Νίκος Κυριαζής: Κράτος και Κυβέρνηση

Τι να πεις και τι να γράψεις μέσα σε όλη αυτόν το θρήνο και τον οδυρμό. Ζούμε μια τραγωδία με πολλές προεκτάσεις και με δεκάδες αθώοι, να γί...

Τι να πεις και τι να γράψεις μέσα σε όλη αυτόν το θρήνο και τον οδυρμό. Ζούμε μια τραγωδία με πολλές προεκτάσεις και με δεκάδες αθώοι, να γίνονται θυσία στη δολοφονική αναλγησία. Η τραγωδία στα Τέμπη, ξεγύμνωσε το σύγχρονο τρόπο σκέψης της κοινωνίας. Όλα στο βωμό του κέρδους, της προχειρότητας, της συναλλαγής. Μια αρρωστημένη σχέση κράτους και διακυβέρνησης στην κοινωνική λειτουργία. Από την μεταπολίτευση και μετά, σταδιακά η χώρα μας μετατράπηκε σε φεουδαρχικό καθεστώς με επαγγελματίες πολιτικούς – φεουδάρχες. 

Όλοι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τις τύχες μας με την μονότροπη λογική των οικονομικών προτεραιοτήτων, ή υιοθετώντας εισαγόμενα πολιτικά ιδεολογήματα που απευθύνονται σε εξουσιάρχες τριτοκοσμικών χωρών. «Οι περισσότεροι πρέπει να ξεκίνησαν περήφανα, ίσως και με κίνητρα αγαθά. Αλλά καθ’ οδόν γεύτηκαν την ηδονή της εξουσίας και άρχισαν να θωρακίζουν την απόλαυσή της με «καθαγιασμένες» σκοπιμότητες: Η κομματική ενότητα, ο αρχηγός – ταμπού που εγγυάται την ενότητα» (Χρ. Γιανναράς). Το να είσαι στο "ελλαδιστάν" αξιωματούχος, συνεπάγεται με… «Καρδινάλιο». Πρωτοκαθεδρία στις εκδηλώσεις, πρωτοκαθεδρία στις ανούσιες πολλές φορές συσκέψεις, πρωτοκαθεδρία παντού με εωσφορική λογική του «εγώ και κανένας άλλος». 

Πριν αρκετά χρόνια κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 60, Υπουργός και μετέπειτα Πρωθυπουργός, ετοίμαζε επίσκεψη σε εργατούπολη των Δυτικών προαστίων της Αθήνας. Ο οδηγός του ετοίμασε του δεύτερο αυτοκίνητο, το απλό, θεωρώντας ότι αυτό ταίριαζε στην περιοχή… Βλέποντας ο Υπουργός το… δεύτερο αυτοκίνητο και όχι την υπουργική λιμουζίνα έδωσε εντολή να ετοιμαστεί το… πολυτελές όχημα. Ο βοηθός του υπουργού τον ρώτησε «γιατί», εισπράττοντας της απάντηση ότι «αυτοί μας ψηφίζουν για να τους κάνουμε σαν εμάς και όχι να είμαστε εμείς σαν αυτούς»... 

Η ίδια λογική ακόμα και στην Εκκλησία με φωτεινές εξαιρέσεις. Και εδώ θα αναφερθώ στον πρόσφατα εκδημήσαντα ιεράρχη Γερμανό Ηλείας, με μια προσωπική εμπειρία. Ως φοιτητές στην Αθήνα στα τέλη του 80, πολλές φορές επισκεπτόμασταν την Ιερά Σύνοδο κυρίως σε συνεδριάσεις. Έφταναν οι Ιεράρχες με τα πολυτελή οχήματα, έφτανε και ανάμεσα σε αυτά ένα κόκκινο φιατάκι, με οδηγό τον Γερμανό. Πάντα μας έκανε εντύπωση ένα μικρό παλιό ΙΧ ανάμεσα στις μαύρες μερσεντές… Το έργο του Γερμανού όμως επισκίαζε κάθε πολυτέλεια και η διακονική του στάση στο ποίμνιό του τεράστιο… 

Εν κατακλείδι,

Όσο υπάρχει εξάρτηση κράτους – κυβέρνησης (εξουσίας) και κυβέρνησης – κόμματος, αυτά θα ζούμε και ακόμα περισσότερα. Δεν μπορεί να συνεχίσει το κράτος – δούλος στο κόμμα – αφέντη. Με αυτές τις συναρτήσεις η κοινωνική ανάγκη και η κοινωνική προτεραιότητα, υπολογίζεται μόνο με το οικονομικό κέρδος, και το πολιτικό κόστος. Το κράτος πρέπει να λειτουργεί μακριά από τους ημετέρους σε όλα τα επίπεδα. Να λειτουργεί αυτόνομα και αποτελεσματικά με τις κυβερνήσεις να παρέχουν τα εχέγγυα της συνεχούς λειτουργίας του, υπηρετώντας τις ανάγκες και όχι δημιουργώντας υποχρεώσεις. 

Οι Κυβερνήσεις να λογαριάζουν τις κοινωνικές ανάγκες και προτεραιότητες χωρίς να υπολογίζει το κόστος που θα έχει το κόμμα η το ιδεοληπτικό ταμπού. 

Χωρίς θεσμούς και νόμους που θα επιβάλλουν κοινωνικές προτεραιότητες, ελπίδα σωτηρίας από τις εικόνες διάλυσης δεν θα αποφύγουμε…

Υ.Γ. Τεράστιες βέβαια και οι ευθύνες του δημοσιογραφικού κόσμου. Όσο κυριαρχούν στην ιεράρχηση των ειδήσεων, κριτήρια άσχετα με την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, είναι άλλο ένα σοβαρό δείγμα στρέβλωσης...

Νίκος Κυριαζής

Δημοσιογράφος