Ο Διωγμός των Βιβλίων - Άρθρο του Νίκου Μαγκαφά

γράφει ο Νίκος Μαγκαφάς Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης, εκμυστηρεύτηκε στο κοινό του ο πιο μεγάλος αργεντι...

γράφει ο Νίκος Μαγκαφάς

Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης, εκμυστηρεύτηκε στο κοινό του ο πιο μεγάλος αργεντινός συγγραφέας του εικοστού αιώνα. Πάντα ονειρευόμουν για τον εαυτό μου το ανύπαρκτο επάγγελμα του αναγνώστη, εξομολογήθηκε και ο δικός μας Βασίλης Ραφαηλίδης. 

Σωστά. Γιατί τα βιβλία αποτελούν παράθυρα στον κόσμο, γιατί μας φέρνουν σε επαφή με ένα μεγάλο κομμάτι της συλλογικής γνώσης, γιατί μας διδάσκουν την αλήθεια της πολυποίκιλης θεώρησης και κατανόησης των πραγμάτων. Κι ακόμα γιατί στη διαχρονία και στη συγχρονία τους ενίσχυσαν και ενισχύουν τη δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας, καθιστώντας τη γνώση προσιτή σε ευρύτερα στρώματα. Την ίδια στιγμή αποτελούν οδοδείκτες σε μια κοινωνία αποπνευματικοποιημένη, που δείχνει να έχει χάσει την προσανατολισμό της στρέφοντας σαν το ηλιοτρόπιο το πρόσωπό της μόνο προς την εκθαμβωτική λάμψη των υλικών αγαθών.  

Το τραγικό όμως είναι ότι οι νέοι (και όχι μόνο) έχουν αποστρέψει το πρόσωπό τους από τα βιβλία. Η πολύχρωμος κόσμος της οθόνης, της κάθε οθόνης, τους μαγνητίζει και κατευθύνει μονόπλευρα το ενδιαφέρον τους. Μπορεί να φταίει το σχολικό εγχειρίδιο – συχνά απωθητικό για τα παιδιά – παρασύροντας και οποιοδήποτε άλλο βιβλίο στο πυρ το εξώτερον. Ίσως ευθύνη να έχει η έλλειψη χρόνου και για τους μαθητές και για τον καθένα μας. Αλλά οπωσδήποτε ευθύνεται και η έλλειψη αναγνωστικής κουλτούρας από το σπίτι ή την κοινωνία γενικότερα.

Για αυτό το βιβλίο πρέπει να είναι διαρκώς στη ζωή μας. Να το προωθούμε με τον τρόπο μας εμείς οι μεγαλύτεροι, για να το συνηθίσουν και οι νεώτεροι. Να το βάζουμε σε περίοπτη θέση, στο σπίτι μας για να τρυπώσει και στην ψυχή μας. Να το εξασφαλίζουμε σε όλους, ακόμη και σε εκείνους που δυσκολεύονται να το αποκτήσουν. Να φτιάχνουμε δημοτικές βιβλιοθήκες και να τις στεγάζουμε στις μεγαλύτερες αίθουσες, στις καλύτερες, στις ευάερες και στις ευήλιες,  με την άνετη άπλα, για να το αναζητούν και να το βρίσκουν όλοι εύκολα, χωρίς κόπο, να το περιεργάζονται άνετα, να το ξεφυλλίζουν, να αναπνέουν  εκείνο το άρωμα χαρτιού και μαγείας που, περιέργως, κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εμφιαλώσει. Να μην το στριμώχνουμε στις μικρές αίθουσες, να μην το αντιμετωπίζουμε σαν φτωχό συγγενή, αλλά να του δώσουμε το βάθρο, το πιο ψηλό. Διαφορετικά οι ιερεμιάδες για τη νεολαία που δεν διαβάζει, για το θέμα των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων που τόσο συζητήθηκε και προβλημάτισε, φαντάζουν φληναφήματα και πομφόλυγες. 

Πάντα ονειρευόμασταν ως προηγούμενη δημοτική αρχή την μεταφορά και ανάδειξη των θησαυρών της Δημακοπούλειου Βιβλιοθήκης στο Πολύκεντρο που κοσμεί την πόλη μας. Σε έναν χώρο πολιτισμού, στον δικό της χώρο. Με αυτό το επιχείρημα εξάλλου και με επίμονες προσπάθειες καταφέραμε τόσο ο γράφων, όσο και ο Σπύρος Σοκορέλης αλλά και ο τέως Δήμαρχος Γ. Λαζουράς να εξασφαλίσουμε και τις απαραίτητες πιστώσεις για την ολοκλήρωσή του Πολύκεντρου. Δεν υποτιμούμε βεβαίως και την αξία της φυσικής αγωγής, αλλά αυτή μπορεί να φιλοξενηθεί και αλλού, εξίσου ικανοποιητικά. Αλλά η βιβλιοθήκη πρέπει να φιλοξενηθεί εκεί. Ας μην ξεχνάμε ότι τα βιβλία έχουν τους ίδιους εχθρούς με τον άνθρωπο: τη φωτιά, την υγρασία, την ανοησία, τον χρόνο. Ας προσπαθήσουμε να τα σώσουμε από όλους…

Ν. Μαγκαφάς

Δημοτικός Σύμβουλος - Εκπαιδευτικός