ΓΛΑΣΤΡΑ: Το θρυλικό εκκλησάκι της Παναγίας, (διατηρητέο μνημείο)

Γράφει ο Γεώργιος Γκλαβάς Είχαμε την ευκαιρία την, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος (8 Ιουν.2020) να επισκεφτούμε, μαζί με τους Ιωάννη Δημό...

Γράφει ο Γεώργιος Γκλαβάς
Είχαμε την ευκαιρία την, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος (8 Ιουν.2020) να επισκεφτούμε, μαζί με τους Ιωάννη Δημόπουλο, πρόεδρο Κοινότητας Γλάστρας Ι Γιωργος Παπαδοπουλος Χρήστος Καμπέρος, το θρυλικό εκκλησάκι της Παναγίας, (διατηρητέο μνημείο), που είναι χτισμένο μέσα σε επιβλητικό βράχο, λίγο έξω από την Γλάστρα (πρώην Βρώσθαινα). Σκοπός της επίσκεψής μας ήταν να γνωρίσουμε, να φωτογραφίσουμε και να προβάλουμε το ταπεινό αυτό εκκλησάκι, που η παράδοση το συνδέει με ένα θρύλο, «που έχει πρωταγωνιστές ένα λύκο, ένα νήπιο, τους γονείς του παπά –παπαδιά και την Ι. Μονή της Αγίας Λαύρας»! 

Η πρωτοβουλία μας αυτή προήλθε, ύστερα από έκκληση που απεύθυνε ο Ιερέας π.Κων, Γαζετάς στο εκκλησίασμα, να ενισχύσουμε όλοι την προσπάθεια των επιτρόπων της εκκλησίας, για τη διάνοιξη δρόμου 500 μ. περίπου προς το εγκαταλελειμμένο εντυπωσιακό και θρυλικό εκκλησάκι, ώστε να γίνει αυτό επισκέψιμο και να λειτουργήσει! Εκτός από το ενημερωτικό επιτόπιο βίντεο και τις φωτογραφίες, παραθέτουμε επίσης εδώ και απόσπασμα του υπέροχου λαογραφικού, που είχε την καλοσύνη, ύστερα από επικοινωνία μας, να κοινοποιήσει σήμερα στο χρονολόγιό μας, ο γνωστός και εξαίρετος λαογράφος Ηλίας Τουτούυνης, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά! Στην αμέσως επόμενη ανάρτησή μας κοινοποιούμε και το παραδοσιακό συναρπαστικό τραγούδι, με τίτλο « ΗΛΙΕ Μ’ ΤΙ ΕΙΔΕΣ ΣΗΜΕΡΑ», το οποίο ερμηνεύει, με την ανεπιτήδευτη και ασύγκριτη Φωνααάρααα της, η γνωστή τσελιγκοπούλα Αννέτα Γεωργουλοπούλου, από τα Τριπόταμα! 
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΟΛΩΝ - ΙΔΙΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ Μ. Μ. Ε., - ΤΟ 2021 - ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ «ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ» - ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΙΧΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ!................................................................................................... ΑΚΟΛΟΘΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΛΑΟΓΡΡΑΦΙΚΟ, με την Επιμέλεεια του Ηλία Τουτούνη:

«Ένα από τα πιο παλιά, ομορφότερα και χιλιοτραγουδισμένα δημοτικά άσματα της Πελοποννήσου, είναι το επεισοδιακό τραγούδι της Λεχουρίτισσας , που τραγουδιέται ακόμη και σήμερα σε όλα χωριά της ορεινής Ηλείας, των Καλαβρύτων και της Γορτυνίας. Κατανέμεται κυρίως ως τραγούδι της τάβλας (τραπεζίτικο), αλλά τραγουδιέται και σε λεβέντικο, και χορεύεται με χορό πηδηκτό (τσάμικο), επίσης και σε μερικές περιοχές το απαντάμε και σε ρυθμό συρτό (καλαματιανό).

-Ήλιε μου τι μαρμάρωσες, δεν πας να βασιλέψεις;

Σε καταριούνται οι εργατιές του κόσμου οι δουλευτάδες

-Το θάμα που είδα σήμερα, το πώς να βασιλέψω;

Που πήρε ο λύκος το παιδί απ’ την ποδιά της μάνας.

-Άφησέ μου λύκο το παιδί και φάε εμέ την μάνα.

Το τραγούδι, έχει ως πρωταγωνιστές ένα λύκο, ένα βρέφος και την μάνα του. Σήμερα έχουμε διασώσει το τραγούδι με πολλαπλές παραλλαγές. Αυτό όμως δεν μειώνει την αξία του τραγουδιού, αλλά μας παραπέμπει σε διάφορες τοπικές ιστορικολαογραφικές ερμηνείες που η κάθε μια με την σειρά της προσπαθεί να υιοθετήσει την πατρότητα του τραγουδιού.

Το τραγούδι αυτό αναφέρεται σε κάποιον παλιό και λησμονημένο θρύλο, γύρω από την αγροτική ζωή, την πανίδα του τόπου μας, την θρησκεία, και την φτώχεια.

Συγκεκριμένα το επεισόδιο εκτυλίσσεται στο χωριό Βρώσταινα Καλαβρύτων που βρίσκεται γαντζωμένο στις υπώρειες παρυφές του Χελμού. Μια χρονιά επί τουρκοκρατίας, σ’ αυτό τον τόπο, ο παπάς του χωριού θέριζε μαζί με την παπαδιά του, έχοντας αφήσει το νιάκαρο μοναχοπαίδι τους στην άκρη του χωραφιού μέσα στην νάκα φασκιωμένο, κρεμασμένο κάτω από την σκιάδα μιας αγραπιδιάς, για προστασία από τον ήλιο και από ερπετά.

Ένας πεινασμένος λύκος, εκείνη την ημέρα, αναζητώντας τροφή έφθασε κοντά στο νιάκαρο. Μόλις το μυρίστηκε, πήδηξε πάνω για να το φθάσει λόγω του ύψους που ήταν κρεμασμένη η νάκα και με τα πόδια του την αναποδογύρισε και το παιδί ξέφυγε από αυτή και έπεσε στο έδαφος, επάνω σε καλαμιές που είχε στρώσει η παπαδιά για να γιοματίσουνε. Ο λύκος άρπαξε το παιδί στο στόμα του από τις φασκιές και τράβηξε για το ρουμάνι να γιομίσει το στομάχι του. Ο παπάς, μόλις αντίκρυς αυτή την φοβερή σκηνή, πέταξε το καλυμμαύκι του σήκωσε τα χέρια και τα μάτια του στον ουρανό, ενώ η μάνα παπαδιά, παράτησε το δρεπάνι, ανασκουμπώθηκε και πήρε τον λύκο από κοντά. Μπροστά ο λύκος, έχοντας το βαρύ φορτίο στα δόντια του, πίσω εκείνη, αναμαλλιασμένη κατακόκκινη από τον ήλιο, δερνάμενη κι’ απελπισμένη, τον ακολουθούσε χέρι- πόδι από κοντά. Κάποια ώρα έφθασε αγνάντια στο μοναστήρι της Αγιά Λαύρας. Μόλις αντίκρισε το μοναστήρι σταυροκοπήθηκε λέγοντας: «Άγιε Αλέξη μου, σώσε μου το παιδάκι μου!». Αμέσως σαν να έγινε κάποιο θαύμα, ο λύκος παράτησε το παιδί και συνέχισε μια ξέφρενη πορεία και τρούπωσε στον απέραντο λόγγο για ν’ αποφύγει τον διώκτη του. 

Η μάνα με το δίκιο της, πίστεψε ότι το παιδί γλίτωσε από τον θάνατο, γιατί ο Άγιος Αλέξιος του μοναστηριού ακούγοντας το παρακάλι της, χάβωσε κι’ αποκότησε τον λύκο. Την επόμενη ημέρα, ο παπάς και η παπαδιά πήγαν στο μοναστήρι, στο οποίο αφιέρωσαν την περιουσία τους και την ψυχή τους. Ο παπάς, έγινε ιερομόναχος στο μοναστήρι και η παπαδιά καλόγρια. Ως καλόγρια διέμεινε σ’ ένα ερημικό καλυβάκι, χτισμένο σε μια τοποθεσία που σήμερα Ντερβενίκι.

Αυτό το θαύμα έγινε γύρω στα 1600, όπως αναφέρει η παράδοση. Και με κάποιο παλιότερο εκκλησιαστικό θρύλο, λέγεται ότι υπήρχε από το 961 και ότι το 1585 το έκαψαν οι Τούρκοι και γύρω στο 1600 ξαναχτίστηκε, στο ίδιο μέρος.

Στο Κτητορικό της Αγίας Λαύρας, που το έγραψε το 1905, ο τότε Ηγούμενος Δ. Αποστολίδης, αναφέρεται αυτός ο θρύλος και συσχετίζεται με το επανακτίσιμο του μοναστηριού που έγινε το 1600. Το χωριό Βρώσταινα, γράφει ο Αποστολίδης, ότι υπήρχε το 1600 και ήταν από καλύβια…………»!!! (ΣΗΜ. Ολόκληρο το λαογραφικό του πολυγραφότατου Ηλία Τουτούνη, έχει αναρτηθεί σήμερα στο χρρονολόγιό μας)!