ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ Η ΨΥΧΗ; Γράφει η Καίτη Σκάρπα, μαθήτρια του Γυμνασίου Κλειτορίας

Γράφει η Καίτη Σκάρπα, μαθήτρια του Γυμνασίου Κλειτορίας Εγώ είμαι η Καίτη… Ένα κορίτσι που μέχρι την Πέμπτη, 5 Μαρτίου 2020 ζούσε καν...

Γράφει η Καίτη Σκάρπα, μαθήτρια του Γυμνασίου Κλειτορίας

Εγώ είμαι η Καίτη… Ένα κορίτσι που μέχρι την Πέμπτη, 5 Μαρτίου 2020 ζούσε κανονικά τη ζωή της και ονειρευόταν το μέλλον σαν μια κοινή θνητή έφηβη…

Ξυπνούσε κάθε πρωί στις 7 και ετοιμαζόταν με χαρά να πάει στο σχολείο με τη φίλη της, συζητώντας για τα μαθήματα που θα παρακολουθούσαν, το άγχος τους για το διαγώνισμα αρχαίων και φυσικά, δεν φανταζόταν ποτέ μα ποτέ πως κάποια στιγμή όλα αυτά δεν θα είναι πια δεδομένα! Οι συναντήσεις με τους συμμαθητές της, τους φίλους και καθηγητές, που καθημερινά έβλεπε, θα σταματούσαν με τόσο βίαιο τρόπο, που θα την πλήγωναν… 

Μέσα σε λίγα λεπτά η ζωή της ανατράπηκε, όταν ακούστηκε η ΕΚΤΑΤΗ ΕΙΔΗΣΗ: « Κλειστά θα παραμείνουν τα σχολεία των νομών της Αχαΐας, Ζακύνθου και Ηλείας τα επόμενα δύο εικοσιτετράωρα της 5ης και 6ης Μαρτίου!» Νιώθω πως όλοι οι μαθητές των νομών αυτών συγχρονίστηκαν και γυρνώντας απότομα το κεφάλι τους προς την τηλεόραση, με ένα πλατύ χαμόγελο είπαν: «ΤΙΙ;;;; Όντως τώρα;; ΤΕΛΕΙΑ! Επιτέλους ένα τετραήμερο διάλειμμα!!!» 

Λίγες μέρες μετά μήνυμα στο κινητό:  «Παιδιά καλημέρα σε όλους. Ξεκινάμε μαθήματα εξ αποστάσεως. Θα κάνουμε Ιστορία, ΚΠΑ και Οικιακή οικονομία για αρχή. Θα ακολουθήσουν και τα άλλα μαθήματα. Σας ανεβάζω το πρόγραμμα. Το μάθημα θα γίνεται μέσω messenger προς το παρόν.» Οι απορίες βροχή! 

«Πώς;»

«Εξ αποστάσεως; Τι σημαίνει αυτό;»

«Θα κάνουμε και το καλοκαίρι μάθημα;»

«Δηλαδή δεν θα ξανά-ανοίξουν τα σχολεία;»

 «Άρα η τετραήμερή μας αναβάλλεται;» 

«Είναι υποχρεωτικά τα μαθήματα;»

«Εξετάσεις θα δώσουμε;»

«Και τα παιδία που δεν έχουν messenger και ίντερνετ τι θα κάνουν;»

Και στη συνέχεια:

«Κυρία δε μπορώ να συνδεθώ»

«Κυρία το πανελλήνιο σχολικό δίκτυο σέρνεται»……..

Τριάντα έξι μαθητές βρισκόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι. Εμείς και οι απορίες μας. Σιγά-σιγά όμως αρχίζουμε να συνηθίζουμε το νέο σύστημα. Γονείς και Καθηγητές δίπλα μας. Στον ίδιο αγώνα.Μαζί.

Κανείς μας όμως δε φαντάστηκε πως δεν ήταν ένα απλό τετραήμερο διάλειμμα, αλλά πως θα ακολουθούσε μία ολική παύση στην ταινία της ζωής μας…Μέρα παρά μέρα, ώρα παρά ώρα, λεπτό προς λεπτό, οι εξελίξεις έτρεχαν σαν τρελές και κανείς δεν μπορούσε να τις σταματήσει! Οι δύο μέρες επεκτάθηκαν σε δύο εβδομάδες …κρίσιμες ώρες, μέχρι που ξαφνικά μία ελπίδα που έγραφε: «19 ΜΑΡΤΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΜΕ ΣΧΟΛΕΙΟ», έφτασε στα τηλέφωνα όλων των μαθητών του Γυμνασίου Κλειτορίας. Κανείς μας δεν ήξερε πως να αντιδράσει, τι να νιώσει, τι να σκεφτεί: «Τώρα τι; Χαίρομαι που θα ξαναπάω σχολείο; Αλλά μιας που το ξανασκέφτομαι δεν θα με χάλαγαν άλλες δυο-τρεις μέρες «διακοπούλες»… Εντάξει μωρέ, σιγά. Σχολείο θα ξαναπάω, όχι φυλακή!» 

Που να’ ξερα πως τελικά οι «διακοπούλες» μου θα κρατήσουν για πολύ ακόμα και «φυλακή» θα γινόταν το ίδιο μου το σπίτι… Φοβάμαι.

20 Μαρτίου στις 8:13μ.μ. «ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΘΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ». Η μία αναβολή μετά την άλλη έμοιαζε με πισώπλατη μαχαιριά! Από τις 26 του Φλεβάρη μέχρι και την 20η μέρα του Μάρτη η Ελλάδα μετρούσε 9 θανάτους και 495 κρούσματα κορωνοϊού και ο αριθμός αυξανόταν με αλματώδεις ρυθμούς! Φοβάμαι.

Ξημερώματα της 23ης Μαρτίου η απαγόρευση της κυκλοφορίας ήταν γεγονός! Κανείς δεν μπαίνει, κανείς δεν βγαίνει!!! Όλη η χώρα σε καραντίνα! Η πιο επίκαιρη λέξη; Κορονοϊός, ενώ το «βραβείο» για την πιο έγκαιρη φράση, άνηκε δικαιωματικά σε αυτήν που υποστήριζε το:  «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ!».

Λίγο-λίγο τα μαθήματα που παρακολουθούσαν όλοι οι μαθητές της Ελλάδας αυξάνονταν, όπως εξάλλου και οι εγγραφές στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, που μέσα σε λίγε μέρες είχε γίνει το site με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην χώρα μας, το «μέρος» που ήταν ό,τι πιο κοντινό μπορούσε κανείς να βρει σε σχολική αίθουσα ή σε ασκήσεις για το σπίτι. Η ψευδαίσθηση ότι στις 6 Απριλίου θα ξεφεύγαμε μια για πάντα από τον «αόρατο εχθρό» και θα κυκλοφορούσαμε ανενόχλητοι στους δρόμους της Κλειτορίας, μας γέμιζε θάρρος και ελπίδα. ΄Όμως, παρακολουθώντας την ραγδαία μετάδοση του φονικού ιού, άρχιζε να γκρεμίζεται και να φανερώνει την σκληρή αλήθεια. Φοβάμαι.

Η Τετάρτη, 1η Απριλίου βρήκε όλους τους νέους κλεισμένους στα σπίτια τους, χωρίς να έχουν την ευκαιρία να εφαρμόσουν τις πρωταπριλιάτικες φάρσες στους καθηγητές τους, που με τόσο ανυπομονησία περίμεναν. Το Πάσχα του 2020 αναμενόταν να είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Όχι ψήσιμο, όχι εκκλησιασμός, ούτε και συναθροίσεις! Μια συνηθισμένη εβδομάδα, μια συνηθισμένη Κυριακή.

Την ημερομηνία της 29ης Απριλίου δόθηκε ένα τέλος στην αγωνία μαθητών, καθηγητών και γονέων. «Τα σχολεία ανοίγουν στις 18 Μαΐου και κλείνουν στις 12 του Ιούνη  χωρίς να δοθούν τελικές εξετάσεις.». Μοιάζει με ψέμα όλο αυτό! Μετά από 75 συμπληρωμένες μέρες καραντίνας θα επέστρεφα στην κανονική ροή της ζωής, που μία Πέμπτη άφησα ανεκπλήρωτη. Πόσα πράγματα έμειναν στη μέση…

Ο κόσμος άλλαξε! Σκέψεις, όνειρα, προσδοκίες. Δε θα βγούμε ίδιοι από αυτή την δοκιμασία! Όταν η ταινία της ζωής μας ξανά-αρχίσει, τι θα κάνουμε; Πώς θα συμπεριφερθούμε; Τι θα έχουμε καταλάβει;

Θα σας πω εγώ! Ναι, μια δεκατετράχρονη μαθήτρια του Γυμνασίου Κλειτορίας, που ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο και ένα λαμπρό μέλλον , που χτίστηκε στο οδυνηρό παρόν. Όταν συνεχίσουμε την πορεία μας στο μονοπάτι της ζωής λοιπόν, θα πρέπει να βγούμε πιο δυνατοί και συνετοί. Να μη θεωρούμε αυτονόητα όσα,  προτού ξεσπάσει η πανδημία, ήταν ο κόσμος μας. Οι βόλτες με τους φίλους μας, οι αγκαλιές και τα φιλιά με τους αγαπημένους μας, η επίσκεψη των νονών με την λαμπάδα, το Πάσχα, -οι πολλές φορές- κουραστική καθημερινότητα ενός μαθητή, οι σχολικές και όχι μόνο δραστηριότητες, που μας ψυχαγωγούσαν και γέμιζαν τον χρόνο μας, το περιβάλλον και η φύση που μας αγκαλιάζει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και πλέον είναι η μόνη διέξοδος που μας προσφέρεται, ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΑ! Τα πιο απλά είναι ανεκτίμητα.

Γι’ αυτό το νου μας! Μη θεωρήσουμε ξανά κάτι δεδομένο. Ας εκτιμήσουμε και ας φροντίσουμε τη ζωή μας, σα να τη συναντάμε για πρώτη φορά! Απλά πράγματα κάνουν την μεγάλη διαφορά... Ξεκινάμε  από το να μην πετάμε σκουπίδια στο δρόμο, συνεχίζουμε με το να μην σπαταλάτε άδικα το νερό, ανακυκλώνουμε, τρεφόμαστε υγιεινά, περπατάμε στις ομορφιές του τόπου μας και ονειρευόμαστε! Πιστέψτε με. Όλοι θα βγούμε κερδισμένοι από αυτή την ιστορία. Μην απαιτούμε την αλλαγή, αν ο καθένας από εμάς δεν αλλάξει. ΕΓΩ θα βελτιωθώ. ΕΣΥ θα βελτιωθείς. ΟΛΟΙ θα βελτιωθούμε. Μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο! Είναι στο χέρι μας να τον βελτιώσουμε ή να υπογράψουμε την καταδίκη του και αυτομάτως και την δική μας.

Η ψυχή δε μπαίνει σε καραντίνα! Να το θυμάστε!