π. Κωνσταντίνος Μητρόπουλος - 20 χρόνια Διακονίας στα Καλάβρυτα - 17/03/2001-17/03/2021

Στις 17 Μαρτίου 2001, είκοσι χρόνια πριν, ανήμερα της εορτής του πολιούχου των Καλαβρύτων Αγίου Αλεξίου, χειροτονήθηκε στα Καλάβρυτα ιερέας ...

Στις 17 Μαρτίου 2001, είκοσι χρόνια πριν, ανήμερα της εορτής του πολιούχου των Καλαβρύτων Αγίου Αλεξίου, χειροτονήθηκε στα Καλάβρυτα ιερέας από το Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιο ο διάκονος π. Κων/νος Μητρόπουλος. Ο π. Κωνσταντίνος σήμερα είναι ο Προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καλαβρύτων

Το καλωσόρισμα του τότε Δημάρχου Καλαβρύτων και νυν Δημάρχου κ. Παπαδόπουλου  
Μετά τη χειροτονία, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων καλωσόρισε τον Ιερέα στην ενορία Καλαβρύτων με τα παρακάτω λόγια:

«Για τους ενορίτες των Καλαβρύτων η σημερινή ημέρα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι από σήμερα θα συνοδεύει τα βήματα της αναζήτησης, της αγωνίας, της ελπίδας του καθενός από εμάς και των παιδιών μας, ο Ιερέας Κωνσταντίνος Μητρόπουλος.
Όλοι μας αναγνωρίζουμε στο πρόσωπό του έναν νέο άνθρωπο, με εξαιρετικό χαρακτήρα και ήθος, έναν άνθρωπο απλό, ταπεινό, προσηνή, γενναιόδωρο σε συναισθήματα.
Για τους περισσότερους από εμάς είναι ένα πρόσωπο οικείο, ένας πρόθυμος φίλος και συμπαραστάτης.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι θα είναι ο καλός μας ποιμένας, ο ευαγγελιστής της χάρης του θεού στην καθημερινότητά μας τη γεμάτη συγκρούσεις, στη ζωή μας τη γεμάτη οδύνες.
Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος της ιεροσύνης είναι δύσκολος, τραχύς, ανηφορικός. Η προσπάθεια επίπονη. Η οδός, οδός αυταπάρνησης. Ευχόμαστε ο Θεός να του δίνει δύναμη και υγεία σ΄αυτήν την πορεία του στην ιεροσύνη, γιατί έχει το ανάστημα της ψυχής, είναι ΑΞΙΟΣ να βαδίσει.

Η παρουσία του δίπλα μας, μας κάνει να ελπίζουμε. Τον έχουμε πραγματικά ανάγκη.

ΣΥΓΚΗΝΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Η ομιλία του π. Κων/νου Μητρόπουλου, στη χειροτονία του εις ιερέα την 17η Μαρτίου 2001.

«Σήμερον τέρπεται πάσα η Πελοπόννησος και πόλις Καλαβρύτων συν τη Αγία Λαύρα, πλουτούσι την σην κάρα εις δόξαν χριστού, του σε Πάτερ δοξάζοντος».

Πλήρης και εγώ χαράς, Σεβασμιώτατε, βρίσκομαι ενώπιόν σας, δίπλα στο ιερό λείψανο του πολιούχου μας, ανάμεσα σε αγαπημένους ανθρώπους, σεβαστούς πατέρες και φίλους. Και χαίρομαι γιατί πριν τέσσερα χρόνια σαν σήμερα, σας εμπιστεύθηκα την επιθυμία μου να γίνω κληρικός στα Καλάβρυτα και η οποία σήμερα εκπληρώνεται. Και ιδού, προ του Αγίου Θυσιαστηρίου παρίσταμαι και θα λάβω από τα Άγια χέρια σας σε λίγο το δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης.

Πάντοτε Σεβασμιώτατε γέροντα αλλά και σήμερα αναρωτιέμαι πως θα πρέπει να είναι ο κληρικός του 21ου αιώνα. Τι σημαίνει ορθόδοξος κληρικός στην εποχή της Νέας Τάξης πραγμάτων. Χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο, μόνο που τον περιορίζουμε στο πολιτικό πεδίο. Επιτρέψατέ μου όμως να πιστεύω ότι η Νέα Τάξη πραγμάτων αναφέρεται και σε άλλες πραγματικότητες: μοναξιά των ανθρώπων, κυριαρχία της διαφημίσεως, βούλιαγμα στην ευζωία, εξάπλωση παραθρησκειών και ψευδοσωτήρων. Απέναντι σε όλα αυτά δεν θα πρέπει να θεωρήσουμε την ποιμαντική ευαισθησία ως δεδομένη. Θα μπορούσα να πω πως η Εκκλησία σήμερα περνά κρίση ταυτότητας. Κι αν εμείς οι λειτουργοί της αρκεσθούμε στην διεκπεραίωση απλώς της λατρείας, στην ανέγερση περικαλλών ναών, στην επικόλληση κληρικοσήμων, με άλλα λόγια αν αρκεσθούμε στην πελατειακή σχέση με το ποίμνιο, τότε θα αναλάβουν άλλοι χώροι αυτό που αρνούμαστε ή δεν μπορούμε να δώσουμε.

Τα νέα ζευγάρια θα καταφύγουν στο βραδινό σήριαλ να ηρεμήσουν, στα οινοπνευματώδη του νυκτερινού κέντρου για να ευθυμήσουν, σε μάγισσες για να τους λύσουν τα προβλήματα, σε αιρέσεις για να αισθανθούν ζωντανοί πιστοί, στα ναρκωτικά γιατί όχι, για να ζήσουν τον παράδεισό τους.

Πάντα θα υπάρχουν χώροι και θα εφευρίσκονται καινούργιοι για να καλύψουν ανάγκες που η εκκλησία εμφανίζεται αδύναμη ή απρόθυμη να αγκαλιάσει. Δεν αγνοώ βέβαια τις θεολογικές προόδους των τελευταίων δεκαετιών. Αντίθετα από αυτές και εγώ τρέφομαι και εξαιτίας αυτής της προόδου μπορούμε να ασκούμε αυτοκριτική η οποία δεν πρέπει να οδηγεί σε μελαγχολία αλλά σε μετάνοια και δημιουργία. Ο Μητροπολίτης Συληβρίας Αιμιλιανός αναφέρει: «Η πικρή απογοήτευση πολλών από μια ενορία οφείλεται καις την ασυνέπεια. Τους λέγουν ότι η τελούμενη ευχαριστία είναι το μυστήριο της ενότητος. Αλλά κανείς μετά την απόλυση δεν ενδιαφέρεται να τους πλησιάσει. Παγωμένες σχέσεις, επιφανειακοί χαιρετισμοί και ατελείωτα «βοήθεια σας». Τους λέγουν ότι ο ναός είναι ο οίκος του Θεού αλλά ο άνθρωπος αισθάνεται απογοήτευση από το θόρυβο, από το πήγαινε και έλα, από την έλλειψη κατανύξεως. Τους λέγουν ότι οι χριστιανοί είναι μέλη του σώματος του Χριστού, όμως αυτοί οι χριστιανοί μένουν απληροφόρητοι. Ο νέος άνθρωπος αποφασίζει κάποτε να συνδεθεί με την Εκκλησία. Μπαίνει μέσα και μένει βουβός. Η μόνη περίπτωση που μιλά είναι όταν θα θελήσει να εξομολογηθεί για να δεχθεί, όχι πάντοτε βέβαια, κεραυνούς και ισοπεδωτική αντιμετώπιση».

Δεν ονειρεύτηκα και εγώ την κλήση μου έτσι, Σεβασμιώτατε. Ιερέας σημαίνει ηγέτης και όχι ουραγός, εμπνευστής και όχι αμήχανος υπάλληλος, ζωή και όχι νέκρα, χαρά και δημιουργία και όχι περιθώριο και κακομοιριά. Δόξα τω Θεώ, τα πράγματα δεν είναι σήμερα όπως πριν πενήντα χρόνια. Κάποιοι εργάσθηκαν μόχθησαν και εμείς απολαμβάνουμε την θεολογική περιουσία και την εκκλησιαστική βελτίωση που μας κληροδότησαν. Δεν θα πρέπει όμως και εμείς να αφήσουμε τα πράγματα πιο προχωρημένα, ένα βήμα πιο πέρα από εκεί που τα παραλάβαμε.

Ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι ο τοίχος που τον χωρίζει από το Θεό είναι φτιαγμένος από τις εικόνες του που κατασκεύασε η οικογένεια, η εκπαίδευση, η κοινωνία ή που φιλοτεχνήσαμε εμείς οι κληρικοί με τη στάση μας και το ζητούμενο τώρα είναι να γκρεμίσουμε αυτό το τοίχο. Δεν υπάρχει αποχή ή ουδέτερη στάση. Με κάθε μας ενέργεια ή προσθέτουμε στον τοίχο ή τον γκρεμίζουμε. Ίσως να μην κάνουμε κήρυγμα ή κατηχητικό αλλά μπορούμε να τελούμε τις ιεροπραξίες έτσι ώστε να δείχνουμε ότι αξίζουν το κόπο. Ίσως να μην εξομολογούμε αλλά μπορούμε  να λειτουργούμε με τέτοιον τρόπο ώστε να δημιουργούμε κατάνυξη και να παρακινούμε προς μετάνοια και πάντως μπορούμε να προσευχόμαστε για την Εκκλησία μας και τον κάθε μας ενορίτη. Ότι μπορούμε να προσφέρουμε είναι ευλογία και δημιουργία και ο Κύριος μας διαθέτει άλλα μέτρα και άλλη κρίση.

Από σήμερα Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, φίλοι και αδελφοί ενορίτες, θα είμαι ο παπάς σας που μαζί με τον πατέρα Γεώργιο θα εργαζόμαστε για να συναντηθούμε όλοι μαζί με Εκείνον. Ελάτε λοιπόν να γκρεμίσουμε τον τοίχο που μας χωρίζει από τον Θεό. Ελάτε να γνωριστούμε και να αγαπηθούμε να λειτουργούμε ως μέλη του σώματος του Χριστού, να ζήσουμε τη βασιλεία του. Ελάτε να ξεφορτώσετε τις ενοχές σας και να λάβετε άφεση. Θα είμαι ευτυχής όταν ο Θεός τα επιτρέψει και ο Επίσκοπος μας το ευλογήσει να λαμβάνετε αυτήν την άφεση μέσω εμού του αμαρτωλού. Είναι η υψίστη προσφορά της Εκκλησίας πάντοτε αλλά και ιδιαίτερα στις ημέρες μας, στον αγώνα που ανατέλλει. Ελάτε και εσείς παιδιά που είστε οι μόνοι αθώοι για ότι κακό συντελείται γύρω σας, ελάτε να γνωρίσετε μια άλλη διάσταση ζωής αληθινής με νόημα και με νηφάλια μέθη.

Σ αυτό το σημείο θα ήθελα μα ευχαριστήσω όλους εσάς που σήμερα είστε συνδαιτυμόνες    της πνευματικής χαράς μου, να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τους γονείς μου, τον πατέρα μου που ήδη βρίσκεται στον ουρανό, τη μητέρα μου και τη θεία μου.

Μαζί με τους γονείς μου θα ήθελα να κατατάξω τον πατέρα Γαβριήλ Σάλτα, τον άνθρωπο, που υποκατέστησε τον πατέρα μου.

Να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον πατέρα Νικόλαο Σκιαδαρέση και τον πατέρα Δημήτριο Αργυρό, τους κληρικούς που στο Πρόσωπό τους ενσαρκώνεται το μοντέλο του σύγχρονου αλλά και του παραδοσιακού κληρικού.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες σε εσάς κύριε Υπουργέ, και σε εσάς κύριε Δήμαρχε, που παρά το βάρος των εργασιών σας, σήμερα βρίσκεστε μαζί μας.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τη σύζυγό μου Άννα για την αγάπη της, τη γυναίκα που τόσο καιρό ο Θεός την ετοίμαζε για  αυτόν τον ρόλο, χωρίς η ίδια να το υποπτεύεται-υποσχόμενος ότι η αγάπη μου για εκείνη αποτελεί την εισαγωγή μου στο θυσιαστήριο της ζωής, απαραίτητη, όμως, προϋπόθεση για την καθημερινή μου είσοδο στο θυσιαστήριο του Θεού.

Τέλος Σεβασμιώτατε, θέλω να ευχαριστήσω εσάς που με αγαπήσατε από μικρό παιδί, που ανεχθήκατε την εφηβική μου αποστασία και που πατρικά με περιμένατε στην αγκαλιά σας χαρίζοντάς μου σήμερα αυτό το ανεκτίμητο δώρο. Εύχομαι ολόψυχα να λειτουργούμε μαζί και στο ουράνιο θυσιαστήριο. Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί αδελφοί και φίλοι, προσευχηθείτε σήμερα ο Θεός να χειροτονήσει εμένα τον ανάξιο και με τις πρεσβείες του πολιούχου μας Αγίου Αλεξίου να αναδείξει και μένα άνθρωπο του Θεού.

Του ευχόμαστε πάντα Άξιος! 

Οι φωτογραφίες της χειροτονίας είναι του Φάνη Παπαγεωργίου