Έφυγε ένας από τους διασωθέντες της ομαδικής εκτέλεσης της 8ης/12/43 στη Ζαχλωρού

γράφει ο Φίλιππος Σαρδελιάνος  Έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο Χρήστος Νικ. Μητσόπουλος, από τους τελευταίους διασωθέντες της ομαδικής ε...

γράφει ο Φίλιππος Σαρδελιάνος 

Έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο Χρήστος Νικ. Μητσόπουλος, από τους τελευταίους διασωθέντες της ομαδικής εκτέλεσης στη Ζαχλωρού από τους Γερμανούς στις 8 Δεκεμβρίου 1943. Γεννήθηκε το 1926 στην Κάτω Ζαχλωρού. Κατά τη διάρκεια της τρομοκρατικής «Επιχείρησης Καλάβρυτα στις 8 Δεκ 1943, μόλις 17 χρονών συνελήφθη από τους Γερμανούς με τον πατέρα του και άλλους Ζαχλωρίτες αμάχους και οδηγήθηκαν για εκτέλεση τις βραδινές ώρες στη σιδηροδρομική γέφυρα του χωριού.

Από τους μελλοθάνατους οι Γερμανοί ξεχώρισαν τους εφοδιασμένους με ειδική κάρτα σιδηροδρομικούς που ήταν επιταγμένοι για τις δουλειές των Γερμανών, όπως ο πατέρας του. Την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή πριν την εκτέλεση εξαιρέθηκε και ο ίδιος δείχνοντας μικρότερος στην ηλικία, 13 αντί 17 και χάρις την επιμονή και το θάρρος του πατέρα του, και την κάρτα σιδηροδρομικού. Από τους υπόλοιπους αμάχους διεσώθηκαν της εκτέλεσης ακόμα 4 που την τελευταία στιγμή πήδησαν στο ποτάμι και μπόρεσαν να εξαφανιστούν στο σκοτάδι.

Ο κυρ-Χρήστος μετά την απελευθέρωση και τον εμφύλιο 1952, εργάστηκε σαν αποθηκάριος και κλειδούχος για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Καλαβρύτων. Εργάστηκε ευσυνείδητα, ολημερίς, φορτώνοντας και ξεφορτώνοντας, παραλαμβάνοντας και παραδίδοντας στην αποθήκη του Σταθμού εμπορεύματα από τις υπερφορτωμένες, κλειστές και ανοιχτές, φορτάμαξες του Οδοντωτού που πηγαινοέρχονταν χιλιάδες φορές κάθε χρόνο. Εκείνη την εποχή με τον Οδοντωτό μεταφερόταν ο κύριος όγκος των εμπορευμάτων στα Καλάβρυτα, από παγοκολώνες για τα ψυγεία, μέχρι τα οικοδομικά υλικά (τσιμέντα-ξυλεία-σίδηρος) για την ανοικοδόμηση των Καλαβρύτων.

Ο κυρ-Χρήστος παντρεύτηκε τη συγχωριανή του, ευγενέστατη κυρία, Καλλιόπη Βασιλοπούλου και απέκτησε δύο κόρες. Τη συμμαθήτριά μου Ξένη και Βασιλική. Το φιλόξενο και ανοιχτό σπίτι τους ήταν μια μόνο κατοικία της στέγασης κάτω ακριβώς από το Σιδηροδρομικό Σταθμό εκεί που σήμερα είναι το Ξενοδοχείο «Καλάβρυτα». Η γειτονιά μας, τα σπίτια κάτω από το Σταθμό ήταν δεν ήταν μέχρι δέκα, τότε. Αργότερα ο κυρ- Χρήστος εργάστηκε για τη διάπλαση του χωριού του σαν κοινοτικός σύμβουλος και με την υλική και ηθική του υποστήριξη έγινε το μνημείο των πεσόντων στη Ζαχλωρού. Αγάπησε όσο κανείς τον Οδοντωτό και τον πρόβαλε με κάθε μέσο. Όσοι τον γνωρίσαμε ξέρουμε πως δεν δούλεψε στον Οδοντωτό αλλά τον υπηρέτησε με πάθος.

Κυρ-Χρήστο, Καλό ταξίδι

Στην ΩΡΑ των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ τον Δεκέμβριο που μας έρχεται θα δημοσιεύσουμε ολόκληρη την ενδεκασέλιδη αφήγηση των γεγονότων της 8.12.43 στη Ζαχλωρού, όπως τα έζησε και μας έχει δώσει από το 1993 ακόμα.

Στρατιωτική σιδηροδρομική ταυτότητα το Ν. Μητσόπουλου που πιστοποιεί οτι εργάζεται ως φορτωτής στο Τμήμα Εκμεταλλεύσεως των ΣΠΑΠ με υπηρεσιακή θέση στον ΣΣ Ζαχλωρού / Μεγάλου Σπηλαίου. Εκδότης η Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση Σιδηροδρόμων 20-6-1944 (συλλογή Γιάννη Καραπαναγιώτη)