Τέσσερις πόλεις, μια μνήμη και ένα ηχηρό αντιπολεμικό μήνυμα απ’ τα Καλάβρυτα

«Απόψε, οι τέσσερις φωνές που ενώνονται κάτω απ’ την πρωτοβουλία που πήραν ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλαβρύτων και το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρ...

«Απόψε, οι τέσσερις φωνές που ενώνονται κάτω απ’ την πρωτοβουλία που πήραν ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλαβρύτων και το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος -και τους ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό- μεταφέρουν ένα βαθύ αντιπολεμικό και φιλειρηνικό μήνυμα, που ακουμπά στη κοινή Ιστορία, ακουμπά στα ίδια βιώματα, στο ίδιο παρελθόν, στις ίδιες αξίες αλλά και στην ίδια προοπτική και επιδίωξη της δικαίωσης του αγώνα των ηρώων μας». 
Αυτό επεσήμανε ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Θανάσης Παπαδόπουλος, κατά την ομιλία του, στην εκδήλωση «Τέσσερις πόλεις-Μια Ιστορία, μνήμες απ’ την θηριωδία των κατακτητών στις μαρτυρικές πόλεις Καλάβρυτα, Δοξάτο Δράμας, Κομμένο Άρτας και Δομένικο Λάρισας» που οργάνωσαν στο Πολυδύναμο-Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Καλαβρύτων, το βράδυ της Παρασκευής, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλαβρύτων σε συνεργασία με το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.
Ο κ. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε σε κάθε μια απ’ τις τέσσερις περιοχές, υπογραμμίζοντας: 

• Δοξάτο Δράμας. Δυο φορές, σε δυο διαφορετικούς πολέμους, το 1913 και το 1941, δυο Ολοκαυτώματα. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, οι εκατοντάδες δοξασμένοι ήρωες του μαρτυρικού Δοξάτου στην ακριτική Ελλάδα. 
• Κομμένο Άρτας. Μια μέρα μετά τη γιορτή της Παναγίας, στις 16 Αυγούστου 1943. Ολοκληρωτική καταστροφή, 317 νεκροί, Ολοκαύτωμα, ολόκληρες οικογένειες κάηκαν μέσα στα σπίτια τους. Νήπια, παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι δολοφονήθηκαν με απίστευτη αγριότητα. Και όσοι έτρεχαν να σωθούν, οι περισσότεροι έπεφταν νεκροί απ’ τις ριπές των πολυβόλων.
• Δομένικο Λάρισας. Στις 16 και 17 Φεβρουαρίου 1943. Ολοκαύτωμα, αδιάκριτη εκτέλεση, χαριστική βολή, κοντά στους 200 οι πατριώτες που χάνουν τη ζωή τους, με τον ηρωισμό τους να γίνεται δύναμη και εμψύχωση στον αγώνα κατά των κατακτητών. 
• Καλάβρυτα. 13 Δεκεμβρίου 1943. Στο Λόφο του Καππή, στο Σχολείο, σε κάθε σπιθαμή αυτών των ιερών χωμάτων. Οι δικοί μας άνθρωποι, οι συγγενείς μας, η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» που η Ιστορία έγραψε ότι ήταν το απεχθέστερο και μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου στην Ελλάδα της Κατοχής αλλά και ο πιο φωτεινός ορίζοντας στον αστερισμό των αξιών, των αρχών, των ιδανικών που δεν λογαριάζουν κατακτητές και όπλα και δεν υποχωρούν μπρος σε κανένα άδικο και σε καμία επιβουλή. 

Στην ομιλία του ο κ. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε εκ νέου στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. Σημειώνοντας ότι «τα εγκλήματα ακόμα αναζητούν την τιμωρία τους. Και την αναζητούν -και θα την αναζητούν- όσο οι δράστες, οι κατακτητές, οι εγκληματίες δεν έχουν συρθεί ακόμη στο εδώλιο της πραγματικής ποινής και εξαργύρωσης. Όσο το αίτημα των γερμανικών οφειλών μένει ακόμα μετέωρο. Και αποκρούεται με προφάσεις και προσχηματικά επιχειρήματα».
Στο δε τέλος της ομιλίας του ο Δήμαρχος Καλαβρύτων, εστιάζοντας στην ιστορική μνήμη, θύμισε τις λίγες γραμμές που είχε γράψει στο βιβλίο επισκεπτών του Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, ο αείμνηστος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, το 2005: ««Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων έχει περάσει στην ανεξίτηλη ιστορική μνήμη. Η ιστορική μνήμη θα διατηρηθεί, αυτό άλλωστε είναι το προνόμιο της Ιστορίας. Ότι δεν λησμονιέται. Η μνήμη, όμως, των ανθρώπων χρειάζεται υπενθύμιση και βοήθεια. Αυτή την ανάγκη- τόσο σπουδαία και αναγκαία- έρχεται να καλύψει το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, το οποίο θα θυμίζει στους μεταγενέστερους αυτό το μέγα γεγονός. Μέγα για τον αριθμό των θυμάτων, μέγα για την Ιστορία, μέγα για τα διδάγματα, μέγα για τα μελλοντικά».