ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1943 - Ο μύθος του Αυστριακού "σωτήρα" και η ιστορική αλήθεια

Κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από 11 Νοεμβρίου η ταινία "ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1943" ( ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ) μια ταινία μυθοπλασίας που βασίζεται στο...

Κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από 11 Νοεμβρίου η ταινία "ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1943" (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ) μια ταινία μυθοπλασίας που βασίζεται στο Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Στο τρέιλερ της ταινίας, σε μια σκηνή, δείχνει έναν Γερμανό σταρτιώτη να σπάει την την πόρτα του σχολείου όπου ήταν έγκλειστα τα γυναικόπαιδα των Καλαβρύτων και να βγαίνουν έξω. Πρόκειται για τον «γνωστό» μύθο του αυστριακού στρατιώτη.

Για τον μύθο αυτό είχε μιλήσει σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Νίκο Κυριαζή για λογαριασμό του Kalavrytanews.com τον Νοέμβριο του 2015, ο αείμνηστος ιστορικός ερευνητής Δημήτριος Κανελλόπουλος (+1/1/20218).

 

Ο μύθος (;) του Αυστριακού σωτήρα και η ιστορική αλήθεια

Από συνέντευξη του ιστορικού ερευνητή Δημητρίου Κανελλόπουλου στον δημοσιογράφο Νίκο Κυριαζή (Νοέμβριος 2015)

Σχετικά με αναφορές περί σωτήρα καλού Αυστριακού Στρατιώτη, ο οποίος άνοιξε τις πόρτες του Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων κατά την αποφράδα ημέρα της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου 1943 και έσωσε τα έγκλειστα στο Δημοτικό Σχολείο γυναικόπαιδα με αποτέλεσμα να εκτελεστεί από τους κακούς Γερμανούς η ιστορική έρευνα για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας επισημαίνει τα εξής: Ο μύθος του δήθεν καλού Αυστριακού στρατιώτη δημιουργήθηκε λίγες ημέρες μετά το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα, από την Ντέζη Χονδροδήμου, κόρη του Προέδρου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Πατρών Τραπεζίτη Χονδροδήμου. Βρήκε απήχηση στις μανάδες και τα παιδιά των Καλαβρύτων και πέρασε με μεθοδικότητα σαν χρονογράφημα και διαδόσεις. Ο καθηγητής Δημήτριος Καλδίρης, σε συνέλευση των Καλαβρυτινών Αθηνών είχε πεί για την εκδοχή του καλού Αυστριακού στρατιώτη που άνοιξε την πόρτα του Σχολείου και σώθηκαν τα γυναικόπαιδα, οτι είναι κατασκευασμένος μύθος.

Τα Γεγονότα: Ο δεκατριάχρονος τότε, Γεώργιος Δ. Δημόπουλος, Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, αυτόπτης μάρτυρας των τραγικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν το πρωϊνό εκείνο στο Δημοτικό Σχολείο, έχει καταθέσει σαν ιστορική έρευνα την προσωπική του εμπειρία, όπως την έζησε μαζί με τις Καλαβρυτινές Μανάδες και τα άλλα παιδιά. Γράφει, λοιπόν, ο Γιώργος τα εξής:  Όσο για τον Αυστριακό που τάχα άνοιξε την πόρτα: ήμουν ο πρώτος που πέρασε την κεντρική σιδερένια πόρτα που ήταν και η έξοδος του περιβόλου του Σχολείου. Αυτή, λοιπόν, η πόρτα που λέγεται ότι άνοιξε κάποιος Αυστριακός στρατιώτης, αυτό σαφώς και μετά άκρας βεβαιότητος ομολογώ ότι ουδέποτε την έκλεισαν, έτσι ώστε, κανείς δεν την άνοιξε, ήταν απ' την είσοδο μας στο Σχολείο έως και την έξοδό μας από αυτό, διάπλατα ανοιγμένη. Άλλωστε, δεν εξυπηρετούσε τίποτε το κλείσιμό της. Κανένας Αυστριακός, αυτό είναι εντελώς ανυπόστατο και ανύπαρκτο. Αυτό είναι δεδομένο και ξεκάθαρο. ΄Οποιος τολμά να πει κάτι τέτοιο δεν είναι παρά ένας βέβηλος που παραποιεί τα γεγονότα. Κανένας οίκτος, ανύπαρκτο το έλεος, καμιά ανθρωπιά από κανέναν εκείνες τις ώρες. Αυτό είναι αμετάκλητο κι εδώ κλείνει οριστικά αυτό το θέμα, αν εννοεί κάποιος τις εσωτερικές πόρτες των αιθουσών κι αυτές το ίδιο, ούτε κλειδώθηκαν ούτε ξεκλειδώθηκαν. Είμαστε απ' τις τελευταίες οικογένειες που έφθανε στο Σχολείο με συνέπεια να μας οδηγήσουν σε μια αίθουσα κατάμεστη από γυναικόπαιδα και σταθήκαμε πίσω από την πόρτα της αίθουσας. Στο διάστημα της κράτησής μας χρειάστηκα τουαλέτα, ανοίγω την πόρτα που δεν ήταν κλειδωμένη, αλλά ήταν ένας στρατιώτης απ' έξω και με χειρονομίες του είπα και κατάλαβε, αφού πρώτα από το φόβο μου για να τον ευμενίσω, μην έχοντας κάτι άλλο, του έδωσα τα μύγδαλα και καρύδια που είχα στην τσέπη μου, που προηγουμένως είχα πάρει από το σπίτι μας όταν κατεβαίναμε για το Σχολείο. Κατέβηκα, από την πίσω πόρτα, την πέτρινη σκάλα και πήγα στις τουαλέτες που ήταν έξω στον περίβολο του Σχολείου. Γυρνώντας πήγα στην απέναντι αίθουσα απ' αυτή που ήμουν, αναζητώντας τον πατέρα μου, που τον είχαν χωριστά από εμάς, όπως όλους τους άνδρες, αφού δεν τα κατάφερα επέστρεψα στην αρχική αίθουσα. Βέβαια, αυτή η ελευθερία των κινήσεών μου ίσως οφείλεται σε οίκτο ή σε συμμαχία που άτυπα συνήψα με το στρατιώτη που του είχα δώσει τα μύγδαλα και με προθυμία πήρε. Μπαίνοντας μέσα άρχιζε μια μικρή ακόμα ανησυχία από ελάχιστο καπνό που άρχιζε να μυρίζει όλο και εντονότερα από διπλανά καιγόμενα κτήρια, ακούστηκε φωτιά... και τότε αυτόματα και ασυναίσθητα βρέθηκα έξω από την πόρτα, ενώ δεν με ακολούθησε κανείς, που αυτό σημαίνει η πόρτα ξανάκλεισε για κάποιο διάστημα; Πραγματικά δεν κατάλαβα τι έγινε. Τότε έντρομος βγήκα στο προαύλιο κατεβαίνοντας την ίδια πέτρινη σκάλα που προ ολίγου ανεβήκαμε και βγήκα στο προαύλιο του Σχολείου που έξω απ' αυτό είχαν φθάσει μερικοί Γερμανοί και παρακολουθούσαν το θέαμα, από την εκτέλεση που μόλις προ ολίγου είχαν αποπερατώσει το αποτρόπαιο έργο τους. Σκεφτόμουν ότι κάποιος θα με πυροβολήσει, εύκολο πράγμα, μετά από τόσους που είχαν σκοτώσει γιατί κι έναν ακόμα; Αυτό ήταν στην απόλυτη ευχέρειά τους, δεν έδιναν λόγο. Αυτό όμως δε συνέβη και αλλόφρων δεν έβλεπα τη σιδερένια εξωτερική πόρτα, αυτή που μπήκαμε, για να φύγω που ήταν διάπλατα ανοιχτή, και δίπλα Γερμανοί. Το αποφασίζω και την περνάω, στο μεταξύ σ' αυτά τα λεπτά κανείς δεν είχε βγει από το Σχολείο. Δεν είδα τον αλαλαγμό που επακολούθησε στην έξοδο των υπολοίπων, ούτε και τις φωνές του σπαραγμού τους άκουσα, γιατί περνώντας απ' το λαγκάδι που υπήρχε τότε και εντελώς ασυναίσθητα ήδη είχα φθάσει στο περιβόλι της Αφροδίτης Καράγιωργα, κρυμμένος σε κάτι βάτα κοντά στου Φίνταη. [...]

Σχετικά με τον σωτήρα Αυστριακό στρατιώτη, χαρακτηριστική είναι η δήλωση του καθηγητή κ. Μίμη Καλδίρη στη Γενική Συνέλευση των μελών της Ενώσεως Καλαβρυτινών Αθήνας [Απρίλιος 1989] ότι [...] τα περί σωτήρα Αυστριακού στρατιώτη είναι θρύλος πλαστός που τότε είχε κάποια σκοπιμότητα, τώρα πρέπει να αφαιρεθεί από το βιβλίο το κομμάτι περί Αυστριακού [...]. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καλαβρύτων [1990] έκανε δεκτή την εισήγηση της κ. Κωνσταντοπούλου και απέρριψε κάθε ισχυρισμό περί του ρόλου Αυστριακού Στρατιώτη στη σωτηρία των γυναικόπαιδων κατά τον εγκλεισμό τους [13.12.1943] στο Δημοτικό Σχολείο Καλαβρύτων. 

Ο μύθος του καλού Αυστριακού στρατιώτη ήταν και είναι μια καλοστημένη προπαγανδιστική μυθοπλασία, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορική πραγματικότητα.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς άδεια και αναφορά στην πηγή με ενεργό link

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΩΡΑ των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ" ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

 

{full_page}