γράφει ο πρ. Κωνσταντίνος Μητρόπουλος Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Καλαβρύτων Διευθυντής Καλλιμανοπουλείου Εκκλησιαστικού Διακονικού Κέ...
Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Καλαβρύτων
Διευθυντής Καλλιμανοπουλείου Εκκλησιαστικού Διακονικού Κέντρου
«Μακάριόν ἐστί μᾶλλον δινόναι, ἤ λαμβάνειν».(Πραξ. κ’ 35)
Αυτή η ευσύνοπτη και τόσο περιεκτική φράση , χρησιμοποιείται από τον Απόστολο Παύλο για να τονίσει την εξαιρετική σημασία της προσφοράς προς το συνάνθρωπο, η οποία ωστόσο πρέπει να γίνεται όχι μόνο αφειδώλευτα αλλά διακριτικά και κυρίως αγόγγυστα.
Δεν είναι όμως μόνο η χριστιανική θρησκεία που τάσσεται υπέρ της ελεημοσύνης και της προσφοράς. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός έχει επίσης εμποτίσει τον άνθρωπο με αξίες αιώνιες, όπως η λεβεντιά, η φιλοξενία, το φιλότιμο αλλά και η ελεημοσύνη.
Ο Πυθαγόρας “Διογ. Λαέρτιος 8.23”, εύχεται τα εξής:”Είθε, όσο μου είναι αυτό δυνατό, να δίνω κάθε απαιτούμενη βοήθεια στους φίλους μου και σε όλους όσους τη χρειάζονται. Είθε, να μην εγκαταλείψω κανέναν φίλο που κινδυνεύει. Όταν επισκέπτομαι όσους υποφέρουν είθε να είμαι σε θέση με ευγενικά και θεραπευτικά λόγια να απαλύνω τον πόνο τους.
Φάρμακο που λυτρώνει τον άνθρωπο από τη θηριώδη συμπεριφορά του είναι, σύμφωνα με έναν μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η ελεημοσύνη, που δηλώνει την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, την καλοσύνη και τη διάθεση για βοήθεια Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία και την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, γιατί η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου και την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του. Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο πού σιγά σιγά αναπτύσσεται, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της αγάπης προς τον πλησίον, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά μας.
Αγάπη πρωταρχικά σημαίνει δόσιμο και όχι απολαβή. Μέσα από την προσφορά προς το συνάνθρωπο νιώθεις τη δύναμή σου, τον πλούτο, την ικανότητά σου. Και τί δίνει αλήθειας ένας άνθρωπος στο συνάνθρωπό του; Του δίνει από τη χαρά του, από το ενδιαφέρον, την κατανόηση, τη γνώση, το χιούμορ, τη θλίψη του - απ’ όλες τις εκφράσεις και εκδηλώσεις της ζωής που κρύβει μέσα του. Και καθώς δίνει μ’ αυτό τον τρόπο εμπλουτίζει το συνάνθρωπο, δυναμώνει το αίσθημα της ζωντάνιας του με το να δυναμώνει τη δική του αίσθηση ύπαρξης. Η προσφορά είναι από μόνη της μια εξαίσια χαρά. Καθώς όμως δίνει δε μπορεί παρά να γεννήσει κάτι καινούργιο μέσα στον άλλο άνθρωπο και αυτό που γεννιέται αντανακλάται πάλι σ’ αυτόν.
Το άτομο που προσφέρει στο συνάνθρωπό του υπερβαίνει το «εγώ» και την ατομικότητά του. Στόχος του γίνεται το «εμείς» και το σύνολο. Άρα συμμετέχει στα κοινά, με τον πιο ουσιαστικό τρόπο, κοινωνικοποιείται, διαμορφώνει κριτική σκέψη, ουσιαστικό προβληματισμό κι έχει σαφή άποψη. Κάθε πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης είναι μία ουσιαστική μορφή έκφρασης μιας δημοκρατικής κοινωνίας .
Με αφορμή αυτές τις σκέψεις και από τη θέση του Διευθυντή του Καλλιμανοπούλειου Εκκλησιαστικού Διακονικού Ιδρύματος, θα ήθελα να απευθύνω έκκληση προς όλους εσάς να δείξετε έμπρακτα την αγάπη και τη συμπαράστασή σας στους απόμαχους της ζωής που φιλοξενούνται εκεί, παρέχοντάς τους ένα γεύμα. Χρειάζονται 365 συμπολίτες μας, για κάθε μέρα του χρόνου, που θα προσφέρουν από το υστέρημα ή το περίσσευμα τους ένα μικρό ποσό που θα φέρει ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των παππούδων και των γιαγιάδων που καθημερινά συγκεντρώνονται γύρω από το τραπέζι για ν΄απολαύσουν ένα πιάτο ζεστό και φρεσκομαγειρεμένο φαγητό.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάγκη τη βοήθειά σας ...
Αυτή η ευσύνοπτη και τόσο περιεκτική φράση , χρησιμοποιείται από τον Απόστολο Παύλο για να τονίσει την εξαιρετική σημασία της προσφοράς προς το συνάνθρωπο, η οποία ωστόσο πρέπει να γίνεται όχι μόνο αφειδώλευτα αλλά διακριτικά και κυρίως αγόγγυστα.
Δεν είναι όμως μόνο η χριστιανική θρησκεία που τάσσεται υπέρ της ελεημοσύνης και της προσφοράς. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός έχει επίσης εμποτίσει τον άνθρωπο με αξίες αιώνιες, όπως η λεβεντιά, η φιλοξενία, το φιλότιμο αλλά και η ελεημοσύνη.
Ο Πυθαγόρας “Διογ. Λαέρτιος 8.23”, εύχεται τα εξής:”Είθε, όσο μου είναι αυτό δυνατό, να δίνω κάθε απαιτούμενη βοήθεια στους φίλους μου και σε όλους όσους τη χρειάζονται. Είθε, να μην εγκαταλείψω κανέναν φίλο που κινδυνεύει. Όταν επισκέπτομαι όσους υποφέρουν είθε να είμαι σε θέση με ευγενικά και θεραπευτικά λόγια να απαλύνω τον πόνο τους.
Φάρμακο που λυτρώνει τον άνθρωπο από τη θηριώδη συμπεριφορά του είναι, σύμφωνα με έναν μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η ελεημοσύνη, που δηλώνει την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, την καλοσύνη και τη διάθεση για βοήθεια Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία και την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, γιατί η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου και την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του. Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο πού σιγά σιγά αναπτύσσεται, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της αγάπης προς τον πλησίον, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά μας.
Αγάπη πρωταρχικά σημαίνει δόσιμο και όχι απολαβή. Μέσα από την προσφορά προς το συνάνθρωπο νιώθεις τη δύναμή σου, τον πλούτο, την ικανότητά σου. Και τί δίνει αλήθειας ένας άνθρωπος στο συνάνθρωπό του; Του δίνει από τη χαρά του, από το ενδιαφέρον, την κατανόηση, τη γνώση, το χιούμορ, τη θλίψη του - απ’ όλες τις εκφράσεις και εκδηλώσεις της ζωής που κρύβει μέσα του. Και καθώς δίνει μ’ αυτό τον τρόπο εμπλουτίζει το συνάνθρωπο, δυναμώνει το αίσθημα της ζωντάνιας του με το να δυναμώνει τη δική του αίσθηση ύπαρξης. Η προσφορά είναι από μόνη της μια εξαίσια χαρά. Καθώς όμως δίνει δε μπορεί παρά να γεννήσει κάτι καινούργιο μέσα στον άλλο άνθρωπο και αυτό που γεννιέται αντανακλάται πάλι σ’ αυτόν.
Το άτομο που προσφέρει στο συνάνθρωπό του υπερβαίνει το «εγώ» και την ατομικότητά του. Στόχος του γίνεται το «εμείς» και το σύνολο. Άρα συμμετέχει στα κοινά, με τον πιο ουσιαστικό τρόπο, κοινωνικοποιείται, διαμορφώνει κριτική σκέψη, ουσιαστικό προβληματισμό κι έχει σαφή άποψη. Κάθε πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης είναι μία ουσιαστική μορφή έκφρασης μιας δημοκρατικής κοινωνίας .
Με αφορμή αυτές τις σκέψεις και από τη θέση του Διευθυντή του Καλλιμανοπούλειου Εκκλησιαστικού Διακονικού Ιδρύματος, θα ήθελα να απευθύνω έκκληση προς όλους εσάς να δείξετε έμπρακτα την αγάπη και τη συμπαράστασή σας στους απόμαχους της ζωής που φιλοξενούνται εκεί, παρέχοντάς τους ένα γεύμα. Χρειάζονται 365 συμπολίτες μας, για κάθε μέρα του χρόνου, που θα προσφέρουν από το υστέρημα ή το περίσσευμα τους ένα μικρό ποσό που θα φέρει ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των παππούδων και των γιαγιάδων που καθημερινά συγκεντρώνονται γύρω από το τραπέζι για ν΄απολαύσουν ένα πιάτο ζεστό και φρεσκομαγειρεμένο φαγητό.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάγκη τη βοήθειά σας ...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.