Χθες το απόγευμα γυρνώντας από την κηδεία του συμπατριώτη μας του Γιώργη του Μυλωνά στην Κέρτεζη συναντήθηκα τυχαία με τον Δήμαρχο, που μό...
Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό. Γνωρίζω επίσης ότι πολλοί συνδημότες μας έχουν δεχτεί τη βοήθεια του και με αυτόν και με άλλους τρόπους. Σπάνια όμως ή ίσως ποτέ δεν είδα κάποιον από αυτούς να πει δημόσια ένα ευχαριστώ στον Δήμαρχο.
Αλλά το ίδιο έχει συμβεί και με άλλους επιφανείς συνδημότες μας, όπως με τους αδελφούς Κοντογιάννη από τη Λυκούρια, τον Ανδρέα τον Πολυδώρου από το Σκεπαστό, τον Γιώργη τον Ζωγράφο από τα Καλάβρυτα, τον Κώστα τον Μάρκου, τη Γιώτα την Μαραφέλια, τον Θοδωρή τον Κατσαρδή, τον κύριο Σακελλαρόπουλο από τη Βλασία (έναν θαυμάσιο άνθρωπο και εξαίρετο επιστήμονα), τον Θύμιο τον Βαζαίο (τον πρόεδρο της Ένωσης Καλαβρυτινών Αθήνας) που όταν κάποιος χρειαστεί αίμα για την περίπτωσή του είναι πάντοτε διαθέσιμο, τον Θοδωρή τον Χαμακιώτη (Διευθυντή του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών) που σε κάθε εξόρμησή μας σαν Ένωση Καλαβρυτινών γιατρών στην επαρχία για να εξετάσουμε τους συνδημότες μας μας τροφοδοτεί και με μηχανήματα και με ανθρώπινο δυναμικό και όχι μόνο.
Αλλά δεν είναι μόνο ο ιατρικός τομέας. Γνωρίζω επιχειρηματίες της κλάσης του κυρίου Καλλιμανόπουλου ή του κυρίου Μαρτίνου αλλά και πολλούς άλλους που έχουν σπουδάσει άπορα παιδιά, που έχουν στείλει στο εξωτερικό συνανθρώπους μας για θεραπεία ή έχουν βοηθήσει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο οικονομικά πολύ μεγάλο αριθμό συνδημοτών μας.
Ή στο Δικαστικό Σώμα. Πόσοι δεν απευθύνθηκαν στον Θανάση τον Κατσιρώδη (τον εισαγγελέα μας από το Σκεπαστό) ή τους αδερφούς Κανελλόπουλους από την Κέρτεζη για βοήθεια.
Ή στις ένοπλες Δυνάμεις. Πόσα παιδιά μας από όλη την επαρχία δεν καλυτέρευσαν την καθημερινότητά τους στο στρατό και κατ' επέκταση διευκόλυναν τη ζωή των γονιών τους γιατί βοήθησε ο Γιώργης ο Αθανασίου (Κουτσομίχαλος).
Αλλά και απλοί καθημερινοί άνθρωποι που δεν περνάει ποτέ από το μυαλό σου ότι μπορεί να λειτουργούν έτσι.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου έναν παπά-καλόγερο από το Μέγα Σπήλαιο πού νοσηλευόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Νοσοκομείο με βαριά καρδιακή ανεπάρκεια και κάθε 1η και 16η του μηνός πήγαινε στην τράπεζα να πάρει το μισθό του εφημέριου (ήταν εφημέριος σε γειτονικό χωριό), τον μοίραζε σε φακελάκια, φώναζε την προϊσταμένη ή τη νοσοκόμα και της έλεγε: "αυτό για αυτή την οικογένεια, αυτό για την άλλη", ξεστομίζοντας την απειλή "μη τολμήσεις να πεις από ποιον είναι αυτά τα χρήματα, θα σου σπάσω το κεφάλι".
Έχω δει δεκάδες ευχαριστήρια για το αγκωνάρι στη ρεματιά που έγινε από τον κ. πολιτικό Τάδε κατόπιν δικών του ενεργειών (αλλά με δικά μας λεφτά) αλλά ένα ευχαριστώ για τη ζωή που με οποιονδήποτε τρόπο του έσωσε κάποιος από τους παραπάνω σπάνια ή ποτέ δεν βλέπω.
Ζητώ συγνώμη για τα ονόματα που ανέφερα παραπάνω χωρίς την άδειά τους και πολύ περισσότερο για όσους δεν ανέφερα.
Με αφορμή λοιπόν αυτή την ενέργεια του Δημάρχου κ. Παπαδόπουλου αισθάνθηκα την ανάγκη εκ μέρους όλων όσων δεχτήκαμε τη βοήθειά τους στο παρελθόν, και όλων όσων από εμάς τη χρειαστούμε στο μέλλον, να του,τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Γιατί κάποτε θα πρέπει όλοι μας να μάθουμε να λέμε ένα ηχηρό ευχαριστώ όπου και σε όποιον πρέπει να το πούμε.
Υ.Γ.: Επειδή ξέρω εκ των προτέρων ότι οι συνήθεις δημοτικοπολιτικοί μπαμιο-νυφίτσες αναλυτές θα προσπαθήσουν να υποβαθμίσουν ή να ακυρώσουν την ανάρτηση αυτή προσπαθώντας να βρουν γιατί ο Νασιώτης δημοσίευσε αυτό το κείμενο, θέλω να τους πω ότι μπορεί να διαφωνώ για πολλά με πολλούς αλλά όταν δω κάτι που άπτεται του γενικού καλού το επισημαίνω, το αναγνωρίζω και το βγάζω στη φόρα.
Αυτά και να είμαστε όλοι καλά.
Θεόδωρος Κ. Νασιώτης
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.