Τοποθετήθηκε στο Μνημείο των Δασκάλων η ανάγλυφη δημιουργία της εκπαιδευτικού εικαστικών Γρίβα Αντωνίας, η οποία υπηρέτησε στο Δημοτικό Σχ...
Προς τιμήν τους δημιουργήθηκε το πάρκο των εκτελεσμένων δασκάλων στο άνω μέρος του αύλειου χώρου του νέου Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων που οικοδομήθηκε για να αντικαταστήσει το ιστορικό κτίριο του Δημοτικού Σχολείου που μετατράπηκε σε Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.
Η ιδέα της δημιουργίας του ήταν της Γιώτας Κωνσταντοπούλου Κολλιοπούλου. Μιας εμβληματικής γυναίκας των Καλαβρύτων που πρωταγωνίστησε, από τη δεκαετία του 1980 μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής της να παραμείνει η φλόγα της μνήμης των αδικοχαμένων εκτελεσθέντων Καλαβρυτινών άσβεστη στις καρδιές όλων μας, αλλά και να διασυνδέσει τα δύο διδακτήρια στα μάτια των μικρών μαθητών και της κοινωνίας των Καλαβρύτων γενικότερα.
Η ίδια πόνεσε. Πόνεσε πολύ και σκέφτηκε ότι το τραυματικό γεγονός των προγόνων τους δεν πρέπει ποτέ κανείς να ξαναζήσει, πόσο μάλλον μικροί μαθητές που ονειρεύονται τη ζωή τους μέσα από τη γνώση, το γέλιο και τη χαρά. Έτσι, μετά την οικοδόμηση του νέου διδακτηρίου, στο χώρο αυτό το 2008 παρουσία των μαθητών του σχολείου φυτεύτηκαν από τη Γιώτα Κωνσταντοπούλου Κολλιοπούλου δύο πλατάνια και μια βελανιδιά.
Τα δύο πλατάνια σκοπό είχαν να τιμηθεί η μνήμη των δασκάλων που εκτελέστηκαν από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής:
1. Χαντζή Γεωργίου, Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης
2. Κόντη Κίμωνος, Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων
3. Νικολακόπουλου Χρήστου Υποδιευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων
4. Παπαχαραλάμπους Λεωνίδα, Δασκάλου
5. Παντελή Δημητρίου, Δασκάλου
Το τρίτο δέντρο, η βελανιδιά, αφιερώθηκε στους σημερινούς δασκάλους για να αντλούν δύναμη και να αντεπεξέρχονται στο έργο τους και στις δυσκολίες της ζωής τους.
Στις 12 Δεκεμβρίου του 2012 σε ειδική εκδήλωση του Συλλόγου Διδασκόντων του Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων τιμήθηκαν με την προσθήκη των ονομάτων τους στην προσωνυμία του σχολείου οι δύο πρώτες δασκάλες μετά την καταστροφή των Καλαβρύτων. Η Αγλαΐα Κόντη και η Ελένη Χάμψα. Και οι δυο τους, μετά τη γερμανική κατοχή, έγιναν γέφυρα για να περάσουν στην αντίπερα όχθη οι μαθητές τους αγκαλιά με το φως της γνώσης, της αγάπης, της πίστης, και της ελπίδας που τους χάρισαν.
Ολοκληρώθηκε με αυτή την ενέργεια βιωματικού προσανατολισμού υπό την καθοδήγηση της κ. Τσουρούτη Πηνελόπης, που ηγείται σήμερα της Διεύθυνσης του Σχολείου, ο με αυταπάρνηση αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη της Γιώτας Κωνσταντοπούλου Κολλιοπούλου.
Δίκαια ο Αιγιώτης ποιητής Γιάννης Ανδρικόπουλος σε ιδιόχειρο σημείωμά του την έχει χαρακτηρίσει «Βασιλική Δρυς των Καλαβρύτων».
Με ευγνωμοσύνη στη μνήμη της
Χαλμούκης Θεόδωρος
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.