ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Μέ καρδιά πλημμυρισμένη ἀπό ἐλπίδα καί χαρά, ἀξιωνόμαστε καί ἐφέτος, χάριτι καί δωρεᾷ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, νά βιώσουμε τό ὑψηλό νόημα καί τό ...

Μέ καρδιά πλημμυρισμένη ἀπό ἐλπίδα καί χαρά, ἀξιωνόμαστε καί ἐφέτος, χάριτι καί δωρεᾷ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, νά βιώσουμε τό ὑψηλό νόημα καί τό ἁγιοπνευματικό περιεχόμενο τῆς πανευφρόσυνης ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ἀδιάσειστο θεμέλιο τῆς πίστεώς μας καί τήν ἀδιαμφισβήτητη ἐπιβεβαίωση τῆς μετά θάνατον ζωῆς.
Σήμερα προγευόμαστε τή χαρά τῆς αἰωνίου ἑορτῆς, γιά τήν ὁποία ἡ Ἁγία Γραφή προαναγγέλλει: “Αὕτη ἡμέρα, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ” (Ψαλμ. ριζ΄ 24), ἀφοῦ μᾶς προσφέρει τή δυνατότητα νά ζήσουμε διά παντός στήν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα, ἀρκεῖ νά ἀκολουθήσουμε τόν Ἀρχηγό τῆς ζωῆς καί Νικητή τοῦ θανάτου, νά ἐμπιστευθοῦμε τόν Κύριο τῆς Δόξης καί νά πιστέψουμε στήν ὕπαρξη τῆς Οὐράνιας Βασιλείας Του, τῆς ὁποίας ἡ Ἐνανθρώπηση, ἡ Σταύρωση καί ἡ Ἀνάστασή Του μᾶς καθιστοῦν ὅλους ἀνεξαιρέτως μετόχους καί πολίτες.
“Σήμερον πᾶσα ἡ κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει ὅτι Χριστός Ἀνέστη καί ᾍδης ἐσκυλεύθη”. Μέ τήν κάθοδό Του στόν ᾍδη, ὁ Χριστός κατατρόπωσε κάθε σκοτεινή δύναμη καί κατήργησε τόν θάνατο πού ἐπιφέρει ἡ ἁμαρτία, νικώντας θριαμβευτικά κάθε δαιμονική ἐπιβουλή ἐπί τοῦ ἀγαπητοῦ δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ καί Πατρός Του, τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό ἡ ζωηφόρος Ἀνάστασή Του ἀποτελεῖ τό κορυφαῖο ἀποδεικτικό γεγονός τῆς ἀγάπης Του γιά ἐμᾶς καί τοῦ ἐνδιαφέροντός Του γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
“Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται· Πάσχα καινόν, ἅγιον· Πάσχα μυστικόν· Πάσχα πανσεβάσμιον· Πάσχα, τό πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν·”. Σήμερα ἀναγεννᾶται στίς ψυχές μας διά τοῦ Ἀνεσπέρου Φωτός ἡ ἐλπίδα καί τῆς δικῆς μας αἰωνίου ζωῆς. Γιά νά μπορέσουμε, ὅμως, ἀδελφοί μου, νά νιώσουμε τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως, πρέπει νά πιστέψουμε ἀκράδαντα σέ Αὐτή. Κάθε ἴχνος ἀμφιβολίας καί δυσπιστίας μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν ἀποδεδειγμένη μία καί μοναδική ἀλήθεια ὅτι “Ἀνέστη Χριστός ὡς Παντοδύναμος”.
Ἀναγνωρίζουμε, βέβαια, ὅτι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀντιμετωπίσει πολλά καί ποικίλα ζητήματα, τά ὁποῖα ἅπτονται τῆς καθημερινότητάς του, γεγονός τό ὁποῖο τίς περισσότερες φορές τόν ἐπιφορτίζει μέ ὑπερβολικό ἄγχος, ἀπαισιοδοξία καί ἀπογοήτευση, ἀποπροσανατολίζοντάς τον ἀπό τόν Χριστοκεντρικό καί ἀνθρωπιστικό προορισμό του ἐπί τῆς γῆς.
Ἄν, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος στραφεῖ πρός τή Μητέρα Ἐκκλησία, θά λάβει τά ἰσχυρά πνευματικά ἐφόδια πού χρειάζονται γιά νά ἀντιληφθεῖ ὅτι οἱ δυσκολίες, ὅσο ἀνυπέρβλητες καί ἄν φαίνονται, ξεπερνιοῦνται ἐφόσον πιστέψουμε ὅτι μέσα ἀπό αὐτές μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νά πλησιάσουμε τόν Θεό καί νά ἀντλήσουμε δύναμη ἀπό τήν παρουσία Του στή ζωή μας. Ὁμοιοτρόπως ὀφείλουμε νά διαχειριζόμαστε καί τό ἀπολύτως σεβαστό καί φυσιολογικό αἴσθημα τῆς κατ’ ἄνθρωπον θλίψεως, τό ὁποῖο προκαλεῖται ἐκ τῆς κοιμήσεως οἰκείων σέ ἐμᾶς ἤ μή ἀδελφῶν μας.
Μέ συντριβή καρδίας βιώσαμε ὅλοι τήν τραγική κατάληξη τῶν νεωτάτων συνανθρώπων μας στό πρόσφατο σιδηροδρομικό δυστύχημα, συμμεριζόμενοι ταυτοχρόνως τή λύπη τῶν οἰκογενειῶν τους.Ἔχουμε, ὅμως, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ὡς ἁπτό ἐχέγγυο τῆς πίστης ὅτι ἡ ζωή δέν τελειώνει μέ τόν βιολογικό θάνατο τόν ἴδιο τόν Ζωοδότη Χριστό, γνωρίζοντας ὅτι ὄντως “Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος”. Ἔχοντας βαθιά ριζωμένη στήν ψυχή μας αὐτή τήν ἀλήθεια, αὐτομάτως ἡ λύπη μας μετατρέπεται σέ ἀγαλλίαση, καθίσταται ἀδύνατον νά διασαλευθεῖ ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Τριαδικό Θεό καί ἡ σχέση μας μέ τήν Ἐκκλησία, ἐνῶ τίποτε καί κανένας δέν μπορεῖ νά μετριάσει τήν πεποίθηση τῆς ὕπαρξης τῆς μετά θάνατον ζωῆς καί τήν ἐλπίδα τῆς μετοχῆς μας σέ αὐτήν.
Ὡς ἐκ τούτου, ἡ βίωση τῆς πασχάλιας ἐμπειρίας εἶναι καταλυτικῆς σημασίας διότι μέ τή γνώση τῆς δύναμης τῆς Ἀναστάσεως ἀμέσως προαγόμαστε σέ ὑψηλότερο πνευματικό καί θεολογικό ἐπίπεδο, ἀναγόμενοι στή σφαῖρα τῆς αἰωνιότητας. Αὐτομάτως, ὅμως, βρισκόμαστε καί πρό τῶν παθῶν καί τῶν ἁμαρτημάτων μας, τά ὁποῖα πρέπει νά ἀντικαταστήσουμε μέ τίς ἀρετές τῆς μετάνοιας, τῆς συγχωρητικότητας, τῆς ταπείνωσης καί κυρίως τῆς ἀγάπης πρός ὅλους ἀνεξαιρέτως. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός “ἐθελουσίως Παθών καί Ταφείς καί Ἐξαναστάς τριήμερον ἐκ Τάφου” ἔδειξε τήν ἄμετρη εὐσπλαγχνία Του, προσφέροντας τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του στό ἀνθρώπινο γένος ὡς πηγή σωτηρίας καί ἀφθαρσίας.
Ἐμεῖς, λοιπόν, ὡς χριστιανοί ὀφείλουμε νά προσεγγίσουμε οὐσιαστικά τό Ἱερό Ἐξομολογητήριο, νά καταθέσουμε ἐκεῖ τίς ἁμαρτίες μας, μετανοώντας εἰλικρινά καί ἐν συνεχείᾳ, καθαρᾷ τῇ καρδίᾳ νά προσέλθουμε στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί νά γευθοῦμε τά θεῖα αὐτά Δῶρα, μέσῳ τῶν ὁποίων ὁδηγούμαστε στήν ἀθανασία καί τή θέωση. Τότε, ἔχοντας λάβει τήν παρά Θεοῦ δύναμη καί ὄντες, σύμφωνα μέ τόν Κατηχητικό λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, εὐσεβεῖς, φιλόθεοι καί εὐγνώμονες, θά μποροῦμε νά ἀπολαύσουμε πληρέστερα τήν καλή ταύτη καί λαμπρά πανήγυρη τῶν πανηγύρεων τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, τοῦ Ὁποίου τό Ἔλεος συγχωρεῖ καί σώζει.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἄς προσευχηθοῦμε μέ πίστη στόν ἐν Τριάδι προσκυνούμενο Θεό νά χαρίζει στόν κόσμο ὑγεία, εἰρήνη, δικαιοσύνη καί καλωσύνη καί ἄς παρακαλέσουμε:

“Ὦ Πάσχα τό μέγα, καί ἱερώτατον Χριστέ,
ὦ σοφία καί Λόγε, τοῦ Θεοῦ καί δύναμις,
δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν,
ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου”.
Χριστός Ἀνέστη!
Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος!
Μετά πασχαλίων εὐχῶν καί προσρήσεων

Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἱερώνυμος