«Η Ανάσταση στον καιρό της πανδημίας» Νίκου Χρ. Παπακωνσταντόπουλου Διηγήματα & ποιήματα

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Γράφει ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος - Καμενιανίτης, Λογοτέχνης-συγγραφέας τ. Αντιπρόεδρος της Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών &...

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:
Γράφει ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος - Καμενιανίτης, Λογοτέχνης-συγγραφέας τ. Αντιπρόεδρος της Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών & Αντιδήμαρχος Πολιτισμού στον τ. Δήμο Αροανίας Καλαβρύτων.
Μέσα σε ατμόσφαιρα χαράς και αγαλλιάσεως πανηγυρίζει η Εκκλησία μας κάθε χρόνο την Ανάσταση του Χριστού και ψάλλει ωραίους ύμνους προς τον ενανθρωπήσαντα και αναπλάσαντα την φθαρμένη ανθρώπινη φύση Θεό. Η ορθόδοξη υμνογραφία και η θεολογία εξαίρουν την μεγάλη ανθρωπολογική σημασία της θείας ενσαρκώσεως: από την απελπιστική φθορά και από το χάος του καταστροφικού μίσους σώζει τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού που παίρνει σάρκα και οστά μέσα στην ιστορία διά του προσώπου του Ιησού Χριστού· κι όχι μόνο τον λυτρώνει από την σίγουρη καταστροφή, αλλά και τον οδηγεί στο «αρχαίον κάλλος», τον θεώνει, κατά την γνωστή πατερική ορολογία. Αυτό που δεν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει ο άνθρωπος ένεκα της υποδουλώσεώς του στην δαιμονική δύναμη της φθοράς και της αμαρτίας, προσφέρεται από τον γεννηθέντα εκ Πνεύματος αγίου και εκ της Παρθένου Μαρίας. Ακριβώς δε η εκ Πνεύματος αγίου προέλευση του Σωτήρα δείχνει με τρόπο εύγλωττο ότι η σωτηρία δεν ήταν δυνατό να προέλθει από τα χαλάσματα και τα συντρίμμια της αναπόφευκτα καταδικασμένης σε θάνατο ανθρωπότητας, αλλά από τον ουρανό, από το Πνεύμα του Θεού, από την πηγή της ζωής.
Σε μια εποχή άνυδρη κατά κύριο λόγο ετοιμαζόμαστε και φέτος να γιορτάσουμε την Ανάσταση του Χριστού μας που γέμισε με φως τον κόσμο. Μια Ανάσταση που στερηθήκαμε εορταστικά μέσα στις εκκλησιές μας -λόγω της πανδημίας -τα τελευταία χρόνια. Όμως το φως της υπάρχει στην ψυχή μας, φωτίζοντας και ζεσταίνοντας όσους πιστεύουν στον σταυρωθέντα δι’ ημάς και μετά τριήμερον αναστάντα Κύριο.

Αυτά τα μηνύματα και τις διαχρονικές αξίες, έρχεται να μας τονίσει με εύγλωττο και γλαφυρό τρόπο ο Συγγραφέας Νίκος Παπακωνσταντόπουλος μέσα από το καινούριο του βιβλίου με τον τίτλο, «Η Ανάσταση στον καιρό της πανδημίας» Διηγήματα & ποιήματα, έκδ. Αθήνα 2022.
Ο τίτλος του βιβλίου είναι και ο τίτλος του πρώτου διηγήματος, και μας θυμίζει πώς κάναμε Ανάσταση την πρώτη χρονιά της πανδημίας, κλεισμένοι στις φυλακές που έστησαν οι ¨μεγάλοι¨ της ανθρωπότητας για να φυλακίσουν -αν είναι δυνατόν-τις ψυχές μας.
Πολλές φορές έμεινα με την εντύπωση πως βαδίζουμε σ ένα κόσμο καλύτερο, πως οι αρχές και οι αξίες που μεγαλώσαμε δεν χάθηκαν, δεν ευτελίστηκαν από την κοινωνία μας, η πραγματικότητα όμως με προσγειώνει!
Σχετικά όμως με τις επισημάνσεις αυτές και τις αναφορές μας στο σήμερα, διαπιστώνουμε ενίοτε, πως πάντα ελλοχεύουν οι κίνδυνοι της Παγκοσμιοποίησης και της Κλωνοποίησης της ζωής ιδιαίτερα. Η γέννηση και η διάπλαση των μαζανθρώπων έχει προσδιορισμό και αποστολή την άκριτη υπακοή στο σύστημα και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του.
Όμως πάντα υπάρχουν φωτεινοί δρόμοι ή λαμπερές παρουσίες που διώχνουν τα σκοτάδια και φέρνουν το φως της Αναστάσεως πιο κοντά μας. Παρουσίες για τις οποίες έχω εκφραστεί πολλές φορές, που με τα πνευματικά έργα τους τα δροσοβόλα δροσίζουν την άνυδρη εποχή μας.

Ο λόγος τούτη τη φορά για τον Λειβαρτζινό - Καλαβρυτινό συγγραφέα, συνοδοιπόρο στα πνευματικά μονοπάτια, πολύτιμο φίλο, συμπατριώτη και συμμαθητή στα γυμνασιακά θρανία Νίκο Παπακωνσταντόπουλο.
Όλα τα βιβλία που έχει γράψει μέχρι τώρα αποτελούν πηγές δροσοβόλες και ανάχωμα στα ολισθηρά κατηφορικά μονοπάτια της παγκοσμιοποιημένης πεζής εποχής μας.
Το καινούριο του βιβλίο με τον προαναφερόμενο τίτλο, έρχεται να μας ζεστάνει τους παγερούς ορίζοντες και να μας θυμίσει ότι τίποτα δεν χάνεται όταν το φως των αξιών περικλείει και ζεσταίνει τις ψυχές μας. Πέρα από το διήγημα που προαναφέραμε, στο παρόν βιβλίο κατατίθεται ο ψυχισμός του συγγραφέα και σε ένα άλλο ευρύ φάσμα διηγημάτων και ποιημάτων, που κρύβουν νοσταλγία, ομορφιά μιας άλλης εποχής που χάνεται. Προβάλλοντας παράλληλα τον αξιακό εκείνο κώδικα, που τράνεψε γενιές σπουδαίων ανθρώπων, οι οποίοι έκαναν την Ελλάδα μας να μεγαλουργήσει.
Ο Μπέρτολντ Μπρέχτ είχε πει…." Μα δε θα λένε; Ήτανε σκοτεινοί καιροί. Θα λένε :Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;". Όμως, ο Καλαβρυτινός τόπος μας, οι ποιητές και οι συγγραφείς μας δεν σωπαίνουν, δείχνουν το φως, την Ανάσταση, τις αξίες μας. Ας τα αντλήσουμε μέσα από τις πνευματικές δημιουργίες τους.
Συγχαίρω από καρδιάς τον αγαπητό μου φίλο Νίκο Παπακωνσταντόπουλο για το καινούριο του βιβλίο και του εύχομαι καλοτάξιδο. Τον ευχαριστώ που με κατέστησε κοινωνό του, για την τιμητική προσφορά και αφιέρωση. Του εύχομαι επίσης, να συνεχίσει να μας ταξιδεύει στα λαμπερά μονοπάτια των πνευματικών του αναρριχήσεων.
Κωνσταντίνος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης