Βασίλης Σπανός: Η παρωδία της… ευτυχίας

Η πανδημία του κορονοϊού ανέτρεψε το «κατεστημένο της καθημερινότητάς μας».  Η σχολική κοινότητα (μαθητές, καθηγητές-εκπαιδευτικοί, γονε...

Η πανδημία του κορονοϊού ανέτρεψε το «κατεστημένο της καθημερινότητάς μας».  Η σχολική κοινότητα (μαθητές, καθηγητές-εκπαιδευτικοί, γονείς) μπήκε στην «καραντίνα» προσπαθώντας για δύο περίπου μήνες να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες με την τηλεκπαίδευση και τα προβλήματά της (έλλειψη επιμόρφωσης στην εξ αποστάσεως, απουσία επίσημων πλατφορμών, ελλείψεις σε εξοπλισμό και διαδικτυακή σύνδεση σε μαθητές και εκπαιδευτικούς κ. ά.). Οπλισμένοι με καλή διάθεση η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών προσπάθησε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που θα μπορούσε, και κάτω από τις παραπάνω συνθήκες. Όμως χρειάζεται να αξιολογήσουμε δύο δεδομένα: την έλλειψη εξοπλισμού και μέσων από μαθητές και εκπαιδευτικούς στην εποχή της ΤΠΕ (Τεχνολογία της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών) και την αναίτια απουσία αρκετών μαθητριών-των από αυτήν την προσπάθεια  των δασκάλων τους. 

Μετά από αυτήν τη δίμηνη απουσία ήρθε η ώρα της επιστροφής και της επανεκκίνησης. Δεν αμφισβητεί κανείς την ανάγκη να προσπαθήσουμε να ξαναγυρίσουμε σε όσο το δυνατό περισσότερο, γνώριμους ρυθμούς παραγωγής και στην εκπαιδευτική διαδικασία.  Οι ειδικοί  λοιμωξιολόγοι, επιδημιολόγοι κλπ  έχουν τον πρώτο λόγο και ακολουθούν οι πολιτικές αποφάσεις. Ευρισκόμενοι λοιπόν στην τέταρτη εβδομάδα επαναφοράς στα σχολεία γίνεται προσπάθεια από την πλευρά όλων των παρόντων εκπαιδευτικών για την καλύτερη απόδοση αυτής της προσπάθειας. Όμως τα ποσοστά συμμετοχής των μαθητών (14,81% την Παρασκευή 29-05-2020) και όλη η διαδικασία αιτήσεων, δηλώσεων, ευπαθειών – απαθειών… δείχνει ότι κάτι δεν έγινε καλά. Και η διαδικασία της ζωντανής μετάδοσης αποδείχτηκε φιάσκο. Θα πρέπει να αξιολογηθούν και σε αυτήν την περίπτωση δύο δεδομένα: ο τρόπος και οι κανόνες  επιστροφής εκπαιδευτικών και μαθητών μέσω απλών και χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο δηλώσεων και η έλλειψη ενημέρωσης (ιδιαίτερα σε μικρά μέρη γνωριζόμαστε καλά και βλεπόμαστε συχνά στη διάρκεια της μέρας) και η απουσία στόχου της εκπαιδευτικής διαδικασίας μετά  την επιστροφή στις 11-5-2020.

Αν δεν θέλουμε να είμαστε ψευδώς ευτυχισμένοι και να διακηρύττουμε ότι «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα», πρέπει να διορθώσουμε αυτά που δεν έγιναν σωστά. Και πρώτα από όλους η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να ακούσει τους χιλιάδες μάχιμους εκπαιδευτικούς των σχολείων στις άκρες της  χώρας. Πολιτική μόνο με πολιτικούς όρους και δεδομένα δεν γίνεται. Έπειτα ο εκπαιδευτικός κλάδος έχει υποχρέωση να ξεφύγει από τις κομματικές-συνδικαλιστικές αγκυλώσεις του παρελθόντος και να καθοδηγήσει τις ανάγκες προσαρμογής του εκπαιδευτικού συστήματος στον 21ο αιώνα. Τέλος οι πολίτες-γονείς πρέπει να αντιληφθούμε ότι με μια «ψεύτικη» δήλωση περί ευπάθειας μπορεί  να οδηγούμε το παιδί μας στην απάθεια και να γκρεμίζουμε σε μια στιγμή, ό,τι μπορεί να έχει χτιστεί με αγώνα πολλών χρόνων δίνοντας ένα πολύ κακό μάθημα περί αξιών, ιδανικών, κανόνων και ορίων. Διαφορετικά θα κρυβόμαστε όλοι πίσω από το δάχτυλό μας, θα συνεχίσουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας. Επομένως χρειάζεται να αναστοχαστούμε όλοι  τα λάθη μας, να τα διορθώσουμε και να υπάρξει στο εξής ένα πλαίσιο λειτουργίας μέσα στο οποίο θα έχουν επιλυθεί όλα όσα μας προβλημάτισαν τους τελευταίους μήνες. Και όταν θα έρθει το επόμενο πρόβλημα να μην αρχίσουμε πάλι να ρίχνουμε ο ένας τα βάρη στον άλλο και να δώσουμε για μια ακόμα φορά μαθήματα «παρανομίας» στα παιδιά μας.   

Βασίλειος Νικ. Σπανός 

Εκπαιδευτικός ΓΕΛ Καλαβρύτων

Υστερόγραφο: Θέλω να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στους γονείς που είχαν τη δύναμη και το σθένος να αντισταθούν στην πίεση των παιδιών τους για μη επιστροφή στο σχολείο και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα απαξίωσης του Δημόσιου Σχολείου.