Αγγελική Παπαγεωργίου: Κυριακή. Hμέρα συνείδησης

γράφει η Αγγελική Παπαγεωργίου κάτοικος του δήμου Καλαβρύτων. Φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας στη...

γράφει η Αγγελική Παπαγεωργίου

κάτοικος του δήμου Καλαβρύτων. Φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας στην Θεσσαλονίκη.

Δικαιοσύνη, ειλικρίνεια, συμφέρον, υπευθυνότητα; Άραγε, τί πρεσβεύει η ψήφος που ρίξαμε στην κάλπη; Μετά την Κυριακή της 26ης Μαίου, όπου αναδείξαμε το τοπικό συμβούλιο του δήμου, τα ερωτήματα αυτά με απασχολούν ιδιαίτερα.

Ας το πιάσουμε όμως από την αρχή. Η ψήφος έχει δύο πόλους. Από τη μία, βρίσκεται αυτός που την διεκδικεί , από την άλλη αυτός που αποφασίζει. Υποψήφιος και ψηφοφόρος βαδίζουν σ΄ έναν κοινό δρόμο. Τον δρόμο προς την κάλπη. Ξεκινά από τα λόγια και τις πράξεις του υποψηφίου και ολοκληρώνεται στα χέρια του ψηφοφόρου.

Ώς υποψήφιος, τί οφείλεις να κάνεις; Για να κερδίσεις την ψήφο μου χρειάζεται να με πείσεις, να συζητήσεις, να με κάνεις να πιστέψω ότι έχεις όραμα ,ιδέες για να με εκπροσωπήσεις στο πολιτικό προσκήνιο .Να είσαι ειλικρινής με αγαθά κίνητρα αλλά και ικανότητες να διεκδικήσεις. Να έχεις δίκαιη κρίση και θάρρος να υποστηρίζεις την άποψη σου .Όραμα για την ανάπτυξη του δήμου με πρωτοποριακές προτάσεις. Υπομονή και εργατικότητα. Αγάπη για το κοινωνικό σύνολο. Δύναμη ώστε να θέσεις τον εαυτό σου στην υπηρεσία των πολλών. Αυτός είναι ο ρόλος και συνάμα η ευθύνη που έχει κάθε υποψήφιος. Εργάζεται για να κερδίσει την εμπιστοσύνη. Με τέτοια προσόντα οφείλει να κάνει την έντιμη πάνω απ΄ όλα προσπάθεια του. Από την αρχή έως και την στιγμή της πολιτικής κρίσης πιστός σε αυτά που δύναται να προσφέρει.

Κάπου εδώ την σκυτάλη παίρνει ο ψηφοφόρος. Αφού έχει ακούσει, κρίνει και παίρνει την απόφαση. Δίνει την απάντηση. Οι υποψήφιοι είναι πολλοί, η ψήφος όμως είναι μία. Πώς θα αποφασίσω; Ποιές προτεραιότητες θα θέσω ώστε να καταλήξω; Δεν νομίζω ότι υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Η κάθε ψήφος αποφασίζεται με υποκειμενικά κριτήρια. Πολιτικές απόψεις και πεποιθήσεις διαφέρουν στον κάθε ένα από εμάς.

Θεωρώ όμως ,ότι για να καταλήξω στην κάλπη και να ρίξω την ψήφο μου, έχω χρέος να σκεφτώ τι είναι καλύτερο και πιο δίκαιο για εμένα ως δημότη ,για την οικογένεια μου ως μέρος του δήμου και κυρίως για ολόκληρο τον δήμο. Μέσα στην υποκειμενικότητα της επιλογής χωράει η αντικειμενικότητα της σύγκρισης. Συγκρίνω πρόσωπα και επιλέγω αυτόν που μου εμπνέει εμπιστοστύνη. Η ψήφος δεν είναι απλή υπόθεση.Ο κάθε πολίτης οφείλει να φηφίζει με πολιτική συνείδηση και υπευθυνότητα.Να αποφασίζει με τα πιο έντιμα και αντικειμενικά κριτήρια του ώστε να εκλέξει τους κατάλληλους απ΄όλες τις απόψεις ανθρώπους.Η ψήφος είναι μεν προσωπική υπόθεση αλλά έχει δε αντίκτυπο σε συλλογικό επίπεδο .Γι΄αυτό και είναι αναγκαίο να κρίνεται με απόλυτη συνείδηση, που σημαίνει ότι επιλέγω τον πιο ικανό αφού έχω βάλει στην άκρη δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Ψηφίζω ανθρώπους για να με εκπροσωπούν την επόμενη τετραετία , ανθρώπους με φιλοδοξίες και πνευματική ευελιξία. Αποφασίζω για το μέλλον του τόπου μου. Πολύ μεγάλη η ευθύνη για να σκεφτώ τι με συμφέρει, να υπολογίσω μόνο τον εαυτό μου...

Αυτό είναι το δύσκολο. Κάλπη για τον εαυτό μου ή κάλπη για όλους;

Ώς νέα ψηφοφόρος δυσκολεύομαι να κατανοήσω απόλυτα τα κριτήρια της εκλογικής απόφασης. Δεν μπορώ όμως να κρίνω το κριτήριο του κάθε δημότη. Μπορώ όμως να διαφωνήσω με αυτό. Γι΄αυτό γράφω. Γι΄αυτό αποφάσισα και θα αποφασίζω να υποστηρίζω το πιο έντιμο.

Ο χρόνος έχει πολλές Κυριακές, Κυριακές σαν αυτές όμως επαναλαμβάνονται ανά τετραετία. Έχουμε χρόνο. Αρκετό για αποφασίζουμε το δικαιότερο κάθε φορά. Αυτή η Κυριακή πέρασε ,την επόμενη τι θα επικρατήσει;