Καλάβρυτα - Καθαρά Δευτέρα 1995 - Μια γενιά πίσω - ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ

η ασύγκριτη Κομπανία του Ανδρέα Ρόδη από το Λεχούρι. γράφει ο Φίλιππος Σαρδελιάνος Ανακατεύοντας τους ατελείωτους φακέλους με...

η ασύγκριτη Κομπανία του Ανδρέα Ρόδη από το Λεχούρι.

γράφει ο
Φίλιππος Σαρδελιάνος

Ανακατεύοντας τους ατελείωτους φακέλους με φωτογραφίες στο αρχείο μου, ψάχνοντας για κάτι που ζητούσα, έπεσα επάνω σε ένα φάκελο που έγραφε «Καθαρά Δευτέρα Μάρτιος 1995»
Ο Δήμος της Μαρτυρικής πόλης των Καλαβρύτων τότε (μετά επιβλήθηκαν ο «Καποδίστριας» ο «Καλλικράτης» και ο «Κλεισθένης» και διέλυσαν τις τοπικές κοινωνίες) και η νεοσύστατη ΔΕΠΑΠΟΖ (είχαμε πάρει το καταστατικό από τον Σταύρο Μπένο τον δήμαρχο Καλαμάτας, που είχε πρώτα δημιουργήσει δημοτική επιχείρηση πολιτισμού και ποιότητας ζωής), είχαν την ιδέα να αναβιώσουν το έθιμο της Καθαράς Δευτέρας και τα κούλουμα στην είσοδο της πόλης μπροστά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Οδοντωτού.
Τόσο για μας τους ντόπιους, όσο και για τους λιγοστούς τότε επισκέπτες που πριν λίγα χρόνια είχαν αρχίσει να φτάνουν στα Καλάβρυτα.
Η εκδήλωση περιελάμβανε, φασολάδα, ταραμοσαλάτα, χαλβάδες, τουρσί, ελιές, λαγάνες, και απαραίτητα βέβαια ταβουλόβεργα και πίπιζες, από την ξακουστή Κομπανία του Ανδρέα Ρόδη (Λεχούρι).
Ελάχιστο το κόστος σε δραχμές, 300 έως 500 ευρώ σήμερα, με πολύ όμως εθελοντική δουλειά.
Ήταν η τελευταία τετραετής θητεία του Πόλκα που είχε εκλεγεί στο Β γύρο με τη στήριξη της αριστεράς (Συνασπισμός).
Ήταν η "χρυσή δεκαετία" των Καλαβρύτων 1985 έως 1995. Γινόταν πραγματικά δημοτικά συμβούλια ολονύχτια, με ατελείωτες συζητήσεις, φοβερές συγκρούσεις, διαφωνίες, αλλά και προτάσεις.
Κανείς όμως δεν κρατούσε κακία στον άλλον. Εμάς τους νέους μας κρυφο-υποστήριζαν απέναντι στον Πόλκα, ο Βασίλης ο Μάρκου, ο Γιώργης ο Χάμψας (πρόεδροι του ΔΣ), ο Θάνος Τσαπάρας και οι Παπανδρέιδες.
Ήταν η εποχή που δημιουργήθηκε ότι βλέπετε και υπάρχει σήμερα γύρω σας στην πόλη.
Εργατικές κατοικίες, νέο Δημοτικό Σχολείο, Νηπιαγωγείο, Γηροκομείο, Μουσείο Ολοκαυτώματος, Παλάτι Παλαιολογίνας, Πολύκεντρο, κτίριο Φορέα Βουραϊκού Χελμού, Πυροσβεστική, Δικαστικό μέγαρο, Αγροτική Τράπεζα, Δαλιάνειο πολιτιστικό κέντρο, Δημακόπουλειος βιβλιοθήκη και βέβαια το Χιονοδρομικό Κέντρο.
Τότε ήταν που γύρισαν στα Καλάβρυτα πάρα πολλοί νέοι και άνοιξαν δουλειές. Μέχρι 30 σπίτια χτίζονταν, η αναπαλαιώνονταν κάθε χρόνο.
Τα Καλάβρυτα φώτισαν, έγιναν πολιτεία ζωντανή με όλες τις υπηρεσίες και με εκατοντάδες υπαλλήλους που έμειναν εδώ. Κυκλοφορούσαν τρεις τοπικές εφημερίδες. Η γηραιά «Φωνή των Καλαβρύτων» οι «Καλαβρυτινές απόψεις» και η «Αλήθεια». Τα Καλάβρυτα έτρεχαν με φοβερούς ρυθμούς ανάπτυξης. Όλο αυτό αποπνέουν οι φωτογραφίες αυτές της Καθαράς Δευτέρας του 1995. Σήμερα σιωπή από το Δήμο και η ΔΕΠΑΠΟΖ καταργήθηκε.
Σημείωση: ο Παναγιώτης Στίκας, ο τελευταίος από τους παλιούς φωτογράφους είχε αποσυρθεί το 1995, ο Φάνης Παπαγεωργίου δεν είχε ακόμα καλά - καλά εγκατασταθεί. Η «Διάπλαση» δεν έχει ανοίξει. Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί από εμένα με μηχανή Canon EOS 50E, που μου είχε αγοράσει για τις ανάγκες της "Αλήθειας" ο Σπύρος ο Σοκορέλης

κοσμοσυρροή στην πλατεία σιδηροδρομικού σταθμού στο πρώτο Πλάνο ο Γιώργης Γιαννέλος

στα υπό κατασκευή κάγκελα του Μουσείου η ταμπέλα του δήμου «Καλώς ήρθατε στα Καλάβρυτα»

άπειρα κομμάτια χαλβάδες - Η Κούλα Ερμείδη, ειδική για τους χαλβάδες

η εμβληματική μορφή ο μπάρμπα Ανδρέας ο Σουρούκης στις ελιές και στον ταραμά

Παναγιώτης Ζερβουδάκης στη φασολάδα πάντα το τσιγάρο στο αριστερό χέρι με το δεξί σέρβιρε ταυτόχρονα 10 πιάτα δίπλα του ο Πόλκας άγρυπνα να εποπτεύει τη διανομή

ο Παναγιώτης Ζερβουδάκης ήταν ο πρώτος που εμφανίστηκε με τατουάζ στο χέρι στα Καλάβρυτα

Κώστας Μάρκου - Ηλίας Κακαβάς (πρόεδρος ΔΕΠΑΠΟΖ - πού είσαι σύντροφε;) - Πόλκας (με το τσιγάρο του οποίου δεν τίναζε την κάφτρα σαν τον Αλέκο τον Νταφαλιά) - Θανάσης Ιωάννη Ζησιμόπουλος
ανάμεσα στον Κώστα Μάρκου και Ηλία Κακαβά διακρίνεται ο νιόπαντρος Δήμος Βαρβιτσιώτης, κρατάει στα χέρια του τον γιο του Γιάννη