Τα Καλάβρυτα τίμησαν τους μαθητές Γυμνασίου Δάφνης και την καθηγήτρια κα Θεοδώρου για τον "Μικρό Σαμουήλ" (ΦΩΤΟ)

Ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κος Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας κος Κουτρουλάκης, η εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και όλα...

Ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κος Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας κος Κουτρουλάκης, η εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και όλα τα Καλάβρυτα τίμησαν σήμερα Τετάρτη 11 Μαΐου 2022 σε μια εξαιρετικής ποιότητας εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Πολυδύναμο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Καλαβρύτων, τους μαθητές της Α’ τάξης Γυμνασίου Δάφνης Καλαβρύτων, σχολικού έτους 2016-2017 και της εκπαιδευτικού κ. Αλεξάνδρας I. Θεοδώρου για την έμπνευση, τη δημιουργία και την έκδοση του αντιρατσιστικού έργου “Η Ιστορία του Μικρού Σαμουήλ”. Συγκινητική ήταν η παρουσία της οικογένειας του μικρού Βασίλη, εκ των συνετελεστών του έργου που έφυγε από κοντά μας αλλά όχι από την σκέψη μας.

Στην εκδήλωση χαιρετισμό απεύθυνε ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κος Αθανάσιος Παπαδόπουλος, ο Διευθυντής Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας κ. Ανδρέας Ζέρβας, ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Καλαβρύτων πρ Κωνσταντίνος Μητρόπουλος ο οποίος μετέφερε χαιρετισμό του Μητροπολίτη μας κ.κ.Ιερωνύμου, ο Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Πάτρας κ Παναγιώτης Μελάς ο οποίος μετέφερε χαιρετισμό του Γενικού Γραμματέα του Κ.Κ.Ε. κ. Δημήτρη Κουτσούμπα, η εκπαιδευτικός κ. Αλεξάνδρα Θεοδώρου ενώ για το έργο μίλησαν οι ίδιοι οι μαθητές.

Παραβρέθηκαν μαθητές και καθηγητές του Λυκείου Δάφνης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κος Νασιώτης, ο Αντιδήμαρχος Καλαβρύτων κος Φλογεράς, ο Αντιδήμαρχος Παΐων κος Ροδόπουλος, ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών κος Σαμαρτζόπουλος, ο υπεύθυνος Πολιτικής Προστασίας κος Ζησιμόπουλος,ο δημοτικός Σύμβουλος Σταμάτης Ανδριόπουλος, ο Πρωτοπρ. Βασίλειος Σπηλιόπουλος, η Διευθύντρια του Λυκείου Δάφνης Κωνσταντίνα Οικονόμου, ο Διευθυντής του ΓΕΛ Καλαβρύτων κος Σπανός, η Διευθύντρια του Γυμνασίου Καλαβρύτων κ.Ιωάννα Ροδοπούλου μαζί με την κ.Πατρούλα Χαρακτηνιώτη που συνόδευαν τους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου, ο Υποδιοικητής της Π.Υ.Καλαβρύτων κος Κυρίτσης κ.α.

Ο Δήμαρχος κος Παπαδόπουλος προσέφερε αναμνηστικά και δώρα στην σχολική κοινότητα της Δάφνης, ενώ ο Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας κ. Ανδρέας Ζέρβας απένειμε την ηθική αμοιβή της «Ευφήμου Μνείας» στην καθηγήτρια κα Θεοδώρου, στους μαθητές και στους γονείς του μικρού Βασίλη

Οι μαθητές και η διεύθυνση του σχολείου στο σημείωμα της έκδοσης ευχαριστούν για τη βοήθειά τους το Δήμαρχο Καλαβρύτων Αθανάσιο Παπαδόπουλο, τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Θ. Νασιώτη, τον Αντιδήμαρχο της Δ.Ε. Παϊων Γ. Ροδόπουλο, τον πρόεδρο της σχολικής επιτροπής Β. Κουτρουλάκη καθώς και την Λαμπρινή Παπαπροκοπίου που μετέφρασε το παραμύθι στη νοηματική.

“Η Ιστορία του Μικρού Σαμουήλ”

Αρχές του 2015 ο εμφύλιος στη Συρία λαμβάνει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις και το Χαλέπι είναι το θέατρο των σημαντικότερων μαχών μεταξύ των αντιμαχόμενων δυνάμεων της αντιπολίτευσης κατά του Άσαντ. Μέσα στον επόμενο χρόνο στην απομακρυσμένη Δάφνη Καλαβρύτων, επτά μαθητές Γυμνασίου, ευαισθητοποιημένοι από τον πόλεμο και την ορφάνια, αναζητούν το δικό τους… μικρό ήρωα: Το μικρός Σαμουήλ, το ασυνόδευτο προσφυγόπουλο που αναζητά τον τρόπο να γλυτώσει από τον πόλεμο και να ζήσει μια αξιοβίωτη ζωή. Με τη βοήθεια και συνδρομή της φιλολόγου τους Αλεξάνδρα Θεοδώρου, η πορεία του Σαμουήλ, από την έναρξη του πολέμου μέχρι την άφιξη στη δική του «Ιθάκη» -μέσα από φόβους, απογοητεύσεις αλλά και μικρές χαρές- λαμβάνει σάρκα και οστά!

Το βιβλίο «Η ιστορία του μικρού Σαμουήλ» εκδόθηκε πρόσφατα από τις Εκδόσεις «Κώστα Επιφανίου» (Λευκωσία 2021).

Την επιμέλεια του κειμένου που έγραψαν και εικονογράφησαν οι μαθήτριες και μαθητές μαθητές της Α’ Τάξης, Αναστόπουλος Παναγιώτης, Κατσιάμπουλα Μαρία, Κουτσιουρής Γιάννης, Ρηγόπουλος Παναγιώτης, Σακέτος Γιώργος, Σπηλιοπούλου Μαριάννα, Σπυρόπουλος Βασίλης, έκανε η μαθήτρια Ευλαμπία Μαχαίρα.

Ο μικρός Σαμουήλ αντιπροσωπεύει ουσιαστικά τις σκέψεις των παιδιών, για ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της εποχής, τον μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εκτοπίζονται βίαια από τις εστίες τους και οποίος συνεχώς αυξάνεται. Σ’αυτό το παραμύθι ο αναγνώστης μπορεί να μάθει τι σκέφτονται τα παιδιά, ποιοί είναι οι φόβοι τους, οι επιθυμίες τους, σε τι ελπίζουν, όταν -ακούγοντας ειδήσεις για τους πρόσφυγες, συζητήσεις των μεγάλων για το θέμα- βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του μικρού Σαμουήλ.

Η έκδοση του παραμυθιού είναι ένα μικρό δείγμα της προσπάθειας και του αποτελέσματος του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής που πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2016-’17 από τους μαθητές της Α’ Τάξης, Με τη βοήθεια και τη συμπαράσταση της δασκάλας τους στοχάστηκαν πάνω σε θέματα που δίχασαν και διχάζουν ακόμη την κοινωνία όπως πόλεμος, αποχωρισμός και προσφυγιά και τον ανθρωπισμό σαν μοναδικό καταφύγιο από το μίσος, τον φόβο και την άγνοια.

Η έκδοση αυτή αφιερώθηκε σε έναν από τους συγγραφείς-μαθητές, τον Βασίλη, που δυστυχώς έφυγε από τη συντροφιά νωρίς, πραγματοποιώντας το δικό του μακρινό ταξίδι…

«Μέσα από τις γραμμές του βιβλίου αναβλύζει η άδολη ευαισθησία και η αθωότητα της παιδικής γραφής, είναι το επιγέννημα της συλλογικότητας και της συνεργασίας που στόχο είχαν την ενσυναίσθηση» σύμφωνα με την δασκάλα Αλεξάνδρα Θεοδώρου.

Το κείμενο τυπώθηκε με βάση τα χειρόγραφα των μαθητών για να μην αλλοιωθεί η αυθεντικότητά του. Τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν στην Κιβωτό του Κόσμου.

Δήμαρχος κος Παπαδόπουλος: Οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν, είναι υποχρεωμένες, ν’ αναγνωρίζουν και ν’ αναδεικνύουν δημιουργικές πρωτοβουλίες

Στον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κος Παπαδόπουλος ανέφερε:

"Θα ήθελα ξεκινώντας να σας ευχαριστήσω θερμά για την παρουσία σας εδώ.

Και να σας καλωσορίσω στη σημερινή εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στους μαθητές της Πρώτης Τάξης του Γυμνασίου της Δάφνης Καλαβρύτων, της σχολικής χρονιάς 2016-2017 και στην τότε καθηγήτρια τους φιλόλογο, κ. Αλεξάνδρα Θεοδώρου.

Με αφορμή την «Ιστορία του Μικρού Σαμουήλ», ένα έργο βαθιά αντιρατσιστικό που εκπέμπει σε κάθε του σελίδα μηνύματα, αξίες, αρχές και ιδανικά με διαχρονικό χαρακτήρα.

Ένα έργο που δικαιωματικά προσέλκυσε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, όχι μόνο τοπικά ή περιφερειακά αλλά και σε κεντρικό επίπεδο. Και έδειξε πόσο σπουδαία δουλειά συντελείται καθημερινά στις σχολικές αίθουσες όταν εκπαιδευτικοί μ’ ευσυνειδησία και αγάπη για το λειτούργημα τους αλλά και για τους μαθητές τους, μετατρέπουν τη μάθηση σε μια διαδραστική διαδικασία που περνά μέσα απ’ την έμπνευση και πυροδοτεί τη δημιουργία.

Πολλά συγχαρητήρια, λοιπόν, για μια ακόμη φορά, στην κυρία Αλεξάνδρα Θεοδώρου και στους τότε μαθητές του Γυμνασίου Δάφνης που συνέπραξαν, μέσω του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής, στην συγγραφή και στην εικονογράφηση της «Ιστορίας του Μικρού Σαμουήλ».

Και οφείλω ονομαστικά να αναφέρω τους δημιουργούς του έργου. Τους Αναστόπουλο Παναγιώτη, Κατσιάμπουλα Μαρία, Κουτσιουρή Γιάννη, Ρηγόπουλο Παναγιώτη, Σακέτο Γιώργο, Σπηλιοπούλου Μαριάννα, Σπυρόπουλο Βασίλη και τη Μαχαίρα Ευλαμπία που είχε την επιμέλεια του κειμένου.

Και να θυμίσω ότι το έργο αυτό αφιερώθηκε απ’ τους συμμαθητές του στη μνήμη ενός απ’ τους συγγραφείς-μαθητές, στον Βασίλη, που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς από κοντά μας.

Έχει γραφτεί ότι «Η Ιστορία του Μικρού Σαμουήλ» είναι ένα έργο που αποτυπώνει την ευαισθητοποίηση των μαθητών για τις οδυνηρές επιπτώσεις του πολέμου, για την ορφάνια και τον ξεριζωμό, για τον εκτοπισμό αθώων ανθρώπων και ιδιαίτερα παιδιών, απ’ τις εστίες και τις πατρίδες τους.

Και έτσι είναι. Αλλά θα μού επιτρέψετε να πω ότι το ίδιο το κείμενο έρχεται να υπηρετήσει δυο ακόμα σημαντικούς στόχους:

Κατά πρώτον, την ίδια την ανάγκη των μαθητών να εκφραστούν, να προσεγγίσουν δημιουργικά και με πολλές αλληγορίες ζητήματα που με κανένα τρόπο δεν μάς επιτρέπεται να μην στρέφουμε εκεί το βλέμμα μας, όπως οι πολεμικές συρράξεις, η προσφυγιά, οι ανθρώπινες τραγωδίες που μοιραία εκτυλίσσονται κάθε φορά που οι πολεμικές μηχανές σπέρνουν τον όλεθρο.

Και κατά δεύτερον, η «Ιστορία του Μικρού Σαμουήλ», σε κάθε φάση της, μέσα απ’ τις κακουχίες και τις περιπέτειες των ηρώων της, μέσα απ’ τις εναλλαγές των καταστάσεων και των συναισθημάτων, λειτουργεί και ως ένας τρόπος να κατανοήσουμε τους στοχασμούς, τις ανησυχίες, τις σκέψεις των μαθητών-συγγραφέων.

Άρα, το έργο έρχεται να υπηρετήσει και τη δική μας ανάγκη να έρθουμε πιο κοντά στα παιδιά, ν’ ακούσουμε πιο καθαρά τους συλλογισμούς τους, να δούμε πως εισπράττουν αλλά και πως μεταφράζουν προκλήσεις και ανησυχίες των καιρών.

Η ίδια δε η γραφή των μαθητών-συγγραφέων δείχνει και κάτι ακόμα. Δείχνει την ταύτιση, ψυχική και συναισθηματική, των δημιουργών με τον 13χρονο Σαμουήλ που είναι περίπου στην ίδια ηλικία με τη δική τους τον καιρό που γραφόταν το έργο.

Και αυτό το γνώρισμα έχει επίσης μεγάλη αξία καθώς η όλη ατμόσφαιρα του έργου, η περιγραφή των συνθηκών με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι οι ήρωες έως ότου φτάσουν στη λυτρωτική έκβαση της τελευταίας σελίδας, επιβεβαιώνει αυτό που υπαινιχτήκαμε στην αρχή: Την πολύ καλή δουλειά που γίνεται στις σχολικές αίθουσες και πόσο ενθαρρυντικά είναι τα αποτελέσματα της όταν ανήσυχοι εκπαιδευτικοί στέκονται δίπλα στους μαθητές τους.

Φίλες και Φίλοι,

Θα ήθελα κλείνοντας να πω ότι ένας Δήμος έχει αυτονόητο χρέος να υποστηρίζει, με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο, πρωτοβουλίες όπως αυτή της Α’ Τάξης του Γυμνασίου Δάφνης, του έτους 2016-2017.

Και αυτό για δυο βασικούς λόγους.

Ο πρώτος είναι γιατί οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν, είναι υποχρεωμένες, ν’ αναγνωρίζουν και ν’ αναδεικνύουν δημιουργικές πρωτοβουλίες που μάλιστα έχουν μηνύματα και αποτελέσματα ανθεκτικά στον χρόνο, μιας και η «Ιστορία του Μικρού Σαμουήλ» είναι και σήμερα το ίδιο επίκαιρη όπως τον καιρό που γράφτηκε.

Και ο δεύτερος γιατί μέσα απ’ την αναγνώριση και την ανάδειξη δημιουργούνται προϋποθέσεις ώστε να υπάρξουν και αντίστοιχες πρωτοβουλίες, σήμερα ή στο μέλλον.

Η σημερινή εκδήλωση, λοιπόν, έχει τιμητικό χαρακτήρα, χαρακτήρα αναγνώρισης για τους συγγραφείς και την τότε εκπαιδευτικό τους αλλά και χαρακτήρα εμψύχωσης ή ενθάρρυνσης ώστε τα βήματα των μαθητών του Γυμνασίου Δάφνης ν’ ακολουθήσουν κι άλλοι μαθητές, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι σε ηλικία.

Και πάλι, πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα των δημιουργών και στην κ. Θεοδώρου και πολλές ευχές αυτή η συγγραφική ικανότητα που δείξατε στην «Ιστορία του Μικρού Σαμουήλ» να έχει και συνέχεια.

Σας ευχαριστώ.

Πρωτοπρ. Βασίλειος Σπηλιόπουλος Εφημέριος Βεσινίου, Χόβολης και Λεχουρίου Καλαβρύτων: Για τον Βασιλάκη μας

Την Τετάρτη 11 Μαΐου 2022 έλαβε χώρα στο πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο του δήμου Καλαβρύτων μια εξαιρετική, από κάθε άποψη, εκδήλωση τιμής των μαθητών της Α Γυμνασίου Δάφνης του έτους 2016-17 συγγραφείς του αντιρατσιστικού παραμυθιού “ο μικρός Σαμουήλ”.

Προφανώς δεν είμαι δημοσιογράφος και δεν θέλω να παρουσιάσω την άρτια αυτή εκδήλωση που έτσι κι αλλιώς θα παρουσιαστεί και θα καλυφθεί πλήρως δημοσιογραφικά. Είμαι ιερέας και θέλω να εκτελέσω το δικό μου καθήκον. Θέλω να αποδώσω τον δικό μου φόρο τιμής στο μικρό μου πνευματικό παιδί, στον μικρό μου ενορίτη που έφυγε νωρίς. Η αρχική πρόθεση ήταν να εκτελέσω αυτό το καθήκον στην εκδήλωση, να μιλήσω για την προσωπικότητα του Βασιλάκη, στον οποίο οι συμμαθητές του και η καθηγήτρια τους αφιέρωσαν τον κοινό κόπο και μόχθο αλλά ειλικρινά δε νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να το κάνει αυτό χωρίς να τον διακόψουν οι λυγμοί της συγκίνησης. Άλλωστε και η απλή αναφορά του ονόματος του Βασίλη σε όλη την διάρκεια της εκδήλωσης γεννούσε αμέσως λυγμούς και κόμπους τόσο από τον ομιλητή όσο και από τους ακροατές.

Ποιος λοιπόν ήταν ο Βασιλακής; Γιατί οι συμμαθητές του, του αφιέρωσαν τον κοινό τους κόπο αλλά και ο Δήμαρχος κατέθεσε την ιδέα το νέο γυμναστήριο στη Δάφνη να φέρει το όνομα του; Ο Βασιλάκης είναι, ας μου επιτραπεί για πολλούς λόγους να χρησιμοποιώ μόνο τον ενεστώτα για την αναφορά μου σε αυτό το παιδί, ένα 13χρονο παιδί που ξεχωρίζει, ένα παιδί που οι απλοϊκοί και ενάρετοι γονείς του παρέδωσαν στην κοινωνία ως κόσμημα. Ένα παιδί με αρετές, χαρίσματα, προσόντα σπάνια.

Ένα παιδί με έμφυτη εσωτερική ευγένεια. Όχι απλώς με συμπεριφορική ευγένεια συμμόρφωσης σε εντολές τύπου savoir vivre αλλά με μια ευγένεια που εκπέμπει σεβασμό προς τον κάθε άνθρωπο και ακτινοβολεί χαρά και χάρη.

Ένα παιδί με μια σπάνια ωριμότητα και σύνεση παράδοξη και θαυμαστή για την ηλικία του. Ικανός και έτοιμος να διδάξει, λογω και έργω, τον οποιονδήποτε.

Ένα παιδί με βαθιά πίστη στον Θεό, με αγάπη στην Εκκλησία και τις Ιερές Ακολουθίες, με σεβασμό και ευλάβεια για τους αγίους, το Ναό, τους Ιερείς. Ένα παιδί που ζούσε την χαρά της Αναστάσεως με όλη του την ψυχή.

Ένα παιδί γεμάτο χαρά, χαρά πηγαία και μεταδοτική. Ουδέποτε τον θυμάμαι χωρίς εκείνο το διακριτικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του ή χωρίς να ναι έτοιμος να γελάσει ηχηρά σε κάθε αστείο ή πείραγμα προς τον ίδιο.

Ένα παιδί αγωνιστής, μαχητής , πολεμιστής. Ποτέ και σε καμιά δυσκολία δεν το έβαζε κάτω. Τόσο τα μαθήματά του όσο και την περιπέτεια της υγείας του τα αντιμετώπιζε με ιώβειο υπομονή, καρτερία, πείσμα, αγωνιστική διάθεση. Η παραίτηση ή ο γογγυσμός λέξεις και έννοιες άγνωστες για το παιδί αυτό. Ο Βασιλάκης ήταν πηγή εμψύχωσης και ενδυνάμωσης όλων μας, πομπός κι όχι δέκτης παρηγοριάς και κουράγιου παρά την περιπέτειά του και εξακολουθεί να λειτουργεί έτσι.

Ένα παιδί που η συνέπεια και το καθήκον είναι έννοιες συνώνυμες με την ύπαρξη του. Ουδέποτε παραμέλησε την παραμικρή του υποχρέωση και το πιο μικρό του καθήκον. Αντίθετα πρόθυμο πάντοτε να επωμισθεί και υποχρεώσεις άλλων.

Ένα παιδί εύστροφο, ευφυές, έξυπνο αλλά ταυτόχρονα απαλλαγμένο από κάθε ίχνος πονηριάς ή έπαρσης.

Ένα παιδί ταπεινό, πράο, ήσυχο αλλά ταυτόχρονα ενεργητικό, σπινθηροβόλο, με άποψη και θέση και “κότσια” να τη στηρίξει.

Ένα παιδί πρότυπο, κόσμημα για την τοπική κοινωνία, καύχημα για τους τυχερούς γονείς του που κόπιασαν πολύ να το πλάσουν και τώρα απολαμβάνουν τον κοινό άξιο έπαινο ολόκληρης της κοινωνίας, την χαρά των κατορθωμάτων του, την καύχηση για το δικό τους έργο. Ο Βασιλάκης ακόμα και σήμερα, προσωπικά είμαι απολύτως βέβαιος ότι και για πάντα, εξακολουθεί να δίνει χαρές στους γονείς του και αφορμές και καύχηση και χαρά.

Άξιοι οι γονείς ενός τέτοιου παιδιού, άξιοι οι συμμαθητές του και η καθηγήτριά του που αποφάσισαν να το τιμήσουν, άξιος ο δήμαρχος και οι συνεργάτες του που το τίμησαν κι αυτοί με τη σειρά τους, άξιοι όσοι θα θυμούνται και θα μιμούνται αυτό το ξεχωριστό παιδί που δεν ανήκει πλέον μόνο στους γονείς του αλλά σε όλη την κοινωνία και λειτουργεί ως πρότυπο και σημείο αναφοράς.