Από τους κεντρικούς ομιλητές, ήταν ο Δήμαρχος Καλαβρύτων και Πρόεδρος των Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδας ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. ...
Η θεματική της Ημερίδας επικεντρώνεται στον αντίκτυπο των θηριωδιών και των καταστροφών που προκάλεσαν τα Ναζιστικά στρατεύματα τόσο στην Ελλάδα – και ιδιαίτερα την Κρήτη – όσο και Παγκοσμίως και στόχος της είναι να αναδειχθεί η σημασία της αποκατάστασης της μνήμης των θυμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και η βαθύτερη κατανόηση των Ιστορικών γεγονότων που στιγμάτισαν την Ανθρωπότητα.Παράλληλα, στοχεύει στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και τη διατήρηση του διαλόγου για τις γερμανικές επανορθώσεις, θέτοντας στο προσκήνιο τη νομική και ηθική διάσταση του ζητήματος.
Στην σημαντική αυτή ημερίδα μίλησαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, κ. Μακάριος με θέμα,΄΄Ένα μικρό τεκμήριο από τις βάρβαρες πράξεις των Ναζιστών Γερμανών, στα Ιερά της Ορθοδόξου Πίστεως στην Εκκλησίας της Κρήτης΄΄, ο Αθανάσιος Παπαδόπουλος, Δήμαρχος Καλαβρύτων και Πρόεδρος των Μαρτυρικών Χωριών με θέμα,΄΄Τα Μαρτυρικά Χωριά και τα Ολοκαυτώματα΄΄, ο Νικόλαος Χριστοδουλάκης, τ. Υπουργός με θέμα ΄΄Την διεκδίκηση του Κατοχικού Δανείου΄΄, καθώς και ο Προκόπιος Παυλόπουλος, τ. Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας με θέμα ΄΄Τις απαιτήσεις της Ελλάδος από τη Γερμανία για το Κατοχικό Δάνειο και τις αποζημιώσεις΄΄.
ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ
«ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ - ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΛΗΘΗ»,
ΚΡΗΤΗ 5.4.2025
Εξοχότατε κύριε Παυλόπουλε,
Σεβασμιώτατε,
Κυρίες και Κύριοι,
Φίλες και Φίλοι,
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση σ’ αυτή την πολύ σημαντική συνάντηση και να συγχαρώ την Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης για την πρωτοβουλία αλλά και την Περιφέρεια Κρήτης, την Περιφερειακή Ένωση Δήμων και τους Δήμους Πλατανιά, Καντάνου - Σελίνου και Κισσάμου για την υποστήριξη της σημερινής ημερίδας.
Μιας ημερίδας που έχει τον εύστοχο τίτλο «Μνήμη και Λήθη για τις γερμανικές επανορθώσεις».
Μνήμη και Λήθη.
Δηλαδή, μια αντίθεση που απ’ την μια πλευρά έχει την ιστορική μας υποχρέωση να επιμένουμε με κάθε τρόπο και κάθε μέσο στη Διεκδίκηση και απ’ την άλλη πλευρά έχει το χρέος μας να μην αφήνουμε την υπόθεση των επανορθώσεων μετέωρη και ξεχασμένη.
Αυτός ακριβώς είναι ένας και απ’ τους κεντρικούς στόχους του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών «Ελληνικά Ολοκαυτώματα 1940 - 1945», έδρα του οποίου είναι τα Καλάβρυτα.
Το Δίκτυο φέτος κλείνει 25 χρόνια απ’ την δημιουργία του.
Ένα τέταρτο του αιώνα που διαρκώς αγωνιζόμαστε ώστε να κρατήσουμε ζωντανή και άσβεστη όχι μόνο την ιστορική μνήμη και συνείδηση, όχι μόνο τους συμβολισμούς, τα διδάγματα και τις παρακαταθήκες της, αλλά και την ίδια την Διεκδίκηση των οφειλών.
Αυτά τα 25 χρόνια δώσαμε αγώνες.
Αγώνες μαζί και με το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, μαζί με τον αείμνηστο φίλο, ήρωα της Αντίστασης, πατριώτη, δημοκράτη, ενεργό πολίτη, πρωτοπόρο και πρωτοστάτη του αγώνα για τις γερμανικές επανορθώσεις Μανώλη Γλέζο για τον οποίο πριν από έξι μέρες, την περασμένη Κυριακή 30 Μαρτίου, συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια αφ’ ότου έφυγε από κοντά μας.
Αγώνες μαζί και με όλα τα μέλη του Δικτύου και του Εθνικού Συμβουλίου, μαζί με όλες τις δυνάμεις της Αυτοδιοίκησης και την κοινωνία των πολιτών ώστε να παραμείνει ενεργή και παρούσα η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.
Των οφειλών που παραμένουν μια μεγάλη ανοικτή πληγή η οποία όσο δεν επουλώνεται τόσο εξακολουθεί ν’ αποτελεί κηλίδα για το Διεθνές Δίκαιο και βαριά σκιά για τον Ευρωπαϊκό Νομικό Πολιτισμό.
Μέχρι σήμερα έχουμε καταφέρει το ζήτημα των γερμανικών οφειλών να παραμένει πάνω στο τραπέζι.
Έχουμε καταφέρει η Ελληνική Πολιτεία να το επαναφέρει στην ατζέντα της και να το θέτει στις συναντήσεις των εκπροσώπων της με τους Γερμανούς αξιωματούχους, όπως συνέβη και κατά την τελευταία επίσκεψη στην Ελλάδα του Γερμανού Προέδρου κυρίου Σταϊνμάγερ.
Ο οποίος με την στάση του και την αναφορά του περί θέματος που δήθεν θεωρείται λήξαν -αναφορά απαράδεκτη και ανυπόστατη από κάθε άποψη- προκάλεσε τις γνωστές εύλογες αντιδράσεις στην Κάντανο αλλά και σ’ όλη τη χώρα.
Προκάλεσε και την δικαιολογημένα οξύτατη αντίδραση του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών.
Και αυτό γιατί ο κ. Σταϊνμάγερ ήρθε στην Ελλάδα γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ήδη από το 2019 η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου έχει αναγνωρίσει ότι ζήτημα παραγραφής ή ζήτημα παραίτησης απ’ την αξίωση των πολεμικών επανορθώσεων δεν υπάρχει, προτρέποντας μάλιστα την Γερμανική κυβέρνηση να προσφύγει μαζί με την Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ώστε εκεί να δοθεί λύση.
Ο Γερμανός Πρόεδρος το ήξερε αυτό.
Ήξερε ότι κανένα θέμα επανορθώσεων και για κανένα λόγο δεν είναι λήξαν.
Κι όμως, ήρθε στην Αθήνα και στην Κρήτη να μας πει ότι αναγνωρίζει μεν τις φρικαλεότητες που η Γερμανία διέπραξε εδώ, αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα θα ήταν πιθανότατα μια χώρα περισσότερο αναπτυγμένη και σίγουρα πιο πλούσια αν δεν είχε υποστεί την καταστροφή στην οποία την υπέβαλαν οι δυνάμεις Κατοχής -καταστροφή για την οποία ζήτησε συγγνώμη- δεν αναγνωρίζει όμως ο κύριος Πρόεδρος της Γερμανικής Δημοκρατίας ότι για όλα αυτά πρέπει να υπάρξει τιμωρία, κύρωση και υλική επανόρθωση.
Άρα, μιλάμε για μια στάση αντιφατική.
Μια στάση βαθιά υποκριτική και υστερόβουλη, ιδίως αν σκεφτούμε ότι σε πολλές άλλες περιπτώσεις η Γερμανία είναι εκείνη που κουνάει επιτακτικά το δάκτυλο και ζητάει αυστηρή και χωρίς παρεκκλίσεις τήρηση της διεθνούς νομιμότητας και της δημοσιονομικής τάξης.
Και δεν πρέπει λεπτό να ξεχνάμε ότι στους δύσκολους καιρούς των Μνημονίων ήταν εκείνη που κράτησε την πιο σκληρή στάση σε βάρος της πατρίδας μας.
Εδώ στην Κρήτη, τον Οκτώβριο, ο κύριος Σταϊνμάγερ πήρε τις απαντήσεις που έπρεπε να πάρει.
Τόσο απ’ την σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου κ.κ. Αμφιλόχιο όσο και από στελέχη της Αυτοδιοίκησης όπως τον Δήμαρχο της μαρτυρικής Καντάνου κύριο Περάκη αλλά και από ανθρώπους με τους οποίους πολλά χρόνια αγωνιζόμαστε μαζί για το ζήτημα των γερμανικών οφειλών.
Όμως, τις καλύτερες απαντήσεις -θα μού επιτρέψετε να πω- τις πήρε απ’ τους ίδιους τους κατοίκους της Καντάνου.
Απ’ τις οικογένειες και τους απογόνους των ηρώων, απ’ την φράση εκείνης της ηρωίδας επιζώσας, της γενναίας Κρητικιάς που μίλησε για «το χέρι του σφαγέα», αλλά και απ’ το καθολικό αίτημα της Καντάνου και όλων των μαρτυρικών τόπων της χώρας μας για Δικαιοσύνη και Αποζημίωση.
Αίτημα που πήρε μεγάλη έκταση όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.
Ο δε σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αμφιλόχιος όταν έλεγε ενώπιον του Γερμανού Προέδρου ότι οι επανορθώσεις και το Κατοχικό Δάνειο δεν είναι μια υπόθεση που κλείνει και ένα αμιγώς νομικό ζήτημα, αλλά είναι μια δέσμευση ιστορικής ευθύνης της Γερμανίας και μια ηθική επιταγή, μιλούσε εξ ονόματος όλων μας, απηχούσε αυτό που όλοι αισθανόμαστε, αντιλαμβανόμαστε και διεκδικούμε.
Μάλιστα, τον Φεβρουάριο που μάς πέρασε ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος τιμήθηκε απ’ τον Σύνδεσμο Ανταποκριτών Διεθνών Μέσων Ενημέρωσης στην Αθήνα με το βραβείο «Ευπρέπεια 2024» για τον τρόπο που έθεσε στον κύριο Σταινμάγερ το ζήτημα των επανορθώσεων.
Ενώ με το ίδιο βραβείο τιμήθηκε και μια ακόμα ηρωίδα κάτοικος της Καντάνου, η κυρία Ιωάννα Κανδαράκη η οποία επέζησε του Ολοκαυτώματος του 1941 και η οποία επίσης αξίωσε απ’ τον Γερμανό Πρόεδρο το αυτονόητο: Δικαιοσύνη και Αποζημίωση.
Άρα, την επόμενη φορά που κάποιος Γερμανός αξιωματούχος -όσο ψηλά κι αν βρίσκεται- θα θελήσει να έρθει στην Ελλάδα και να χαρακτηρίσει λήξαν και ξεχασμένο το θέμα των επανορθώσεων, θα το σκεφτεί δυο και τρεις φορές.
Νομικά και ηθικά οι Γερμανοί δεν έχουν κανένα επιχείρημα.
Νομικά και ηθικά ξέρουν ότι είναι χαμένοι από χέρι.
Νομικά, ιστορικά και ηθικά έχουν πλήρη επίγνωση ότι το ζήτημα των επανορθώσεων είναι ένα μόνιμο αγκάθι που δεν μπορούν να το προσπεράσουν, όσο καλά κατασκευασμένες κι αν είναι οι επινοήσεις και οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν για να εκτρέψουν αλλού την συζήτηση, μια απ’ τις οποίες είδαμε να επιστρατεύει ο κ. Σταινμάγερ στην Αθήνα και στην Κρήτη.
Και έχουν κι άλλες πολλές επινοήσεις και πολλές δικαιολογίες.
Έχουν κι άλλα πολλά τεχνάσματα.
Τεχνάσματα με τα οποία οι Γερμανοί προσπαθούν να εξευμενίσουν το δημόσιο αίσθημα στην Ελλάδα, να συγκαλύψουν τις ιστορικές ευθύνες τους και να εξωραΐσουν την εικόνα τους στη χώρα μας.
Γι’ αυτό κι εμείς, το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών, έχουμε θέσει το εξής αίτημα: Μέχρι να τακτοποιηθεί ο λογαριασμός των γερμανικών οφειλών, να παγώσουν δομές όπως το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον το οποίο αν σήμερα υπηρετεί έναν σκοπό αυτός δεν είναι άλλος από το να ρίχνει στάχτη στα μάτια των κατοίκων των μαρτυρικών τόπων.
Αυτό δεν το επιτρέπουμε και δεν το ανεχόμαστε.
Και ακριβώς την ημέρα που βρισκόταν στην Κάντανο ο Γερμανός Προέδρος, σ’ όλα τα μέσα ενημέρωσης υπήρχε η αντίδραση του Δικτύου μας η οποία, μεταξύ όλων των άλλων, έθετε μ’ ευθύ τρόπο ζήτημα κατάργησης του Ελληνογερμανικού Ταμείου, μαζί με την προτροπή στους Δήμους - μέλη του Δικτύου, έως ότου η γερμανική πλευρά αναθεωρήσει την απαράδεκτη στάση της στο ζήτημα των οφειλών, να εξαιρείται απ’ τις προσκλήσεις των επετειακών εκδηλώσεων των Ολοκαυτωμάτων ο εκάστοτε Πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα.
Όπως κάναμε κι εμείς τον περασμένο Δεκέμβριο στα Καλάβρυτα.
Όλα αυτά δεν είναι λεονταρισμοί.
Είναι σημάδια ότι είναι καιρός απ’ την πλευρά μας ν’ αφήσουμε κατά μέρος τα πολλά λόγια και την ηπιότητα της διπλωματικής γλώσσας.
Είναι καιρός να γίνουμε κι εμείς αυστηροί όπως ήταν η Γερμανία στα χρόνια των Μνημονίων.
Είναι καιρός να συμφωνήσουμε ότι χρέος του πολιτικού κόσμου -στο σύνολο του- είναι να διεκδικήσει με περηφάνια και συναίσθηση της υποχρέωσης που έχει στην ιστορική μας συνείδηση και αλήθεια, τα οφειλόμενα απ’ την βιβλική καταστροφή που προκάλεσαν στην πατρίδα μας οι Γερμανοί.
Μια διεκδίκηση που δεν χωρά άλλες καθυστερήσεις.
Άλλωστε, κάθε άλλη καθυστέρηση δεν θα είναι υπέρ μας αλλά αν θα ευνοηθεί κάποιος αυτή θα είναι σίγουρα η άλλη πλευρά.
Θα είναι η λήθη και όχι η μνήμη που θα επικρατήσει, για να δανειστώ τον τίτλο της ημερίδας μας.
Έχουμε λοιπόν όλα τα εφόδια, έχουμε όλη την τεκμηρίωση, έχουμε τη νομική και πολιτική βάση, έχουμε ακόμη και την εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση, έτσι όπως όλα αυτά προκύπτουν και περιγράφονται στο σχεδόν ομόφωνο Πόρισμα της Βουλής για τις γερμανικές οφειλές που επικυρώθηκε τον Απρίλιο του 2019.
Και θα ήθελα εδώ να μού επιτρέψετε μια μικρή παρένθεση και υπόμνηση.
Μια παρένθεση για να επισημάνω ότι ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ακαδημαϊκός Προκόπης Παυλόπουλος, ένας άνθρωπος που η Ιστορία μας θα γράψει ότι μάχεται όσο λίγοι πολιτικοί και επιστήμονες ώστε να υπάρξει επιτέλους δικαίωση στο μέτωπο της Διεκδίκησης -και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό- έχει εδώ και δεκαετίες πει, σ’ όλους τους τόνους και μ’ όλες τις αφορμές, ότι οι επανορθώσεις είναι νομικώς ενεργές και δικαστικά επιδιώξιμες και στηρίζονται στις πιο θεμελιώδεις αρχές του Διεθνούς Δικαίου.
Και αυτό δεν το υποστήριζε πολιτικά και νομικά μόνο ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά το υποστήριζε και ως Υπουργός και νωρίτερα ως πανεπιστημιακός και απλός βουλευτής.
Το λέω αυτό ακριβώς για να υπογραμμίσω ότι στην πολιτική τάξη έχουν υπάρξει και υπάρχουν και άνθρωποι που υπηρετούν με πλήρη συνείδηση, μ’ επιμονή, συνέπεια και πατριωτική ευθύνη το εθνικό αίτημα της Διεκδίκησης, βάζοντας το πολύ ψηλά στις προτεραιότητες τους.
Κυρίες και Κύριοι,
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Οι νομικές μάχες που δίνουμε οι μαρτυρικοί τόποι πολλές φορές μπορεί να μην βλέπουν τα φώτα της δημοσιότητας σ’ ευρεία κλίμακα.
Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κρίσιμες και ότι δεν φέρνουν μικρά - μικρά οφέλη, με μεγαλύτερο όφελος το γεγονός ότι κρατάμε τη διεκδίκηση ενεργή και δεν την αφήνουμε να περιπέσει στη λήθη, για να δανειστώ για άλλη μια φορά τον τίτλο της ημερίδας μας.
Όλοι έχουμε παρακολουθήσει από πολύ κοντά τον μεγάλο δικαστικό αγώνα που ξεκίνησε απ’ το Δίστομο -απ’ τον αείμνηστο Γιάννη Σταμούλη- και ο οποίος κατέληξε στην αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου.
Απόφαση με την οποία οριστικά δικαιώνονται οι Διστομίτες.
Όμως, για να γίνει εκτελεστή αυτή η αμετάκλητη απόφαση, απαιτείται έγγραφη συναίνεση του Υπουργού Δικαιοσύνης, κάτι για το οποίο το Δίκτυο μας έχει εξ αρχής πάρει ανοικτά θέση ζητώντας να δρομολογηθούν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες.
Εκτός από το Δίστομο, υπάρχει και ο αντίστοιχος δικαστικός αγώνας που έχει ξεκινήσει το μαρτυρικό Δομένικο της Λάρισας.
Πολύ γρήγορα να θυμίσω ότι εκεί ήταν οι Ιταλοί που προκάλεσαν το Ολοκαύτωμα, εκτελώντας 140 άμαχους και πυρπολώντας το χωριό, τον Φεβρουάριο του 1943.
Ο Σύλλογος Οικογενειών Θυμάτων Ολοκαυτώματος και ο δραστήριος Πρόεδρος του Στάθης Ψωμιάδης αγωνίζονται εδώ και πολλά χρόνια ώστε ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη.
Και έως τώρα πέφτουν στον σκόπελο της ετεροδικίας ο οποίος, όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας, τελικά καταλήγει να προστατεύει τους εγκληματίες πολέμου.
Γιατί, δείτε τι συμβαίνει:
Έχουμε ιστορικά καταγεγραμμένες καταστροφές, έχουμε εγκλήματα τεκμηριωμένα από κάθε άποψη.
Έχουμε τις μαρτυρίες όσων τα υπέστησαν, έχουμε τις σφαγές και τα Ολοκαυτώματα που αφορούν τους πατεράδες και τους παππούδες μας, δηλαδή πολύ πρόσφατα και πολύ νωπά, με ορατές ακόμα τις συνέπειες τους, έχουμε την αναγνώριση εκ μέρους του θύτη της ευθύνης του, έχουμε ακόμα και τις συγγνώμες του, όπως πριν από έξι μήνες στην Κάντανο, κι όμως ακόμα Δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί.
Ακόμα το έγκλημα μένει χωρίς τιμωρία στέλνοντας λάθος μηνύματα, ιδίως σε μια εποχή που στο παγκόσμιο στερέωμα αρχίζουν να κερδίζουν ξανά έδαφος μορφές άσκησης της εξουσίας που είναι κοντά στον αυταρχισμό και στη μισαλλοδοξία.
Κυρίες και Κύριοι,
Με όλα αυτά πήραμε μια εικόνα τη τακτικής που ενοχικά επιμένουν ν’ ακολουθούν -στην πράξη- οι θύτες, οι σφαγείς και καταστροφείς.
Απ’ την μία λένε, ναι, εμείς είμαστε οι υπαίτιοι του εγκλήματος και απ’ την άλλη οχυρώνονται πίσω από νομικά παράθυρα και παραθυράκια για να κρύψουν και να κρυφτούν.
Προσωπικά όμως παραμένω αισιόδοξος.
Και πιστεύω ότι στο τέλος, όσα χρόνια κι αν χρειαστούν, η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, οι επανορθώσεις στο σύνολο τους, θα έχουν αίσια έκβαση όχι γιατί αυτό το λέμε εμείς ή το θέλουμε εμείς.
Θα έχουν αίσια έκβαση γιατί αυτό επιβάλλει και επιτάσσει το Δίκαιο.
Αυτό επιβάλλει η Δικαιοσύνη. Το έγκλημα να τιμωρείται.
Αρκεί και από μέρους μας -και εννοώ από μέρους του ελληνικού κράτους- να γίνουν επιτέλους αποφασιστικά βήματα ώστε ο αγώνας της διεκδίκησης να μην σκοντάφτει πάνω σε προβλέψεις που δημιουργούν τεχνικά ή τεχνητά εμπόδια.
Όπως για παράδειγμα, το μεγάλο ζήτημα του δικαστικού ενσήμου στις αγωγές αποζημίωσης που αφορούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Δεν νοείται, είναι πέραν πάσης λογικής, να απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου για περιπτώσεις πολεμικών αποζημιώσεων, η δε απαίτηση αυτή τελικά καταλήγει να είναι ένας επιπλέον παράγοντας που εμποδίζει την απονομή δικαιοσύνης.
Άρα, Το δικαστικό ένσημο για τις αποζημιώσεις θυμάτων πολέμου και των οικογενειών τους θα πρέπει άμεσα να καταργηθεί.
Όπως θα πρέπει, και αυτό αφορά στις αποφάσεις για το Δίστομο αλλά και όλες τις αποφάσεις που θα προκύψουν στο μέλλον, να πάψει να είναι σε ισχύ η διάταξη που προβλέπει ότι η αναγκαστική εκτέλεση εναντίον ξένου κράτους σε ελληνικό έδαφος θα πρέπει να έχει προηγουμένως την άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να αντιληφθώ τον τρόπο που η πρόβλεψη αυτή εξυπηρετεί τη λειτουργία του κράτους δικαίου, αυτού καθαυτού.
Και φυσικά, πριν απ’ όλα, οφείλουμε οι πάντες να επιμείνουμε στο ομόφωνο Ψήφισμα της Βουλής το 2019 το οποίο βασισμένο στο Πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών ζητά -επί λέξει- απ’ την Ελληνική Κυβέρνηση «να προβεί σε όλες τις ενδεδειγμένες, ιδίως τις διπλωματικές και νομικές ενέργειες, για τη διεκδίκηση των οφειλών και την πλήρη ικανοποίηση όλων των αξιώσεων του Ελληνικού Κράτους από τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Αξιώσεις που αφορούν στο Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο -για το οποίο θα μιλήσουν εκτενέστερα ο κύριος Παυλόπουλος και ο κύριος Χριστοδουλάκης-, αξιώσεις που αφορούν στις καταστροφές και στις διαρπαγές, στις πολεμικές επανορθώσεις των θυμάτων και των συγγενών των θυμάτων, στην επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών και των εκκλησιαστικών κειμηλίων.
Όλα αυτά δεν ακούγονται εδώ για πρώτη φορά.
Όλα αυτά τα υποστηρίζει εδώ και χρόνια το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών «Ελληνικά Ολοκαυτώματα», επιμένοντας ότι η διεκδίκηση έχει νομική, έχει ηθική και ιστορική διάσταση και δικό μας χρέος είναι αυτό τον αγώνα να τον πάμε μέχρι το τέλος.
Εξοχότατε κύριε Παυλόπουλε,
Σεβασμιώτατε,
Κυρίες και Κύριοι,
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ σ’ ένα τελευταίο σημείο.
Το «Όχι Πια Πόλεμοι - Ειρήνη», χαραγμένο με λευκές πέτρες στο Τόπο Εκτέλεσης των Καλαβρύτων, στον Λόφο του Καππή ακριβώς πάνω απ’ την πόλη, αποκτά τραγικά επίκαιρο χαρακτήρα στην εποχή μας.
Μια εποχή συγκρούσεων, συρράξεων, έντασης και αναταραχής με πολλές εστίες στον πλανήτη αλλά και μια εποχή που αρχίζουν να κερδίζουν έδαφος μορφές άσκησης της εξουσίας που έχουν στη βάση τους τον αυταρχισμό και τη μισαλλοδοξία.
Τέτοιες στιγμές θυμάμαι πάντα τους δικούς μας ανθρώπους.
Και είναι πολλές οι φορές που σκέφτομαι πόσο ανεδαφικές, πόσο επιφανειακές και μακριά απ’ την ιστορική πραγματικότητα είναι κάποιες προσεγγίσεις που αποδίδουν τις θηριωδίες των Γερμανών στην Ελλάδα σε δήθεν αντίποινα.
Εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια λέω -και δεν θα κουραστώ να το λέω ποτέ- ότι δεν μπορεί να μπαίνει στην ίδια ζυγαριά εκείνος που αντιστέκεται και αμύνεται για την πατρίδα και την οικογένεια του μ’ εκείνους που εισβάλλουν, που αρπάζουν, που καίνε, που εκτελούν, που εκδικητικά εξοντώνουν αμάχους.
Πείτε μου, ποια λογική μπορεί να δώσει μια υποψία εξήγησης ή δικαιολόγησης στη στάση εκείνου που μπαίνει σ’ ένα χωριό και θανατώνει ακόμη και βρέφη, καίγοντας τα ζωντανά, όπως συνέβη στο Κομμένο της Άρτας.
Πείτε μου, ακόμα και σήμερα, ποια λογική μπορεί να δώσει μια υποψία εξήγησης στη στάση εκείνου που βομβαρδίζει πόλεις και χωριά και διαμελίζει μικρά παιδιά.
Και πολύ φοβάμαι ότι όσο εγκλήματα αυτής της μορφής θα μένουν ατιμώρητα, όπως ατιμώρητη μένει και η Γερμανία, τόσο θα επαναλαμβάνονται.
Και τόσο θα αποθρασύνονται οι εγκληματίες πολέμου.
Αγώνας, λοιπόν. Και αγώνας μέχρι το τέλος.
Και το τέλος είναι μόνο η δικαίωση.
Οτιδήποτε λιγότερο είναι αδιανόητο και μόνο να το σκεφτούμε.
Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι προσβολή στην Ιστορία και στους προγόνους μας και βεβήλωση της μνήμης τους.
Όσοι ερχόμαστε από μαρτυρικούς τόπους κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να το δεχτούμε ποτέ, ούτε θα επιτρέψουμε ποτέ να συμβεί.
Σας Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.