Δεν είναι λίγοι αυτοί που θέλοντας να φύγουν μακριά από το άγχος της καθημερινότητας στην πόλη, επιλέγουν την Βλασία για μικρές αποδράσει...
Και τα δυο χωριά, Άνω και Κάτω, είναι ιδανικά για όλες τις εποχές του χρόνου για όσους θέλουν να απολαύουν το μαγικό και γραφικό αυτό μέρος, ξεφεύγοντας από την ρουτίνα και το άγχος της πόλης..
Σήμερα 11 Ιανουαρίου 2019, το kalavrytanews.com, βρέθηκε εκεί και απολαύσαμε τι μαγεία του χιονισμένου Ερύμανθου, το δέος του Μοναστηριού του Αγίου Νικολάου και την γραφικότητα των χωριών
Δείτε εικόνες
Η Ιερά μονή βρίσκεται πάνω από τη Βλασία στο κατάφυτο βουνό από έλατα και κτίστηκε (σύμφωνα με την παράδοση) τον 7ο αιώνα μ.Χ. από μοναχό που ήρθε από το Άγιο Όρος.
Ο πρώτος Καλόγερος μάλιστα είδε στον ύπνο του θεϊκό όραμα που του όριζε τη θέση για να χτιστεί η μονή.
Απέναντι από τη Μονή είναι οι λόφοι που ονομάζονται Χαρκόσκαλα και Αγγελόκαστρο. Πάνω σε αυτούς υπήρχαν τείχη βυζαντινά για να φυλάξουν το μοναστήρι από τους επιδρομείς, που ήταν πολλοί εξαιτίας του πλούτου του.
Η Μονή τρεις φορές έγινε στάχτη και τρεις φορές ξαναχτίστηκε. Τελευταία ανακαίνιση στο καθολικό της έγινε το 1892.
Στο παρελθόν είχε φτάσει να έχει περίπου 100 μοναχούς. Σήμερα ειναι γυναικεία μονή με την μονάχη Θεολογία να διατηρεί το μοναστήρι σε άριστη κατάσταση. Η Μονή τελεί υπό την προστασία δύο Αγίων του Αγ. Νικολάου του θαυματουργού που υπήρξε "ορφανών προστάτης και βοηθός" και του στρατιωτικού και γενναίου Αγ. Νικολάου του Νέου.
Στην κεντρική πύλη επιγραφή αναγράφει την χρονολογία 1810 ενώ άλλη επιγραφή κάτω από την πύλη του Καθολικού αναφέρει οτι "το 1892 ανιδρύθη εκ βάθρων ο αρχαίος ουτος Ναός"
Η βασιλική με τον ωραίο τρούλο που έχει το καθολικό της δεσπόζει στο κέντρο της αυλής, αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει το παμπάλαιο παρεκκλήσι της Γέννησης της Θεοτόκου και θησαυροφυλάκιο της μονής, όπου μεταξύ άλλων κειμηλίων φυλάσσεται και το παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού.
Η θέα από το πλάτωμα της μονής είναι μοναδική. Φαίνονται οι κορυφές του Ερύμανθου και η κοιλάδα του Σελινούντα.
Η πιο σημαντική γνωστή στιγμή στην ιστορία της υπήρξε η εμπλοκή της στην πολύνεκρη μάχη της Βλασίας, στον τελευταίο εμφύλιο πόλεμο. Γύρω από τη μονή βρίσκονταν οι δυνάμεις του 617ου συντάγματος πεζικού με διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Σταύρο Δρακουλαράκο και στο δάσος βρίσκονταν οι δυνάμεις των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού. Στις 23 Ιουλίου 1948 ξέσπασε η επίθεση γύρω από το μοναστήρι και για οκτώ ώρες Έλληνες σκότωναν Έλληνες. Στο τέλος οι αντάρτες υποχώρησαν αφήνοντας 68 περίπου νεκρούς, ενώ οι δυνάμεις του Εθνικού Στρατού (οι οποίες χρησιμοποίησαν τη μονή ως καταφύγιο) έχασαν 10 άντρες. Τις τραγικές στιγμές της μάχης και τις ακόμη τραγικότερες εικόνες που ακολούθησαν διατήρησαν στη μνήμη τους για πολλές δεκαετίες οι Βλασιώτες. Το μνημείο της μάχης με τα ονόματα των πεσόντων βρίσκεται σε ένα μικρό κοιμητήριο στο νότιο προαύλιο της μονής, πάνω από τον γκρεμό.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο τοπικός Aγάς έκλεψε όλα τα πρόβατα της μονής και τα κατέβασε στο Κατάκολο για να τα πουλήσει στα απέναντι νησιά. Όμως το πλοίο με τα κλεμμένα ζώα δεν έφευγε από την ακτή και ο καπετάνιος ρώτησε αν τα ζώα είναι βακούφικα (δηλαδή μοναστηριακά), οπότε και θα έπρεπε να βγουν έξω για να μπορέσει να φύγει το πλοίο. Αυτό έγινε και το πλοίο απέπλευσε αφού βγήκε και το τελευταίο κλεμμένο ζώο από τη Μονή του Αγίου Νικολάου. Το κοπάδι πήρε το δρόμο της επιστροφής, οδηγούμενο από μια σκοτεινή ανδρική μορφή. Το επόμενο πρωί οι καλόγεροι, που είχανε ήδη δεηθεί στον Άγιο Νικόλαο για την επιστροφή των ζώων, είδαν το κοπάδι να κοιμάται έξω από τη μάντρα της μονής. Το θαύμα είχε γίνει και ο Αγάς εντυπωσιασμένος από τη δύναμη του Αγίου, δώρισε στη μονή ένα ασημένιο καντήλι με ένα καραβάκι κρεμασμένο επάνω του, το οποίο βρίσκεται σήμερα κρεμασμένο πάνω από την ιερή πύλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.