Ξεκινώντας τον απολογισμό της πρώτης αποστολής βοήθειας στους κτηνοτρόφους πληττόμενων χωριών της Ηλείας και της Μεσσηνίας θα θέλαμε αρχικ...
«Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη, άρα είναι ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεσαι τον άλλο και μαθαίνεις από αυτόν. Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους».
Θα μιλήσουμε λοιπόν για την αξία της αλληλεγγύης, όχι μόνο ως προς το υλικό της σκέλος, αλλά και ως προς την ουσία της, που είναι η συγκρότηση μια κοινωνίας που περνάει μέσα από την επιταγή της ενεργοποίησης των πολιτών. Θα εστιάσουμε περισσότερο στα μαθήματα, τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που αποκομίσαμε και λιγότερο στο ύψος της βοήθειας που δόθηκε στους πληγέντες.
Η πρώτη μας αντίδραση βλέποντας τις πυρκαγιές να κατακαίνε χιλιάδες στρέμματα δάσους, κτήματα και χωριά ήταν να κάνουμε κάτι άμεσα. Δυστυχώς, οι δυνατότητες, η γνώση και η εμπειρία μας δεν μας επέτρεπαν να βοηθήσουμε ενεργά στο κομμάτι της πυρόσβεσης ως εθελοντές, έτσι εστιάσαμε στο κομμάτι της παροχής υλικής βοήθειας. Κύριο μέλημα μας ήταν, πρώτον, η επιλογή του είδους της βοήθειας που οι πληττόμενοι είχαν πραγματικά ανάγκη και, δεύτερον, ο δίκαιος διαμοιρασμός της βοήθειας ώστε να φτάσει στα σωστά χέρια. Επικοινωνήσαμε με τις κοντινότερες σε εμάς πληγείσες περιοχές και διαπιστώσαμε ότι αυτό που χρειάζονταν άμεσα ήταν ζωοτροφές για τα ζωντανά, μιας και ακόμα και στα χωριά που σώθηκαν τα σπίτια, οι στάνες, οι τροφές και οι βοσκότοποι είχαν γίνει στάχτη. Έγινε γρήγορα σαφές ότι είχε φτάσει ήδη υπερπληθώρα ειδών πρώτης ανάγκης και δεν χρειάζονταν περισσότερα.
Κάνοντας το κάλεσμα παροχής βοήθειας στην Πλατειά Χελμού στα Καλάβρυτα, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διαπιστώσαμε με χαρά τα κρυμμένα αντανακλαστικά αλληλεγγύης της κοινότητας και αυτό μας έδωσε ελπίδα ως προς την ενεργοποίηση των πολιτών σε μια κοινή δράση. Είδαμε συμπολίτες μας να σταματούν και να κατεβάζουν από τα αυτοκίνητά τους τροφές ή να προσφέρουν οικονομική βοήθεια για την αγορά τους, απλά, φυσικά, χωρίς πολλά λόγια, «μπράβο» και λιβανίσματα. Επίσης, επισκέπτες που ενημερώθηκαν από τα φυλλάδια που μοιράσαμε, πρόσφεραν και αυτοί βοήθεια. Τέλος η έκκληση μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενεργοποίησε ανθρώπους από πολλές πόλεις της Ελλάδος όπως Φλώρινα, Δράμα, Καστοριά, Θεσσαλονίκη, Άρτα, Σητεία, Φολέγανδρο, Αθήνα, Πάτρα, Αίγιο και Κάλυμνο να συνδράμουν από μακριά στην προσπάθεια μας αυτή.
Καθώς ολοκληρώθηκε η συλλογή βοήθειας, επόμενο μέλημα ήταν να φτάσει η βοήθεια στα σωστά χέρια που την είχαν ανάγκη. Αποφασίσαμε για τα χωριά της Ηλείας να παραδώσουμε οι ίδιοι χέρι με χέρι στους κτηνοτρόφους τις ζωοτροφές, ώστε να έχουμε επιτόπου εικόνα της κατάστασης και των αναγκών. Για το χωριό Καρνάσι της Μεσσηνίας, σε συνεργασία με την πρόεδρο του χωριού, κυρία Δ. Ξηρόκωστα, αποφασίσαμε την αγορά ζωοτροφών από τοπικό κατάστημα όπου οι κτηνοτρόφοι θα μπορούσαν να την προμηθευτούν στο όνομα τους σε αναλογία με τα ζώα που διαθέτουν.
Στις 6π.μ. της 12ης Αύγουστου ξεκινήσαμε από τα Καλάβρυτα για τα χωριά του Λαλα έχοντας κάνει αρκετά καλή προετοιμασία με διασταυρωμένες πληροφορίες όσον αφορά το μέγεθος της καταστροφής του κάθε χωριού, τη δύναμη του σε ζώα και τα ονόματα των κτηνοτρόφων που είχαν υποστεί ζημιά.
Στις 6π.μ. της 12ης Αύγουστου ξεκινήσαμε από τα Καλάβρυτα για τα χωριά του Λαλα έχοντας κάνει αρκετά καλή προετοιμασία με διασταυρωμένες πληροφορίες όσον αφορά το μέγεθος της καταστροφής του κάθε χωριού, τη δύναμη του σε ζώα και τα ονόματα των κτηνοτρόφων που είχαν υποστεί ζημιά.
Όπως, όμως, λέει ο λαός «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Είχαμε ήδη πληροφορηθεί για παράπονα κτηνοτρόφων καθώς επιτήδειοι από περιοχές που δεν είχαν καεί προσπαθούσαν να καρπωθούν τη βοήθεια. Μεγάλο-κτηνοτρόφοι, που οι αποθήκες τους έμειναν ανέπαφες, έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος σε βάρος κτηνοτρόφων που είχαν καταστραφεί ολοσχερώς. Φαινόμενο θλιβερό, μιας και η βοήθεια δεν αρκεί να προσφέρεται αλλά και να λαμβάνεται στο ίδιο πνεύμα αλληλεγγύης. Ένα φαινόμενο που δυστυχώς δεν μας εκπλήσσει, μιας και τον τελευταίο αιώνα ο καπιταλισμός κατέστρεψε τον ψυχισμό των ανθρώπων, διαμορφώνοντας έναν ανθρωπολογικό τύπο μοναχικό, ατομιστή, ανταγωνιστικό, επιθετικό, αμοραλιστή κάτοικο του «εγώ» και όχι του «εμείς». Για τον λόγο αυτό, σεβόμενοι τη βοήθεια που μας δόθηκε, παραδώσαμε τις τροφές προσωπικά στον κάθε κτηνοτρόφο ακόμα και στον πιο μικρό, ανάλογα με τις ανάγκες τους, έστω κι αν χρειάστηκε να πάμε σε κάποιες περιπτώσεις από στάνη σε στάνη για να τους βρούμε.
Έτσι είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε με τα μάτια μας την έκταση της καταστροφής. Ακούσαμε τις ιστορίες τους, τι έζησαν, πώς πάλεψαν να σώσουν τα ζώα και τα χωριά τους, τις απώλειες, τον πόνο και την αγωνία τους για τη συνέχεια, μιας και η αποκατάσταση μιας καμένης περιοχής μπορεί να πάρει χρόνια. Είδαμε ανθρώπους που είχαν χάσει όλα τους τα ζωντανά και άλλους που έψαχναν καταφύγιο για τα πρόβατα που γλίτωσαν, αφού οι στάνες τους είχαν καεί ολοσχερώς. Ακούσαμε τα παράπονά τους σχετικά με την κρατική μηχανή, που είχε χάσει τον έλεγχο σε δεκάδες μέτωπα, την πυροσβεστική υπηρεσία, που εφάρμοσε τις εντολές που λάμβανε –με ότι κι αν αυτό σημαίνει [*]– και την αστυνομία, την μόνη υπηρεσία που βρισκόταν παντού και έκανε εκκενώσεις.
Οι κάτοικοι των χωριών αυτών, που έδειξαν ανυπακοή, αυτοοργανώθηκαν και πάλεψαν με ό,τι όπλα είχαν -τρακτέρ, ψεκαστήρες, αν είχαν την τύχη με ένα πυροσβεστικό όχημα- κατάφεραν και έσωσαν τα χωριά τους. Στο χωριό Κρυονέρι μας κέρασαν λουκούμια και νερό απ’ την πηγή που κράτησε γεμάτους τους ψεκαστήρες τους και έσωσε το χωριό τους, μας έδειξαν τις καμένες μπλούζες τους και τα εγκαύματα στις πλάτες τους, μας έπιασαν τα κλάματα, παραδώσαμε τις τροφές, αγκαλιαστήκαμε και αποχωριστήκαμε, αναγνωρίζοντας πως “καλά τα λέει ο Γκαλεάνο” μιας και είχαμε πάρει ένα τεράστιο μάθημα από αυτούς.
Συνολικά παραδώσαμε 5 τόνους ζωοτροφών σε κτηνοτρόφους των χωριών της περιοχής του Λάλα, στα χωριά Πόθος, Λασδίκα/Δούκα, Κρυονέρι, στον οικισμό Ελαία, Νεμούτα, Ξηρόκαμπος, Αχλαδινή και αποστείλαμε 1,2 τόνους ζωοτροφών σε αποθεματικό στο Καρνάσι Μεσσηνίας (υπάρχει αναλυτικός κατάλογος με τα ονόματα των κτηνοτρόφων και την ποσότητα των ζωοτροφών που έλαβε ο καθένας από την αποστολή μας). Με το απόθεμα που περίσσεψε καθώς και με τις νέες συνεισφορές που λαμβάνουμε οργανώνουμε άμεσα την δεύτερη αποστολή σε πληγείσες περιοχές για την οποία θα ενημερώσουμε και πάλι σχετικά.
Η εμπειρία αυτή μας έδειξε πέρα για πέρα πόσο επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη επανανοηματοδότησης της ζωής και του τρόπου που οργανώνουμε τις κοινότητες μας. Από τον σύγχρονο δυτικό ανθρωπολογικό τύπο του αδιάφορου ατομιστή ιδιώτη που το ενδιαφέρον του περιορίζεται στον εαυτό και το συμφέρον του, θεατή και τηλεθεατή μπροστά στα όσα εκτυλίσσονται, προβλέψιμο, διχασμένο μέσα του αλλά και με τους συνανθρώπους του, που ξεσπά πάνω σε πληκτρολόγια για το ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει για όσα συμβαίνουν στην ζωή του, βρίζοντας ή εκλιπαρώντας για αποζημίωση την κάθε εξουσία, να περάσουμε στον άνθρωπο πολίτη που αποφασίζει να βγει από το ψωροπερήφανο εγώ του και να γίνει κάτοικος του “εμείς”. Να περάσουμε στον άνθρωπο που ανοίγεται προς την κοινότητα με πνεύμα αλληλεγγύης, που οργανώνει μαζί με τους συμπολίτες του τη ζωή και την κοινότητα του, αντιμετωπίζοντας από κοινού τις καταστάσεις που τους αφορούν, ισότιμα και αμεσοδημοκρατικά.
Φανταζόμαστε χωριά και γειτονιές που θα οργανώνουν τις υποθέσεις τους σε ανοιχτές συνελεύσεις, θα συμμετέχουν και θα συναποφασίζουν όλοι μαζί, θα προετοιμάζουν την πυρασφάλεια του χωριού με καθαρισμούς και αντιπυρικές ζώνες από νωρίς, θα φροντίζουν να έχουν γεμάτες δεξαμενές, να κάνουν περιπολίες τις επικίνδυνες μέρες, θα έχουν σχέδιο κατάσβεσης πυρκαγιάς και εκτάκτων αναγκών. Μέσα από αυτές τις συνελεύσεις θα μπορούν αντί να τρώγονται σαν τα τσακάλια, να διανέμουν δίκαια την όποια βοήθεια δοθεί από αλληλεγγύη. Μέσα από τέτοιες κοινές δράσεις θα μπορούν να διεκδικούν όλοι μαζί αυτά που τους οφείλει η πολιτεία είτε στην πρόληψη, είτε στην αποκατάσταση, είτε στην δημιουργία νέων έργων. Τέτοιες μικρές κοινότητες μπορούν να γίνουν μικρές σπίθες ενός καλύτερου συμμετοχικού κόσμου που θα δίνουν αληθινά κίνητρα στους νέους ανθρώπους να ζήσουν αρμονικά με τη φύση και τους συνανθρώπους τους. Οι δυνατότητες στην ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, την κοινωνική συνοχή είναι απεριόριστες όταν οι άνθρωποι είναι ενωμένοι, ίσοι και ανιδιοτελείς.
Έτσι είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε με τα μάτια μας την έκταση της καταστροφής. Ακούσαμε τις ιστορίες τους, τι έζησαν, πώς πάλεψαν να σώσουν τα ζώα και τα χωριά τους, τις απώλειες, τον πόνο και την αγωνία τους για τη συνέχεια, μιας και η αποκατάσταση μιας καμένης περιοχής μπορεί να πάρει χρόνια. Είδαμε ανθρώπους που είχαν χάσει όλα τους τα ζωντανά και άλλους που έψαχναν καταφύγιο για τα πρόβατα που γλίτωσαν, αφού οι στάνες τους είχαν καεί ολοσχερώς. Ακούσαμε τα παράπονά τους σχετικά με την κρατική μηχανή, που είχε χάσει τον έλεγχο σε δεκάδες μέτωπα, την πυροσβεστική υπηρεσία, που εφάρμοσε τις εντολές που λάμβανε –με ότι κι αν αυτό σημαίνει [*]– και την αστυνομία, την μόνη υπηρεσία που βρισκόταν παντού και έκανε εκκενώσεις.
Συνολικά παραδώσαμε 5 τόνους ζωοτροφών σε κτηνοτρόφους των χωριών της περιοχής του Λάλα, στα χωριά Πόθος, Λασδίκα/Δούκα, Κρυονέρι, στον οικισμό Ελαία, Νεμούτα, Ξηρόκαμπος, Αχλαδινή και αποστείλαμε 1,2 τόνους ζωοτροφών σε αποθεματικό στο Καρνάσι Μεσσηνίας (υπάρχει αναλυτικός κατάλογος με τα ονόματα των κτηνοτρόφων και την ποσότητα των ζωοτροφών που έλαβε ο καθένας από την αποστολή μας). Με το απόθεμα που περίσσεψε καθώς και με τις νέες συνεισφορές που λαμβάνουμε οργανώνουμε άμεσα την δεύτερη αποστολή σε πληγείσες περιοχές για την οποία θα ενημερώσουμε και πάλι σχετικά.
Η εμπειρία αυτή μας έδειξε πέρα για πέρα πόσο επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη επανανοηματοδότησης της ζωής και του τρόπου που οργανώνουμε τις κοινότητες μας. Από τον σύγχρονο δυτικό ανθρωπολογικό τύπο του αδιάφορου ατομιστή ιδιώτη που το ενδιαφέρον του περιορίζεται στον εαυτό και το συμφέρον του, θεατή και τηλεθεατή μπροστά στα όσα εκτυλίσσονται, προβλέψιμο, διχασμένο μέσα του αλλά και με τους συνανθρώπους του, που ξεσπά πάνω σε πληκτρολόγια για το ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει για όσα συμβαίνουν στην ζωή του, βρίζοντας ή εκλιπαρώντας για αποζημίωση την κάθε εξουσία, να περάσουμε στον άνθρωπο πολίτη που αποφασίζει να βγει από το ψωροπερήφανο εγώ του και να γίνει κάτοικος του “εμείς”. Να περάσουμε στον άνθρωπο που ανοίγεται προς την κοινότητα με πνεύμα αλληλεγγύης, που οργανώνει μαζί με τους συμπολίτες του τη ζωή και την κοινότητα του, αντιμετωπίζοντας από κοινού τις καταστάσεις που τους αφορούν, ισότιμα και αμεσοδημοκρατικά.
Φανταζόμαστε χωριά και γειτονιές που θα οργανώνουν τις υποθέσεις τους σε ανοιχτές συνελεύσεις, θα συμμετέχουν και θα συναποφασίζουν όλοι μαζί, θα προετοιμάζουν την πυρασφάλεια του χωριού με καθαρισμούς και αντιπυρικές ζώνες από νωρίς, θα φροντίζουν να έχουν γεμάτες δεξαμενές, να κάνουν περιπολίες τις επικίνδυνες μέρες, θα έχουν σχέδιο κατάσβεσης πυρκαγιάς και εκτάκτων αναγκών. Μέσα από αυτές τις συνελεύσεις θα μπορούν αντί να τρώγονται σαν τα τσακάλια, να διανέμουν δίκαια την όποια βοήθεια δοθεί από αλληλεγγύη. Μέσα από τέτοιες κοινές δράσεις θα μπορούν να διεκδικούν όλοι μαζί αυτά που τους οφείλει η πολιτεία είτε στην πρόληψη, είτε στην αποκατάσταση, είτε στην δημιουργία νέων έργων. Τέτοιες μικρές κοινότητες μπορούν να γίνουν μικρές σπίθες ενός καλύτερου συμμετοχικού κόσμου που θα δίνουν αληθινά κίνητρα στους νέους ανθρώπους να ζήσουν αρμονικά με τη φύση και τους συνανθρώπους τους. Οι δυνατότητες στην ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, την κοινωνική συνοχή είναι απεριόριστες όταν οι άνθρωποι είναι ενωμένοι, ίσοι και ανιδιοτελείς.
* ( Βλέπε άρθρο : «Έτσι σώσαμε το χωριό μας, μόνοι μας. Δυστυχώς έχουμε μάθει να μην περιμένουμε από το κράτος» https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/306335_den-nomizo-oti-tha-synelthoyme-pote)
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΑΣ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΞΑΤΕ!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΑΣ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΞΑΤΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.