Παγκαλαβρυτινή Κίνηση: «1821-ΤΙΜΗ ΣΤΗ ΛΑΥΡΑ» «Προάσπισης της μεγάλης Ιστορίας της μαρτυρικής επαρχίας μας» Προσωρινά γραφεία: Βορείου ...
Παγκαλαβρυτινή Κίνηση: «1821-ΤΙΜΗ ΣΤΗ ΛΑΥΡΑ»
«Προάσπισης της μεγάλης Ιστορίας της μαρτυρικής επαρχίας μας»
Προσωρινά γραφεία: Βορείου Ηπείρου 41 Πάτρα Τ.Κ. 24226
Τηλέφωνα 2610324266 - 6978721922 email: timi.sti.layra@gmail.com
Ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας.
Προς
Α΄ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Κοινοποίηση:
κ. Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος
κ. Πρόεδρο Περιφερειακού Συμβουλίου
κ. κ Περιφερειακούς Συμβούλους
Β΄ ΔΗΜΟ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
Κοινοποίηση
κ. Δήμαρχο Καλαβρύτων
κ. Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου
κ. κ. Δημοτικούς Συμβούλους
Γ ΄Βουλευτές του Νομού Αχαΐας.
Αξιότιμοι
Με πικρία και απογοήτευση παρατηρούμε αυτά που συμβαίνουν με το θέμα γενικότερα της ιστορίας μας, που επιχειρείται η εκ βάθρων αποδόμησή της.
Ιδιαίτερα βάλλεται η τοπική μας ιστορία και δεν σας κρύβουμε τη λύπη μας και την απορία μας, για τη στάση σας, που έχετε κυρίως την ευθύνη. Από αρχής, συμπεριφερθήκατε σαν να μην πήρατε τίποτα είδηση από τις συντονισμένες μεθοδεύσεις που άρχισαν από πέρσι, με τα ανιστόρητα και προκλητικά Προεδρικά Διατάγματα. Το ίδιο και φέτος, 17 Μαρτίου, όπου ο απανταχού ελληνισμός, ντόπιοι και απόδημοι, πληροφορήθηκαν από όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης (κρατικά και ιδιωτικά) ότι η επανάσταση άρχισε από τη Μάνη και πως αυτό καθιερώθηκε για πάντα. Το εν λόγω δε γεγονός προβλήθηκε έντονα και γιορτάστηκε με λαμπρότητα και επισημότητα, με την παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας.
Για τη μεγάλη ιστορία των Καλαβρύτων, εκτός από κάποια μεγαλόστομα που ειπώθηκαν μεταξύ μας, καμία απολύτως ουσιαστική αναφορά δεν έγινε από τα μέσα ενημέρωσης για τις ιστορικές αποφάσεις που πάρθηκαν, στην Αγία Λαύρα και τα σπουδαία γεγονότα που προηγήθηκαν και που ακολούθησαν. Δείχτηκαν μόνο, αποσπασματικά, κάποιες εικόνες (πίνακας Βρυζάκη, Γερμανός) να ζαχαρωθεί φέτος το χάπι, για το οριστικό «γκρέμισμα» του Λαβάρου.
Σε όλη την εορταστική διάρκεια ειπώθηκαν ή γράφτηκαν πλείστα μειωτικά ή και υβριστικά, με ανοίκειους ενίοτε χαρακτηρισμούς, σε βάρος των Αχαιών πρωταγωνιστών του αγώνα, οι οποίοι όχι μόνο πρωτοστάτησαν στα τοπικά γεγονότα, αλλά διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο γενικότερα στον αγώνα. Παραδόξως δε τούτο και από κάποιους Καλαβρυτινούς, ιδιαίτερα μάλιστα «λάβρους κατά της Λαύρας».
Για όλα αυτά καμιά απολύτως αντίδραση, που σημαίνει ότι τα αποδέχεστε.
Ακολούθησε το γεγονός της θέσης του κακέκτυπου αντίγραφου του Λαβάρου στην παρέλαση, που ήταν επακόλουθο των ύπουλων μεθοδεύσεων που προηγήθηκαν. Τότε μόνο έγινε μια χαλαρή διαμαρτυρία, από το Δήμο και μόνο, η οποία δεν ήταν απλώς υποτονική και μοιρολατρική «ηττηθήκαμε τι να κάνουμε», αλλά κυριολεκτικά ήταν «στάχτη στα μάτια» του Καλαβρυτινού κόσμου, παραδόξως δε αυτή έγινε προς τον αρχηγό του στρατού.
Αποκορύφωμα εκείνο το κατάπτυστο που έγινε στη σελίδα των ομοφυλόφιλων (ΛΟΑΤΚΙ): Στον θρυλικό πίνακα του Θ. Βρυζάκη, «Όρκος των Αγωνιστών», η επαναστατική σημαία που ανυψώνει ο Π. Π. Γερμανός αντικαταστάθηκε με το διακριτικό τους. Ακόμα και γι’ αυτό, που δεν ήταν τυχαίο αλλά έργο αθέατων, δεν έγινε καμιά απολύτως διαμαρτυρία, κάνατε σαν να μην το είδατε.
Θεωρούμε βέβαιο πως αν από την αρχή γίνονταν συντονισμένες ενέργειες και με προβολή των αναμφισβήτητων ιστορικών στοιχείων και κάλεσμα για ομαδική διαμαρτυρία όλου του Καλαβρυτινού κόσμου, δεν θα γκρεμιζόταν μια παράδοση που την υιοθέτησαν εκείνοι που αγωνίστηκαν και διατηρήθηκε αναλλοίωτη δύο περίπου αιώνες.
Επειδή δεν βλέπουμε να υπάρχει εκ μέρους σας διάθεση, έστω και τώρα, για σωστές ενέργειες αποφασίσαμε να στείλουμε τη διαμαρτυρία -Υπόμνημα που ακολουθεί στους αρμοδίους. Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως θα τύχει ευμενούς υποδοχής, προσδοκούμε, όμως, πως και άλλοι θα βοηθήσουν, για να ακολουθήσουν κοινές και από κοινού συντονισμένες και μαχητικές στη συνέχεια ενέργειες, γι’ αυτό και παρακαλούμε, με την ευκαιρία, όσους θέλουν να βοηθήσουν να επικοινωνήσουν μαζί μας.
Δηλώνουμε ιδιαίτερα πως πρόθεσή μας δεν είναι να αντιδικήσουμε μαζί σας, απεναντίας μάλιστα. Ευχόμαστε και παρακαλούμε να αναλάβετε εσείς, και από κοινού, σχετική πρωτοβουλία με συγκεκριμένες, ουσιαστικές και δυναμικές ενέργειες στους αρμόδιους. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι βέβαιο πως θα αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια.
Θεωρούμε επαρκή τα στοιχεία που παραθέτουμε στο υπόμνημα μας και δίκαιες τις προτάσεις που κάνουμε, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές. Είναι βέβαιο πως μια τέτοια ενέργειά σας θα την ακολουθήσει όλος σχεδόν ο Καλαβρυτινός κόσμος, που είναι όχι μόνο επιθυμία του, αλλά και απαίτησή του. Εμείς δηλώνουμε πως τότε θα είμαστε συνέχεια δίπλα σας.
Θεωρούμε πως αυτή είναι η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου που σας ψήφισε και δεν θα πρέπει να την αγνοήσετε. Για ένα τέτοιο ιερό και ηθικό θέμα η όποια σιωπή είναι ενοχή, προσβολή στη μνήμη των προγόνων μας. Η ιστορία μας είναι το πιο ιερό και πιο πολύτιμο που διαθέτει η ιστορική και μαρτυρική επαρχία μας, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία γενικότερα της Αχαΐας και ευρύτερα. Είναι χρέος όλων μας να την υπερασπιστούμε και ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Θα φέρουμε βαρύτατη ευθύνη αν αφήσουμε να σβήσει η ιστορική απόφαση που πάρθηκε στην Αγία Λαύρα και οι σπουδαίες ενέργειες που ακολούθησαν, καθοριστικά για την έκβαση του αγώνα, ιδιαίτερα μάλιστα τις πρώτες κρίσιμες ημέρες.
Για την άτυπη κίνηση: «ΤΙΜΗ ΣΤΗ ΛΑΥΡΑ»
Αθανάσιος Φωτόπουλος, πρ. καθηγητής ιστορίας Πανεπιστημίου Πατρών και νυν πρόεδρος Ομίλου Πελοποννησιακών Σπουδών.
Αθανάσιος Τζώρτζης, ιστορικός ερευνητής-συγγραφέας.
Γεράσιμος Ρηγόπουλος, ιατρός τ. πρόεδρος του Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου, με πολλές θητείες
Νίκος Σακελλαρόπουλος Επίτιμος πρόεδρος του Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου, συγγραφέας,
Μέλος της κίνησης «ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ 1821»
Κωνσταντίνος Νικολόπουλος (Καμενιανίτης), ιστορικός ερευνητής-λογοτέχνης.
Νίκος Παπακωνσταντόπουλος, συγγραφέας.
Δημήτριος Βέρας, ιατρός, ιστορικός ερευνητής.
Αχιλλέας Παπαδιονυσίου Τηλεοπτικός παραγωγός
Ελένη Γεωρ. Πορετσάνου, ιδιοκτήτρια του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Λεχουρίου.
Στέφανος Σκαρπέλος, καθηγητής φιλολογίας.
Βασίλειος Θούας, πρόεδρος Συλλόγου Λιβαρτζινών Πάτρας.
Βασιλική Γκολφινοπούλου Πρόεδρος Συλλόγου Λεχουριτών και Κερασοβινών
Κωνσταντίνος Κουτσαντώνης τ. αντιπρόεδρος Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου.
Στηρίζουν ήδη την κίνηση άλλα 17 ακόμα άτομα που επικοινώνησαν μαζί μας τηλεφωνικά και είμαστε βέβαιοι πως ο κατάλογος θα αυξηθεί.
Προσωρινή συντονιστική επιτροπή
Νίκος Σακελλαρόπουλος τηλ. 2610324266 6978721922 email: nsakell@otenet.gr
Kώστας Νικολόπουλος (Καμενιανίτης) Τηλ. 6972571650 email: k.kamenianitis@gmail.com
Βασίλης Θούας τηλ. 2610303045 email: Basilisthouas@gmail.com
Κοινοποίηση:
Ιερά Μητρόπολη Πατρών
Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας
Διάφορους φορείς, Πολιτευτές, Πατριωτικούς και πολιτιστικούς Συλλόγους, Μέσα ενημέρωσης κ. ά
Ακολουθεί η συνημμένη διαμαρτία – υπόμνημα, όπου και σας κοινοποιείται
Παγκαλαβρυτινή Κίνηση: «1821-ΤΙΜΗ ΣΤΗ ΛΑΥΡΑ»
«Προάσπισης της μεγάλης Ιστορίας της μαρτυρικής επαρχίας μας»
Προσωρινά γραφεία: Βορείου Ηπείρου 41 Πάτρα Τ.Κ. 24226
Τηλέφωνο 2610324266 - 6978721922 email:timi.sti.layra@gmail.com
Διαμαρτυρία- Υπόμνημα.
Προς την αξιότιμο Πρόεδρο Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Προς τους Αξιότιμους:
Πρωθυπουργό. κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.
Πρόεδρο Βουλής κ. Κ. Τασούλα.
Υπουργό Εσωτερικών κ. Μάκη Βορίδη.
Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Ν. Παναγιωτόπουλο.
Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Κώστα Τσιάρα
Αρχηγούς κομμάτων:
«ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.» κ. Αλέξη Τσίπρα,
«ΚΙΝ.ΑΛ.» κ. Φώφη Γεννηματά,
«Κ.Κ.Ε.» κ. Δ. Κουτσούμπα,
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ» κ. Κυριάκο Βελόπουλο,
«ΜΕΡΑ 25» κ. Γιάννη Βαρουφάκη.
Συμβούλιο Επικρατείας (με συνοδευτική σχετική επιστολή).
Επιτροπή εορτασμού 200 χρόνων.
Κοινοποίηση:
Ιερά Μητρόπολη Πατρών.
Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
Ιερές Μονές περιοχής Καλαβρύτων.
Ακαδημία Αθηνών.
Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος.
Δήμο Καλαβρύτων.
Βουλευτές του Νομού Αχαΐας.
Όμιλο Πελοποννησιακών Σπουδών.
Επιτροπή «Τιμή στο 21».
Απογόνους Αγωνιστών 1821.
Μέσα ενημέρωσης.
Πατριωτικούς και Πολιτιστικούς Συλλόγους, κ. ά.
Με πικρία, απογοήτευση και ανησυχία παρατηρούμε αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό με το θέμα της ιστορίας μας, όπου επιχειρείται με μεθοδευμένη και συντονισμένη μορφή η παραχάραξή της. Το γεγονός αυτό είναι, προφανώς, εναρμονισμένο με τις επιδιώξεις της ορατής πλέον «τάξης πραγμάτων», που έχει εισβάλει στην εθνική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή των λαών. Επιχειρείται, βαθύτερα, να αφαιρεθεί η ιστορική μνήμη των λαών, να διαβρωθούν οι μητρικές γλώσσες τους, να καταργηθούν οι εθνότητες, με επακόλουθο να μεταβληθούν, έτσι, οι λαοί σε ένα ανώνυμο και άβουλο καταναλωτικό κοινό. Στη χώρα μας το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο. Οι στρατευμένοι θιασώτες της δεν ερμηνεύουν τα γεγονότα και τις καταστάσεις με βάση τις ιστορικές πηγές, και ιδιαίτερα τις πρωτογενείς, αλλά με κατασκευασμένες ιδεοληψίες, με το δολερό επιχείρημα περί δήθεν «αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας».
Ιδιαίτερα βάλλεται η τοπική μας ιστορία, επειδή είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την ιερή μας παράδοση, όπου μέσα σ’ αυτή κυρίως παραμένει χαραγμένη η ιστορική μνήμη του λαού μας. Δεν θεωρούμε τυχαία τα γεγονότα που θα αναφερθούν στη συνέχεια, ούτε το θέμα της θέσης του κακέκτυπου αντιγράφου του Λαβάρου στην παρέλαση, ούτε ακόμα το βέβηλο που έγινε στη σελίδα των ομοφυλόφιλων (ΛΟΑΤΚΙ), όπου στον θρυλικό πίνακα του Θ. Βρυζάκη, «Όρκος των Αγωνιστών», η επαναστατική σημαία που ανυψώνει ο Π. Π. Γερμανός αντικαταστάθηκε με το διακριτικό τους.
Μέσα δε στη σύγχυση που επικρατεί παρατηρείται το παράδοξο: να συμπορεύονται με τους στρατευμένους της ληστρικής παγκοσμιοποίησης και μερικοί του αριστερού χώρου που θέλουν να προβάλουν πρωτίστως την επανάσταση ως ταξική, διαψεύδοντας ακόμα και τους πρωταγωνιστές του αγώνα. Ο Κολοκοτρώνης τονίζει στα απομνημονεύματά του: «...Ο δικός μας πόλεμος, ήταν έθνος με άλλο έθνος, που άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί… ο Σουλτάνος δεν ηθέλησε ποτέ να θεωρήσει τον Ελληνικό λαό ως λαό, αλλά ως σκλάβους και είπαμε ελευθερία ή θάνατος». Μέσα σ’ αυτό το συσκοτισμό δεν λείπουν ακόμα και φαινόμενα μικρόψυχου τοπικισμού, που νοθεύουν τον παλλαϊκό χαρακτήρα της Επανάστασης.
Μετά από την εισηγητική παρένθεση διαμαρτυρόμαστε ειδικότερα για τα εξής:
Ως γνωστόν, από το 1838 μέχρι και πέρυσι όλη η χώρα εόρταζε την 25η Μαρτίου ως εθνική επέτειο έναρξης του ένοπλου αγώνα κατά των Τούρκων, όπως καθιερώθηκε με το Β. Δ. Διάταγμα, 980/1838, το οποίο έχει ως ακολούθως: «Επί τη προτάσει της Ημετέρας επί των εκκλησιαστικών και της δημόσιου Εκπαιδεύσεως Γραμματείας θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου , λαμπρά καθ’ εαυτήν εις πάντα Έλληνα, δια την εν αυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος, δια την καθ΄αυτήν έναρξιν του υπέρ ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Έθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν Εθνικής Εορτής και διατάττομεν την διαληφθείσαν Γραμματείαν να δημοσιεύση και ενεργήσει το παρόν Διάταγμα».
Στις 12-3-2020 το «διηνεκές» ανεπίτρεπτα παραβιάστηκε και, με την ευκαιρία του εορτασμού των 200 χρόνων, μεθοδεύτηκαν τα εξής πρωτάκουστα, όπου πέρα από ανεπίτρεπτα για εθνικά θέματα, είναι ανιστόρητα και διχαστικά: Την ως άνω ημερομηνία εκδόθηκε το Π.Δ. 35/2020, με το οποίο καθιερώθηκε η 17η Μαρτίου ως έναρξη του ένοπλου αγώνα κατά των Τούρκων από την Ανατολική Μάνη, Νομού Λακωνίας. Την ίδια μέρα εκδόθηκε και το Π. Δ. 36/2020, όπου καθιερώθηκε η 17η Μαρτίου ως έναρξη του ένοπλου αγώνα, και από τη Δυτική Μάνη, Νομού Μεσσηνίας. Και τα δύο αυτά διατάγματα δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως την ίδια μέρα ΦΕΚ 61/Α/12-3-2020. Έτσι φέτος, έτος εορτασμού των 200 χρονών, γιορτάστηκε με λαμπρότητα και επισημότητα ή έναρξη του ένοπλου αγώνα την 17η Μαρτίου.
Διερωτώμεθα: Αν στις 17 Μαρτίου γιορτάζουμε την έναρξη του ένοπλου αγώνα της επανάστασης, που άρχισε όπως ορίζουν τα προαναφερθέντα Π.Δ., στις 25 τι γιορτάζουμε; Πότε ξεκίνησε στα υπόλοιπα μέρη;
Το περίεργο είναι πως στην Αερόπολη και σε όλη τη Μάνη δεν υπήρχαν όχι μόνο ένοπλες τουρκικές δυνάμεις, αλλά ούτε καν Τούρκοι πολίτες. Πέρα απ’ αυτό καμιά απολύτως ιστορική πηγή της εποχής δεν αναφέρει το εν λόγω γεγονός. Ο Κολοκοτρώνης που ήταν στην περιοχή δεν λέει τίποτα στα απομνημονεύματά του και οι τοπικές πηγές είναι συγκεχυμένες.
Πρόθεσή μας δεν είναι να αντιδικήσουμε ή να αμφισβητήσουμε το γεγονός, απεναντίας. Πρέπει, όπως παντού, να έγινε εκείνες τις ημέρες, κάποια σύσκεψη μάλλον από τους Ηλία και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, μαζί με τους οπλαρχηγούς της Ανατολικής Μάνης. Συνηγορεί σ’ αυτό αόριστα ο Φιλήμων την οποία και τοποθετεί μετά από τη σύσκεψη στην Αγία Λαύρα: «Και ιδού εν τη Λακωνία λαμβάνει χώραν δευτέρα της εν Λαύρα συστηματική σύσκεψις καθ’ ην και ο Ηλίας και Κυριακούλης Μαυρομιχάλαι και ο Διονύσιος Τρουπάκης και άλλοι των Λακώνων οπλαρχηγοί» (Αρχή Γ΄ Τόμου). Όχι όμως και έναρξη της επανάστασης, αυτή η τιμή ανήκει σε όλα τα μέρη και με συμβατική ημερομηνία την 25η Μαρτίου. Επισημαίνουμε ιδιαίτερα πως οι όποιοι μεροληπτικοί διαχωρισμοί διχάζουν και αποπροσανατολίζουν.
Κατόπιν των ανωτέρω παραθέτουμε στη συνέχεια αναμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία τα οποία θεωρούμε πως ξεκαθαρίζουν την αλήθεια και παρακαλούμε θερμά, να τύχουν της προσοχής σας.
Φιλική Εταιρεία-Επανάσταση στη Μολδοβλαχία.
Την επανάσταση την αποφάσισε, τη σχεδίασε, την οργάνωσε και την ξεκίνησε η Φιλική Εταιρεία για την οποία ο Κολοκοτρώνης είπε: «Άγιο το χώμα εκείνων που την εφεύρηκαν». Στη συνέχεια ανέθεσε την αρχηγία στον Α. Υψηλάντη, ο οποίος στις 24 Φεβρουαρίου 1821 στο Ιάσιο κήρυξε και άρχισε τον αγώνα. Αυτό δεν έγινε για να απελευθερώσει τη Μολδοβλαχία, από κει ο στρατός θα κατέβαινε στην Κεντρική Ελλάδα που και αυτή θα επαναστατούσε. Άρα η επανάσταση είναι μία και αδιαίρετη και στην ουσία άρχισε στις 24 Φεβρουαρίου 1821, εκτός Ελλάδος. Έγιναν και κει πρωτόγνωροι ηρωισμοί, αυτοθυσίες ολοκαυτώματα: στο Δραγατσάνι με την ηρωική θυσία των ιερολοχιτών, στο Σκουλένι αγώνας μέχρι τον τελευταίο νεκρό, το ολοκαύτωμα στη μονή Σέκου κ. ά.
Γεγονότα στην Κεντρική Ελλάδα.
Εν όψει της Επανάστασης, σε όλη σχεδόν την Κεντρική Ελλάδα, γίνονταν πυρετώδεις προετοιμασίες με συγκεντρώσεις, αποφάσεις και ορκωμοσίες, όπως, προφανώς και στην Αερόπολη. Μερικές δε μείζονος σημασία, όπου λόγω της σπουδαιότητάς τους, αναφέρονται από πλείστες πηγές, όπως ενδεικτικά:
1) Το Σούλι υπήρξε η πρώτη ελληνική περιοχή που ελευθερώθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1820, μετά από σκληρούς αγώνας.
2) Αρχές Φεβρουαρίου 1821 έγινε αποφασιστική σύσκεψη στη Λευκάδα. Συμμετείχαν: Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Πανουργιάς, Μακρής και πολλοί άλλοι οπλαρχηγοί. Παρευρέθηκαν ακόμα και οι Ηλίας Μαυρομιχάλης και Τομπάζης. Ακολούθησε δοξολογία, ορκωμοσία και μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού αποφασίστηκε η προετοιμασία για έναρξη στις 25 Μαρτίου.
3) Η σπουδαία σύσκεψη στη Βοστίτσα, 26-29 Ιανουαρίου 1821. Μπορεί τις πρώτες ημέρες να υπήρξε διαφωνία, δεν ήταν όμως διαφορετικού σκοπού, αλλά τακτικής. Δισταγμούς αν είναι κατάλληλη η στιγμή, είχαν πολλοί. Μεταξύ αυτών ο Μαυρομιχάλης, οι Νοταραίοι και ιδιαίτερα οι Κοραής και Καποδίστριας.
Οι παρόντες, που ήταν τα πιο επιφανή μέλη της Φιλικής Εταιρίας, είχαν μεγάλη ευθύνη, απέναντι του λαού. Διαπίστωσαν ότι με την επιπόλαιη συμπεριφορά του Παπαφλέσσα κινδύνευε η μυστικότητα. Είχε προσόντα, όπως θάρρος, πατριωτισμό, αποφασιστικότητα, αλλά και κάποια αρνητικά. Ο Φίνλεϋ γράφει: «…Δραστηριότερος απόστολος … Η ακόλαστος διαγωγή του, η έλλειψη πάσης φιλαληθείας και η φθοροποιός σπατάλη του, τον καθιστά ακατάλληλο προς πάσαν μυστική υπόθεση χρήζουσα περισκέψεως…». Τις επόμενες ημέρες υπήρξε σύνθεση απόψεων και πάρθηκαν ουσιαστικές αποφάσεις: α) Να μην πάνε στην Τρίπολη και αν πιέζονταν να αρχίσει η επανάσταση. β) Έγινε συγκέντρωση χρημάτων. Ο Φίλνεϋ γράφει: «συγκέντρωσαν δύο χιλιάδες λίρες στερλίνες για όπλα και πολεμοφόδια». γ) Εστάλη στις 29-1-1821 επιστολή στην Ύδρα και στις Σπέτσες, όπου αναφέρει: «Πέμπεται για να σας κοινολογήσει όσας ιδέας και φρονήματα έχομε εμείς περί του προκειμένου σκοπού… ίνα συντρέχωμεν εις το έργον δια συμφώνου…».
Γεγονότα Αγίας Λαύρας και Καλαβρύτων.
Θα αναφερθούμε εκτενέστερα σ’ αυτά που οι διαστρεβλωτές, παρά τα αναμφισβήτητα στοιχεία, επιμένουν να τα διαγράψουν και Παρακαλούμε να προσεχτούν.
Από τις αρχές περίπου του 1821 οι τουρκικές αρχές είχαν υποπτευθεί πως κάτι ύποπτο συμβαίνει. Γι’ αυτό κάλεσαν στην Τρίπολη όλους τους πρόκριτους και αρχιερείς, δήθεν για σύσκεψη, αλλά με σκοπό να τους φυλακίσουν. Στις 19 Φεβρουαρίου έφτασε ο Π. Π. Γερμανός στα Καλάβρυτα και σε σύσκεψη που έκαναν αποφάσισαν να μην πάνε, και τούτο φυσικά εν όψει της επανάστασης που θα άρχιζε στις 25 Μαρτίου, σύμφωνα με το σχέδιο του Υψηλάντη. Αυτό το διαφωτίζει πλήρως ένα υψίστης σημασίας αδιαφιλονίκητο γεγονός που φανερώνει παράλληλα ξεκάθαρα και τις προθέσεις τους για επανάσταση: Έστειλαν επιστολή, με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1821, στον Κανέλλο Δεληγιάννη που έλεγε:
«Ο Πατρών Γερμανός και άλλοι, Καλάβρυτα. Προς Κανέλλο Δεληγιάννη, Λαγκάδια. «Άρχοντες και φίλοι Παπαγιανναίοι…επληροφορήθημεν ότι οι αλλογενείς διαλογίζονται καθ’ ημών κακά άτινα θέλει εκπληρωθώσιν μετά την σύναξιν όλων μας εις Τριπολιτσάν, τούτον ένεκεν ενεκρίναμεν ασύμφορον την αφιξίν μας εις τα εκεί, δια να μην ριψοκινδυνεύσωμεν, εν καιρώ που οι ελπίδες μας είναι εγγύς, και όπου βλέπομεν ότι` η κίνησις του σκοπού οργανίζεται…Πεπεισμένοι δε εις την αδελφικήν αγάπην σας… άμα του λαβείν το παρόν μας, να κάμετε κάθε τρόπον δια να είμαστε σύμφωνοι εις τα επιχειρήματα, δια να μη καταντήσωμεν εις εμφυλίους διαφωνίας και τότε το τέλος έσται ολέθριον…». 1821 7 Μαρτίου… Ο Πατρών Γερμανός, ο Κερνίτσης Προκόπιος, Σ. Χαραλάμπης, Α. Ζαΐμης, Ασημ. Φωτήλας, Σ. Θεοχάρους». (Αρχείο Καν. Δεληγιάννη).
Στη συνέχεια όμως οι Τούρκοι τους πίεζαν και πληροφορήθηκαν πως θα τους πήγαιναν σιδηροδέσμιους. Ο Χουρσίτ είχε παραγγείλει στον αντικαταστάτη του στην Τρίπολη: «..Αν δεν έπιασες τους Αχαιούς τίποτα δεν έκανες αυτοί είναι το κλειδί της Φιλικής Εταιρείας». Έτσι στις 9 Μαρτίου ξεκίνησαν συνοδεία τουρκικής φρουράς. Πριν φύγουν συνέταξαν ένα πλαστό γράμμα, πως τους το στέλνει δήθεν κάποιος γνωστός τους από Τρίπολη, ο οποίος τους συνιστούσε να μην πάνε γιατί οι Τούρκοι θα τους σκοτώσουν. Έτσι τα μεσάνυχτα έφυγαν κρυφά από το χάνι που διανυκτέρευσαν, αφήνοντας το γράμμα, και κατευθύνθηκαν στην Αγία Λαύρα. Εκεί συγκεντρώθηκαν και πολλοί οπλαρχηγοί της περιοχής. Η ενέργειά τους αυτή ήταν καθαρά επαναστατική πράξη.
Σύσκεψη στην Αγία Λαύρα.
Το 7ήμρο μεταξύ 10-17 Μαρτίου οι συγκεντρωμένοι ζούσαν αγωνιώδεις στιγμές. Το μυστικό της επανάστασης είχε μαθευτεί στην τουρκική αρχή. Οι περισσότεροι από τους αρχηγούς της Πελοποννήσου ήταν φυλακισμένοι. Ο Πετρόμπεης είχε στείλει εκεί ομήρους το γιό του Αναστάσιο και τον ανιψιό του Πικουλάκο. Τα πάντα ήταν ανέτοιμα και το κυριότερο έλειπαν όπλα και πολεμοφόδια. Ο Κόκκινός Γράφει: «Ο Χαραλάμπης που πήγε στην Ύδρα με απογοήτευση πληροφορήθηκε πως τίποτα δεν ήταν αληθές από τα λεχθέντα από τον Παπαφλέσσα…». Επόμενο ήταν να επικρατεί το κλίμα που αναφέρει ο Φωτάκος: «Οι ευρισκόμενοι στο μοναστήρι ήταν φοβισμένοι και απελπισμένοι… αμηχανούντες τι να πράξουν». Με τη φράση αυτή δεν αποδίδει δειλία ή φυγομαχία ή άρνηση για την επανάσταση, απλώς φανερώνει την τραγική θέση στην οποία είχαν περιέλθει. Οι συνέπειες θα ήταν τραγικές όχι μόνο γι’ αυτούς που αρνήθηκαν να πάνε οι οποίοι σίγουρα θα αποκεφαλίζονταν, αλλά και για πολύ άλλο κόσμο. Ο Φιλήμων Γράφει: «Βαριά η ευθύνη τους. Δεν διακυβεύετο η ύπαρξη κάποιων προσώπων, αλλά η τύχη όλου του τόπου. Τα τραγικά του 1769 ήταν νωπά στη μνήμη τους».
Επόμενο ήταν να υπάρχουν διάφορες γνώμες τελικά επικράτησε του Φωτήλα ο οποίος έκανε δραματική έκκληση, την οποία περιγράφει ο Φωτάκος: «Ότι μπορέσαμε κάναμε , αρκετά μακρύναμε τον καιρό, στο εξής οι Τούρκοι δεν μας πιστεύουν. Όπως έφτασαν τα πράγματα η γνώμη είναι να πιάσουμε τα όπλα. …Οι λόγοι αυτοί του Φωτήλα υπήρξαν η στερνή τους απόφαση».
Το γεγονός αυτό το επιβεβαιώνει και ο Φιλήμων: «Ο Π.Π. Γερμανός και ο Ζαΐμης κυριεύονταν υπό δισταγμό, αλλά του Φωτήλα προτείνοντας και του Χαραλάμπη υποστηρίζοντας οι πλείστοι δέχτηκαν την έναρξη του πολέμου…».
Η εν λόγω απόφαση πάρθηκε προφανώς πριν από τις 15 Μαρτίου. Όπως προαναφέρθηκε ο Φιλήμων την τοποθετεί πιο μπροστά από της Αερόπολης. Τούτο φαίνεται και από το εξής που αναφέρει ο Φωτάκος: «Πριν και μετά τις 15 Μαρτίου αποφάσισαν να σκοτώνουν τους διασκορπισμένους Τούρκους που κατέφευγαν στην Τριπολιτσά, για να μη λένε αυτά που έβλεπαν». Και πράγματι: Στις 14 Μαρτίου στις Πόρτες Αγριδίου φονεύονται τρεις Τούρκοι ταχυδρόμοι. Την επομένη οπλοφόροι έστησαν ενέδρα στη θέση Χελωνοσπηλιά που θα περνούσε Τούρκος φοροεισπράκτορας με τον τραπεζίτη Ταμπακόπουλο συνοδευόμενοι από τουρκική φρουρά 10 ανδρών. Πρόλαβαν να πιάσουν τα 4 ζώα με το φορτίο με τους συνοδούς τους. Στις 14 στο χωριό Λιβάρτζι σκότωσαν δύο Τούρκους εισπράκτορες. Στις 17 οπλοφόροι από το χωριό του Σοποτού φόνευσαν δύο Τούρκους τσιφλικάδες που έφευγαν έντρομοι για Τρίπολη. Την ίδια μέρα στο Χωριό Αρφαρά φονεύθηκαν 8 Τούρκοι φοροεισπράκτορες. Στις 18 χτυπήθηκε ομάδα Τουρκαλβανών που πήγαιναν από την Άμφισσα στην Τρίπολη με θύματα γύρω στους 15 με 20 νεκρούς.
Ο διοικητής (βοεβόδας) των Καλαβρύτων Αρναούτογλου έντρομος απ’ αυτά τα γεγονότα ξεκίνησε με τη συνοδεία του να πάει για ασφάλεια στην Τρίπολη στις 16 ή 17 Μαρτίου. Αγωνιστές της περιοχής είχαν στήσει καρτέρι και σκότωσαν ένα Αιθίοπα δούλο και τον φροντιστή που προπορεύονταν. Όταν εκείνος αντιλήφθηκε τα γεγονότα επέστρεψε πανικόβλητος με τη συνοδεία του στα Καλάβρυτα.
Μετά από την απόφασή τους για κήρυξη της επανάστασης επόμενο ήταν να ακολουθήσουν, λιτανεία, ορκωμοσία και η ύψωση επαναστατικής σημαίας. Αυτά άφησαν, προφανώς, να γίνουν στις 17 Μαρτίου για να συνδυαστούν με την εορτή του Πολιούχου της Μονής, Αγίου Αλεξίου. Ότι σίγουρα έγιναν την ημερομηνία αυτή, πέρα από τον εορτασμό του Αγίου, το επιβεβαιώνουν τα εξής:
α) Ο Ιωάννης Κωλέττης ως υπουργός εσωτερικών υπέβαλε, στις 22 Ιανουαρίου 1835, πρόταση Νόμου στο βασιλιά Όθωνα για θέσπιση εορτασμού την 25η Μαρτίου. Στην εισήγησή του αναφέρει ότι ο περίφημος Γερμανός κήρυξε την επανάσταση στις 17 Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα, και γενικεύτηκε την 25η Μαρτίου. (Κων. Διαμαντής «Πρόταση καθιερώσεως εθνικών επετείων …». Σύγγραμμα της εν Αθήναις Επιστημονικής Εταιρείας τομ 73 σελ 314, όπου αναδημοσιεύεται όλο το κείμενο).
β) Υπάρχει το εξής σπουδαίο γεγονός που σχετίζεται μ’ αυτά: Το 1836 που έγινε ο γάμος του βασιλιά Όθωνα με την Αμαλία κόπηκε μια σειρά από 12 αναμνηστικά μετάλλια, με κύριο θέμα την επανάσταση του 1821. Στη μια όψη, ενός εξ αυτών, εικονίζεται ο Γερμανός να κρατά υψωμένη σημαία και σταυρό και δύο ενόπλους αγωνιστές, σε στάση ορκωμοσίας ή χαιρετισμού και γύρω αναγράφεται: «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 25 ΜΑΡΤ. 1821-ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΨΩΣΩ ΑΥΤΟΝ». Στην άλλη όψη εμφανίζεται ασκεπής η προτομή του Π. Π. Γερμανού και γύρω φέρει την επιγραφή: «ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΑΤΡΩΝ». Το σπανιότατο αυτό μετάλλιο βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
γ) Φυλλάδιο επωνομαζόμενο «Ιστορικαί αλήθειαι…», αναφέρει: «επί της ενάρξεως της επαναστάσεως μας εν Αγία Λαύρα και εν Καλαβρύτοις ήτον πρώτος ο Αναγνώστης Στριφτόμπολας είχε δεκαπέντε περίπου μπολουξίδες …τον ανδρείον αναγνώστη Κορδή σημαιοφόρον όστις εβάσταξε την πρώτην σημαίαν της παλιγεγενεσίας, όταν εψάλη ικετήριος δοξολογία εις τον Ύψιστον υπέρ ευοδώσεως της Ελληνικής κατά των Τούρκων επιχειρήσεως 17 Μαρτίου 1821 εν τω Ναώ της Υπεραγίας Θεοτόκου… Σημαίαν εικονίζουσιν εις τας χείρας ιεράρχου Γερμανού».
δ) Η συνθηματική επιστολή που έστειλαν οι οπλαρχηγοί Ν. Σολιώτης και Α. Σκαλτσάς στον Παπαφλέσσα, στη Μεσσηνία: «Χθες ετελέστη το στεφάνωμα. Και έστω προς γνώσιν σας. Καλάβρυτα 19 Μαρτίου 1821»
ε) Η μαρτυρία μιας 20χρονης τότε κοπέλας ονομαζόμενη Γεωργούλα Μπαλιάτσου, από το χωριό Παγκράτι, όπως τα διηγήθηκε στον αείμνηστο γνωστό ιστοριοδίφη Αλέκο Μπίκο: «ήθελε δυο μέρες ναρθεί του Αγιαλεξού, που θα πηγαίναμε στην Αγία Λαύρα να λειτουργηθούμε. Αφού κάναμε τις προετοιμασίες εγώ ζαλώθηκα τα συμπράγκαλα και ξεκινήσαμε… Σαν ξαναφάναμε στο Μοναστήρι ακουμπήσαμε εμείς οι τσούπες τις ζαλιές μας ψηλά στο λόγγο και οι άνδρες κατεβήκανε κάτω να βαρέσουνε τον Τούρκο».
Το γεγονός της απόφασης, της δοξολογίας και ύψωσης του Λαβάρου το επιβεβαιώνουν πλείστα άλλα αναμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία, ανεξάρτητα αν σε κάποια δεν αναφέρεται ημερομηνία ή αναφέρεται παραπλήσια.
α) Ο ιστορικός και γιατρός Φρανσουά Πουκεβίλ 1770-1838 αναφέρει: «Έκανε δοξολογία στην Αγία Λαύρα, η οποία αντήχησε εκ των επευφημιών των πιστών…».
β) Αναμφισβήτητη απόδειξη αποτελεί το έγγραφο της «Επιτροπής Εκδουλεύσεως του Αγώνος», της οποίας πρόεδρος ήταν ο Γενναίος Κολοκοτρώνης, γραμματέας ο Φιλήμων και μέλη άλλα επίσημα πρόσωπα, όπου αναφέρεται: «Ο εν Αγία Λαύρα υψώσας τη σημαία της Επαναστάσεως, γνωστός εις το πανελλήνιο δια τας εις την πατρίδα εκδουλεύσεις του και θυσίες του».
γ) Όταν το 1844 γεννήθηκε θέμα αν το λάβαρο που ανυψώθηκε στην ορκωμοσία ήταν η εικόνα της Παναγίας, ή μια άλλη που είχαν φέρει οι αγωνιστές της Κερπινής κλήθηκαν να μαρτυρήσουν επίσημα πρόσωπα που ήταν στην ορκωμοσία και ζούσαν. Κατέθεσαν ενόρκως, ο αντιστράτηγος Β. Πετιμεζάς και ένδεκα άλλοι οπλαρχηγοί. Το ίδιο βεβαίωσαν ενόρκως ο διάκονος του Γερμανού και μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόφιλος και ο έπαρχος Καλαβρύτων Αλ. Δεσποτόπουλος. Ο όρκος την εποχή εκείνη ήταν ιερός και απαραβίαστος.
δ) Ο Β. Πετιμαζάς στα απομνημονεύματά του: «..ψάλλοντες εις τον Θεόν δοξολογία και ορκισθέντες επί του ιερού Ευαγγελίου ύψωσαν τη σημαία εις την Αγία Λαύρα…».
ε) Ο οπλαρχηγός Σπυρόπουλος σε αναφορά του αναφέρει: «…ήμουνα ένας απ’ αυτούς που σήκωσαν το χέρι για να κρατήσουν την υψωθείσα και ευλογηθείσα Ελληνική Σημαία από τον αοίδιμον Γερμανό με τον οποίο συνιδοιπόρησα από την Πάτρα στη Λαύρα…».
Αλλά και πλείστοι ξένοι της εποχής εκείνης, όπου μεταξύ αυτών: Ρεϋμπώ, Ο Άντερσον, Σάμουελ Χάου, Πρόκες Όστεν, Γκόρντον, Μάουερ και άλλοι.
Από τη λογοτεχνία: Ο Βαλαωρίτης: «Στου Γερμανού το μέτωπο γλυκοχαράζει του γένους το ξημέρωμα». Ο Παλαμάς: «Όταν λέμε ότι ο Γερμανός ύψωσε τη σημαία της ελευθερίας το φανταζόμαστε, το αισθανόμαστε αυτή είναι η αλήθεια».
Αναμφισβήτητη απόδειξη οι μνημειώδεις πίνακες του Θ. Βρυζάκη και Γερμανού Ες. Οι μεγάλοι αυτοί καλλιτέχνες, που ήταν σύγχρονοι της επανάστασης, ποτέ δεν θα ζωγράφιζαν μη υπαρκτά γεγονότα.
Η σπουδαιότητα των γεγονότων στα Καλάβρυτα φαίνεται ξεκάθαρα από το σημείωμα (Γιαφτά) που κρέμασαν στο λαιμό του απαγχονισμένου Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄. «Για τα γεγονότα των Καλαβρύτων…».
Ο σπουδαίος ιστορικός Γ. Παπανδρέου, σε μελέτη του που δημοσιεύτηκε στο «Δελτίο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας» αναφέρει: «Αι λέξεις Αγία Λαύρα και ελληνική επανάστασις εν τη συνειδήσει ολοκλήρου του έθνους θεωρούνται συνώνυμοι, την δε ιδέαν ταύτην ουδείς εκ των μεγάλων ανδρών επιχείρησε να διαψεύσει ή καν να αμφισβητήσει».
Η σημαντικότερη απόφαση που πήραν στην Αγία Λαύρα ήταν να αρχίσει αμέσως η στρατολογία, ο Φιλήμων αναφέρει: «…Αποφάσισαν να αποσυρθούν εις δυνατούς της Αχαΐας τόπους και να αρχίσουν μυστική στρατολογία…». Έτσι την επομένη ή τη μεθεπόμενη της ορκωμοσίας, 18 ή 19 Μαρτίου έφυγαν από κει: Ο Παν. Φωτήλας και Γ. Λεχουρίτης προς την περιοχή Τριποτάμων. Οι Γερμανός και Α. Ζαΐμης προς την Πάτρα. Οι Λόντος και Μελετόπουλος στις περιοχές του Αιγίου. Έτσι, σύμφωνα με το σχέδιο, στις 23 Μαρτίου κατέφθαναν στην Πάτρα στρατεύματα από όλες τις γύρω περιοχές (Καλαβρύτων, Αιγιαλείας, Τριταίας, Ηλείας, Νεζεροχώρια κλπ.). Αυτό το επιβεβαιώνουν πλείστα ιστορικά στοιχεία, όπως ενδεικτικά: Ο φιλήμων: «Οι Τούρκοι των Πατρών μόλις έμαθαν πως ο μητροπολίτης Γερμανός και ο Α. Ζαΐμης ήρθαν στα Νεζερά και ενεργούν στρατολογία ανησύχησαν και πήγαν τις οικογένειές τους στο Κάστρο». Αυθεντική μαρτυρία έχουμε από τον οπλαρχηγό Διονύσιο Ευμορφόπουλο (1780-1861) από την Ιθάκη. Στα απομνημονεύματά του γράφει: «… ο Λόντος μετέβηκε στη Βοστίτσα, εγώ μετά του Ζαΐμη μετέβηκα στο χωριό Άγιο Βλάση, όπου έγινε συγκέντρωση στρατοπέδου. Εκεί έφτασαν οι αρχιερείς Γερμανός και Κερκίνης Προκόπιος και ενεργούσαν όλοι με μεγάλη δραστηριότητα ».
Έναρξη της Επανάστασης στα Καλάβρυτα.
Από τη μονή της Λαύρας δεν είχαν φύγει όλοι, είχαν παραμείνει οι Ασημάκης Φωτήλας, ο Σ. Χαραλάμπης, Ι. Παπαδόπουλος, Σωτ. Θεοχαρόπουλο με στρατιωτική δύναμη υπό την ηγεσία Βασίλη και Νίκου Πετιμεζά, Νίκου Σολιώτη και άλλων, και άρχισαν αμέσως να κάνουν στρατολογία στις γύρω περιοχές. Ο Φωτάκος αναφέρει επιστολή του Χαραλάμπη προς τους κατοίκους: «Διορίστηκε με απόφαση μας ο καπετάν Κωσταντής Πετιμεζάς να έλθει να συνάξει στρατιώτες. Όσοι είστε ικανοί και με άρματα να τον ακολουθήσετε». Επομένως υπήρχαν σημαντικά πρόσωπα, απ’ αυτά που βρίσκονταν στη Λαύρα.
Ή έναρξη ουσιαστικά άρχισε στις 21 Μαρτίου, όπου οι προαναφερθέντες ξεκίνησαν από τη Μονή της Λαύρας, με δύναμη 600 και πλέον ανδρών και έκαναν συντονισμένη επίθεση στην πόλη των Καλαβρύτων την οποία απελευθέρωσαν την ίδια μέρα. Στη μάχη σκοτώθηκαν δύο άνδρες και τραυματίστηκαν τρεις μεταξύ αυτών ελαφρά και ο Ν. Σολιώτης. Ότι πρώτη ξεκίνησε η επαρχία Καλαβρύτων το επιβεβαιώνουν πλείστα πρόσωπα που έζησαν από κοντά τα γεγονότα, όπως:
Ο ιστορικός Φωτάκος: «Στην αρχή της επανάστασης πρώτη κινήθηκε η επαρχία Καλαβρύτων…».
Ο Φιλήμων: «Τα Καλάβρυτα πιστή ηχώ του Υψηλάντη δίνουν το σύνθημα. Από την Αίτνα των Καλαβρύτων κατέβαινε σαν ποταμός λάβας η επανάσταση…».
Ο Γ. Αινίαν γραμματέας του Καραϊσκάκη: «Είναι αναντίρρητος αλήθεια ότι η Αχαΐα πρώτη ξεκίνησε τη σημαία στον υπέρ της ανεξαρτησίας πόλεμο».
Ο Κολοκοτρώνης που μιλάει για τη μάχη στον Άγιο Αθανάσιο Καρύταινας 28 Μαρτίου: «Η πρώτη νίκη κατά των Τούρκων, των Καλαβρύτων πρώτα»
Η επιστολή Επισκόπου Έλους (πόλη της Λακωνίας) Άνθιμου και εκεί οπλαρχηγών, που εστάλη στην Ύδρα: «…βλέποντες φανερά τον κίνδυνο αφανισμού του γένους κινήθηκε η επανάσταση πρώτον από τα Καλάβρυτα και δεύτερον εκ μέρους της Μάνης και κυριεύθηκαν όλα σχεδόν τα ενδότερα μέρη του Μωρέως…».
Το ίδιο: ο ιστορικός Βακαλόπουλος, ο καθηγητής Παύλος Καρολίδης, ο γραμματέας του Κολοκοτρώνη Θ. Ρηγόπουλος και πολλοί άλλοι.
Δεν θα παρασυρθούμε από τοπικιστική έπαρση, περί «πρωτιάς», ούτε φυσικά το ζητούμε, δεν πρέπει όμως να χαριστεί αυτό σε κανένα μέρος. Αν η απόφαση που πάρθηκε στην Αερόπολη την 17η Μαρτίου, θεωρείται έναρξη του ένοπλου αγώνα και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν εκεί τουρκικές δυνάμεις γιατί να μην ισχύει, κατά μείζονα λόγο, το ίδιο για την απόφαση που πάρθηκε στη Λαύρα νωρίτερα και επίσημα την ίδια ημερομηνία και που τόσες πολλές πηγές την αναφέρουν; Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τις ιστορικές αποφάσεις που πάρθηκαν σε άλλες περιοχές.
Κήρυξη της Επανάστασης σε άλλα μέρη.
Λίγες ημέρες πριν την 25η Μαρτίου και αμέσως μετά απ’ αυτή, φούντωσε παντού η επανάσταση, μετά από συνεννοήσεις, ορκωμοσίες και όποιες προετοιμασίες όπως:
Στην Πάτρα από τις 21 Μαρτίου είχαν αρχίσει αιματηρές συγκρούσεις και στις 23 έφτασαν εκεί τα στρατεύματα που προαναφέρθηκαν και η πόλη απελευθερώθηκε την ίδια μέρα, την προηγούμενη είχε ελευθερωθεί και το Αίγιο.
Στις 23 Μαρτίου οπλίτες της Δυτική Μάνης υπό τους Πετρόμπεη, Κολοκοτρώνη, Μούρτζινο, Παπαφλέσσα και άλλους μπήκαν στην Καλαμάτα. Την ίδια μέρα ξεσηκώθηκε η Ανατολική Μάνη υπό τον Πιέρρο Γρηγοράκη.
Στις 23 επίσης Μαρτίου ξεκίνησε ο αγώνας στη Γορτυνία από τους αδελφούς Πλαπούτα και τους Δεληγιανναίους, μετά από επίσημη δοξολογία στα Λαγκάδια. Την ίδια σχεδόν εποχή Δημητσανίτες Στεμνιτσιώτες και Ζυγοβιστινοί επιτέθηκαν στην Καρύταινα. Αμέσως μετά στα μέρη Κορινθίας, Μεγάρων, Κυνουρίας, Ηλείας, Αργολίδας.
Στις 24 Μαρτίου στη μονή του προφήτη Ηλία Σαλώνων, μετά από δοξολογία που πρωτοστάτησε ο επίσκοπος Ησαΐας, ξεκίνησε η επανάσταση στην Ανατολική Στερεά με επικεφαλής τους οπλαρχηγούς, Πανουργιά Σαλώνων, Γκούρα Γαλαξιδίου, Σκαλτσά Λιδωρικίου, Διάκου Λειβαδιάς και άλλων. Χαρακτηριστική η επιστολή του Οδυσσέα Ανδρούτσου στις 22 Μαρτίου προς τους Γαλαξιδιώτες: «Είμαι στο ποδάρι με τα όπλα μου, πάρτε αμέσως τα όπλα».
Ακολούθησαν στη συνέχεια τα Νησιά με πρώτο τις Σπέτσες και αργότερα Χαλκιδική, Κρήτη, Δυτική Στερεά, Ήπειρος, Θεσσαλία, Εύβοια, Νάουσα. Γενικότερα όλος ο Ελλαδικός χώρος βρισκόταν σε πυρετώδη επαναστατικό αναβρασμό. Παντού είχαν προηγηθεί προετοιμασίες, ορκωμοσίες δοξολογίες, όπως και στην Αερόπολη. Σε πλείστα δε μέρη η έναρξη του αγώνα είχε τραγική κατάληξη με χιλιάδες θύματα.
Μετά από όλα αυτά η αλήθεια, έξω από ύπουλες σκοπιμότητες, ιδεολογικές αγκυλώσεις, μικρόψυχους τοπικισμούς και ευτελείς λαϊκισμούς έχει ως εξής: Όταν ακούστηκε το πρώτο σάλπισμα, σμίξανε παντού τ’ άρματα και ο αγώνας φούντωσε παντού, όπως ανάβουν οι λαμπάδες των πιστών στην Ανάσταση. Λες και όλος ο ελληνισμός βρέθηκε μέσα στην ίδια εκκλησιά.
Κατόπιν των ανωτέρω ζητούμε:
α) Την κατάργηση των ανιστόρητων και διχαστικών Π. Δ. 35 και 36/2020. Θα επαναλάβουμε πως η τιμή της ενάρξεως του αγώνα ανήκει σε όλα τα μέρη. Κάθε πόλη, κάθε χωριό, κάθε μοναστήρι, κάθε λημέρι, κάθε γκρεμός έχουν το καθένα τη δική τους ιστορία, τη δική τους δόξα, αλλά και τη δική τους τραγωδία. Οι όποιοι διαχωρισμοί είναι ασυγχώρητοι. Η εθνική επέτειος είναι μια και μόνη, η 25η Μαρτίου για όλο τον Ελληνισμό. Αυτή είναι η εντολή εκείνων που επαναστάτησαν: «… καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν Εθνικής Εορτής». Οι τοπικές εορτές τόσο της Ανατολικής Μάνης, όσο και της Δυτικής, είναι στις 23 Μαρτίου, όπου και κει άρχισε η πανελλήνια έναρξη του αγώνα, με μεγάλη στη συνέχεια προσφορά. Το γεγονός της Αερόπολης είναι ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, όπως πλείστα άλλα, αλλά όχι έναρξη του πανελλήνιου αγώνα. Ούτε φυσικά έχουμε αντίρρηση να καθιερωθεί ως καθαρά τοπική εορτή της κωμοπόλεως, ή του Δήμου Οιτύλου, ή της Μάνης γενικότερα για την απόφαση, όμως, και μόνο που πάρθηκε εκεί.
β) Να κατοχυρωθεί θεσμικά η ιστορική απόφαση που πάρθηκε στην Αγία Λαύρα, για να σταματήσουν επί τέλος οι στρατευμένοι πλαστογράφοι της ιστορίας μας, όχι μόνο να την αμφισβητούν, αλλά και συχνά να λιβελογραφούν. Το Λάβαρο που υψώθηκε είναι ιερό σύμβολο όλου του ελληνισμού, συνδεδεμένο με την ιστορική μας συνείδηση και τον πανελλήνιο όρκο: «ελευθερία ή θάνατος». Πρόκειται για ανεκτίμητο θησαυρό συνδετικού κρίκου του απανταχού Ελληνισμού, που έχει θεσμικά κατοχυρωθεί, κοντά δυο αιώνες, να ηγείται της παρέλασης. Και αυτή την καθιέρωση την έκαναν εκείνοι που μας χάρισαν την ελευθερία μας. Αυτό ζητούμε να γίνεται σεβαστό απ’ όλους και πάντα.
Κατόπιν αυτών προτείνουμε:
Μετά από υπουργική πρόταση να καθιερωθεί με Π. Δ. η 17η Μαρτίου ως τοπική εθνική εορτή της τ. επαρχίας Καλαβρύτων για την ιστορική απόφαση που πάρθηκε στη μονή της Αγίας Λαύρας, όπου ο Μητροπολίτης Π.Π. Γερμανός ύψωσε το Λάβαρο της Επανάστασης και έγινε ορκωμοσία των αγωνιστών.
Διευκρινίζουμε ότι σκοπός μας δεν είναι να προβάλλουμε πρωτεία για την Επανάσταση, αλλά το συγκεκριμένο γεγονός το οποίο είναι σπουδαίας σημασίας για μας αλλά και για τον αγώνα γενικότερα και δεν έχουμε αντίρρηση να γίνει και για την ιστορική απόφαση στο Δήμο Οιτύλου ή γενικότερα της Μάνης, ή και για οποιοδήποτε γεγονός σε άλλα μέρη. Αυτό εκφράζει και τον παλλαϊκό νόημα της επανάστασης. Ο Κολοκοτρώνης το ξεκαθαρίζει: «…Ως μια βροχή έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας …μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμε σ’ αυτό το σκοπό και κάναμε την επανάσταση».
Με τα ανωτέρω δεν ζητούμε κάτι τι ιδιαίτερο, αλλά υπερασπιζόμαστε αυτά που προσέφεραν στο αγώνα οι Καλαβρυτινοί προγονοί μας, το οφείλουμε στη μνήμη τους, και δεν θα επιτρέψουμε να διαγραφούν ή να διαστρεβλωθούν για την εξυπηρέτηση κακόβουλων σκοπιμοτήτων.
Θα πρέπει να καταλάβουν οι πλαστογράφοι, πως είναι όχι μόνο ανιστόρητο, αλλά και κωμικό να ξέρουν αυτοί τα γεγονότα που συνέβησαν τότε και όχι εκείνοι που τα έζησαν από κοντά. Να ξέρουν αυτοί γιατί πολέμησαν οι πρωταγωνιστές και να μην το γνώριζαν οι ίδιοι οι αγωνιστές. Την ιστορία της Επανάστασης την έγραψαν εκείνοι που την έζησαν, που αγωνίστηκαν, που θυσιάστηκαν, που μαρτύρησαν και την έγραψαν με τα ιδανικά της ελευθερίας και της ορθοδοξίας που οφείλουμε να τα σεβαστούμε, όπως ενδεικτικά αναφέρουν οι:
Ρήγας: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή…ελάτε με ένα ζήλο να κάνουμε τον όρκο πάνω στο Σταυρό».
Α. Υψηλάντης: «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος».
Μανιάτες προς τον Δούκα του Νέβερ: «είμαστε πρόθυμοι να χύσουμε το αίμα μας για την αγάπη του εσταυρωμένου Χριστού».
Κάτοικοι Ύδρας: «Ο πόλεμος τούτος γίνεται για την πατρίδα μας και την πίστη μας». Κολοκοτρώνης: «Όταν πιάσαμε τ’ άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και ύστερα υπέρ πατρίδος... ».
Κοραής: «Πολεμήστε ως γενναίοι στρατιώτες της ελευθερίας και υπερασπιστές της ιεράς ημών θρησκείας και πατρίδας».
Εμείς γράφουμε τη δική μας ιστορία, που σίγουρα θα μας «δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί», με την κληρονομιά που θα τους αφήσουμε.
Για την άτυπη κίνηση: «ΤΙΜΗ ΣΤΗ ΛΑΥΡΑ»
Αθανάσιος Φωτόπουλος, πρ. καθηγητής ιστορίας Πανεπιστημίου Πατρών και νυν πρόεδρος Ομίλου Πελοποννησιακών Σπουδών.
Αθανάσιος Τζώρτζης, ιστορικός ερευνητής-συγγραφέας.
Γεράσιμος Ρηγόπουλος, ιατρός, τ. πρόεδρος του Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου, με πολλές θητείες.
Νίκος Σακελλαρόπουλος Επίτιμος πρόεδρος του Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου, συγγραφέας.
Κωνσταντίνος Νικολόπουλος (Καμενιανίτης), ιστορικός ερευνητής-λογοτέχνης.
Νίκος Παπακωνσταντόπουλος, συγγραφέας.
Δημήτριος Βέρας, ιατρός, ιστορικός ερευνητής.
Αχιλλέας Παπαδιονυσίου τηλεοπτικός παραγωγός
Στέφανος Σκαρπέλος, καθηγητής φιλολογίας.
Βασίλειος Θούας, πρόεδρος Συλλόγου Λιβαρτζινών Πάτρας.
Βασιλική Γκολφινοπούλου Πρόεδρος Συλλόγου Λεχουριτών και Κερασοβινών
Κωνσταντίνος Κουτσαντώνης τ. αντιπρόεδρος Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου
Στηρίζουν ήδη την κίνηση άλλα 17 ακόμα άτομα που επικοινώνησαν μαζί μας τηλεφωνικά και είμαστε βέβαιοι πως ο κατάλογος θα αυξηθεί.
Προσωρινή συντονιστική επιτροπή
Νίκος Σακελλαρόπουλος τηλ. 2610324266 6978721922 email: nsakell@otenet.gr
Kώστας Νικολόπουλος (Καμενιανίτης) Τηλ. 6972571650 email: k.kamenianitis@gmail.com
Βασίλης Θούας τηλ. 2610303045 email: Basilisthouas@gmail.com
Ακολουθήστε το ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από τα Καλάβρυτα, την Αχαΐα, την Δυτική Ελλάδα και τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.