Δημήτριος Κατσικόπουλος: Επανέρχομαι για το επετειακό Λεύκωμα του Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος

Ο κ. Δημήτριος Κατσικόπουλος σε επιστολή του αναφέρει:  Ομολογώ οτι με εξέπληξε ευχάριστα η τελευταία τηλεφωνική συνομιλία με το Δήμαρχο, τ...

Ο κ. Δημήτριος Κατσικόπουλος σε επιστολή του αναφέρει: 

Ομολογώ οτι με εξέπληξε ευχάριστα η τελευταία τηλεφωνική συνομιλία με το Δήμαρχο, τον Θανάση, τον Καλαβρυτινό που μεγαλώσαμε μαζί.
Μεγαλώσαμε λίγα χρόνια μετά την καταστροφή και τον όλεθρο.
Πηγαίναμε στο σχολείο και περνούσαμε δίπλα από χαλάσματα και αποκαίδια. Αποκαίδια που θύμιζαν έντονα τη Γερμανική θηριωδία, το μεγαλύτερο έγκλημα, την μαζικότερη εκτέλεση. Ο Θανάσης είδε τα λάθη, τις παραλείψεις. Είδε οτι οι έχοντες την επιμέλεια της έκδοσης ισχυρίζονται οτι αναφέρονται μονο στους εκτελεσθέντες στη Ράχη του Καπη και τους έγκλειστους στο Δημοτικό Σχολείο.
Εντούτοις υπάρχουν αρκετοί που εκτελέσθηκαν αλλού, Σούβαρδο, Κάλανο κλπ. Το θέμα δέν είναι εκεί όμως. Το Μουσείο βρίσκεται στά Καλάβρυτα αλλά αφορά όλους και πρέπει η έκδοση να συμπεριλάβει και όσους εκτελέσθηκαν στούς Ρωγούς, την Κερπινή, τη Ζαχλωρού, το Μ Σπήλαιο, το Βραχνί, το Σούβαρδο, τον Πριόλιθο, την Αγία Λαύρα, την Κλειτορία καί όπου αλλού έγιναν εκτελέσεις. Ο διαχωρισμός σπέρνει θύελλες . Άλλωστε ο Δήμος Καλαβρύτων ηγείται και πρωτοστατεί κάθε χρόνο στα Μνημόσυνα σε όλα τα χωριά, αρχίζοντας από την Ζαχλωρού στις 21 του Νοέμβρη και τελειώνοντας στις 14 Δεκέμβρη στη Κλειτορία. Στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Θόδωρος Χαλμούκης αναφέρει και σωστά ότι η έκδοση «είναι μια προσπάθεια ανασύνθεσης της προπολεμικής κοινωνίας των Καλαβρύτων». Πιο κάτω λέει «Σήμερα τα Καλάβρυτα έχουν αλλάξει. Ελάχιστα ίχνη της εποχής εκείνης έχουν απομείνει». Αυτό είναι , οι ελάχιστοι πλέον εναπομείναντες , άνδρες και γυναίκες από τους έγκλειστους και όλοι εμείς που μεγαλώσαμε βλέποντας παντού μαυροφορεμένες γυναίκες και βιώσαμε την προσπάθεια να αναγεννηθούν και πάλι τα Καλάβρυτα και να ορθοποδήσουν , δεν έχουμε περιθώρια αντεγκλήσεων και διαξιφισμών πανω σε αυτό το θέμα . Τα Καλάβρυτα άλλαξαν . Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 λειτούργησε το Χιονοδρομικό Κέντρο και έφερε την μεγάλη αλλαγή . Την ανάπτυξη , την οικονομική εκτίναξη και τα επακόλουθα . Η σύνθεση του πληθυσμού μοιραία άλλαξε . Έτσι γίνεται πάντα και παντού . Ο χρόνος είναι ανελέητος και δεν κάνει εξαιρέσεις . Εφυγαν οι δικοί μας . Οι γείτονες , οι συγγενείς , οι φίλοι . Στη γειτονιά που μεγάλωσα δυο επιζούν από εκείνους που έβλεπα γύρω μου τα παιδικά μου χρόνια . Η Λόλα Παπαδημητροπούλου και η μάνα μου . Ποιον να πρωτοθυμηθώ Θανάση ; Τον Τάκη Τσεκούρα, τη Θεοδωρούλα Τσεκούρα, τη Φρόσω Μαθιού, τον Μάκη Μαθιό, τον Μίμη Κατσίνη, τη Δήμητρα Κατσίνη , τον Γιάννη Νικολάου , την Ελένη Νικολάου , την Μαργαρίτα Σακαλή , την Κική Τσαπάρα , τον Ναπολέων Τσαπάρα , τον Γιώργη Χάμψα , την Ροδάνθη Χάμψα , την Ελένη Σπυροπούλου , την Πηνελόπη Κυριακοπούλου , την Μιχάλη Κυριακόπουλο , την Τσεβή Κυριακοπούλου , τον Βασίλη Κυριακόπουλο , την Παναγούλα Αγγελοπούλου , τα παιδιά της Μαρία και Αγγελή , τον θείο μου Τάκη Κατσικόπουλο , τον πατέρα μου Νάσο Κατσικόπουλο , τον θείο μου Γιάννη Παπαδόπουλο , την θεία μου Τασία Κατσικοπούλου , τον Ντίνο Παπαδημητρόπουλο , τον Γιώργη Λερούνη ,την Βάσω Λερούνη , την Μαρία Αγγελοπούλου ( Αγγελίνα) , την Θεώνη Αγγελοπούλου , την μάνα της την Βγένω Αγγελοπούλου , τους Διονυσοπουλαίους Λεωνίδα , Βαγγελιώ , την γιαγιά Κατίνα , την κόρη Κατίνα , τον Γιώργη , τον Σπύρο Φουφρή , την Ελένη Φουφρή , τον Ανδρέα Φουφρή , τον Κωνσταντινίδη Ανδρέα ( Λαύρας) , την γυναίκα του την Νίτσα Χρυσανθακοπούλου , την Χρυσάνθη Χρυσανθακοπούλου , τον Αντώνη Χρυσανθακόπουλο ( Ντελίσας) , την γυναίκα του την Βαγγελιώ , τους γιούς του Μάκη και Γιώργη ;
50 άνθρωποι από μια χούφτα σπίτια
Χάρηκα λοιπόν που συμφωνείς Θανάση για επανέκδοση του Λευκώματος για να συμπεριληφθούν όλοι όσοι εκτελέστηκαν από τους ναζί στην λεγόμενη «επιχείρηση Καλάβρυτα» χωρίς διαχωρισμούς και εξαιρέσεις . Η ιστορία αυτή έχει γραφτεί , ας μην την αλλοιώσουμε . !!