ΤΑ ΗΜΑΡΤΗΜΕΝΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΣΙΑΕΤΗΡΙΔΟΣ - Γράφει ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος

  ΤΑ ΗΜΑΡΤΗΜΕΝΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΣΙΑΕΤΗΡΙΔΟΣ Η αποκαθήλωση του Λαβάρου της επανάστασης του 1821 Γράφει ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης ...

 

ΤΑ ΗΜΑΡΤΗΜΕΝΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΣΙΑΕΤΗΡΙΔΟΣ

Η αποκαθήλωση του Λαβάρου της επανάστασης του 1821

Γράφει ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης Λογοτέχνης, Συγγραφέας.

 1821, Άγια Λαύρα Καλαβρύτων: Ο Εθνεγέρτης Π. Π. Γερμανός υψώνει το Λάβαρο στο ιστορικό τούτο Μοναστήρι και ορκίζει τους αετούς των Καλαβρύτων, που συγκεντρώνονται απ’ τα  ριζοβούνια και τις αετοφωλιές του Χελμού και του Ερυμάνθου για να φέρουν λευτεριά στην πατρίδα και στις 21 Μαρτίου 1821 γίνεται η πρώτη ελεύθερη πόλη της χώρας μας μετά τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Τα Καλάβρυτα, η Άγια Λαύρα, το Λάβαρο γίνονται ορόσημο, γίνονται η λάβα που ανάβει τη φλόγα της λευτεριάς σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

   Για εκατόν ενενήντα εννέα χρόνια το Λάβαρο τυγχάνει του πρέποντος σεβασμού απ’ όλους τους Έλληνες. Πηγαίνει πρώτο σε παρελάσεις και επετείους στην Αθήνα και αλλού, εμπνέει και δίνει δύναμη  αγώνων για λευτεριά και αυτοδιάθεση.

   2021, η Ελλάδα γιορτάζει τα διακοσιάχρονα απ’ την Εθνική μας Παλιγγενεσία με τυμπανοκρουσίες, με επιτροπές των ολίγων που βάζουν τους πολλούς στην άκρη.

   Στους επίσημους όμως εορτασμούς για τα διακόσια χρόνια παρατηρούμε με θλίψη να αποκαθηλώνεται το Λάβαρο της επανάστασης του 1821. Ψάχναμε να το βρούμε στην παρέλαση της Αθήνας στις 25 Μαρτίου, και το είδαμε ανάμεσα σε άλλα μπαϊράκια.

     Το ιερό τούτο σύμβολο της λευτεριάς του γένους μας, το Λάβαρο της επανάστασης του 1821, απ’ τα περήφανα Καλαβρυτινά βουνά στοιχίστηκε πίσω απ’ το ακρωτήριο Μαλέας. Πολλά τα κατά καιρούς ημαρτημένα σε τούτο τον τόπο αλλά αυτό ξεπερνά κάθε όριο. Θλίψη και οργή γι’ αυτή την κατάντια. Θλίψη και οργή για τους υπεύθυνους αυτής ιεροσυλίας. Θλίψη και οργή για την αποκαθήλωση του Λαβάρου.

    Ανατρέχοντας  στην ιστορία και στους αγωνιστές του 1821, μου ήρθε στο νου ένα συγκινητικό περιστατικό. Όταν μετά την μάχη των Δερβενακίων έδωσαν στον γνωστό μας ήρωα Νικηταρά ως λάφυρα μια σπάθα και μια ταμπακιέρα, εκείνος έστειλε την σπάθα στην κυβέρνηση να πουληθεί και να δοθούν τα χρήματα για τον Αγώνα. Την ταμπακιέρα την έστειλε στην γυναίκα του με ένα γράμμα που έλεγε. «Σου στέλνω αυτή την ταμπακιέρα ως δώρο, γιατί είσαι εκείνη που αγαπάω περισσότερο μετά την πατρίδα».

   Υπάρχει σήμερα άδολη αγάπη για την πατρίδα; Οι υπεύθυνοι τι κάνουν; Αφήνουν να βεβηλώνεται η φήμη του Λαβάρου, αφήνουν να εκποιηθεί η  ιστορική αλήθεια κι ακόμη καμιά επίσημη αντίδραση. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των αγωνιστών του 1821, θα τρίζουν τα κόκκαλα των παλαιοτέρων Καλαβρυτινών, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ιστορική έρευνα για να αντιμετωπίσουν τους όποιους αποδομητές της ιστορίας. Ας μην ψάχνουν για εχθρούς τριγύρω τους οι υπεύθυνοι σήμερα. Εχθρός είναι ο ίδιος ο εγωιστικός και μονόχνοτος εαυτός τους.

   Οι υπεύθυνοι που επέτρεψαν να ταπεινωθεί το Λάβαρο θα κριθούν από την ιστορία.

 Οι φορείς και οι συλλογικότητες του τόπου  μας πρέπει να συντονιστούνε και να αναζητήσουν τον αριθμό πρωτοκόλλου και τους υπευθύνους που υποβίβασαν στα μάτια των έκπληκτων Ελλήνων το ιερό σύμβολο του Έθνους.