Με θλίψη και συγκίνηση πληροφορήθηκε ο εκπαιδευτικός κόσμος και όλη η ελληνική κοινωνία την εκδημία του μεγάλου και καταξιωμένου πανεπιστ...
Ο Θεοφάνης (Φάνης) Κακριδής, ομότιμος καθηγητής κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό επιστημονικό και πνευματικό έργο αλλά και το αποτύπωμα μιας ισχυρής προσωπικότητας, που αγωνίστηκε για την κοινωνική πρόοδο και τη δημοκρατία, για την μόρφωση των νέων ανθρώπων και την Παιδεία.
Μεγάλη απώλεια για τα κλασικά γράμματα! Δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει! Φτωχότερη έμεινε η Πανεπιστημιακή, η Ακαδημαϊκή και η ευρύτερη Εκπαιδευτική κοινότητα!
Στο μυαλό όλων έρχεται η γλυκιά ανάμνηση της τιμητικής για μας παρουσίας του στην πόλη μας, δύο φορές μάλιστα.
Η πρώτη ήταν στο ξεκίνημα του Συνδέσμου μας, το 1995, σε μια καθαρά φιλολογική συνάντηση στη Βιβλιοθήκη της πόλης μας με θέμα: «ασκήσεις ελληνικών και όχι μόνο» και πιο πρόσφατα, το 2013 (πριν 5 χρόνια), όπου το κοινό της πόλης απόλαυσε τον εύχυμο και γοητευτικό του λόγο στη διάλεξη με θέμα: «Πώς περιγράψαν οι αρχαίοι τη φύση».
Στην τελευταία, μάλιστα, είχαμε την ευκαιρία να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στον άνθρωπο και δάσκαλο, που κόσμησε την Επιστημονική Πανεπιστημιακή Κοινότητα με το εύρος και την εγκυρότητα των επιστημονικών του γνώσεων, την αδιαμφισβήτητη πνευματική προσφορά του και το ηθικό ανάστημά του και να του αποδώσουμε την προσήκουσα τιμή και τον δέοντα σεβασμό απονέμοντάς του τιμητική πλακέτα για την πολύτιμη προσφορά του στην ελληνική πανεπιστημιακή εκπαίδευση και στην πνευματική ζωή του τόπου μας!
Ο Φ. Κακριδής ανήκε σε εκείνη τη μεταπολεμική γενιά των εκπαιδευτικών που αγωνίστηκε για την «μεγάλη ιδέα» στην εκπαίδευση, για να γίνει η μεταρρύθμιση που γενιές και γενιές περίμεναν.
Με την άνεση του εύρους της παιδείας του, την ευπροσηγορία του, τον υψηλό δείκτη ταχύτατης και εύστοχης αντίληψης, το θάρρος, την ευγένεια ψυχής, την ανθρωπιά και την αρετή του πολύ γρήγορα αναδείχθηκε σε πρότυπο πανεπιστημιακού δασκάλου και Μέντορα για πολλούς φοιτητές του.
Πίστευε ότι το χρέος του ακαδημαϊκού δασκάλου απέναντι στους φοιτητές του δεν τελειώνει την ημέρα που αποφοιτούν, αλλά συνεχίζεται και μετά το διορισμό τους. Έτσι μετέφρασε ξένα βιβλία χρήσιμα στους εκπαιδευτικούς, συμμετείχε σε επιμορφωτικά σεμινάρια με ομιλίες και μαθήματα.
Στοχαστής και οραματιστής, με Βαθιά δημοκρατική συνείδηση, χαρισματικός και δημιουργικός δάσκαλος, αγωνίστηκε να μεταγγίσει την ουσία του ελληνικού πνεύματος στη σύγχρονη εποχή, δηλαδή τη διαλεκτική πορεία της σκέψης, την αγωνιστικότητα της φυλής, την απλότητα, την αλήθεια.
Αγαπημένε μας Δάσκαλε σε αποχαιρετούμε με γλυκιά νοσταλγία ανακαλώντας στη μνήμη μας μια προσφιλή σου φράση: «είναι καιρός που έχω απαρνηθεί τα πρέπει, εκτός από ένα που λέει πως ο δάσκαλος πρέπει να φανερώνει την αλήθεια»!
Σε προπέμπουμε στο μεγάλο ταξίδι σου με συγκίνηση και με τα λόγια του Πλουτάρχου, που σου αφιερώσαμε στην τιμητική πλακέτα:
«διδασκάλους γὰρ ζητητέον τοῖς τέκνοις, οἳ καὶ τοῖς βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι καὶ ταῖς ἐμπειρίαις ἄριστοι»! (Θα πρέπει να αναζητούμε δασκάλους για την μόρφωση των παιδιών μας που να είναι αδιάβλητοι στην συμπεριφορά τους και άριστοι στο γνωστικό τους αντικείμενο).
Θα σε θυμόμαστε όλοι με αγάπη και συγκίνηση!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της αττικής γης που θα σε σκεπάσει!
Αιωνία και άληστος η μνήμη σου!
Για το Δ. Σ. του Συνδέσμου Φιλολόγων Αιγιαλείας και Καλαβρύτων
Η Πρόεδρος Η Γ. Γραμματέας
Αρχοντούλα Ρέλλα Αικατερίνη Μαρινοπούλου
Παπασημακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.