17 Νοέμβρη, 46 χρόνια περνούν από την ιστορική ημέρα του Πολυτεχνείου , 46 χρόνια μετά από σύνθημα Ψωμί- Παιδεία-Ελευθερία. Τα χρόνια περνού...
17 Νοέμβρη, 46 χρόνια περνούν από την ιστορική ημέρα του Πολυτεχνείου , 46 χρόνια μετά από σύνθημα Ψωμί- Παιδεία-Ελευθερία. Τα χρόνια περνούν , η ουσία του συνθήματος ενέχεται να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. 46 χρόνια αργότερα η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται στην εξύψωση μιας απειλητικής πανδημίας. Ποιά είναι η απειλή; Ποιά είναι η σχέση του συνθήματος ‹‹Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία›› με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα;
Κατ' αρχάς, η πανδημία του κορονοϊού έχει επιφέρει αλλαγές, αλλαγές που έχουν πλήξει το υγειονομικό, οικονομικό και εκπαιδευτικό σύστημα. Ακόμα περισσότερο έχει επηρεαστεί η καθημερινότητα του Έλληνα και της Ελληνίδας, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του. Το δικαίωμα στην υγεία, στην οικονομική ανάπτυξη , στην εκπαιδευτική διαδικασία και πράξη βρίσκονται σε κρίση.
Σε καθημερινή βάση , από την τηλεόραση του σπιτιού μας , παρατηρούμε με προσοχή και αγωνία την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων. Οι μονάδες εντατικής θεραπείας βρίσκονται στα όρια τους με χιλιάδες εισαγωγές συμπολιτών μας ανά πάσα στιγμή. Οι θάνατοι αυξάνουν ενώ το άγχος, το στρες διαταράσσουν την ψυχισμό κάθε πολίτη. Πέρα από τον κορονοϊό όμως, χιλιάδες συμπολίτες χρειάζονται την υγειονομική περίθαλψη , την φροντίδα και την θεραπεία από ασθένειες ίσως πιο σοβαρές , πιο επικίνδυνες. Το υγειονομικό σύστημα της χώρας περνά μια πρωτόγνωρη κρίση. Δοκιμάζεται και φαίνεται να στενάζει.
Προχωρώντας , το κλείσιμο του λιανεμπορίου , της εστίασης, το πάγωμα της οικονομίας και της ρευστότητας επιφέρουν τεράστιες ζημίες στην ελληνική οικονομία. Τα έσοδα είναι σταθερά σε μηδενική βάση ενώ τα έξοδα και οι απαιτήσεις τρέχουν συνεχώς. Η ζωή προχωρά, οι ανάγκες υπάρχουν αλλά η οικονομία όλο και εξασθενεί .Σε αυτή την περίπτωση, δρα το κράτος με την χορήγηση επιδομάτων , την καταβολή επιστρεπτέων προκαταβολών, τις μειώσεις σε ενοίκια. Η κρατική οικονομική υποστήριξη είναι αναγκαία, είναι όμως επαρκής; Το ελληνικό κράτος άραγε μπορεί να συμβαδίσει με τους ρυθμούς της καλπάζουσας πανδημίας; Μεγάλο ερωτηματικό που δύσκολα κάποιος μπορεί να απαντήσει.
Τι συμβαίνει όμως και με το σύστημα της εκπαίδευσης; Όλες οι βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος λειτουργούν ηλεκτρονικά. Η τηλεκπαίδευση είναι πλέον γεγονός. Από την μία πλευρά, βρίσκουμε το μικρό παιδί του νηπίου έως και τον τελειόφοιτο φοιτητή πίσω από την οθόνη. Από την άλλη μεριά της οθόνης , βρίσκουμε τον εκπαιδευτικό κάθε βαθμίδας. Το αμφιθέατρο του πανεπιστημίου είναι πλέον το γραφείο του δωματίου σου , τα παιχνίδια της τάξης είναι πλέον τα προσωπικά σου παιχνίδια, η επικοινωνία με τον συμμαθητή ή συμφοιτητή σου είναι πλέον το ανοιχτό μικρόφωνο σου. Μπορεί να λειτουργήσει έτσι το εκπαιδευτικό σύστημα; Υπάρχει διαδραστικότητα; Διακρίνεται η απαιτούμενη επικοινωνία;
Είναι δεδομένο πως ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες πλήττονται όσο ποτέ. Κι αν δεν συμφωνεί κάποιος σε αυτό, τότε ο περιορισμός της κυκλοφορίας και η αποστολή μηνύματος στο 13033 φαίνεται φυσιολογική. Η κρίση του κορονοϊού μπορεί να διχάσει. Τα μέτρα και η καθημερινότητα ενδέχεται να υποστηρίζονται αφενός και να κατακρίνονται από την άλλη.
Όπως και να έχει ,η πραγματικότητα είναι δεδομένη, η κρίση είναι υπαρκτή. Η λύση βρίσκεται στον κάθε ένα από εμάς. Ο κάθε πολίτης οφείλει να σέβεται τον συμπολίτη του και να μην θέτει το κοινωνικό σύνολο σε κίνδυνο. Ο κάθε πολίτης όμως οφείλει να σέβεται πρώτα απ' όλα τον εαυτό του, να διεκδικεί και να καταστεί σαφή τον ρόλο του στην κοινωνία. Εδώ λοιπόν ,το σύνθημα πρέπει να λειτουργήσει δραστικά στο μυαλό όλων μας. Η αντίδραση δεν αποτελεί επιπολαιότητα αλλά διεκδίκηση . Η πίστη στο ‹‹Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία›› αποτελεί αναγκαιότητα.
Αυτή ακριβώς είναι η επικαιρότητα του.
Παπαγεωργίου Αγγελική
Φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.