ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ: Η τίμια Κάρα του Αγίου Αλεξίου – Πως έφτασε στην Αγία Λαύρα

Του Αγίου Αλεξίου σήμερα 17 Μαρτίου και τα Καλάβρυτα τιμούν τον πολιούχο και προστάτη Άγιό τους. Η παλαίφατος και ιστορική Ιερά μονή Αγίας ...

Του Αγίου Αλεξίου σήμερα 17 Μαρτίου και τα Καλάβρυτα τιμούν τον πολιούχο και προστάτη Άγιό τους.
Η παλαίφατος και ιστορική Ιερά μονή Αγίας Λαύρας τιμά και φέτος την μνήμη του Αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού, όπου βρίσκεται αποθησαυρισμένη η κάρα του Αγίου και είναι ο πολιούχος της Μαρτυρικής Πόλης των Καλαβρύτων, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 17 Μαρτίου.
Στις λειψανοθήκες της Μονής της Αγίας Λαύρας φυλάσσονται λείψανα πολλών αγίων τής Εκκλησίας, αρκετά από τα όποια έφτασαν στη Μονή πριν από μερικούς αιώνες.
Ανάμεσα τους, κειμήλιο πολύτιμο ολόκληρου του ελληνισμού, η αγία κάρα τού οσίου Άλεξίου του ανθρώπου του Θεού, η οποία όπως έχει αναφερθεί διασώθηκε από τον εμπρησμό επειδή βρισκόταν στα χέρια δύο μοναχών μακριά από τη Μονή.
Όπως αναφέρεται είχε δωρηθεί στην Αγία Λαύρα από τον αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο το 1398. Η δωρεά επικυρωνόταν από αυτοκρατορικό χρυσόβουλο το όποιο δυστυχώς χάθηκε με τον εμπρησμό. 

Μανουήλ Β´ Παλαιολόγος

Ο Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος (27 Ιουνίου 1350 – 21 Ιουλίου 1425) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 1391 έως το 1425. Λίγο πριν το θάνατό του, έγινε μοναχός και έλαβε το όνομα Ματθαίος. Η σύζυγός του, Ελένη Δραγάση, είδε τους γιους τους, Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο και Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, να γίνονται αυτοκράτορες.

Με την πολυσχιδή δραστηριότητά του ως πολιτικός, στρατιωτικός, λόγιος και θεολόγος σφράγισε τις τελευταίες δραματικές δεκαετίες της φθίνουσας αυτοκρατορίας.

O Όσιος Αλέξιος

O όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.) και Ονωρίου (395 - 423 μ.Χ.) από εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Ευφημιανός ( συγκλητικός ) και η μητέρα του Αγλαϊς ήταν φιλόπτωχοι . Ο Αλέξιος παρότι παντρεύτηκε, αμέσως εγκατέλειψε την σύζυγό του και ταξίδεψε για πνευματικές εμπειρίες. Πήγε στην Λαοδικεία της Συρίας και από εκεί στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας, όπου μοίρασε τα χρήματά του στους πτωχούς, και άρχισε βίο μεγάλης νηστείας και προσευχής ως πάμπτωχος. Στη συνέχεια γύρισε στο πατρικό του αγνώριστος και εντάχθηκε στο υπηρετικό προσωπικό για 17 χρόνια !! Όταν «κοιμήθηκε», το λείψανό του παρουσίασε θεραπευτικές ιδιότητες προς άλαλους, κωφούς, τυφλούς, λεπρούς και άλλους βαριά ασθενείς, ενώ ευωδίαζε και ανέβλυζε μύρο, το οποίο έγινε ίαμα και θεραπεία για τον κόσμο.