γράφει η Χάιδω Μπάρκουλα Σε μόλις τέσσερις μήνες αποχαιρετήσαμε τρεις νέους ανθρώπους, τρία δεύτερα ξαδέλφια. Τη Βάσω Κακαβά-Μαντζούτσου (Vi...
γράφει η Χάιδω Μπάρκουλα
Σε μόλις τέσσερις μήνες αποχαιρετήσαμε τρεις νέους ανθρώπους, τρία δεύτερα ξαδέλφια. Τη Βάσω Κακαβά-Μαντζούτσου (Vicki Mantzoutsos), τον Παναγιώτη (Τάκη) Βασιλόπουλο και τον Βασίλη Θούα. Τρεις ξεχωριστούς ανθρώπους που έκαναν το Λειβάρτζι μας περήφανο, που το έκαναν να ψηλώνει και να χαίρεται. Τι πρώτο να θυμηθούμε για τον καθένα ξεχωριστά!
Η Βάσω, πάντα όμορφη και γλυκύτατη, με πηγαία αγάπη για τους συγγενείς, τους φίλους και τους γνωστούς. Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1964 και φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού μας. Μικρή έφυγε από τη γενέτειρά της (καλοκαίρι του 1976), μαζί με την οικογένειά της, παίρνοντας τον δρόμο του ξενιτεμού. Την Αμερική την έκανε πατρίδα της, αλλά πάντα στον νου και την ψυχή της είχε το Λειβάρτζι. Όταν έβρισκε ευκαιρία πάντα επισκέπτονταν τον τόπο της. Θυμάμαι, σε κάποιο από τα ταξίδια της, με τα μάτια θολά από τα δάκρυα που ήταν έτοιμα να κυλίσουν, να μιλά με νοσταλγία για τα πρώτα παιδικά της χρόνια στο χωριό. Στη νέα της πατρίδα τα κατάφερε! Και τα κατάφερε άριστα. Σπούδασε, έφτιαξε μια όμορφη οικογένεια, διέπρεψε στα επαγγελματικά της ως στέλεχος σε μεγάλη τράπεζα της Νέας Υόρκης. Όποιος συγχωριανός και φίλος επισκέπτονταν τη Νέα Υόρκη, η Βίκυ ήταν εκεί για να του ανοίξει το σπιτικό της, να τον φιλοξενήσει, να τον ξεναγήσει, να του δώσει ό,τι μπορούσε και κυρίως την αγάπη της. Δυστυχώς μας άφησε ξαφνικά στη μέση του καλοκαιριού, με την αποχαιρετιστήρια τελετή να γίνεται στις 29 Ιουλίου 2023 στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία του Island Park.
Ο Παναγιώτης, ο Τάκης μας, που με τον ήρεμο και πράο χαρακτήρα του μας κέρδιζε όλους! Γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1962 και μεγάλωσε στο χωριό μας. Έπαιξε με τα νερά της κοντινής μας πηγής στον Πρόδρομο και σκαρφάλωσε στα βουνά του. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό μας σχολείο για να συνεχίσει μετά τις Γυμνασιακές και Λυκειακές του σπουδές στα Καλάβρυτα. Έπειτα έφυγε στην Αθήνα για να ξεκινήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο πρακτορείο διανομής ημερήσιου και περιοδικού Τύπου «Άργος», όπου δούλεψε για σαράντα συναπτά έτη, μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Έχασε νωρίς τους γονείς του, τον θείο Δήμο και τη θεία Κική. Δίπλα του είχε τη μικρότερη αδελφή του Αντωνία και το νέο του πλέον στήριγμα, τη γλυκιά και ήρεμη Γιάννα. Παντρεύτηκαν το 1995 και έφτιαξαν μια όμορφη οικογένεια και ανάθρεψαν δύο ξεχωριστά παιδιά τον Δημήτρη και τον Άγγελο. Ευτύχισε να τα δει να ανοίγουν τα φτερά τους και να σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο, δεν πρόλαβε όμως να τα χαρεί λίγο ακόμη, να τα δει να παίρνουν τον δικό τους ξεχωριστό δρόμο. Σίγουρα θα τα βλέπει από ψηλά και θα χαίρεται για την ανατροφή που τους έδωσε μαζί με τη συνοδοιπόρο της ζωής του. Η αγάπη του για το χωριό μεγάλη! Ανακαίνισε το πατρικό του για να περνάει εκεί, μαζί με την οικογένειά του, ξέγνοιαστες διακοπές και σαββατοκύριακα. Δεν πρόλαβε να το χαρεί, όπως δεν πρόλαβε να δει και το πλακόστρωτο της αυλής του που τόσο το προετοίμαζε για το καλοκαίρι. Στους λίγους δύσκολους μήνες της ασθένειάς του είχε κοντά του όλη του την οικογένεια, τη σύζυγό του, τα παιδιά του, την αδελφή του Αντωνία και τον γαμπρό του τον Σπύρο. Η γειτονία μας - το Μισοχώρι μας – και το χωριό μας στις 2 Σεπτεμβρίου 2023 έχασε έναν ακόμη νέο, αξιοπρεπή, δημιουργικό και με αγνή ψυχή άνθρωπο.
Ενάμιση μήνα αργότερα - στις 15 Οκτωβρίου 2023 - ένα νέο θλιβερό γεγονός ήρθε να παγώσει ολόκληρο το χωριό μας. Ο Βασίλης μας, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, έχασε τη σύντομη και άνιση μάχη που έδινε με υπομονή και επιμονή. Γέννημα – θρέμμα του χωριού μας (γεννημένος στις 28 Αυγούστου του 1962), πήγε δημοτικό σχολείο στο Λιβάδι (στο 2ο δημοτικό σχολείο του χωριού μας), ενώ τις γυμνασιακές και λυκειακές του σπουδές ολοκλήρωσε στα Καλάβρυτα και συνέχισε στο Πανεπιστήμιο, στην τότε Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς (σήμερα Πανεπιστήμιο Πειραιώς). Εργάστηκε στα Ελληνικά Ταχυδρομεία, αρχικά στο χωριό μας και στη συνέχεια ως ανώτερο διευθυντικό στέλεχος στην κεντρική υπηρεσία Πατρών. Έκανε μια όμορφη οικογένεια με τις δύο γυναίκες της ζωής του, τη σύζυγό του, την ξεχωριστή Βάσω, και την κόρη του, την όμορφη Ηλιοστάλακτη. Ευτύχισε να δει τη μικρή του να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο και να ξεχωρίζει. Ο Βασίλης, η ήρεμη δύναμη του χωριού μας, που η αγάπη του γι’ αυτό, από νωρίς τον δραστηριοποίησε στα κοινά. Κατά τα έτη 1990-1994 διετέλεσε πρόεδρος της τότε κοινότητας Λειβαρτζίου, σε μία δύσκολη περίοδο που βίωνε το χωριό μας έπειτα από τη μεγάλη καταστροφή. Ήταν πάντα παρών στη δημόσια ζωή και στα κοινά. Μέλος και, επί σειρά ετών (από το 2007), Πρόεδρος του Συλλόγου Λειβαρτζινών Πάτρας προσέφερε άοκνα και με κέφι το χρόνο του για το καλό του χωριού μας. Πόσες πολιτιστικές και περιβαλλοντικές δράσεις είχε εμπνευστεί και οργανώσει! Πόσες συλλογικές δράσεις είχε στηρίξει! Πάντα με νηφαλιότητα και ηρεμία αντιμετώπιζε τα όποια πρόβλημα συναντούσε. Το ησυχαστήριό του, το πατρικό του, στο Λιβάδι του έδινε δύναμη. Πόσα να θυμηθούμε; Τις χειμωνιάτικες μέρες δίπλα στο τζάκι; Τις πρωτοχρονιάτικες βραδιές με τον κόσμο να μπαινοβγαίνει και τον θείο Νίκο και τη θεία Λίτσα να χαίρονται, ή τα καλοκαίρια κάτω από την κληματαριά στη μεγάλη αυλή; Ποιες συζητήσεις να αναπολήσουμε για τα τοπικά, τα πολιτικά, τα κοινωνικά; Έφυγε νωρίς για την γειτονιά των αγγέλων για να συναντήσει τους γονείς και τα αδέλφια του (Γιώργη και Θοδωρή). Άφησε πίσω του, την οικογένειά του τη Βάσω, την Ηλιοστάλακτη και τα ξεχωριστά αδέλφια του, την Ασπασία, τη Γιώτα, τη Φωτεινή, τον Γιάννη και τον Λεωνίδα να τον θυμούνται, αλλά και όλους εμάς. Οι άνθρωποι φεύγουν, αλλά αφήνουν πίσω τους το αποτύπωμα της δική τους παρουσίας, και ο Βασίλης αφήνει πίσω του το έργο του, την ευγένεια της συμπεριφοράς του, τη βαθιά καλλιέργειά του, την αγάπη και την έγνοια του για τον τόπο μας.
Βάσω, Τάκη, Βασίλη δεν θα σας ξεχάσουμε! Όχι μόνο γιατί μας δένουν συγγενικοί δεσμοί, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο πορευτήκατε στη σύντομη ζωή σας, για τον μειλίχιο χαρακτήρα σας και για την ανιδιοτελή αγάπη σας, στοιχεία που αποτελούν παράδειγμα για όλους μας! Καλό ταξίδι αγαπημένοι μας!
Χάιδω Μπάρκουλα
Η Βάσω, πάντα όμορφη και γλυκύτατη, με πηγαία αγάπη για τους συγγενείς, τους φίλους και τους γνωστούς. Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1964 και φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού μας. Μικρή έφυγε από τη γενέτειρά της (καλοκαίρι του 1976), μαζί με την οικογένειά της, παίρνοντας τον δρόμο του ξενιτεμού. Την Αμερική την έκανε πατρίδα της, αλλά πάντα στον νου και την ψυχή της είχε το Λειβάρτζι. Όταν έβρισκε ευκαιρία πάντα επισκέπτονταν τον τόπο της. Θυμάμαι, σε κάποιο από τα ταξίδια της, με τα μάτια θολά από τα δάκρυα που ήταν έτοιμα να κυλίσουν, να μιλά με νοσταλγία για τα πρώτα παιδικά της χρόνια στο χωριό. Στη νέα της πατρίδα τα κατάφερε! Και τα κατάφερε άριστα. Σπούδασε, έφτιαξε μια όμορφη οικογένεια, διέπρεψε στα επαγγελματικά της ως στέλεχος σε μεγάλη τράπεζα της Νέας Υόρκης. Όποιος συγχωριανός και φίλος επισκέπτονταν τη Νέα Υόρκη, η Βίκυ ήταν εκεί για να του ανοίξει το σπιτικό της, να τον φιλοξενήσει, να τον ξεναγήσει, να του δώσει ό,τι μπορούσε και κυρίως την αγάπη της. Δυστυχώς μας άφησε ξαφνικά στη μέση του καλοκαιριού, με την αποχαιρετιστήρια τελετή να γίνεται στις 29 Ιουλίου 2023 στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία του Island Park.
Ο Παναγιώτης, ο Τάκης μας, που με τον ήρεμο και πράο χαρακτήρα του μας κέρδιζε όλους! Γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1962 και μεγάλωσε στο χωριό μας. Έπαιξε με τα νερά της κοντινής μας πηγής στον Πρόδρομο και σκαρφάλωσε στα βουνά του. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό μας σχολείο για να συνεχίσει μετά τις Γυμνασιακές και Λυκειακές του σπουδές στα Καλάβρυτα. Έπειτα έφυγε στην Αθήνα για να ξεκινήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο πρακτορείο διανομής ημερήσιου και περιοδικού Τύπου «Άργος», όπου δούλεψε για σαράντα συναπτά έτη, μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Έχασε νωρίς τους γονείς του, τον θείο Δήμο και τη θεία Κική. Δίπλα του είχε τη μικρότερη αδελφή του Αντωνία και το νέο του πλέον στήριγμα, τη γλυκιά και ήρεμη Γιάννα. Παντρεύτηκαν το 1995 και έφτιαξαν μια όμορφη οικογένεια και ανάθρεψαν δύο ξεχωριστά παιδιά τον Δημήτρη και τον Άγγελο. Ευτύχισε να τα δει να ανοίγουν τα φτερά τους και να σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο, δεν πρόλαβε όμως να τα χαρεί λίγο ακόμη, να τα δει να παίρνουν τον δικό τους ξεχωριστό δρόμο. Σίγουρα θα τα βλέπει από ψηλά και θα χαίρεται για την ανατροφή που τους έδωσε μαζί με τη συνοδοιπόρο της ζωής του. Η αγάπη του για το χωριό μεγάλη! Ανακαίνισε το πατρικό του για να περνάει εκεί, μαζί με την οικογένειά του, ξέγνοιαστες διακοπές και σαββατοκύριακα. Δεν πρόλαβε να το χαρεί, όπως δεν πρόλαβε να δει και το πλακόστρωτο της αυλής του που τόσο το προετοίμαζε για το καλοκαίρι. Στους λίγους δύσκολους μήνες της ασθένειάς του είχε κοντά του όλη του την οικογένεια, τη σύζυγό του, τα παιδιά του, την αδελφή του Αντωνία και τον γαμπρό του τον Σπύρο. Η γειτονία μας - το Μισοχώρι μας – και το χωριό μας στις 2 Σεπτεμβρίου 2023 έχασε έναν ακόμη νέο, αξιοπρεπή, δημιουργικό και με αγνή ψυχή άνθρωπο.
Ενάμιση μήνα αργότερα - στις 15 Οκτωβρίου 2023 - ένα νέο θλιβερό γεγονός ήρθε να παγώσει ολόκληρο το χωριό μας. Ο Βασίλης μας, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, έχασε τη σύντομη και άνιση μάχη που έδινε με υπομονή και επιμονή. Γέννημα – θρέμμα του χωριού μας (γεννημένος στις 28 Αυγούστου του 1962), πήγε δημοτικό σχολείο στο Λιβάδι (στο 2ο δημοτικό σχολείο του χωριού μας), ενώ τις γυμνασιακές και λυκειακές του σπουδές ολοκλήρωσε στα Καλάβρυτα και συνέχισε στο Πανεπιστήμιο, στην τότε Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς (σήμερα Πανεπιστήμιο Πειραιώς). Εργάστηκε στα Ελληνικά Ταχυδρομεία, αρχικά στο χωριό μας και στη συνέχεια ως ανώτερο διευθυντικό στέλεχος στην κεντρική υπηρεσία Πατρών. Έκανε μια όμορφη οικογένεια με τις δύο γυναίκες της ζωής του, τη σύζυγό του, την ξεχωριστή Βάσω, και την κόρη του, την όμορφη Ηλιοστάλακτη. Ευτύχισε να δει τη μικρή του να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο και να ξεχωρίζει. Ο Βασίλης, η ήρεμη δύναμη του χωριού μας, που η αγάπη του γι’ αυτό, από νωρίς τον δραστηριοποίησε στα κοινά. Κατά τα έτη 1990-1994 διετέλεσε πρόεδρος της τότε κοινότητας Λειβαρτζίου, σε μία δύσκολη περίοδο που βίωνε το χωριό μας έπειτα από τη μεγάλη καταστροφή. Ήταν πάντα παρών στη δημόσια ζωή και στα κοινά. Μέλος και, επί σειρά ετών (από το 2007), Πρόεδρος του Συλλόγου Λειβαρτζινών Πάτρας προσέφερε άοκνα και με κέφι το χρόνο του για το καλό του χωριού μας. Πόσες πολιτιστικές και περιβαλλοντικές δράσεις είχε εμπνευστεί και οργανώσει! Πόσες συλλογικές δράσεις είχε στηρίξει! Πάντα με νηφαλιότητα και ηρεμία αντιμετώπιζε τα όποια πρόβλημα συναντούσε. Το ησυχαστήριό του, το πατρικό του, στο Λιβάδι του έδινε δύναμη. Πόσα να θυμηθούμε; Τις χειμωνιάτικες μέρες δίπλα στο τζάκι; Τις πρωτοχρονιάτικες βραδιές με τον κόσμο να μπαινοβγαίνει και τον θείο Νίκο και τη θεία Λίτσα να χαίρονται, ή τα καλοκαίρια κάτω από την κληματαριά στη μεγάλη αυλή; Ποιες συζητήσεις να αναπολήσουμε για τα τοπικά, τα πολιτικά, τα κοινωνικά; Έφυγε νωρίς για την γειτονιά των αγγέλων για να συναντήσει τους γονείς και τα αδέλφια του (Γιώργη και Θοδωρή). Άφησε πίσω του, την οικογένειά του τη Βάσω, την Ηλιοστάλακτη και τα ξεχωριστά αδέλφια του, την Ασπασία, τη Γιώτα, τη Φωτεινή, τον Γιάννη και τον Λεωνίδα να τον θυμούνται, αλλά και όλους εμάς. Οι άνθρωποι φεύγουν, αλλά αφήνουν πίσω τους το αποτύπωμα της δική τους παρουσίας, και ο Βασίλης αφήνει πίσω του το έργο του, την ευγένεια της συμπεριφοράς του, τη βαθιά καλλιέργειά του, την αγάπη και την έγνοια του για τον τόπο μας.
Βάσω, Τάκη, Βασίλη δεν θα σας ξεχάσουμε! Όχι μόνο γιατί μας δένουν συγγενικοί δεσμοί, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο πορευτήκατε στη σύντομη ζωή σας, για τον μειλίχιο χαρακτήρα σας και για την ανιδιοτελή αγάπη σας, στοιχεία που αποτελούν παράδειγμα για όλους μας! Καλό ταξίδι αγαπημένοι μας!
Χάιδω Μπάρκουλα
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.