ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ, ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ

γράφει ο Πρωτ. Κωνσταντίνος Μητρόπουλος Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος επαρχίας Καλαβρύτων Η σταύρωση του Ιησού είναι ένα ιστορικό γεγονός ...

γράφει ο Πρωτ. Κωνσταντίνος Μητρόπουλος
Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος επαρχίας Καλαβρύτων
Η σταύρωση του Ιησού είναι ένα ιστορικό γεγονός με πολλές όψεις.
Σύμφωνα με την πίστη της Εκκλησίας ο Ιησούς πάνω στο σταυρό δεν είναι μόνο ο Υιός του Θεού, είναι και ο σταυρωμένος υιός του ανθρώπου, ο άνθρωπος. Πάνω στο σταυρό είναι καρφωμένος και ο άνθρωπος, ο δίκαιος, ο άγιος και μάλιστα εξαιτίας της αγιότητάς του.
Αν η εκούσια θυσία του θεανθρώπινου προσώπου είναι για το θρησκευόμενο χριστιανό, γεγονός μοναδικό στην Ιστορία, αντίθετα η εκούσια ή ακούσια θυσία του αληθινά θείου ανθρώπου είναι γεγονός παρά πολύ συνηθισμένο στον κόσμο τούτο της μετριότητας και της ματαιότητας.
Πρόκειται για τη θυσία του δικαίου, που άλλοτε γίνεται συνειδητά και άλλοτε οφείλεται στην ακαταλόγιστη επιθετικότητα του όχλου.
Όποιος θέλει να προσφέρει κάτι στο βωμό της αγάπης προς τον άνθρωπο θα πρέπει να είναι αποφασισμένος να θυσιάσει και τον εαυτό του!
Η μεγάλη αγάπη απαιτεί και μεγάλη θυσία.
Όποιος αγάπησε πολύ, πόνεσε και πολύ.
Αυτός που αντιμετωπίζει τον κόσμο με αγάπη μεγάλη και αληθινή θα νιώσει την εγκατάλειψη που ένιωσε ο «μεγάλος δάσκαλος» πάνω στο σταυρό. Είναι γνωστή η Εικόνα: Οι κορυφές των βουνών (και οι μεγάλοι δάσκαλοι είναι κορυφές) υψώνονται μοναχικές.
Όσοι με στόχο έναν καλύτερο κόσμο επαναστατούν ενάντια στα κατεστημένα σχήματα, που κυριαρχούν στους όχλους αυτοί έχουν πιθανότητες να ανεβούν στο σταυρό!
Οι κήρυκες ενός άλλου κόσμου θα νιώσουν πάνω τους όλη τη βία του «παλαιού» κόσμου.
Οι φορείς μιας νέας εποχής θα βρουν μπροστά τους την παλιά εποχή που θα χυμήξει να τις εξοντώσει.
Ο επαναστάτης πρέπει να περιμένει την εκτέλεσή του. Ο όχλος θα φωνάζει «άρον άρον σταύρωσον αυτόν» και θα προτιμήσει το ληστή απ΄ το σωτήρα.
Το μνημείο για τον ευεργέτη θα χτιστεί αργότερα με τις πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν για το λιθοβολισμό του.
Θα πουν όμως πολλοί, πώς οι μαθητές θα συνεχίσουν το έργο του δασκάλου. Σε εποχές δημιουργικές οι μαθητές χύνουν το αίμα τους για την αλήθεια του δασκάλου τους. Σε εποχές παρακμής οι μαθητές ακόμη και όταν δεν προδίνουν τον αληθινό δάσκαλό τους, τον ακολουθούν μέχρι εκεί που δεν θίγονται τα συμφέροντά τους.
Σε χρόνους παρακμής το συμφέρον ισχύει περισσότερο από την αλήθεια, προπάντων όταν η αλήθεια απαιτεί θυσίες και ας μην ξεχνάμε: Ο μαθητής μπορεί να σκοτώσει το δάσκαλο, με την ίδια ευκολία, που μπορεί να σκοτώσει μια ψυχή ο αγαπημένος της.
Η μέρα της σταύρωσης του Ιησού θα πρέπει να είναι ημέρα των αληθινών δασκάλων. Αυτή ημέρα είναι γεμάτη από πόνο κάθε αληθινού δασκάλου, δηλαδή κάθε δημιουργού, που δεν θέλει να εξαντλεί την προσφορά του στην αναπαραγωγή των κατεστημένων μορφών ζωής.
Πολλοί από τους επισκέπτες των ναών δακρύζουν αυτές τις μέρες μπροστά στην παράσταση του σταυρωμένου Ιησού. Πολλοί απ΄ αυτούς που δακρύζουν- πόσο τραγικό είναι αυτό- μπορούν να σταυρώσουν μετα ίδια τους τα χέρια τον πλησίον τους και μάλιστα όταν αυτός ο πλησίον τους είναι ο δάσκαλός τους, εκείνος που δείχνει τις καινούριες αλήθειες. Φροντίζουν δε η σταύρωση να είναι και σύννομη. Άλλωστε κάτω από το νόμο μπορεί να κρύψει κανείς εύκολα το εγχειρίδιο του σαδισμού του.
Ο Σταυρός είναι το σημάδι της νίκης του κόσμου τούτου, του αντιδραστικού κόσμου μιας νίκης όμως που είναι φαινομενική. Άλλωστε πως θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει σαν πραγματική νίκη τη νίκη του θανάτου πάνω στη ζωή;
Όποιος ατενίζει όμως πάνω στο Γολγοθά το σταυρό του Ιησού, βλέπει να ανατέλλει στον ορίζοντα η ελπίδα. Η σταυρωμένη ζωή, η σταυρωμένη αγάπη, η σταυρωμένη πίστη, η σταυρωμένη αλήθεια είναι εκείνη που απεργάζεται την ανάσταση του λαού, την αλλαγή του κόσμου.