Ο Σύνδεσμος Καμενιανιτών – Δροβολοβιτών -Δεσινιωτών Καλαβρύτων «Ο ΗΡΑΚΛΗΣ», θεωρεί ότι ο πολιτισμός αποτελεί ανάχωμα και αντίσταση στην ...
Τέτοιες εκδηλώσεις πραγματοποιήσαμε και τούτο το καλοκαίρι στον τόπο της καρδιάς μας Καμενιανίτες, Δροβολοβίτες και Δεσινιώτες, μαζί με φίλους και επισκέπτες που βρέθηκαν κοντά μας, και που αγαπούν τα χωριά μας. Όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο των δεσμεύσεων λόγω της πανδημίας αλλά και του σεβασμού στην παράδοση και την ιστορία του τόπου μας.
Η φετινή χρονιά ήταν αφιερωμένη στα διακοσιάχρονα απ’ το 1821 με ομιλίες, απαγγελίες, αφιέρωμα στους αγωνιστές, βραβεύσεις, με επιπρόσθετες δράσεις και εκδηλώσεις που στοχεύουν στο να κάνουμε ακόμα καλύτερο τον τόπο μας, όπως οι πρωταγωνιστές της ελευθερίας θα ήθελαν αλλά όπως κι εμείς οραματιζόμαστε.
Μετά την Θεία λειτουργία μετ’ αρτοκλασίας στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Καμενιάνων, προεξάρχοντος του πρωτοπρεσβυτέρου π. Νικολάου Σωτηροπούλου, ακολούθησε τρισάγιο και προσκλητήριο στη μνήμη των ηρώων και των πεσόντων, καθώς και ομιλία για το εικοσιένα από τον πρόεδρο του Συνδέσμου, Λογοτέχνη-Συγγραφέα Κωνσταντίνο Νικολόπουλο-Καμενιανίτη, απαγγελία ποιήματός του για τα διακοσιάχρονα από την εξαίρετη εκ Δεσινού καταγόμενη μαθήτρια Χριστίνα Ηλιοπούλου. Ακολούθησαν βραβεύσεις για τον εθελοντισμό σε νέους ανθρώπους απ’ τα χωριά μας.
Συγκεκριμένα: Βραβεύτηκαν με μετάλλιο ο Νικόλαος Παναγόπουλος, ο Γεώργιος Μητσάκος και η προαναφερθείσα Χριστίνα Ηλιοπούλου. Κατόπιν πραγματοποιήθηκε μικρή δεξίωση στο Πνευματικό κέντρο Αγίου Αθανασίου Καμενιάνων καθώς και ανοιχτή Συνεδρίαση του Δ. Σ. του Συνδέσμου μας. Ευχαριστούμε όλους τους παρευρισκομένους, τους χορηγούς του Συνδέσμου μας και κάθε συμπατριώτη μας που στηρίζει τις συλλογικές προσπάθειες. Δημοσιεύουμε εδώ απόσπασμα απ’ την ομιλία για τα διακοσιάχρονα.
ΟΜΙΛΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ -ΚΑΜΕΝΙΑΝΙΤΗ
1821-2021 ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Αγαπητοί μας συγχωριανοί Καμενιανίτες-Δροβολοβίτες-Δεσινιώτες, φίλοι και επισκέπτες καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους και στους εορτάζοντες. Να είσαστε όλοι καλά. Οι συνθήκες και η πανδημία των τελευταίων χρόνων δεν μας επέτρεψαν να κάνουμε πολυπληθέστερες εκδηλώσεις και εορτές, όμως δεν μπορούμε να λησμονήσουμε τους αγωνιστές του εικοσιένα που μας χάρισαν την ελευθερία. Σ αυτούς είναι αφιερωμένη και η σημερινή εκδήλωση. Έτσι λιτά και απλά τους τιμούμε, τόσο τους δικούς μας αγωνιστές, αλλά και όλους απ’ την υπόλοιπη Ελλάδα.
Είναι αλήθεια αγαπητοί μου, ότι η Ελληνική ψυχή ουδέποτε εγνώρισε περιορισμούς εις την δια μέσου των αιώνων εκπολιτιστική διαδρομή αυτής, αλλά υπήρξε ο αιώνιος και ακάματος σπορέας της ιδέας εις το άτερμον πεδίον του ανθρωπίνου πνεύματος. Κατά τον ίδιο τρόπο πραγματοποίησε τιτάνιους αγώνες για την απόκτηση της ελευθερίας.
Το μήνυμα των αγωνιστών του εικοσιένα δεν ολοκληρώνεται με την εδαφική απελευθέρωση τμήματος της χώρας, αλλά συνεχίζεται με την οριοθέτηση των προσωπικών ευθυνών του καθενός μας απέναντι σε αυτή μέχρι σήμερα.
Ο ξεσηκωμός των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Οθωμανού δυνάστη για ελευθερία και αυτοδιάθεση το 1821, υπήρξε το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της Νεότερης Ελλάδας. Η Ελληνική Επανάσταση ήταν η αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας, καθώς πέτυχε την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους και συνεπώς την παρουσία της Ελλάδας, ύστερα από έκλειψη αιώνων, στον πολιτικό χάρτη του κόσμου.
Η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε κι ένα από τα κομβικά σημεία της ευρωπαϊκής ιστορίας του 19ου αιώνα.
Πολλές ήταν οι εξεγέρσεις των Ελλήνων στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς από τους Οθωμανούς. Όμως όλες καταπνίγονταν στο αίμα και πλήρωναν βαρύ τίμημα οι εξεγερμένοι. Κρεμάλες, καρατομήσεις βασανισμοί πωλήσεις στα σκλαβοπάζαρα και πολλά άλλα δεινά επακολουθούσαν τα οποία εμείς σήμερα δεν μπορούμε να τα συλλάβουμε στο μυαλό μας σε όλη τους τη διάσταση.
Όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Η γενιά του ‘21 ήταν προορισμένη να φέρει τη λευτεριά στην πατρίδα μας. Μετά την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας και μετά από πολλές διεργασίες και προετοιμασία, αποφασίστηκε η εξέγερση των Ελλήνων για το 1821 με τρεις πιθανές ημερομηνίες, όλες απ’ τον χριστιανικό κύκλο: 25 Μαρτίου γιορτή του Ευαγγελισμού ή 23 Απριλίου γιορτή του Αγίου Γεωργίου ή 21 Μαΐου γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Τα γεγονότα όμως έτρεχαν και έπρεπε οι πρωτεργάτες του αγώνα να τα λάβουν όλα υπόψιν τους.
Όλος ο Ελληνισμός έβραζε από πόθο για λευτεριά. Έτσι έχουμε την εξέγερση των Ελλήνων στη Μολδοβλαχία με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, 22 του Φεβρουαρίου 1821, μακριά απ’ τον συμπαγή Ελληνικό ιστό και η οποία δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Στην Πελοπόννησο όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Μετά τις αλλεπάλληλες συσκέψεις της Βοστίτσας, σημερινού Αιγίου, 26-29 Ιανουαρίου του 1821, ελήφθησαν σημαντικές οριστικές αποφάσεις για την εξέγερση. Κεντρικό πρόσωπο και ιθύνων νους, πέρα απ’ τους λοιπούς συμμετέχοντες ήταν ο εθνεγέρτης Π. Π. Γερμανός.
Κρίνεται σκόπιμο να σκιαγραφήσουμε αυτή την προσωπικότητα που συνδέεται άρρηκτα με την έναρξη της επανάστασης στην Καλαβρυτινή περιοχή μας.
Παλαιών Πατρών Γερμανός:
Άξιος ποιμένας, χαρισματικός ηγέτης.
Ο Π. Π. Γερμανός ήταν ιδιοφυής και ταλαντούχος κληρικός. Στη ζωή του συνδύασε τον άξιο ποιμένα με τον χαρισματικό ηγέτη. Ήταν από τους λίγους μητροπολίτες που συνδύασαν την ενεργό συμμετοχή στον Αγώνα με τα ποιμαντικά τους καθήκοντα.
Ο Γερμανός ενέπνευσε τους αγωνιστές, συγκέντρωσε πολλούς και τους καθοδηγούσε, συμμετείχε σε σχέδια μαχών. Παράλληλα λειτουργούσε, κήρυττε, έγραφε εγκυκλίους και επιστολές. Ακάματος και ικανότατος στον πόλεμο και στην πένα. Ο Φρανσουά Πουκεβίλ, πρόξενος της Γαλλίας στην Πάτρα (1814-1816), μακριά από φθόνους και συμπλέγματα, γράφει για τον Γερμανό, με τον οποίο είχε πολλές συζητήσεις:
«Το υπέρτατο εκκλησιαστικό αξίωμα στην Πελοπόννησο είχε ο Γερμανός, άνδρας βαθυστόχαστος, έχων άριστες εκκλησιαστικές γνώσεις και κατέχων τα της κοσμικής επιστήμης…
Ο Άγιος Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ καταγόταν επίσης από τη Δημητσάνα και ήταν θείος του Γερμανού. Τον πήρε κοντά του στη Βασιλεύουσα αλλά και στην πρώτη εξορία του απ’ την πατριαρχία, στην Ι. Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους (1798-1906). Ο Γερμανός ήταν πνευματικό ανάστημα του Αγίου Γρηγορίου Ε’ εξελέγη μητροπολίτης της Πάτρας το 1806. Έκτοτε αφιερώνει όλες τις δυνάμεις του στο έθνος και στην αναγέννησή του εκ της τέφρας.
Η υπηρεσία του Γερμανού στον Αγώνα ήταν πολλαπλή, ποιμαντική, στρατιωτική, εθνική, διπλωματική και εκκλησιαστική. Στη Φιλική Εταιρεία μυήθηκε στο τέλος του 1818 και αποδέχθηκε ανεπιφύλακτα τις αρχές της.
Αποφασίζει με τους λοιπούς προκρίτους και αρχιερείς Καλαβρύτων και Πατρών να μην μεταβούν στη Τρίπολη όπως τους είχαν προστάξει οι Τούρκοι, οι οποίοι είχαν πληροφορηθεί τις προετοιμασίες για εξέγερση και είχαν καλέσει όλες τις κεφαλές του Μοριά δήθεν για σύσκεψη, με την πρόθεση να τους φυλακίσουν, όπως και έκαναν με όλους τους υπόλοιπους που υπήκουσαν στη διαταγή τους. Ξεκινούν δήθεν για την Τρίπολη και Χρησιμοποιώντας τέχνασμα και πλαστή δική τους επιστολή, προερχόμενη δήθεν από φίλο τους Τούρκο της Τριπολιτσάς, η οποία έλεγε εν ολίγοις να μην μεταβούν στην Τρίπολη γιατί κινδυνεύουν. Ο δικός τους άνθρωπος που επίτηδες είχαν στείλει τους συναντά στην περιοχή της Κλειτορίας και τους επιδίδει την επιστολή, την οποία διαβάζουν ενώπιον των Τούρκων που τους συνόδευαν. Έτσι αρνούνται την μετάβαση έκπληκτοι τάχα και επιστρέφουν στην Αγία Λαύρα την 9η Μαρτίου.
Μετά από κινήσεις των Οθωμανών, Καλαβρυτινοί σε διάφορα χωριά σκοτώνουν ανθρώπους των Τούρκων. Έχουμε επεισόδια την 14η-Μαρτίου 1821 στην τοποθεσία πόρτες Αγριδίου Νωνάκριδος που τότε άνηκαν στα Καλάβρυτα, στη Χελωνοσπηλιά της Λυκούριας 16 Μαρτίου 1821, ενώ υπάρχουν και παρόμοια επεισόδια με φόνους Τούρκων σε Σοπωτό και Λειβάρτζι. Οι κινήσεις των Ελλήνων φοβίζουν τους Τούρκους και αυτοί κλείνονται σε τρεις πύργους των Καλαβρύτων.
Στην πολιορκία των Καλαβρύτων κατ’ αρχήν χρησιμοποιήθηκαν επίλεκτοι αγωνιστές. Μεταξύ αυτών και ο δικός μας οπλαρχηγός Ξενοχρήστος, μαζί με άλλους εντόπιους αγωνιστές, όπου και διέπρεψαν.
Η ορκωμοσία στη Μονή της Αγίας Λαύρας των αγωνιστών έγινε στις 17 Μαρτίου-ενώπιον του Ιερού Λαβάρου-ημέρα που πανηγύριζε η Μονή, κατά την γιορτή του Αγίου Αλεξίου, του οποίου η κάρα φυλάσσεται στη Μονή, και με το πρόσχημα της πανηγύρεως είχαν προσέλθει πολλοί αγωνιστές μετά από μυστική στρατολογία. Ακολουθεί ολιγοήμερη πολιορκία και απελευθέρωση της πόλης των Καλαβρύτων στις 21 Μαρτίου 1821, πριν δηλαδή ο Γερμανός μετά άλλων αγωνιστών αναχωρήσει για την Πάτρα την οποία και πολιόρκησαν από την εσπέραν της 23 Μαρτίου .
Ο Γερμανός, συνέταξε προκήρυξη η οποία επιδόθηκε αργότερα, με ημερομηνία 26 Μαρτίου 1821, στους προξένους της πόλης της Πάτρας:
«Ημείς, το Ελληνικόν Έθνος των Χριστιανών, βλέποντες ότι μας καταφρονεί το οθωμανικόν γένος και σκοπεύει τον όλεθρον εναντίον μας… απεφασίσαμεν σταθερώς ίνα αποθάνωμε ή να ελευθερωθώμεν…».
Ως εθνικός ηγέτης, ο Γερμανός λυπόταν για τη διχόνοια και επιχείρησε πολλές φορές την εθνική συμφιλίωση. Σε επιστολή του προς τον πρόεδρο του Εκτελεστικού Γ. Κουντουριώτη, στις 14 Οκτωβρίου 1824, επισημαίνει:
«Η πατρίς πάσχει κακώς, επαπειλείται εμφύλιος πόλεμος, του οποίου τα ολέθρια αποτελέσματα… συμπεραίνει κάθε φρόνιμος άνθρωπος… χρειάζεται ένωσις διά να επιτύχωμεν του σκοπού διά τον οποίον ερριψοκινδύνευσε το έθνος.. διά το όνομα του Θεού, διά την αγάπην της Πατρίδος σπεύσατε, προφθάσατε να αναχαιτισθεί το κακόν..». Βλέπουμε λοιπόν πριν ακόμα απελευθερωθεί η Ελλάδα πως η διχόνοια κατατρώει τις σάρκες της.
Σήμερα αγαπητοί μου εμείς τιμούμε με φιλολογικό μνημόσυνο όλους τους αγωνιστές του εικοσιένα και τους εντοπίους. Ας είναι τα λόγια μας σήμερα θυμίαμα επαίνου προς εκείνους. Δόξα και τιμή σε όσους αγωνίστηκαν για την πατρίδα και την ελευθερία μας.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ!!
Το Δ. Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.