Γράφει ο Ρόδης Γιώργος από Λεχούρι, Μαθηματικός Στις 16/8/2019 με συνδιοργανωτές την κοινότητα Λεχουρίου, τον σύλλογο Λεχουριτών Πάτρας ...
Στις 16/8/2019 με συνδιοργανωτές την κοινότητα Λεχουρίου, τον σύλλογο Λεχουριτών Πάτρας και την κ. Ελένη Πορετσάνου ιδιοκτήτρια του μουσείου – Πύργου Λεχουρίτη έλαβε χώρα στο χωριό μας πολιτιστική εκδήλωση προς τιμή του συμπατριώτη μας μουσικού Χαράλαμπου Γιαννόπουλου (κλαρίνο, φλογέρα, τραγούδι) γνωστό στο Πανελλήνιο τόσο για το πολυσήμαντο έργο του όσο και για τις εμφανίσεις του επί πολλά χρόνια σε εκπομπές της ΕΡΤ. Η εκδήλωση οργανώθηκε αρχικά στον προαύλιο χώρο του Πύργου και στην συνέχεια στην πλατεία του χωριού μας, με σχετικό πανηγύρι συνοδεία ορχήστρας παραδοσιακής δημοτικής μουσικής, προσφορά του τιμώμενου. Μία πραγματικά αξέχαστη βραδιά για το ορεινό χωριό μας. Δεν έχω παρά να προσθέσω τα συγχαρητήριά μου στους διοργανωτές και τον απεριόριστο σεβασμό μου και εκτίμηση στον τιμώμενο συμπατριώτη μας.
Θέλω όμως στη συνέχεια να κοινοποιήσω κάποιες σκέψεις μου και παρατηρήσεις μου για την εκδήλωση αυτή απευθυνόμενος στους διοργανωτές.
Εφόσον με την εκδήλωση αυτή προσέγγισαν το θέμα της παραδοσιακής μουσικής και παράδοσης του χωριού μας και ευρύτερα της επαρχίας παρέλειψαν να αναφερθούν και να τιμήσουν και άλλους παραδοσιακούς μουσικούς που έζησαν στο χωριό μας και λειτούργησαν σ΄αυτό και στην γύρω περιοχή. Δεν είχαν την δυνατότητα ή την τύχη της πανελλήνιας εμβέλειας, έμειναν όμως πιστοί υπηρέτες της παραδοσιακής μουσικής (πίπιζες - ταβούλια) με πηγαίο – αρχέγονο ταλέντο, συνήθως αυτοδίδακτοι, φοβεροί δεξιοτέχνες και ταυτόχρονα κατασκευαστές των οργάνων τους .
Οι ζυγιές τους δύο καραμούζες (πίπιζες και ένα ταβούλι) συνόδευαν για πολλά χρόνια κάθε πανηγύρι, κάθε γάμο, κάθε γιορτάσι τόσο στο χωριό μας όσο και στην ευρύτερη επαρχία φτάνοντας μέχρι τα μέρη της Γορτυνίας.
Αναφέρομαι στους:
1) Βασίλη Χριστοδουλόπουλο (καραμούζα)
2) Χρήστο Χριστοδουλόπουλο (καραμούζα – πάσο)
3) Γεώργιο Χριστοδουλόπουλο (ταβούλι)
Και οι τρεις ήσαν αδέλφια
4) Κώστα Ανδριόπουλο από την Κερέσοβα (ταβούλι, καραμούζα πάσο)
5) Ανδρέα Ρόδη (ταβούλι), μαθητής και συνεργάτης για χρόνια των Χριστοδουλοπουλαίων.
Όλοι τους βέβαια έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο, τους άξιζε όμως, δοθείσης της ευκαιρίας, μία τιμητική αναφορά – διάκριση στο χωριό τους που δυστυχώς δεν την έλαβαν…
Παράλειψη ή ρατσισμός;
Μάλλον το δεύτερο και εξηγούμαι:
Τον Οκτώβρη του 2016 στο διπλανό χωριό Λειβάρτζι ο Σύλλογος των Λειβαρτζινών Πάτρας μαζί με το ίδρυμα διάδοσης παραδοσιακής μουσικής «Σίμωνα Καρρά» οργάνωσαν αντίστοιχη εκδήλωση στην οποία τιμήθηκε ο Χαράλαμπος Γιαννόπουλος (κλαρίνο), ταυτόχρονα όμως τιμήθηκαν και οι παλιοί παραδοσιακοί οργανοπαίκτες (πίπιζες – ταβούλια) του Λειβαρτζίου και της υπόλοιπης επαρχίας. Γιατί λοιπόν εσείς ακρωτηριάσατε το ένα σκέλος της παραπάνω εκδήλωσης την οποία ουσιαστικά αντιγράφοντάς την μεταφέρατε και στο χωριό μας;
Στην μουσική υπάρχει συνέχεια, δεν υπάρχει παρθενογένεση. Το κλαρίνο είναι μετεξέλιξη της πίπιζας και της φλογέρας. Πιθανώς τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα του τιμώμενου καλλιτέχνη να ήταν οι καραμούζες των Χριστοδουλοπουλαίων ή ο τσουρλάς (φλογέρα) του Νέραϊδου (Κώστα Ανδριόπουλου) που ακουγόταν από το Νερούλιο.
Οι πολιτιστικοί Σύλλογοι και οι εν γένει κοινωνικοί φορείς έχουν αποστολή την διαφύλαξη της παράδοσης και την διδασκαλία και μετάδοσή της στις επόμενες γενιές στο σύνολό της και όχι επιλεκτικά κατακερματισμένη. Μήπως μειονεκτείτε όταν αναφέρεστε σε ταβούλια και πίπιζες; Μα αυτή ήταν η παράδοσή μας για πολλά χρόνια.
Για να μην ξεχνούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι επόμενοι στο βίντεο που ακολουθεί το οποίο γυρίστηκε στην πλατεία του Λεχουρίου με σκοπό την καταγραφή των εμφανιζομένων καλλιτεχνών την δεκαετία του ΄80 από την Πανκαλαβρυτινή Ένωση εμφανίζονται οι:
1) Βασίλης Χριστοδουλόπουλος (κοντομάνικο άσπρο πουκάμισο) καραμούζα 1 πατριάρχης του είδους,
2) Κώστας Ανδριόπουλος καραμούζα 2 πάσο, και
3) ταβούλι ο Ανδρέας Ρόδης.
Ρόδης Γιώργος από Λεχούρι, Μαθηματικός
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.