Φτώχεια: 1 στους 7 Έλληνες σε σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση

Στην πρώτη τριάδα των χωρών της ΕΕ με τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού που βιώνουν σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση φιγουράρει η Ελλάδα, όπ...

Στην πρώτη τριάδα των χωρών της ΕΕ με τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού που βιώνουν σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση φιγουράρει η Ελλάδα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα για το 2023 η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat.
Ειδικότερα, το 2023, το 6,8% του πληθυσμού της ΕΕ αντιμετώπισε έντονη φτώχεια και σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση. Μεταξύ των χωρών της ΕΕ, με τα υψηλότερα ποσοστά βρίσκεται η Ελλάδα η οποία με 13,5% (περίπου 1 στους 7 πολίτες) υπολείπεται μόνο της Ρουμανίας, η οποία κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ, με 19,8%, και της Βουλγαρίας που κατέγραψε 18,0%. 

Την πρώτη πεντάδα χωρών στην κατάταξη συμπληρώνουν η Ουγγαρία (10,4%) και η Ισπανία (9,0%). Αντίθετα, η Σλοβενία (2%), η Κύπρος (2,4%), η Σουηδία, το Λουξεμβούργο και η Εσθονία (όλες με 2,5%) ανέφεραν τα χαμηλότερα ποσοστά. 

Φτώχεια και δείκτης SMSD Το ποσοστό σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης (SMSD) είναι ένας δείκτης EU-SILC που δείχνει την επιβεβλημένη έλλειψη απαραίτητων και επιθυμητών αντικειμένων για μια επαρκή ζωή. Ο δείκτης, που υιοθετήθηκε από την Υπο-ομάδα δεικτών (ISG) της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας (SPC), κάνει διάκριση μεταξύ ατόμων που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα συγκεκριμένο αγαθό, υπηρεσία ή κοινωνικές δραστηριότητες. Ορίζεται ως το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει αναγκαστική έλλειψη σε τουλάχιστον 7 από τα 13 είδη στέρησης (6 σχετίζονται με το άτομο και 7 σχετίζονται με το νοικοκυριό). 

 Σε επίπεδο νοικοκυριού, λαμβάνονται υπόψη δυνατότητες όπως η αντιμετώπιση απροσδόκητων εξόδων, η πληρωμή ετήσιων διακοπών μιας εβδομάδας μακριά από το σπίτι, η αντιμετώπιση καθυστερήσεων πληρωμών (υποθηκών ή ενοικίων, λογαριασμών κοινής ωφελείας, δόσεις δανείων), η οικονομική δυνατότητα για ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή χορτοφαγικό ισοδύναμο κάθε δεύτερη ημέρα, η θέρμανση του σπιτικού, η πρόσβαση σε αυτοκίνητο/βαν για προσωπική χρήση και η αντικατάσταση φθαρμένων επίπλων. 

 Σε ατομικό επίπεδο λαμβάνονται υπόψη η δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο, η δυνατότητα αντικατάστασης φθαρμένων ρούχων και παπουτσιών, οι δραστηριότητες αναψυχής, η συνάντηση με φίλους/οικογένεια για ποτό/γεύμα τουλάχιστον μία φορά το μήνα.