβεβλημένου με την χαράν της δημιουργίας, την λαμπρότητα, την αίγλην και την ευλογίαν της Θείας Χάριτος. 

Ευχαριστώ πολύ 

Φωτόπουλος Δ. Γεώργιος –Γιωργάκης 

Από Καμενιάνους Καλαβρύτων