ΤΑ ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ -Γράφουν οι Καλαβρυτινοί Νίκος Σακελλαρόπουλος και Θανάσης Τζώρτζης

Πικρία και απογοήτευση νιώθει όποιος παρακολουθεί τα τραγελαφικά που συμβαίνουν με το θέμα της τοπικής μας ιστορίας. Τελευταίο χαρακτηριστικ...

Πικρία και απογοήτευση νιώθει όποιος παρακολουθεί τα τραγελαφικά που συμβαίνουν με το θέμα της τοπικής μας ιστορίας. Τελευταίο χαρακτηριστικό γεγονός το πολυδιαφημισμένο λεύκωμα του έβγαλε η περιφέρεια, το οποίο αφού τυπώθηκε, με δαπάνη που ξεπέρασε, όπως μάθαμε, τα 50.000 Ευρώ (ελπίζουμε να μην αληθεύει), θα οδηγηθεί στην «πυρά». Μετά απ’ αυτό πρόκειται να ξανατυπωθεί με κάποιες προφανώς αλλαγές και με άλλα φυσικά χρήματα, χωρίς μάλιστα να είναι κανείς υπεύθυνος…Ο Δήμος βέβαια, εμμέσως, την ευθύνη την καταλογίζει στα μέλη της γνωμοδοτικής επιτροπής, τα οποία οφείλουν προσωπικά ο καθένας να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Έχουμε την πληροφορία πως σε κάποιους χρησιμοποιήθηκε απλώς το όνομά τους χωρίς να ληφθούν υπόψη οι προτάσεις τους.

Μετά από πολλές προσπάθειες βρήκαμε ένα αντίτυπο. Κατ’ αρχήν, ποτέ δεν περιμέναμε να είναι τόσο φτωχή η καλλιτεχνική του εμφάνισή. Για να μη θεωρηθεί πως το κρίνουμε κακόβουλα ή έστω προκατειλημμένα ας δούνε οι αρμόδιοι το βιβλίο, «Οικογένεια Πετμεζά», που κυκλοφόρησε πρόσφατα, υπό μορφή λευκώματος, ίδιου περίπου μεγέθους και που κόστισε 22000 περίπου ευρώ. Να δούνε, πέρα από την άρτια εξιστόρηση, πόσο περίτεχνη είναι η εικονογράφησή του, που στα λευκώματα έχει πρωτεύοντα ρόλο, μιλάει και εντυπωσιάζει περισσότερο η εικόνα. 

Με έκπληξη είδαμε στο κείμενο, πως πέρα από τα ανιστόρητα που αναφέρονται, να προβάλλονται το ίδιο μεγάλα και μικρά γεγονότα. Για την περιοχή των Καλαβρύτων ίδια περιγραφή (κειμενάκια των δέκα περίπου μισών γραμμών) και προβολή των σημαντικών για την επανάσταση γεγονότων, της Λαύρας, της μάχης στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, του ολοκαυτώματος στο Καστράκι με τις μάχες της Χόβολης, της Βλασίας, του Σοποτού κλπ, χωρίς ούτε, έστω, μιας φωτογραφίας των Μονών ή κάποιας επιστολής. Αυτή η ισοπέδωση όχι μόνο τα υποβαθμίζει, αλλά τα παρουσιάζει ως ασήμαντα τοπικά μικρογεγονότα και ιδιαίτερα της της Λαύρας. Διερωτώμεθα όλα αυτά έγιναν τυχαία από τους συγγραφείς; Αδυνατούμε να το πιστέψουμε. ΟΙ αρμόδιοι της Περιφέρειας, που τους έπεφτε λόγος, ως υπεύθυνοι της δαπάνης, που είναι της Περιφέρειας, δεν τα είδαν;

Δικαιολογημένα ο Δήμος διαμαρτυρήθηκε, με μια όμως πικρή παρατήρηση. Με όποιες αλλαγές και να γίνουν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στο πρόβλημα της τοπικής μας ιστορίας; Ασφαλώς όχι. Μετά από λίγο καιρό κανείς σχεδόν δεν θα μιλάει για το εν λόγω λεύκωμα, χωρίς βέβαια να λέμε πως δεν πρέπει να διορθωθεί, έστω για παρηγοριά. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για το δυσεύρετο λεύκωμα του Δήμου.

Στη διαμαρτυρία του είδαμε το εξής στις «ενστάσεις»: «Τα ιστορικά γεγονότα των Καλαβρύτων να βρίσκονται στα  “εθνικά”, όπως του Μεσολογγίου». 

Το Μεσολόγγι δικαίως είναι στα εθνικά. Η ηρωική άμυνα, η δραματική έξοδος και οι άγριες σφαγές που ακολούθησαν συντάραξαν όχι μόνο το πανελλήνιο, αλλά και πολύ κόσμο των μεγάλων δυνάμεων. Και όχι μόνο τους απλούς φιλέλληνες, αλλά και μεγάλους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες, με αποτέλεσμα την μετέπειτα σωτήρια παρέμβασή τους. 

Η απελευθέρωση της πόλης των Καλαβρύτων, που μας έχει απομείνει, χωρίς σύνδεση πιά με τη «σβησμένη» Λαύρα, είναι πλέον ένα καθαρά τοπικό γεγονός, όπως συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις πόλεις. Το μόνο που την ξεχώριζε ήταν η «πρωτιά» της απελευθέρωσής της, αλλά χάθηκε κι αυτή. Πέρα από τις περίεργες «γκάφες» (Περιφέρειας και Δήμου), η επανάσταση πλέον επίσημα άρχισε στις 17 Μαρτίου στη Μάνη, παρότι δεν υπήρχαν Τούρκοι. Τα  περσινά Π. Δ. μιλάνε ξεκάθαρα για έναρξη και όχι για απόφαση. Έτσι γιορτάστηκε πέρσι στη Μάνη και έτσι θα γιορτάζεται πλέον κάθε χρόνο, με επισημότητα και λαμπρότητα. Και το κυριότερο έτσι θα διδάσκεται πλέον στα σχολεία. Σε μας θα μείνουν τα λευκώματα για παρηγοριά. 

Τα γεγονότα της Λαύρας είναι εθνικό γεγονός γιατί ξεπερνάνε κατά πολύ τα τοπικά όρια. Μετά τη δραματική ομιλία του Α. Φωτήλα και τη σύμφωνη γνώμη του Σ. Χαραλάμπη που αποφασίστηκε τελικά έναρξη του αγώνα, «η στερνή τους απόφαση» (Το αναφέρουν: Φωτάκος, Φιλήμων, Αινιάν, Κόκκινος και άλλοι) ακολούθησαν γεγονότα μεγάλης στρατιωτικής και πολιτικής σημασίας, που  δεν ήταν δυνατόν να γίνουν, μέσα σε λίγες μόλις ημέρες, χωρίς σχεδιασμό και προγραμματισμό. Ας δούμε, περιληπτικά τι γράφει η πρόσφατη «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών, η οποία σαφώς αριστερίζει (Τόμος 27 σελίδες  90-98 ), αλλά και πλείστες άλλες πηγές: 

«… Ο Π. Π. Γερμανός με Α. Ζαΐμη και άλλους έφυγαν για την Πάτρα… αμέσως οργανώθηκε εκεί μια επαναστατική επιτροπή που ονομάστηκε επαναστατικό διευθυντήριο. Επέδωσε στους προξένους διακοίνωση, εξέδωσαν επαναστατικές προκηρύξεις που εστάλησαν σε όλες τις επαρχίες «προς άπαντες τους Έλληνες», δια τις οποίες καλούνταν όλοι να λάβουν τα όπλα, μοίραζαν σημαίες, κατασκεύασαν σφραγίδα με επιγραφή: «Σφραγίς Ελευθερίας…Οι Κουμανιωτέοι πρώτοι ακολούθησαν…Ο ισχυρότερος πρόκριτος της Ηλείας, Γ. Σισίνης με τους εκεί οπλαρχηγούς επιδόθηκε αμέσως σε στρατολογία…Οι οπλαρχηγοί της Ανατολικής Στερεάς μόλις πήραν το μήνυμα από τον αντικρινό Μοριά επαναστάτησαν…Ο Αθανάσιος Διάκος και οι πρόκριτοι τάχτηκαν με την άποψη για γρήγορη εξέγερση, αφού όμως πάρουν την εντολή από την Πάτρα που ήταν το κυριότερο κέντρο των Φιλικών στην Ελλάδα, γι’ αυτό έστειλε τον Βασίλη Μπούσγο,  όταν εκείνος πληροφορήθηκε στο Γαλαξίδι τον ξεσηκωμό στο Μοριά πήρε το δρόμο της επιστροφής να φέρει το μεγάλο μήνυμα… ο Α. Λόντος με άλλους κατευθύνθηκε στο Αίγιο και ύψωσαν την πρώτη επαναστατική ελληνική σημαία…Οι ειδήσεις για τα γεγονότα των Καλαβρύτων δεν άργησαν να φτάσουν στην  Αργολίδα και Κυνουρία… Στην Κορινθία η οικογένεια των Νοταράδων αντιδρούσαν στην κήρυξη της επανάσταση, οι καπετάνιοι όμως της περιοχής ξεσηκώθηκαν και πήγαν εκεί να τους οργανώσουν ο Κ. Πετμεζάς με τον Παπανίκα, ακολούθησαν αμέσως τα Δερβενοχώρια (Μεγαρείς, Βιλιώτες, Περαχωρίτες… Οι Κ. Πετμεζάς, Παν. Φωτήλας και Γ. Λεχουρίτης σχημάτισαν στρατόπεδο στα Τριπόταμα για να χτυπήσουν τους τουρκαλβανούς στου Λάλα…». 

Από τα πιο πάνω φαίνεται ξεκάθαρα πως η ιστορική απόφαση που πάρθηκε στη Λαύρα και οι συντονισμένες ενέργειες που ακολούθησαν, είχαν ως επακόλουθο να ξεσηκωθούν: όλη η Βόρειος Πελοπόννησος, το μεγαλύτερο μέρος της Στερεάς και ευρύτερα άλλες επαρχίες. Ο Φιλήμων γράφει: Τα Καλάβρυτα πιστή ηχώ του Υψηλάντη δίνουν το σύνθημα…»   

Αυτά και πολλά άλλα η κίνησή μας, «1821-Τιμή στη Λαύρα», τα έχει επισημάνει. Και όχι μόνο ανταπόκριση δεν βρήκαμε, αλλά εισπράττουμε και εχθρότητα, από το Δήμο και κάποιους άλλους δίπλα του. Προσωπικά μας έκοψε ακόμα και την αποστολή ηλεκτρονικής πρόσκλησης στις όποιες εκδηλώσεις πραγματοποιεί, παρά το κάποιο έργο που έχουμε κάνει στο θέμα της ιστορίας μας, που θα έπρεπε να το έχει εκτιμήσει. Ας μας πει να σταματήσουμε μια και τόσο πολύ ενοχλούμε. Εξάλλου ότι μπορέσαμε κάναμε, με ενέργειες πολύ πιο πέρα από τις μικρές δυνάμεις που διαθέτουμε και δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε τα ίδια. Προσωπικά δε και με το έργο που έχουμε κάνει στο οποίο, ανεξάρτητα πως το κρίνει ο καθένας, επισημαίνονται με στοιχεία όλα τα προαναφερόμενα.