Τρισάγιο στην Μνήμη του Π.Π.Γερνανού και Κατάθεση Στεφάνων στο Μνημείο του στην Κλειτορία, πραγματοποιήθηκε σήμερα Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023. Π...
ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΑΜΕΝΙΑΝΙΤΗ
Αιδεσιμολογιώτατε π. Νικόλαε, κύριε δήμαρχε Καλαβρύτων, άρχοντες του τόπου μας, κύριοι εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας, αγαπητοί μας εκπαιδευτικοί και μαθητές, κύριε πρόεδρε του Συλλόγου των Καλαβρυτινών του Πειραιά με το αξιότιμο Διοικητικό σας Συμβούλιο, κύριοι εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων, εκλεκτοί προσκεκλημένοι. Καλωσορίζω την εδώ παρουσία σας, διαπνεόμενος από συναισθήματα ιερής και πατριωτικής συγκίνησης αλλά και τιμής, ως ο κεντρικός ομιλητής της σημερινής εκδήλωσης που ουσιαστικά ανοίγει την αυλαία των επετειακών εκδηλώσεων στο Δήμο Καλαβρύτων για το μεγάλο εικοσιένα.
Στον ιερό απελευθερωτικό αγώνα του 1821αγαπητοί μου, κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια είχαν το δικό τους αγωνιστή, τον δικό τους ήρωα, όπως και ο ομιλών, ως κατευθείαν απόγονος του οπλαρχηγού, στρατολόγου και εκπαιδευτή των αγωνιστών της περιοχής Αροανίας και ευρύτερα, Ξενοχρήστου Νικολόπουλου -Καμενιανίτη, του ενδόξως αγωνισθέντος σε πολλές μάχες, και πεσόντος κατά την πολιορκία της Πάτρας στις 9-9-1822.
Διακόσια δύο χρόνια πέρασαν από την Επανάσταση του 1821. Όμως οι ιδέες και οι αξίες της βρίσκονται δίπλα μας, σε κάθε βήμα!
Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαΐου 1453, η μαύρη νύχτα της σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από τους χάρτες της υδρογείου.
Μία ανίκητη ελπίδα και μία αμετακίνητη πίστη, ρίζωσαν βαθιά στην ψυχή του ΄Έθνους, από την ίδια θλιβερή και μαύρη εκείνη ημέρα που ο Βυζαντινός δικέφαλος αετός, δίπλωνε βαριά πληγωμένος τα φτερά του και κούρνιαζε στην άγια τράπεζα της Αγίας Σοφίας.
Η ελπίδα και η πίστη για την απελευθέρωση, δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έμειναν κρυμμένες στα στήθη τους. Έγιναν τραγούδι και ύμνος, που τον έψελναν σιγανά τα χείλη του ραγιά στην Παναγία.
«Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολύ δακρύζεις.
Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι».
Κάθε λαός που έχει συνείδηση της ιστορικής του αποστολής ερευνά το παρελθόν του, με απόλυτη αντικειμενικότητα, ελέγχει τη μορφή του, εντοπίζει τα σφάλματα και τις αδυναμίες του και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την επανόρθωσή τους.
Μνήμονες της ιστορικής μας αποστολής και μείς σήμερα, θα στρέψουμε το βλέμμα μας ερευνητικά στο παρελθόν, για να δούμε εικόνες άφθαστου μεγαλείου και πόνου. Θα ερευνήσουμε το παρελθόν και θα εξετάσουμε την περίοδο του 1821, όχι για μια απλή θύμηση των γεγονότων αλλά για να επισημάνουμε τις ευθύνες από τις υποθήκες των προγόνων μας, για να αντλήσουμε διδάγματα, μα και για να σταθούμε ευλαβικά, με τη σκέψη μας, μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας των ηρωικών νεκρών, που με τη θυσία τους ξανάφεραν τη λευτεριά στη χώρα που τη γέννησε.
Δεν έχουμε την δυνατότητα σ’ αυτή την ομιλία ν’ αναφερθούμε διεξοδικά σε όλα εκείνα τα γεγονότα αλλά θα συνοψίσουμε σε όσα διημείφθησαν εδώ στην Κλειτορία στις 9 Μαρτίου 1821, ξεκινώντας από την σύσκεψη της Βοστίτσας, σημερινού Αιγίου 26-29 Ιανουαρίου τότε, από τους Αχαιούς Προκρίτους υπό τον Π. Π. Γερμανό. Εκεί μετά από μεγάλο σκεπτικισμό για τυχόν αποτυχία με τα επακόλουθά της, αποφασίστηκε η εξέγερση, σύμφωνα και με τα προαποφασισθέντα από την Φιλική Εταιρία.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων έχουμε πολλές μυστικοσυσκέψεις στη συνέχεια, καθώς και προετοιμασία στρατολόγησης των μυημένων στη Φιλική Εταιρία σε όλα τα Καλαβρυτοχώρια, που απετέλεσαν την αφετηρία της νικηφόρας επανάστασης του 1821.
Συγκεκριμένα αξίζει να αναφέρουμε εδώ ένα έγγραφο από το αρχείο Δηλιγιάννη με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1821 και αποδέκτη τον ίδιο, που του το στέλνουν, και το υπογράφουν οι Π. Π. Γερμανός, Θεοχαρόπουλος, Ζαΐμης κλπ. Το έγγραφο λέει μεταξύ άλλων τα εξής «… ..Η Βλαχία απεσκίρτησε, η Ρούμελη από ημάς περιμένει να Ίδη. Ημείς την απόφασίν μας την πήραμε να κινήσουμε τα άρματα και ο Άγιος Θεός μας ελπίζομεν να μην μας αφήσει κατησχυμένους……»
Για την ύπαρξη αυτού του εγγράφου πληροφορούμαστε σχετικά, από τον πρώτο τόμο του βιβλίου του αυταδέλφου μοναχού Γ. Μαξίμου Ιβηρίτου-Νικολόπουλου με τίτλο «ΦΩΤΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΑΙ ΣΕΛΙΔΕΣ 1821» (Ιστορικόν Λεύκωμα επί τη διακοσιετηρίδι 1821-2021)
Αξίζει επίσης να τονίσουμε ότι: Όπως διασώζει η παράδοση του Σοπωτού, λίγες μέρες πριν τις εννέα Μαρτίου διερχόμενος ο Π. Π. Γερμανός από τα χωριά της περιοχής Αροανίας-καθότι είχε σύνδεσμο συγγενείας στο γειτονικό μας Αγρίδι Αροανίας-διανυκτέρευσε στην Μονή Φανερωμένης Σοπωτού, όπου προφανώς είχε συναντήσεις με επίλεκτους αγωνιστές της εκεί περιοχής για την έναρξη του αγώνα.
Επιτρέψτε μου μια παρένθεση εδώ για να σημειώσουμε επίσης πως: Πλησίον της γενέτειράς μου των Καμενιάνων, και συγκεκριμένα στον σπηλαιώδη ναό της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής Δροβολοβού, ο εθνεγέρτης Π. Π. Γερμανός οδηγήθηκε και έμεινε φυλακισμένος από τα στρατεύματα του Γκούρα, τον χειμώνα του 1825 κατά τον τότε εμφύλιο. Οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν γι’ αυτή την συμπεριφορά στον ιεράρχη κι εκείνος κατά την αποχώρησή του ευλόγησε τα τρία χωριά Καμενιάνους, Δροβολοβό και Δεσινό. Εκεί, προ ολίγων ετών, φτιάξαμε ειδικό μνημείο με αναθηματική πλάκα και κάθε χρόνο πραγματοποιούμε προς τιμήν του Π. Π. Γερμανού εόρτιες εκδηλώσεις, κατά την πανήγυρη του ναού.
Ας έρθουμε όμως στο γεγονός που εορτάζουμε σήμερα εδώ στην Κλειτορία που ουσιαστικά χαρακτηρίζεται ως η απαρχή των επαναστατικών γεγονότων.
Ας δούμε όμως τη γράφει ο ίδιος ο Π.Π. Γερμανός στο ημερολόγιό του τότε.
Σε αυτό το απόσπασμα του ημερολογίου του Π.Π. Γερμανού, ο ίδιος αναφέρει πως την θ' (9η) Μαρτίου 1821,(π. ημερολόγιο) έφτασαν στο Καρνέσι ( ερχόμενοι από Πάτρα μέσω Νεζερών και Αγ. Λαύρας με τάχα μου σκοπό να πάνε με την συνοδεία του στην Τρίπολη όπου τους είχε καλέσει ο αντικαταστάτης του Χουρσίτ Πασά, Μεχμέτ Σαλίχ). Κατά την διαδρομή έλαβαν επιστολή από επίτηδες δικό τους ταχυδρόμο σταλμένο.
Στην ουσία το γράμμα που έλαβαν ήταν σχεδιασμένο και γραμμένο από τους ίδιους και τάχα εστέλλετο από φίλο τους τούρκο στην Τρίπολη και τους έλεγε να μην μεταβούν εκεί γιατί θα κακοπάθουν και θα θανατωθούν. Διανυκτέρευσαν (όπως διασώζεται στο Χάνι του Νταφαλιά στη Ράχη στα Μαζέϊκα καλύβια/ σημερινή Κλειτορία που τότε ανήκε στην ευρύτερη περιοχή Καρνεσίου, αφού τα Μαζέϊκα δεν είχαν ιδρυθεί ακόμα ως οικισμός ). Εκεί έγραψε επιστολή όπου εξηγούσε γιατί ΔΕΝ θα πήγαινε στην Τριπολιτσά που τον είχε καλέσει ο Μ. Σαλίχ ( ουσιαστικά για να τον εγκλωβίσει ), με σκοπό να μην έχουν ηγετική Δεσποτική Αρχή οι Έλληνες ούτως ώστε να κάνουν την πιθανολογούμενη Στάση, αφού θα ήταν πνευματικά " ακέφαλοι".
Συνοψίζουμε: Η άρνηση του Π. Π. Γερμανού να μην μεταβεί και εγκλωβιστεί στην Τριπολιτσά έλαβε χώρα χρονικά στις 9 Μαρτίου 1821 και τοπικά -όπως προείπαμε-στο Χάνι του Νταφαλιά εδώ στη Ράχη των (σημερινών Μαζεΐκων). Η άρνηση του Π. Π. Γερμανού και η μη μετάβασή του στην Τριπολιτσά αποτελεί κορυφαία πράξη που νοηματοδοτεί τη ρήξη με τους Οθωμανούς. Επέσυρε φυλάκιση ή/και θανατική ποινή για τον ίδιο.
Ο Π. Π. Γερμανός στο Χάνι του Νταφαλιά στη Ράχη στα Μαζέϊκα αποφάσισε το Ελευθερία ή Θάνατος. Του οφείλουμε όλοι μέγιστη τιμή, αιώνια.
Οφείλουμε δε να κάνουμε τους εορτασμούς αυτή τη μέρα εδώ στην Κλειτορία, και να την καθιερώσουμε ως ιδιαίτερη εορτή για τον τόπο μας μαζί με τις άλλες που γίνονται σε πολλά Καλαβρυτοχώρια. Όμως θέλω να τονίσω ότι: αυτό καθαυτό το γεγονός της άρνησης του Π. Π. Γερμανού να μεταβεί στην Τρίπολη την 9η Μαρτίου 1821 είναι μεγίστης σημασίας, και ανήκει στο πλέγμα εκείνων το γεγονότων, που καθόρισαν την νικηφόρα έκβαση της επανάστασης του 1821. Αν πήγαιναν στην Τρίπολη ο αγώνας θα χανόταν, διότι όπως είδαμε παραπάνω, από εκείνους περίμεναν. Δύο είναι τα καθοριστικότερα προεπαναστατικά γεγονότα που πρέπει να σταθούμε, και τα οποία οδήγησαν στην θετική έκβαση της συγκέντρωσης και ορκωμοσίας των Καλαβρυτινών αγωνιστών στην Αγία Λαύρα, την 17η Μαρτίου 1821: Η σύσκεψη της Βοστίτσας – Αιγίου, 26-29 Ιανουαρίου 1821 που πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις, και η άρνηση του Π. Π. Γερμανού, (αντάρτικο κατά τα κοινώς λεγόμενα) να μεταβούν στην Τρίπολη 9 Μαρτίου 1821, και η ακολούθως επιστροφή του στην Άγια Λαύρα. Βεβαίως δεν μπορούμε να μην τονίσουμε και τα πολεμικά χτυπήματα εναντίων των Τούρκων στις περιοχές Αγρίδι Νωνάκριδος, Χελωνοσπηλιά, Φροξυλιά, Λειβάρτζι, Καμενιάνους και Σοπωτό. Όμως όλα αυτά ήταν επακόλουθα των παραπάνω αναφερθέντων διεργασιών και αποφάσεων.
Επανερχόμενος, προτείνω την καθιέρωση θεσμικά πλέον, της εορτής της 9ης Μαρτίου στην Κλειτορία. Αυτή θα δώσει μια ακόμη απάντηση στους εκφραστές της ουδετεροπατρίας και τους αποδομητές της αληθινής ιστορίας ή και εκείνους που υποστηρίζουν δήθεν για την Μάνη και την Καλαμάτα, που όμως, ακολούθησαν τα εδώ στα Καλάβρυτα γεγονότα. Βεβαίως όλη η Ελλάδα πολέμησε τότε. Όμως η τιμή του προβαδίσματος ανήκει στα Καλάβρυτα και τα Καλαβρυτοχώρια. Αυτή είναι η αλήθεια. Το παραδέχονται ακόμη και Τούρκοι συγγραφείς, αυτή ήταν και η αφορμή απαγχονισμού του Πατριάρχη Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ , σύμφωνα με τον (γιαφτά), το σημείωμα που του κρέμασαν οι Τούρκοι στον λαιμό, χαρακτηρίζοντας σαν τον υπαίτιο της εξέγερσης των Καλαβρυτινών.
Αγαπητοί μου κυρίες και κύριοι, η τοποθέτηση τούτου του αδριάντα εδώ στην Κλειτορία την 30η-5-2020 και τα αποκαλυπτήρια του στη συνέχεια - στα οποία είχα την τιμή να παρευρεθώ - ήταν μια λαμπρή και πεφωτισμένη απόφαση από τους πρωτεργάτες, και επιβεβλημένη ιστορικά, γιατί σηματοδοτεί ένα απ’ τα σπουδαία ιστορικά γεγονότα του εικοσιένα εδώ στον τόπο μας. Τα γεγονότα που κατά κύριο λόγο συγκλίνουν στην ύψωση του λαβάρου στην Αγία Λαύρα-την οποία αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο οι σημερινές εκδηλώσεις ως την κορυφαία της Επανάστασης του 1821 κιβωτό- με την ορκωμοσία των αγωνιστών από τον Π. Π. Γερμανό 17-3-1821, και με την απελευθέρωση κατόπιν των Καλαβρύτων, 21-3-1821.
Τούτος ο αδριάντας θ’ αποτελεί στο διηνεκές φάρο γνώσης και ιστορικής τεκμηρίωσης για την εξέγερση του 1821. Τόσο για τους ιστορικούς, εμάς τους εντοπίους, όσο και για κάθε επισκέπτη ή διερχόμενο. Αλλά και ένα ακόμα σχολείο που θα διδάσκει τις επερχόμενες γενιές. Θερμά συγχαρητήρια στον Σύλλογο Καλαβρυτινών Πειραιά και τον άξιο πρόεδρό του κ. Αθανάσιο Χρονόπουλο, τον Δήμαρχο Καλαβρύτων κ. Παπαδόπουλο και σε όσους συνέβαλλαν στην πραγματοποίηση της σημερινής εκδήλωσης!!
Δόξα και τιμή στον Εθνεγέρτη Π. Π. Γερμανό και σε όλους τους αγωνιστές του 1821.
Εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανό μέσα μας το εικοσιένα και να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας στις προκλήσεις της εποχής μας και στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που συντελούνται γύρω μας, αλλά και αποβάλλοντας τις παθογένειές μας ως λαός και ως άρχοντες που οδηγούν τη χώρα μας σε γεγονότα …. Σαν το λυπηρό γεγονός των προ ολίγων ημερών. Ας κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια, ας μην αφήσουμε να σβηστεί το φως του εικοσιένα. Ας μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί των αγώνων για την παλιγγενεσία μας.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ- ΣΤΟΝ Π. Π. ΓΕΡΜΑΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΤΟΡΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΤΗΝ 9η-3ου-2023
Ποίημα Κωνσταντίνου Νικολόπουλου-Καμενιανίτη
Σήκω Δεσπότη Γερμανέ να πας στην Άγια Λαύρα,
να διώξεις πάλι τους εχθρούς που ‘ζώσαν την Ελλάδα.
Τι κι αν επέρασαν καιροί απ’ το εικοσιένα,
μας βρήκαν χρόνια δύσκολα, χρόνια δυστυχισμένα.
Σήκω να φέρεις στο λαό κουράγιο και ελπίδα,
τώρα που δοκιμάζεται η δόλια μας πατρίδα.
Ξέρεις πως άσπονδοι εχθροί μας περιτριγυρίζουν.
Τον πλούτο της πατρίδας μας γυρεύουν να ορίζουν.
Μα εμείς σε κάθε εκτροπή θα λέμε πάντα ΟΧΙ.
Και θα κρατάμε λεύτερη της γης μας κάθε κόγχη.
Μεγάλε Εθνεγέρτη μας ποτέ δεν σε ξεχνούμε,
στην Κλειτορία σήμερα τη μνήμη σου τιμούμε.
Στον ανδριάντα σου μπροστά που μένει να θυμίζει,
το πέρασμά σου από δω ο χρόνος σαν γυρίζει.
Ήταν εννέα του Μαρτιού, πριν χρόνια περασμένα,
που δήλωσες αντίσταση, εκεί, στο εικοσιένα.
Αρνήθηκες στην Τρίπολη να πας με τους αγάδες,
γιατ΄ ήθελες στη χώρα μας δικούς μας βασιλιάδες.
Στους Τούρκους αντιστάθηκες περήφανα, γενναία,
υψώνοντας μεσούρανα του έθνους τη σημαία.
Εσύ σε που πρωτάναψες, της λευτεριάς τη δάδα,
σηκώνοντας το λάβαρο ψηλά στην Άγια Λαύρα.
Κράτα ψηλά το λάβαρο, και σ' όλους τους αιώνες,
σε ξεροβόρια παγωνιές και δίσεκτους χειμώνες.
Σημ: Το ποίημα παραδόθηκε στην Δ/ντρια του Λυκείου Κλειτορίας και τους μαθητές, για να απαγγέλλεται στις κατ’ έτος εκδηλώσεις.
Στον ιερό απελευθερωτικό αγώνα του 1821αγαπητοί μου, κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια είχαν το δικό τους αγωνιστή, τον δικό τους ήρωα, όπως και ο ομιλών, ως κατευθείαν απόγονος του οπλαρχηγού, στρατολόγου και εκπαιδευτή των αγωνιστών της περιοχής Αροανίας και ευρύτερα, Ξενοχρήστου Νικολόπουλου -Καμενιανίτη, του ενδόξως αγωνισθέντος σε πολλές μάχες, και πεσόντος κατά την πολιορκία της Πάτρας στις 9-9-1822.
Διακόσια δύο χρόνια πέρασαν από την Επανάσταση του 1821. Όμως οι ιδέες και οι αξίες της βρίσκονται δίπλα μας, σε κάθε βήμα!
Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαΐου 1453, η μαύρη νύχτα της σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από τους χάρτες της υδρογείου.
Μία ανίκητη ελπίδα και μία αμετακίνητη πίστη, ρίζωσαν βαθιά στην ψυχή του ΄Έθνους, από την ίδια θλιβερή και μαύρη εκείνη ημέρα που ο Βυζαντινός δικέφαλος αετός, δίπλωνε βαριά πληγωμένος τα φτερά του και κούρνιαζε στην άγια τράπεζα της Αγίας Σοφίας.
Η ελπίδα και η πίστη για την απελευθέρωση, δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έμειναν κρυμμένες στα στήθη τους. Έγιναν τραγούδι και ύμνος, που τον έψελναν σιγανά τα χείλη του ραγιά στην Παναγία.
«Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολύ δακρύζεις.
Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι».
Κάθε λαός που έχει συνείδηση της ιστορικής του αποστολής ερευνά το παρελθόν του, με απόλυτη αντικειμενικότητα, ελέγχει τη μορφή του, εντοπίζει τα σφάλματα και τις αδυναμίες του και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την επανόρθωσή τους.
Δεν έχουμε την δυνατότητα σ’ αυτή την ομιλία ν’ αναφερθούμε διεξοδικά σε όλα εκείνα τα γεγονότα αλλά θα συνοψίσουμε σε όσα διημείφθησαν εδώ στην Κλειτορία στις 9 Μαρτίου 1821, ξεκινώντας από την σύσκεψη της Βοστίτσας, σημερινού Αιγίου 26-29 Ιανουαρίου τότε, από τους Αχαιούς Προκρίτους υπό τον Π. Π. Γερμανό. Εκεί μετά από μεγάλο σκεπτικισμό για τυχόν αποτυχία με τα επακόλουθά της, αποφασίστηκε η εξέγερση, σύμφωνα και με τα προαποφασισθέντα από την Φιλική Εταιρία.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων έχουμε πολλές μυστικοσυσκέψεις στη συνέχεια, καθώς και προετοιμασία στρατολόγησης των μυημένων στη Φιλική Εταιρία σε όλα τα Καλαβρυτοχώρια, που απετέλεσαν την αφετηρία της νικηφόρας επανάστασης του 1821.
Συγκεκριμένα αξίζει να αναφέρουμε εδώ ένα έγγραφο από το αρχείο Δηλιγιάννη με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1821 και αποδέκτη τον ίδιο, που του το στέλνουν, και το υπογράφουν οι Π. Π. Γερμανός, Θεοχαρόπουλος, Ζαΐμης κλπ. Το έγγραφο λέει μεταξύ άλλων τα εξής «… ..Η Βλαχία απεσκίρτησε, η Ρούμελη από ημάς περιμένει να Ίδη. Ημείς την απόφασίν μας την πήραμε να κινήσουμε τα άρματα και ο Άγιος Θεός μας ελπίζομεν να μην μας αφήσει κατησχυμένους……»
Για την ύπαρξη αυτού του εγγράφου πληροφορούμαστε σχετικά, από τον πρώτο τόμο του βιβλίου του αυταδέλφου μοναχού Γ. Μαξίμου Ιβηρίτου-Νικολόπουλου με τίτλο «ΦΩΤΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΑΙ ΣΕΛΙΔΕΣ 1821» (Ιστορικόν Λεύκωμα επί τη διακοσιετηρίδι 1821-2021)
Αξίζει επίσης να τονίσουμε ότι: Όπως διασώζει η παράδοση του Σοπωτού, λίγες μέρες πριν τις εννέα Μαρτίου διερχόμενος ο Π. Π. Γερμανός από τα χωριά της περιοχής Αροανίας-καθότι είχε σύνδεσμο συγγενείας στο γειτονικό μας Αγρίδι Αροανίας-διανυκτέρευσε στην Μονή Φανερωμένης Σοπωτού, όπου προφανώς είχε συναντήσεις με επίλεκτους αγωνιστές της εκεί περιοχής για την έναρξη του αγώνα.
Ας έρθουμε όμως στο γεγονός που εορτάζουμε σήμερα εδώ στην Κλειτορία που ουσιαστικά χαρακτηρίζεται ως η απαρχή των επαναστατικών γεγονότων.
Ας δούμε όμως τη γράφει ο ίδιος ο Π.Π. Γερμανός στο ημερολόγιό του τότε.
Σε αυτό το απόσπασμα του ημερολογίου του Π.Π. Γερμανού, ο ίδιος αναφέρει πως την θ' (9η) Μαρτίου 1821,(π. ημερολόγιο) έφτασαν στο Καρνέσι ( ερχόμενοι από Πάτρα μέσω Νεζερών και Αγ. Λαύρας με τάχα μου σκοπό να πάνε με την συνοδεία του στην Τρίπολη όπου τους είχε καλέσει ο αντικαταστάτης του Χουρσίτ Πασά, Μεχμέτ Σαλίχ). Κατά την διαδρομή έλαβαν επιστολή από επίτηδες δικό τους ταχυδρόμο σταλμένο.
Στην ουσία το γράμμα που έλαβαν ήταν σχεδιασμένο και γραμμένο από τους ίδιους και τάχα εστέλλετο από φίλο τους τούρκο στην Τρίπολη και τους έλεγε να μην μεταβούν εκεί γιατί θα κακοπάθουν και θα θανατωθούν. Διανυκτέρευσαν (όπως διασώζεται στο Χάνι του Νταφαλιά στη Ράχη στα Μαζέϊκα καλύβια/ σημερινή Κλειτορία που τότε ανήκε στην ευρύτερη περιοχή Καρνεσίου, αφού τα Μαζέϊκα δεν είχαν ιδρυθεί ακόμα ως οικισμός ). Εκεί έγραψε επιστολή όπου εξηγούσε γιατί ΔΕΝ θα πήγαινε στην Τριπολιτσά που τον είχε καλέσει ο Μ. Σαλίχ ( ουσιαστικά για να τον εγκλωβίσει ), με σκοπό να μην έχουν ηγετική Δεσποτική Αρχή οι Έλληνες ούτως ώστε να κάνουν την πιθανολογούμενη Στάση, αφού θα ήταν πνευματικά " ακέφαλοι".
Συνοψίζουμε: Η άρνηση του Π. Π. Γερμανού να μην μεταβεί και εγκλωβιστεί στην Τριπολιτσά έλαβε χώρα χρονικά στις 9 Μαρτίου 1821 και τοπικά -όπως προείπαμε-στο Χάνι του Νταφαλιά εδώ στη Ράχη των (σημερινών Μαζεΐκων). Η άρνηση του Π. Π. Γερμανού και η μη μετάβασή του στην Τριπολιτσά αποτελεί κορυφαία πράξη που νοηματοδοτεί τη ρήξη με τους Οθωμανούς. Επέσυρε φυλάκιση ή/και θανατική ποινή για τον ίδιο.
Οφείλουμε δε να κάνουμε τους εορτασμούς αυτή τη μέρα εδώ στην Κλειτορία, και να την καθιερώσουμε ως ιδιαίτερη εορτή για τον τόπο μας μαζί με τις άλλες που γίνονται σε πολλά Καλαβρυτοχώρια. Όμως θέλω να τονίσω ότι: αυτό καθαυτό το γεγονός της άρνησης του Π. Π. Γερμανού να μεταβεί στην Τρίπολη την 9η Μαρτίου 1821 είναι μεγίστης σημασίας, και ανήκει στο πλέγμα εκείνων το γεγονότων, που καθόρισαν την νικηφόρα έκβαση της επανάστασης του 1821. Αν πήγαιναν στην Τρίπολη ο αγώνας θα χανόταν, διότι όπως είδαμε παραπάνω, από εκείνους περίμεναν. Δύο είναι τα καθοριστικότερα προεπαναστατικά γεγονότα που πρέπει να σταθούμε, και τα οποία οδήγησαν στην θετική έκβαση της συγκέντρωσης και ορκωμοσίας των Καλαβρυτινών αγωνιστών στην Αγία Λαύρα, την 17η Μαρτίου 1821: Η σύσκεψη της Βοστίτσας – Αιγίου, 26-29 Ιανουαρίου 1821 που πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις, και η άρνηση του Π. Π. Γερμανού, (αντάρτικο κατά τα κοινώς λεγόμενα) να μεταβούν στην Τρίπολη 9 Μαρτίου 1821, και η ακολούθως επιστροφή του στην Άγια Λαύρα. Βεβαίως δεν μπορούμε να μην τονίσουμε και τα πολεμικά χτυπήματα εναντίων των Τούρκων στις περιοχές Αγρίδι Νωνάκριδος, Χελωνοσπηλιά, Φροξυλιά, Λειβάρτζι, Καμενιάνους και Σοπωτό. Όμως όλα αυτά ήταν επακόλουθα των παραπάνω αναφερθέντων διεργασιών και αποφάσεων.
Επανερχόμενος, προτείνω την καθιέρωση θεσμικά πλέον, της εορτής της 9ης Μαρτίου στην Κλειτορία. Αυτή θα δώσει μια ακόμη απάντηση στους εκφραστές της ουδετεροπατρίας και τους αποδομητές της αληθινής ιστορίας ή και εκείνους που υποστηρίζουν δήθεν για την Μάνη και την Καλαμάτα, που όμως, ακολούθησαν τα εδώ στα Καλάβρυτα γεγονότα. Βεβαίως όλη η Ελλάδα πολέμησε τότε. Όμως η τιμή του προβαδίσματος ανήκει στα Καλάβρυτα και τα Καλαβρυτοχώρια. Αυτή είναι η αλήθεια. Το παραδέχονται ακόμη και Τούρκοι συγγραφείς, αυτή ήταν και η αφορμή απαγχονισμού του Πατριάρχη Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ , σύμφωνα με τον (γιαφτά), το σημείωμα που του κρέμασαν οι Τούρκοι στον λαιμό, χαρακτηρίζοντας σαν τον υπαίτιο της εξέγερσης των Καλαβρυτινών.
Αγαπητοί μου κυρίες και κύριοι, η τοποθέτηση τούτου του αδριάντα εδώ στην Κλειτορία την 30η-5-2020 και τα αποκαλυπτήρια του στη συνέχεια - στα οποία είχα την τιμή να παρευρεθώ - ήταν μια λαμπρή και πεφωτισμένη απόφαση από τους πρωτεργάτες, και επιβεβλημένη ιστορικά, γιατί σηματοδοτεί ένα απ’ τα σπουδαία ιστορικά γεγονότα του εικοσιένα εδώ στον τόπο μας. Τα γεγονότα που κατά κύριο λόγο συγκλίνουν στην ύψωση του λαβάρου στην Αγία Λαύρα-την οποία αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο οι σημερινές εκδηλώσεις ως την κορυφαία της Επανάστασης του 1821 κιβωτό- με την ορκωμοσία των αγωνιστών από τον Π. Π. Γερμανό 17-3-1821, και με την απελευθέρωση κατόπιν των Καλαβρύτων, 21-3-1821.
Τούτος ο αδριάντας θ’ αποτελεί στο διηνεκές φάρο γνώσης και ιστορικής τεκμηρίωσης για την εξέγερση του 1821. Τόσο για τους ιστορικούς, εμάς τους εντοπίους, όσο και για κάθε επισκέπτη ή διερχόμενο. Αλλά και ένα ακόμα σχολείο που θα διδάσκει τις επερχόμενες γενιές. Θερμά συγχαρητήρια στον Σύλλογο Καλαβρυτινών Πειραιά και τον άξιο πρόεδρό του κ. Αθανάσιο Χρονόπουλο, τον Δήμαρχο Καλαβρύτων κ. Παπαδόπουλο και σε όσους συνέβαλλαν στην πραγματοποίηση της σημερινής εκδήλωσης!!
Δόξα και τιμή στον Εθνεγέρτη Π. Π. Γερμανό και σε όλους τους αγωνιστές του 1821.
Εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανό μέσα μας το εικοσιένα και να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας στις προκλήσεις της εποχής μας και στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που συντελούνται γύρω μας, αλλά και αποβάλλοντας τις παθογένειές μας ως λαός και ως άρχοντες που οδηγούν τη χώρα μας σε γεγονότα …. Σαν το λυπηρό γεγονός των προ ολίγων ημερών. Ας κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια, ας μην αφήσουμε να σβηστεί το φως του εικοσιένα. Ας μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί των αγώνων για την παλιγγενεσία μας.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ- ΣΤΟΝ Π. Π. ΓΕΡΜΑΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΤΟΡΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΤΗΝ 9η-3ου-2023
Ποίημα Κωνσταντίνου Νικολόπουλου-Καμενιανίτη
Σήκω Δεσπότη Γερμανέ να πας στην Άγια Λαύρα,
να διώξεις πάλι τους εχθρούς που ‘ζώσαν την Ελλάδα.
Τι κι αν επέρασαν καιροί απ’ το εικοσιένα,
μας βρήκαν χρόνια δύσκολα, χρόνια δυστυχισμένα.
Σήκω να φέρεις στο λαό κουράγιο και ελπίδα,
τώρα που δοκιμάζεται η δόλια μας πατρίδα.
Ξέρεις πως άσπονδοι εχθροί μας περιτριγυρίζουν.
Τον πλούτο της πατρίδας μας γυρεύουν να ορίζουν.
Μα εμείς σε κάθε εκτροπή θα λέμε πάντα ΟΧΙ.
Και θα κρατάμε λεύτερη της γης μας κάθε κόγχη.
Μεγάλε Εθνεγέρτη μας ποτέ δεν σε ξεχνούμε,
στην Κλειτορία σήμερα τη μνήμη σου τιμούμε.
Στον ανδριάντα σου μπροστά που μένει να θυμίζει,
το πέρασμά σου από δω ο χρόνος σαν γυρίζει.
Ήταν εννέα του Μαρτιού, πριν χρόνια περασμένα,
που δήλωσες αντίσταση, εκεί, στο εικοσιένα.
Αρνήθηκες στην Τρίπολη να πας με τους αγάδες,
γιατ΄ ήθελες στη χώρα μας δικούς μας βασιλιάδες.
Στους Τούρκους αντιστάθηκες περήφανα, γενναία,
υψώνοντας μεσούρανα του έθνους τη σημαία.
Εσύ σε που πρωτάναψες, της λευτεριάς τη δάδα,
σηκώνοντας το λάβαρο ψηλά στην Άγια Λαύρα.
Κράτα ψηλά το λάβαρο, και σ' όλους τους αιώνες,
σε ξεροβόρια παγωνιές και δίσεκτους χειμώνες.
Σημ: Το ποίημα παραδόθηκε στην Δ/ντρια του Λυκείου Κλειτορίας και τους μαθητές, για να απαγγέλλεται στις κατ’ έτος εκδηλώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.