Ο π. Κωνσταντίνος Μητρόπουλος για την «περιπέτεια» του σύγχρονου ανθρώπου

Με προσκεκλημένο τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Κωνσταντίνο Μητρόπουλο, Προϊστάμενο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Καλαβρύτων, ο...

Με προσκεκλημένο τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Κωνσταντίνο Μητρόπουλο, Προϊστάμενο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Καλαβρύτων, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Ορθόδοξη πνευματικότητα και σύγχρονος άνθρωπος», συνεχίστηκαν στο Κέντρο Νεότητος «Νέοι Ορίζοντες» οι εσπερινές ομιλίες που έχει καθιερώσει τα τελευταία χρόνια η Ιερά Μητρόπολή μας.

Ο ομιλητής, αναφερόμενος στην «περιπέτεια» του σύγχρονου ανθρώπου, παρουσίασε εν συντομία τα χαρακτηριστικά της ορθόδοξης πνευματικότητας εστιάζοντας στη μετάβαση από την Θεοκεντρικότητα στον ανθρωποκεντρισμό που συνέπεια έχει τον αυτοεγκλεισμό του στην ένδεια της αυτάρκειάς του.

Ξεκίνησε την ομιλία του κάνοντας χρήση των προφητικών λόγων του Ισαάκ του Σύρου, ο οποίος, αναφερόμενος στο πρόβλημα της Τεχνικής, σημειώνει τις απάνθρωπες και καταστροφικές συνέπειες μίας ορθολογικής και τεχνοκρατικής οργανώσεως της ζωής. «Η σαρκική γνώση που απορρίπτει την πίστη και την αναφορά των ανθρωπίνων πραγμάτων στον Θεό, που είναι άλογη στον ορθολογισμό και αυθάδης στην οίηση της παντοδυναμίας της, που είναι γυμνή από τη θεία μέριμνα και πτωχή στον κοσμικό προορισμό της, δεν έχει να προσφέρει στον άνθρωπο παρά μία συνεχή ανησυχία και έναν διαρκή φόβο. Δεν έχει να προσφέρει παρά τον πλούτο, την κενοδοξία, τη διακόσμηση, τη σωματική ανάπαυση, τη λογική σοφία που ταιριάζει στη διοίκηση του εκκοσμικευμένου κόσμου και που γεννά τις ανανεώσεις των εφευρέσεων, των τεχνών και των μαθήσεων. Ο άνθρωπος που δουλώνεται σε αυτή τη γνώση, δουλώνεται στη μικροψυχία, στη λύπη, στην απόγνωση, στον δαιμονικό φόβο, στη δειλία, στον κίνδυνο των ληστών, στις απειλές των θανατώσεων, στη φροντίδα για τις ασθένειες, στη μέριμνα για την ένδεια, στην ικανοποίηση των αναγκών, στον φόβο του θανάτου, των παθών και των πονηρών θηρίων. Μία τέτοια γνώση δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μηχανάται και να μετέρχεται όλες τις πανουργίες. Όταν εξαντλήσει τους τρόπους των μηχανημάτων της, τότε μάχεται με τους ανθρώπους εκείνους που την εμποδίζουν και την αντιστρατεύονται», τόνισε αρχικά ο π. Κωνσταντίνος.

Εν συνεχεία ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κατέθεσε τις σκέψεις του σχετικά με τις σύγχρονες τάσεις που θεωρούν τα προβλήματα του ανθρώπου ψυχολογικά, κοινωνικά, οικονομικά κ.ά., προσθέτοντας: «Οι χριστιανοί, ενεργοποιώντας τα χαρίσματά τους, καλούνται να γίνουν προφήτες του νοήματος μέσα στον θρίαμβο του άλογου και του παράλογου. Αλλά και να επιχειρήσουν την πιο σημαντική μαρτυρία: Την ιερατική προσφορά του εαυτού τους που θριαμβεύει πάνω από κάθε χωρισμό, από κάθε μοναξιά και από κάθε ένστικτο θανάτου».

Και ο Προϊστάμενος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Καλαβρύτων ολοκλήρωσε την ομιλία του ως εξής: «Έργο αυτής της πνευματικότητας της εν Χριστώ αγάπης είναι, χωρίς άγχος και μόνο κάτω από το βάρος της εσχατολογικής χριστιανικής προοπτικής, να θέσει ο άνθρωπος το πρόβλημα του νοήματος τού είναι, της φύσεως και της ιστορίας. Ο άνθρωπος οφείλει να ανοιχτεί μπροστά στα κεφαλαιώδη αυτά προβλήματα επειδή μόνο τότε καταξιώνεται ο ίδιος και η «περιπέτειά» του, που περνά από τη μετάνοια και την αναζήτηση του Θεού. Και όταν λέγω ΄΄αναζήτηση του Θεού΄΄, να μην φτάσουμε να... αγκιστρωθούμε σε μία ανέραστη θρησκευτική σχέση με τον Θεό που ουσιαστικά δεν οδηγεί πουθενά, αλλά να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τον Θεό που ο Χριστός απεκάλυψε στον κόσμο και όχι τον Θεό που ο καθένας μας πολύ εύκολα δημιουργεί ως μία θρησκευτική καρικατούρα, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο Τόν έφτασε. Κάθε αδιέξοδο και αποτυχία, πειρασμός και άρνηση θεραπεύονται με την ουσιαστική επιστροφή μας στον Θεό και την είσοδό μας στην Εκκλησία. Και όταν λέγω ΄΄Εκκλησία΄΄ δεν εν-νοώ, βέβαια, το ναοδόμημα, αλλά όλους εμάς τους ανθρώπους που είμαστε το οργανικό σώμα ΄΄συνδεδεμένο εν τω συνδέσμω της αγάπης΄΄, όπως πολύ ωραία περιγράφει ο Απόστολος Παύλος. Μέσα στη δυναμική της εκκλησιαστικής παράδοσης μεταμορφώνεται η ανθρώπινη πραγματικότητα και η όλη ιστορία βρίσκει νόημα, αρχή και τέλος. Διότι ο Χριστός και η Εκκλησία είναι η μοναδική απάντηση στον άνθρωπο και στην ιστορία. Στον πόθο του πληρώματος και στην δίψα της αγιότητας του κόσμου».