Και πόσο άραγε θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με μια ταινία που δηλώνει ο δημιουργός της πριν καν την προβολή της πως πρόκειται για ιστορία πλ...
Και πόσο άραγε θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με μια ταινία που δηλώνει ο δημιουργός της πριν καν την προβολή της πως πρόκειται για ιστορία πλασμένη από την φαντασία (μυθοπλασία) .
Εδώ βέβαια πρόκειται όντως για μυθοπλασία (μιας και αλλοιώνονται ούτος ή άλλως τα πραγματικά γεγονότα ) το σενάριο όμως βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός στο όποιο δεν παρουσιάζονται ατόφια τα μικρά γεγονότα που συνθέτουν όλες τις πτυχές του δράματος.
Άποψη μου; Άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Το γεγονός είναι ένα και διεπράχθη από τον τακτικό γερμανικό στρατό στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 : Καταστροφή και λεηλασία περιουσιών κινητών και ακινήτων, και το χειρότερο η κατακρεούργηση του άρρενος πληθυσμού στο σύνολο του.
Μια πραγματικότητα επίσης είναι και το ότι τα γυναικόπαιδα διέφυγαν από το σχολειό που ήταν έγκλειστοι. Έχει διαπιστωθεί έτσι και αλλιώς πως κανένας Γερμανός , Aυστριακός , Αλσατός ή οποιοσδήποτε άλλος άνοιξε την πόρτα του σχολείου.
Και γιατί θα πρέπει να πέραν της κριτικής που έχουμε κάθε δικαίωμα να κάνουμε για την ταινία , πρέπει να ασχοληθούμε τόσο πολύ με αυτό;
Ούτε κανένας ΄΄ Νικόλας Ανδρέου΄΄ δεν διηγήθηκε ποτέ την ιστορία . Την διηγήθηκε ο Max Von Sydow, όπως την έμαθε ,όπως την διάβασε ,ή όπως του την είπαν. Ας ασχοληθούμε και με αυτό.
Καμιά γερμανίδα δικηγόρος δεν ήρθε στα Καλάβρυτα να διεκδικήσει για λογαριασμό του γερμανικού κράτους. Εκτός και αν εννοούμε την Astrid Roos. Ας ασχοληθούμε λοιπόν και με αυτό.
Περιφερειακά των Καλαβρύτων τις ίδιες μέρες πέθανε υπέφερε και καταστράφηκε πολύς κόσμος, πολλά χωριά από τους ανάλγητους φονιάδες και δεν το συμπεριέλαβε η ταινία . Ας ασχοληθούμε λοιπόν και με αυτό.
Άρα μιλάμε λοιπόν για φανταστικό σενάριο το οποίο ανταμώνει το γεγονός ατόφιο, σίγουρα όχι τόσο δραματικό όσο είναι άλλα ως γεγονός το αναγνωρίζει ακόμη και η ΄΄Καρολάιν Μάρτιν΄΄ εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης στην ταινία.
Ίσως αυτή η ταινία εξωτερικεύσει τα δραματικά συμβάντα και να γίνει η αφορμή για κάποια άλλη ταινία στο μέλλον που θα απεικονίζει την πραγματικότητα και το μέγεθος των γεγονότων στην πραγματική τους διάσταση.
Ίσως το θετικό να είναι πως τώρα με αυτή την ταινία θα μάθουν λίγοι παραπάνω το γεγονός και όσοι τους αγγίξει σίγουρα θα μάθουν ολάκερη την πραγματικότητα.
Και πώς να γνωρίζει ο όποιος σκηνοθέτης τα πραγματικά γεγονότα όταν δεν τα γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι. Όταν ερχόμαστε απέναντι στο γεγονός μια φορά το χρόνο τσαλαπατώντας το νωπό αίμα των παππούδων μας που κυλά πηκτό στις δίκες μας φλέβες, και αυτό χωρίς ρίγος στα στήθια μας, χωρίς πόνο στην καρδιά μας, χωρίς συναίσθημα μη μπορώντας να νιώσουμε τις δραματικές εκείνες στιγμές, μη μπορώντας να συνθέσουμε μια σκέψη ως ένδειξη τιμής απωθούμενοι πολλές φορές από τα όργανα της τάξης προκειμένου να κάνουμε ΄΄ πιο πέρα ΄΄ να τιμήσουν το γεγονός οι όποιοι ΄΄ επίσημοι ΄΄ ή ΄΄ ανεπίσημοι ΄΄ βρίσκονται στο χώρο.
Έναν χώρο που δεν είναι μόνο μνημείο. Είναι και μνήμα που φιλοξενεί στα σπλάχνα του κόκαλα ψυχές όνειρα και ένα ασήκωτο παρελθόν. Και εμείς το πατούμε χωρίς φόβο χωρίς σεβασμό όντας παρόντες ψάχνοντας μια φωτογραφική αποτύπωση τις στιγμής ούτος ώστε να ενημερώσουμε τα media πως είμαστε και εμείς εκεί.
Όταν τα παιδιά μας και ΟΧΙ ΜΟΝΟ έχουν ελλιπή ή καθόλου ενημέρωση πάνω σε αυτά τα ιστορικά γεγονότα. Όταν εμείς δεν φροντίσαμε και δεν φροντίζουμε να τα μάθουν.
Είπαμε και ξανά είπαμε πως η ταινία λειτουργεί προπαγανδιστικά υπέρ των Γερμανών. Ακόμη και έτσι τσάμπα κόπος. Το έγκλημα ανήκει μαζί με τόσα άλλα αποκλειστικά στους Γερμανούς.
Ασχοληθήκαμε και ασχολούμαστε τόσο πολύ με αυτήν την ταινία που την γύρισε κάποιος επαγγελματίας ή ερασιτέχνης του είδους και πιο το κέρδος. Να αλλάξει το σενάριο ; να ξαναγυριστεί; Να μην προβληθεί; Να κοπούν οι σκηνές που δεν συμφωνούμε ή δεν συμφωνούν με τα γεγονότα ; Και αν γίνουν, Όλα καλά λοιπόν.
Και γιατί δεν ασχοληθήκαμε όταν ο εκπρόσωπος του ανώτερου θεσμού της χώρας παραποιούσε την ιστορία του ελληνικού γένους υπογράφοντας (διάταγμα 35/2020) την δική του εκδοχή για την έναρξη της επαναστάσεως; Τότε και αν αδικηθήκαν τα Καλάβρυτα ο τόπος μας η ιστορία και η πραγματικότητα. Αυτή και αν είναι στρέβλωση της πραγματικότητας και όμως εμείς ουσιαστικά σκοπίμως ή όχι κωφεύουμε.
Συντελέστηκε πραξικόπημα πάνω στα γεγονότα που καθόρισαν την μοίρα όχι ενός τόπου αλλά ολόκληρης της πατρίδας μας ,γεγονότα που καθόρισαν την ύπαρξη μας .Και όχι από τον οποιονδήποτε.
Και πάλι μερικές midiakes ανακοινώσεις και τέλος. Το θέμα αφήνεται στον τέως πρόεδρο της δημοκρατίας να δώσει εξηγήσεις όποτε περάσει από τα Καλάβρυτα . Μπορεί ο σκηνοθέτης της παραπάνω ταινίας να μην γνώριζε να μην κατάλαβε να μην έδωσε βάση στην αλήθεια ή ακόμη και να επέλεξε να πράξει έτσι ,ο κ. Παυλόπουλος όμως δεν είχε δικαίωμα να μην γνωρίζει ούτε να επιλέξει . Και σίγουρα δεν εξαπατήθηκε ούτε πλανεύτηκε.
Ποιος εγκληματεί άραγε εις βάρος του τόπου μας και της ιστορίας ; ένας σεναριογράφος που κάνει τέχνη όπως άλλωστε του δίνεται το δικαίωμα ή όταν ο πρόεδρος της δημοκρατίας βεβηλώνει την ιστορία και ασελγεί στα κόκαλα των προγόνων μας όπου δεν έχει κανένα δικαίωμα να το πράξει. Τι κάναμε για αυτό ; ποιο το ιστορικό καθήκον μας απέναντι στους προγονούς μας και την ιστορία;
Είναι βαρύ και ιερό το χρέος που κουβαλάμε για να το σηκώσει άλλος .
Βεβαίως δεν δικαιολογώ σε καμιά περίπτωση τους δημιουργούς της ταινίας.
Και επίσης αρνούμαι να διαχειριστώ νοητικά το «καλός ή κακός Γερμανός».
Προφανώς και όλα εκείνα τα ανθρωπόμορφα τέρατα που επέστρεψαν στα σπίτια τους με την λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου δεν άφησαν απογόνους μαθαίνοντας τους να είναι καλά παιδιά να πίνουν το γάλα τους να μην λένε παλιοκουβέντες να πηγαίνουν τις Κυριακές στην εκκλησία και να αγαπούν τον συνάνθρωπο τους.
Ο δικός μου πατέρας ως Έλληνας επιστρατεύτηκε το 1922 στην μικρά Ασία το 1940 στην Αλβανία και κατόπιν στην Κρήτη όπου και αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς είχε πολλά και μου εξιστορούσε. Είχε τόσο ψηλά τον πήχη των αξιών όπως της ελευθερίας , της υπευθυνότητας, της δημοκρατίας της εθνικής ανεξαρτησίας, και την πίστη της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Αν και βαθειά θρησκευόμενος θυμάμαι που μου τόνιζε πως η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης του καθενός είναι απαραβίαστη. Αυτά μου δίδαξε εμένα όπως και πολλοί άλλοι διδάσκουν στα παιδιά τους.
Οι απόγονοι λοιπόν αυτών των φονιάδων τι ιστορίες άκουαν τάχα; Πως εκτελούσαν 12χρονα στα Καλάβρυτα ή πως ξεκοίλιαζαν μανάδες στο δίστομο; Και τι αξιακό βάθος και νόημα θα είχαν τάχα οι διδαχές από τους γονείς τους;
Και μιας και αναφέρομαι στους Γερμανούς και στο πόσο δεν αλλάζουν μαζί με όλα τα άλλα που δεν πρέπει να ξεχνούμε, ας θυμόμαστε ότι μόλις πριν 5 χρόνια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αν ήταν δυνατόν να ξερίζωνε την Ελλάδα ολόκληρη ως γεωγραφικό διαμέρισμα και να την πετούσε στην Ανταρκτική ή στο διάστημα αρκεί να την ΄΄ ξεκολλούσε ΄΄ από την Ευρώπη. Και δεν ήταν ο Σόιμπλε, δυστυχώς ήταν και το 67% (τόση ήταν η δημοτικότητα του) των Γερμανών που εκπροσωπούσε και ασπαζόντουσαν τις απόψεις του και τις θέσεις του. Ας προσθέσουμε στο 67% και τα ποσοστά άλλων ακροδεξιών και μη κομμάτων και θα δούμε πόσοι αλληλέγγυοι και φιλάνθρωποι υπάρχουν σε αυτό το κράτος. Μια τόσο διαφορετική ίδια με την τότε Γερμανία.
Και εν τέλει εμείς κατονομάσαμε και τιμωρήσαμε ως εγκληματική οργάνωση πρόσφατα μια συμμορία που ήθελε να χαρακτηριστεί ως πολιτικό κόμμα στην χώρα μας . Αυτή εγκληματική οργάνωση με μέλη έναν ολόκληρο λαό ποτέ θα λογοδοτήσει για τα εγκλήματα της. Το μόνο παρήγορο είναι ότι πάντα υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που υπερασπίζεται το δίκαιο. Όπως και τώρα ένα μικρό ποσοστό δεν συμφωνούσε με τον Σόιμπλε έτσι και τότε υπήρχαν ήρωες εντός της Γερμανίας που πλήρωσαν ακριβά την ανόρθωση του αναστήματος τους ενάντια στους ναζί.
Υ.Γ. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου κάθε 13η του Δεκέμβρη μας πήγαινε στο λάκκα του καπή. Μας εξιστορούσε και μας εξηγούσε πριν και μετά την επίσκεψη. Εκεί ήταν πάντα σιωπηλός. Με μάγευε και με παρέσυρε η όλη ιστορία και η συμμετοχή μου με αυτόν τον τρόπο αλλά απορούσα. θυμάμαι κάποια φορά φύγαμε πριν το πέρας της εκδήλωσης και όταν τον ρώτησα γιατί φύγαμε μου είπε μόνο ΄΄ ΚΟΜΠΟΦΑΝΙΕΣ ΄΄.
Μεγαλώνοντας λίγο ακόμη δυστυχώς κατάλαβα ………
Άποψη μου; Άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Το γεγονός είναι ένα και διεπράχθη από τον τακτικό γερμανικό στρατό στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 : Καταστροφή και λεηλασία περιουσιών κινητών και ακινήτων, και το χειρότερο η κατακρεούργηση του άρρενος πληθυσμού στο σύνολο του.
Μια πραγματικότητα επίσης είναι και το ότι τα γυναικόπαιδα διέφυγαν από το σχολειό που ήταν έγκλειστοι. Έχει διαπιστωθεί έτσι και αλλιώς πως κανένας Γερμανός , Aυστριακός , Αλσατός ή οποιοσδήποτε άλλος άνοιξε την πόρτα του σχολείου.
Και γιατί θα πρέπει να πέραν της κριτικής που έχουμε κάθε δικαίωμα να κάνουμε για την ταινία , πρέπει να ασχοληθούμε τόσο πολύ με αυτό;
Ούτε κανένας ΄΄ Νικόλας Ανδρέου΄΄ δεν διηγήθηκε ποτέ την ιστορία . Την διηγήθηκε ο Max Von Sydow, όπως την έμαθε ,όπως την διάβασε ,ή όπως του την είπαν. Ας ασχοληθούμε και με αυτό.
Καμιά γερμανίδα δικηγόρος δεν ήρθε στα Καλάβρυτα να διεκδικήσει για λογαριασμό του γερμανικού κράτους. Εκτός και αν εννοούμε την Astrid Roos. Ας ασχοληθούμε λοιπόν και με αυτό.
Περιφερειακά των Καλαβρύτων τις ίδιες μέρες πέθανε υπέφερε και καταστράφηκε πολύς κόσμος, πολλά χωριά από τους ανάλγητους φονιάδες και δεν το συμπεριέλαβε η ταινία . Ας ασχοληθούμε λοιπόν και με αυτό.
Άρα μιλάμε λοιπόν για φανταστικό σενάριο το οποίο ανταμώνει το γεγονός ατόφιο, σίγουρα όχι τόσο δραματικό όσο είναι άλλα ως γεγονός το αναγνωρίζει ακόμη και η ΄΄Καρολάιν Μάρτιν΄΄ εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης στην ταινία.
Ίσως αυτή η ταινία εξωτερικεύσει τα δραματικά συμβάντα και να γίνει η αφορμή για κάποια άλλη ταινία στο μέλλον που θα απεικονίζει την πραγματικότητα και το μέγεθος των γεγονότων στην πραγματική τους διάσταση.
Ίσως το θετικό να είναι πως τώρα με αυτή την ταινία θα μάθουν λίγοι παραπάνω το γεγονός και όσοι τους αγγίξει σίγουρα θα μάθουν ολάκερη την πραγματικότητα.
Και πώς να γνωρίζει ο όποιος σκηνοθέτης τα πραγματικά γεγονότα όταν δεν τα γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι. Όταν ερχόμαστε απέναντι στο γεγονός μια φορά το χρόνο τσαλαπατώντας το νωπό αίμα των παππούδων μας που κυλά πηκτό στις δίκες μας φλέβες, και αυτό χωρίς ρίγος στα στήθια μας, χωρίς πόνο στην καρδιά μας, χωρίς συναίσθημα μη μπορώντας να νιώσουμε τις δραματικές εκείνες στιγμές, μη μπορώντας να συνθέσουμε μια σκέψη ως ένδειξη τιμής απωθούμενοι πολλές φορές από τα όργανα της τάξης προκειμένου να κάνουμε ΄΄ πιο πέρα ΄΄ να τιμήσουν το γεγονός οι όποιοι ΄΄ επίσημοι ΄΄ ή ΄΄ ανεπίσημοι ΄΄ βρίσκονται στο χώρο.
Έναν χώρο που δεν είναι μόνο μνημείο. Είναι και μνήμα που φιλοξενεί στα σπλάχνα του κόκαλα ψυχές όνειρα και ένα ασήκωτο παρελθόν. Και εμείς το πατούμε χωρίς φόβο χωρίς σεβασμό όντας παρόντες ψάχνοντας μια φωτογραφική αποτύπωση τις στιγμής ούτος ώστε να ενημερώσουμε τα media πως είμαστε και εμείς εκεί.
Όταν τα παιδιά μας και ΟΧΙ ΜΟΝΟ έχουν ελλιπή ή καθόλου ενημέρωση πάνω σε αυτά τα ιστορικά γεγονότα. Όταν εμείς δεν φροντίσαμε και δεν φροντίζουμε να τα μάθουν.
Είπαμε και ξανά είπαμε πως η ταινία λειτουργεί προπαγανδιστικά υπέρ των Γερμανών. Ακόμη και έτσι τσάμπα κόπος. Το έγκλημα ανήκει μαζί με τόσα άλλα αποκλειστικά στους Γερμανούς.
Ασχοληθήκαμε και ασχολούμαστε τόσο πολύ με αυτήν την ταινία που την γύρισε κάποιος επαγγελματίας ή ερασιτέχνης του είδους και πιο το κέρδος. Να αλλάξει το σενάριο ; να ξαναγυριστεί; Να μην προβληθεί; Να κοπούν οι σκηνές που δεν συμφωνούμε ή δεν συμφωνούν με τα γεγονότα ; Και αν γίνουν, Όλα καλά λοιπόν.
Και γιατί δεν ασχοληθήκαμε όταν ο εκπρόσωπος του ανώτερου θεσμού της χώρας παραποιούσε την ιστορία του ελληνικού γένους υπογράφοντας (διάταγμα 35/2020) την δική του εκδοχή για την έναρξη της επαναστάσεως; Τότε και αν αδικηθήκαν τα Καλάβρυτα ο τόπος μας η ιστορία και η πραγματικότητα. Αυτή και αν είναι στρέβλωση της πραγματικότητας και όμως εμείς ουσιαστικά σκοπίμως ή όχι κωφεύουμε.
Συντελέστηκε πραξικόπημα πάνω στα γεγονότα που καθόρισαν την μοίρα όχι ενός τόπου αλλά ολόκληρης της πατρίδας μας ,γεγονότα που καθόρισαν την ύπαρξη μας .Και όχι από τον οποιονδήποτε.
Και πάλι μερικές midiakes ανακοινώσεις και τέλος. Το θέμα αφήνεται στον τέως πρόεδρο της δημοκρατίας να δώσει εξηγήσεις όποτε περάσει από τα Καλάβρυτα . Μπορεί ο σκηνοθέτης της παραπάνω ταινίας να μην γνώριζε να μην κατάλαβε να μην έδωσε βάση στην αλήθεια ή ακόμη και να επέλεξε να πράξει έτσι ,ο κ. Παυλόπουλος όμως δεν είχε δικαίωμα να μην γνωρίζει ούτε να επιλέξει . Και σίγουρα δεν εξαπατήθηκε ούτε πλανεύτηκε.
Ποιος εγκληματεί άραγε εις βάρος του τόπου μας και της ιστορίας ; ένας σεναριογράφος που κάνει τέχνη όπως άλλωστε του δίνεται το δικαίωμα ή όταν ο πρόεδρος της δημοκρατίας βεβηλώνει την ιστορία και ασελγεί στα κόκαλα των προγόνων μας όπου δεν έχει κανένα δικαίωμα να το πράξει. Τι κάναμε για αυτό ; ποιο το ιστορικό καθήκον μας απέναντι στους προγονούς μας και την ιστορία;
Είναι βαρύ και ιερό το χρέος που κουβαλάμε για να το σηκώσει άλλος .
Βεβαίως δεν δικαιολογώ σε καμιά περίπτωση τους δημιουργούς της ταινίας.
Και επίσης αρνούμαι να διαχειριστώ νοητικά το «καλός ή κακός Γερμανός».
Προφανώς και όλα εκείνα τα ανθρωπόμορφα τέρατα που επέστρεψαν στα σπίτια τους με την λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου δεν άφησαν απογόνους μαθαίνοντας τους να είναι καλά παιδιά να πίνουν το γάλα τους να μην λένε παλιοκουβέντες να πηγαίνουν τις Κυριακές στην εκκλησία και να αγαπούν τον συνάνθρωπο τους.
Ο δικός μου πατέρας ως Έλληνας επιστρατεύτηκε το 1922 στην μικρά Ασία το 1940 στην Αλβανία και κατόπιν στην Κρήτη όπου και αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς είχε πολλά και μου εξιστορούσε. Είχε τόσο ψηλά τον πήχη των αξιών όπως της ελευθερίας , της υπευθυνότητας, της δημοκρατίας της εθνικής ανεξαρτησίας, και την πίστη της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Αν και βαθειά θρησκευόμενος θυμάμαι που μου τόνιζε πως η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης του καθενός είναι απαραβίαστη. Αυτά μου δίδαξε εμένα όπως και πολλοί άλλοι διδάσκουν στα παιδιά τους.
Οι απόγονοι λοιπόν αυτών των φονιάδων τι ιστορίες άκουαν τάχα; Πως εκτελούσαν 12χρονα στα Καλάβρυτα ή πως ξεκοίλιαζαν μανάδες στο δίστομο; Και τι αξιακό βάθος και νόημα θα είχαν τάχα οι διδαχές από τους γονείς τους;
Και μιας και αναφέρομαι στους Γερμανούς και στο πόσο δεν αλλάζουν μαζί με όλα τα άλλα που δεν πρέπει να ξεχνούμε, ας θυμόμαστε ότι μόλις πριν 5 χρόνια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αν ήταν δυνατόν να ξερίζωνε την Ελλάδα ολόκληρη ως γεωγραφικό διαμέρισμα και να την πετούσε στην Ανταρκτική ή στο διάστημα αρκεί να την ΄΄ ξεκολλούσε ΄΄ από την Ευρώπη. Και δεν ήταν ο Σόιμπλε, δυστυχώς ήταν και το 67% (τόση ήταν η δημοτικότητα του) των Γερμανών που εκπροσωπούσε και ασπαζόντουσαν τις απόψεις του και τις θέσεις του. Ας προσθέσουμε στο 67% και τα ποσοστά άλλων ακροδεξιών και μη κομμάτων και θα δούμε πόσοι αλληλέγγυοι και φιλάνθρωποι υπάρχουν σε αυτό το κράτος. Μια τόσο διαφορετική ίδια με την τότε Γερμανία.
Και εν τέλει εμείς κατονομάσαμε και τιμωρήσαμε ως εγκληματική οργάνωση πρόσφατα μια συμμορία που ήθελε να χαρακτηριστεί ως πολιτικό κόμμα στην χώρα μας . Αυτή εγκληματική οργάνωση με μέλη έναν ολόκληρο λαό ποτέ θα λογοδοτήσει για τα εγκλήματα της. Το μόνο παρήγορο είναι ότι πάντα υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που υπερασπίζεται το δίκαιο. Όπως και τώρα ένα μικρό ποσοστό δεν συμφωνούσε με τον Σόιμπλε έτσι και τότε υπήρχαν ήρωες εντός της Γερμανίας που πλήρωσαν ακριβά την ανόρθωση του αναστήματος τους ενάντια στους ναζί.
Υ.Γ. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου κάθε 13η του Δεκέμβρη μας πήγαινε στο λάκκα του καπή. Μας εξιστορούσε και μας εξηγούσε πριν και μετά την επίσκεψη. Εκεί ήταν πάντα σιωπηλός. Με μάγευε και με παρέσυρε η όλη ιστορία και η συμμετοχή μου με αυτόν τον τρόπο αλλά απορούσα. θυμάμαι κάποια φορά φύγαμε πριν το πέρας της εκδήλωσης και όταν τον ρώτησα γιατί φύγαμε μου είπε μόνο ΄΄ ΚΟΜΠΟΦΑΝΙΕΣ ΄΄.
Μεγαλώνοντας λίγο ακόμη δυστυχώς κατάλαβα ………
Αντώνης Ντόκος
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.