Πανηγυρίζει την Πέμπτη 9 Μαΐου (μνήμη του Αγίου Νικολάου του νέου) η Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Βλασίας Καλαβρύτων. Η ιστορία της Μονής ...
Η ιστορία της Μονής
Η Ιερά μονή βρίσκεται πάνω από το χωριό Βλασία στο κατάφυτο βουνό από έλατα και κτίστηκε (σύμφωνα με την παράδοση) τον 7ο αιώνα μ.Χ. από μοναχό που ήρθε από το Άγιο Όρος.
Ο πρώτος Καλόγερος μάλιστα είδε στον ύπνο του θεϊκό όραμα που του όριζε τη θέση για να χτιστεί η μονή.
Απέναντι από τη Μονή είναι οι λόφοι που ονομάζονται Χαρκόσκαλα και Αγγελόκαστρο. Πάνω σε αυτούς υπήρχαν τείχη βυζαντινά για να φυλάξουν το μοναστήρι από τους επιδρομείς, που ήταν πολλοί εξαιτίας του πλούτου του.
Η Μονή τρεις φορές έγινε στάχτη και τρεις φορές ξαναχτίστηκε. Τελευταία ανακαίνιση στο καθολικό της έγινε το 1892.
Στο παρελθόν είχε φτάσει να έχει περίπου 100 μοναχούς. Σήμερα ειναι γυναικεία μονή με την μονάχη Θεολογία να διατηρεί το μοναστήρι σε άριστη κατάσταση. Η Μονή τελεί υπό την προστασία δύο Αγίων του Αγ. Νικολάου του θαυματουργού που υπήρξε "ορφανών προστάτης και βοηθός" και του στρατιωτικού και γενναίου Αγ. Νικολάου του Νέου.
Στην κεντρική πύλη επιγραφή αναγράφει την χρονολογία 1810 ενώ άλλη επιγραφή κάτω από την πύλη του Καθολικού αναφέρει οτι "το 1892 ανιδρύθη εκ βάθρων ο αρχαίος ουτος Ναός"
Η βασιλική με τον ωραίο τρούλο που έχει το καθολικό της δεσπόζει στο κέντρο της αυλής, αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει το παμπάλαιο παρεκκλήσι της Γέννησης της Θεοτόκου και θησαυροφυλάκιο της μονής, όπου μεταξύ άλλων κειμηλίων φυλάσσεται και το παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού.
Η θέα από το πλάτωμα της μονής είναι μοναδική. Φαίνονται οι κορυφές του Ερύμανθου και η κοιλάδα του Σελινούντα.
Η πιο σημαντική γνωστή στιγμή στην ιστορία της υπήρξε η εμπλοκή της στην πολύνεκρη μάχη της Βλασίας, στον τελευταίο εμφύλιο πόλεμο. Γύρω από τη μονή βρίσκονταν οι δυνάμεις του 617ου συντάγματος πεζικού με διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Σταύρο Δρακουλαράκο και στο δάσος βρίσκονταν οι δυνάμεις των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού. Στις 23 Ιουλίου 1948 ξέσπασε η επίθεση γύρω από το μοναστήρι και για οκτώ ώρες Έλληνες σκότωναν Έλληνες. Στο τέλος οι αντάρτες υποχώρησαν αφήνοντας 68 περίπου νεκρούς, ενώ οι δυνάμεις του Εθνικού Στρατού (οι οποίες χρησιμοποίησαν τη μονή ως καταφύγιο) έχασαν 10 άντρες. Τις τραγικές στιγμές της μάχης και τις ακόμη τραγικότερες εικόνες που ακολούθησαν διατήρησαν στη μνήμη τους για πολλές δεκαετίες οι Βλασιώτες. Το μνημείο της μάχης με τα ονόματα των πεσόντων βρίσκεται σε ένα μικρό κοιμητήριο στο νότιο προαύλιο της μονής, πάνω από τον γκρεμό.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο τοπικός Aγάς έκλεψε όλα τα πρόβατα της μονής και τα κατέβασε στο Κατάκολο για να τα πουλήσει στα απέναντι νησιά. Όμως το πλοίο με τα κλεμμένα ζώα δεν έφευγε από την ακτή και ο καπετάνιος ρώτησε αν τα ζώα είναι βακούφικα (δηλαδή μοναστηριακά), οπότε και θα έπρεπε να βγουν έξω για να μπορέσει να φύγει το πλοίο. Αυτό έγινε και το πλοίο απέπλευσε αφού βγήκε και το τελευταίο κλεμμένο ζώο από τη Μονή του Αγίου Νικολάου. Το κοπάδι πήρε το δρόμο της επιστροφής, οδηγούμενο από μια σκοτεινή ανδρική μορφή. Το επόμενο πρωί οι καλόγεροι, που είχανε ήδη δεηθεί στον Άγιο Νικόλαο για την επιστροφή των ζώων, είδαν το κοπάδι να κοιμάται έξω από τη μάντρα της μονής. Το θαύμα είχε γίνει και ο Αγάς εντυπωσιασμένος από τη δύναμη του Αγίου, δώρισε στη μονή ένα ασημένιο καντήλι με ένα καραβάκι κρεμασμένο επάνω του, το οποίο βρίσκεται σήμερα κρεμασμένο πάνω από την ιερή πύλη.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος
Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ενάρετους. Όταν ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Στρατό, με το αξίωμα του Δούκα, γυμνάζοντας τους στρατιώτες του, στο να είναι γενναίοι και ατρόμητοι πολεμιστές, κυρίως όμως τους νουθετούσε και τους δίδασκε να πιστεύουν στον Θεό, να προσεύχονται, να μην αδικούν ποτέ κανέναν και να ζητούν από τον Χριστό να τους δίνει δύναμη για να πολεμούν τους εχθρούς. Δεν ήταν όμως μόνο οι εξωτερικοί εχθροί που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, αλλά και οι διάφορες εξεγέρσεις που συνέβαιναν στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας. Σε μία τέτοια εξέγερση εστάλη ο Νικόλαος, από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο τον Εικονομάχο, για να επιβληθεί στους εξεγερθέντες και να επαναφέρει την ειρήνη και την ευστάθεια.
Στην επιχείρηση αυτή είδε να χύνεται άδικα ανθρώπινο αίμα και να χάνονται ψυχές. Φοβούμενος μήπως κι εκείνος χάσει την ζωή του μα κυρίως την ψυχή του, συνοδευόμενος από δώδεκα στρατιώτες του, αποσύρθηκαν στα Βούνενα της Θεσσαλίας όπου κατοικούσαν αρκετοί ασκητές κοντά στους οποίους έζησαν ασκητικά με νηστείες, αγρυπνίες και αδιάλειπτη προσευχή. Όταν οι Άβαροι κατέφθασαν στην Θεσσαλία σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή στο βάρβαρο πέρασμα τους, συνέλαβαν τον Νικόλαο και τους στρατιώτες του, τους οποίους κατέσφαξαν.
Τον Νικόλαο προσπάθησαν με υποσχέσεις και κολακείες να τον πείσουν να αρνηθεί την πίστη του αλλά δεν τα κατάφεραν. Αφού τον κατατρύπησαν με το ίδιο το κοντάρι του στη συνέχεια απέκοψαν την Τιμία Του Κεφαλή στις 9 Μαΐου του 720 μ.Χ και το νεανικό αίμα του πότισε άφθονα την Θεσσαλική γη. Στο σημείο της σφαγής εγκατέλειψαν οι Άβαροι το Σώμα του Αγίου, όπου μετά από πολλά χρόνια το βρήκε ακέραιο και ευωδιάζων κάποιος άρχοντας Ευφημιανός, ο οποίος γιατρεύθηκε από την ασθένεια της λέπρας που έπασχε και αφού το ενταφίασε, έκτισε εκεί Ναό στο όνομα του Οσιομάρτυρα.
Από τα δένδρα στα οποία δέθηκε και βασανίσθηκε ο Άγιος ρέει ένα κόκκινο υγρό το οποίο ονομάζεται «Αίμα». Το υγρό αυτό όταν χρησιμοποιείται με πίστη και εμπιστοσύνη στον Οσιομάρτυρα έχει ιαματικές ιδιότητες και επιτελεί θαύματα σε πάσχοντες από δερματικές παθήσεις και κεφαλοπονία. Εξ’ άλλου τα τάματα, τα χρυσαφικά και τα αφιερώματα που στολίζουν το Εικόνισμα Του, εκπροσωπούν τα Θαύματα και τις ευεργεσίες που επιτέλεσε και επιτελεί σε εκείνους που τον επικαλέσθηκαν και τον επικαλούνται.
Το λείψανο Του Αγίου που με ευλάβεια φυλάσσεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Νέου στην Θήβα (συνοικία Τάχι) βρίσκεται εντός αργυράς πεποικιλμένης Θήκης την οποία μαζί με την Εφέστιο Εικόνα περιβάλλει ξυλόγλυπτο Κιβώριο.
Πολλές φορές ευωδιάζει, θεραπεύει, ενισχύει, παρηγορεί και φανερώνει πως η Χάρις του Θεού παραμένει ανεξίτηλη στο σώμα, ακόμα και μετά θάνατον και ότι είναι τεκμήριο και προοίμιο της μελλούσης Αναστάσεως και αφθαρσίας, ενώ κάθε Τετάρτη ψάλλεται η Παράκληση του Αγίου μας ενώπιον Του.
Αυτός ο Πνευματικός Θησαυρός αποτελεί ανεκτίμητη Δωρεά της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαζαράκι Βαγίων και παραδώθηκε στον Ναό από την Γερόντισσα Ευπραξία με σεμνή τελετή στις 10 Δεκεμβρίου 2000 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὡς τῶν αἰχμαλώτων.
Ως τῶν νοσούντων ὁ ἄμισθος ἰατρός, καὶ τῶν ἐν κινδύνοις ἀπροσμάχητος βοηθός, θλιβομένων τε θερμὸς ὑπερασπιστής, καὶ τῶν ἐν παντοίαις ἀνάγκαις ὑπέρμαχος, Ὁσιομάρτυς ἐξ ἑῴας Νικόλαε‧ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.