Καλάβρυτα 1821 μέσα από τις Ιστορικές Πηγές και Αναφορές - ΜΕΡΟΣ 2

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ Π.Π.ΓΕΡΜΑΝΟ – ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΟΧΩΡΙΑ- ΤΗΝ ΑΓ.ΛΑΥΡΑ – ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ – ΤΟ Μ.ΣΠΗ...

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ Π.Π.ΓΕΡΜΑΝΟ – ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΟΧΩΡΙΑ- ΤΗΝ ΑΓ.ΛΑΥΡΑ – ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ – ΤΟ Μ.ΣΠΗΛΑΙΟ – ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΙΔΡΥΣΗ ΘΕΜΑΤΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ 1821

-2-

Δημήτρη Σταθακόπουλου Δρα κοινωνιολογίας της ιστορίας και πολιτισμού (οθωμανικής περιόδου) Παντείου Πανεπιστημίου, δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω – Μουσικολόγου.

Απομνημονεύματα Π.Π.Γερμανού. – Δεν πηγαίνει στην Τριπολιτσά στις αρχές Μαρτίου 1821 που τον κάλεσε η οθωμανική διοίκηση – Διανυκτέρευση είς Καρνέσι (;)
Τι αναφέρει ο ίδιος στα απομνημονεύματά του:

Απομνημονεύματα Π.Π.Γερμανού. – Αναχωρεί από αγ. Λαύρα για Νεζερά Πατρών

Τι γράφουν οι ιστοριογράφοι ( σε σύνοψη )

Σπυρίδων Τρικούπης: «Την δε επιούσαν μετέβησαν εις την μονήν της Αγίας Λαύρας (…) Υποπτεύοντες δ’ ένοπλην καταδίωξιν δια την παρακοήν, απεφάσισαν να στρατολογήσωσι μυστικώς εις υπεράσπισιν, αν η χρεία το εκάλει». Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1, βιβλίο 1, Α΄ μέρος, σελ. 70, εκδ. ΔΟΛ.

Τζορτζ Φίνλεϋ: «Όλη η συνοδεία εξεκίνησε δια την μονήν της Λαύρας (…) Όπως αποφύγωσι το να συλληφθώσι εν σώματι, διεσκορπίσθησαν, και έκαστος ήρχισε να συναθροίζη ενόπλους άνδρας προς υπεράσπισίν του. Τούτο δεν ήτον δύσκολον, καθότι οι απόστολοι της Εταιρίας είχον επιμείνη όπως ορισθή η 25 Μαρτίου ως ημέρα της ενάρξεως της Επαναστάσεως». Γ. Φίνλεϋ, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1ος, σελ. 193, εκδ. Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων.

Ι. Φιλήμων: «Οι δ’ Αχαιοί συνήλθον εν τη μονή της Λαύρας, κειμένη κατά τα Καλάβρυτα (…) Ο μητροπολίτης Γερμανός, την θέσιν του Μέντορος επέχων, και ο Ασημάκης Ζαήμης εκυριεύοντο υπό δισταγμών. Αλλά, του Ασημάκη Φωτήλα και του Σωτηρίου Χαραλάμπου υποστηρίζοντος, οι πλείους των συνελθόντων εδείχθησαν ασπαζόμενοι την περί ενάρξεως του πολέμου σκέψιν τούτων (…) Προς τούτο δε απεφάσισαν, όπως αποσυρθώσι μεν διαμεμερισμένοι εις δυνατούς της Αχαΐας τόπους, αρχόμενοι μυστικώς της στρατολογίας». [5] Ιωάννης Φιλήμων, Ιστορικόν Δοκίμιον περί Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Γ΄, σελ.5. Λίγες σελίδες πιο κάτω (σελ. 18) ο ιστορικός αναφέρει ότι μεγάλη ανησυχία κυρίευσε τους Τούρκους των Πατρών, όταν «ήκουσαν περί του μητροπολίτου Γερμανού και του Ανδρέου Ζαήμου, ότι επανέκαμψαν εις Νεζερά, υπενεργούντες στρατολογίαν», αντί να μεταβούν στην Τρίπολη, υπακούοντας στη διαταγή του Καϊμακάμη.

Ν. Σπηλιάδης: «Οι δε προσφυγόντες εις την Αγιαλαύραν έστειλαν τερτρακοσίους Έλληνας στρατιώτας, όσους είχον ήδη συναγάγει περί αυτούς, εις Καλάβρυτα όθεν παρέλαβον τας οικογενείας των προεστώτων και άλλων τινών, και τας εξασφάλισαν εις το Μεγασπήλαιον». Ν. Σπηλιάδη Απομνημονεύματα, τ. Α΄, σελ. 29. Αθήνησι 1851.

Α. Φραντζής: «Ανεχώρησαν άπαντες εκ της Μονής. και ο μεν Π. Πατρών, και ο Ανδρέας Ζαήμης απήλθον εις Άγιον Βλάσιον, ο δε Σ. Χαραλάμπης, και Σ. Θεοχαρόπουλος εις Ζαρούχλαν, ο Κερνίτζης και ο Α. Φωτήλας εις Κερπινήν, ο δε Α. Λόντος εις Διακοπτόν, ωδηγήθησαν δε άπαντες δια να είναι προσεκτικοί καθ’ όλα, και δια να έχωσι στρατιώτας προητοιμασμένους». Αμβροσίου Φραντζή: Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος, εν Αθήναις 1839, τ. Α΄, σελ. 145, 146

Φωτάκος: «Οι προύχοντες και οι αρχιερείς εκοιμήθησαν εκεί εις το μοναστήρι, και ήσαν φοβισμένοι και απηλπισμένοι (…) Έως τότε δε δεν είχαν μάθει την επανάστασιν της Βλαχίας. Τότε ο Ασημάκης Φωτήλας είπε τα εξής. «ό,τι εδυνήθημεν εκάμαμεν μέχρι τούδε και αρκετά μακρύναμεν τον καιρόν, αλλ’ εις το εξής οι Τούρκοι δεν μας πιστεύουν, όσον και αν προσπαθήσουμε να τους γελάσωμεν. ώστε όπως έφθασαν τα πράγματα αυτοί θα κόψουν τα κεφάλια μας, και όχι μόνο τα ιδικά μας, αλλά και όλων των Χριστιανών, και Κύριος οίδεν, αν δεν στείλουν τις γυναίκες και τα παιδιά μας εις

την Ανατολήν (…) Αλλ’ η γνώμη μου είναι να πιάσωμεν τα όπλα και ο Θεός να μας βοηθήση, και ό,τι γίνει ας γίνη (…) Οι λόγοι αυτοί του Φωτήλα υπήρξαν η υστερινή των απόφασις». - Φωτάκου Απομνημονεύματα, τ. Α΄, σελ. 72, εκδ. Βεργίνα Επίσης:

Α) Με επιστολή του στις 20 Μαρτίου 1821, ο προεστός των Καλαβρύτων Χαραλάμπης από τη Ζαρούχλα καλεί σε στρατολόγηση:

«Αγαπητοί γέροντες των χωρίων Κατσάναις και λοιποί σας χαιρετώ. Εις αυτόθι εδιωρίσθη με γνώμην και απόφασιν εδικήν μας ο καπετάν Κωνσταντής Πετιμεζάς δια να έλθη να συνάξη ανθρώπους. όσοι λοιπόν είσθε ικανοί και με άρματα όλοι θέλει ακολουθήσετε κοντά του…» Βλ. Φωτάκου Απομνημονεύματα, τ. Α΄, σελ. 80, εκδ. Βεργίνα.

Β) Επιστολή αποδεικνύει ότι στα Νεζερά - όπου φεύγοντας από την Αγία Λαύρα μετέβησαν οι Π. Π. Γερμανός και Ανδρέας Ζαΐμης, – βρισκόταν ήδη στις 23 Μαρτίου 1821 συγκεντρωμένο ελληνικό στράτευμα:

«Πανοσιώτατε καθηγούμενε και λοιποί πατέρες της αγίας Λαύρας παρ’ ελπίδα και με μεγάλην μας απορίαν εμάθαμεν ότι τα διορισθέντα ζώα του μοναστηρίου σας δια να μεταφέρουν ολίγας ημέρας αλεύρι, επέστρεψαν οπίσω χωρίς να σταθώσι μήτε μια ημέραν. όθεν τι να σας γράψωμεν. Σας στέλνομεν λοιπόν επίτηδες τον παρόντα και την ιδίαν στιγμήν να ξεκινήσετε τα ζώα με τα σακιά και κοπέλλια να προφθάσωμεν αύριον το γεύμα εις Νεζερά, δια να υπάγουν εις Ομπλού*, δια να μη διασκορπισθώσιν οι στρατιώται, επειδή ταύτην την ώραν ελάβομεν γράμμα με επίτηδες πεζόν και μας βεβαιώσιν ότι αν αύριον δεν προφθασθή το στράτευμα αφεύκτως διαλύεται εκ της ελλείψεως ζωοτροφίας και πλέον στοχάζεσθε τι θέλει μας ακολουθήσει…

Υγιαίνετε τη 23 Μαρτίου 1821 εν Καλαβρύτοις

Οι προσφιλείς σας ο Κερνίκης Προκόπιος, Ασημάκης Ζαΐμης, Ιωάννης Παπαδόπουλος, Ασημάκης Φωτήλας, Δημητράκης Ζαΐμης, Σωτήριος Χαραλάμπης» - Η επιστολή υπάρχει στο Αρχείο του Ανδρέα Ζαΐμη. Τη δημοσίευσε ο Δ. Γατόπουλος στην εφημερίδα Εστία στις 9 Φεβρουαρίου 1938. Βλ. Σταύρου Σκοπετέα: Η έναρξις του υπέρ ελευθερίας ιερού Αγώνος, στον τόμο «Η Καλαμάτα εις την Επανάστασιν του 21», σελ. 67, σημ. 42. Σύλλογος προς Διάδοσιν των Γραμμάτων, 1948.

Από την επιστολή αυτή διαπιστώνουμε, επιπλέον, ότι στην περιοχή σημειώνονταν αξιόλογη κινητικότητα: Στις 23 Μαρτίου οι Κερνίκης Προκόπιος, Ασημάκης Ζαΐμης και Ασημάκης Φωτήλας – οι οποίοι μετά την Αγία Λαύρα είχαν μεταβεί ο μεν πρώτος στα Νεζερά με τον Π. Π. Γερμανό, οι δύο άλλοι δε στην Κερπινή ( Για το πού μετέβη έκαστος βλ. Π. Π. Γερμανού Απομνημονεύματα, οπ.παρ. σελ. 28 ) βρίσκονταν πλέον στα Καλάβρυτα, όπου βρίσκονταν σε εξέλιξη η πολιορκία του βοεβόδα Αρναούτογλου και των Τούρκων της πόλης - Βλ. Ι. Φιλήμων, Δοκίμιον, τ. Γ΄, σελ. 11.

Από εκεί μεριμνούν για τη σίτιση και συντήρηση του συγκεντρωμένου στρατεύματος στα Νεζερά (όπου είχε ήδη μεταβεί ο Π. Π. Γερμανός), το οποίο σε λίγο θα σπεύσει στην Πάτρα. Το γεγονός τούτο όχι μόνο καταρρίπτει τον ισχυρισμό ότι οι απελθόντες από τη μονή έφυγαν για να κρυφτούν, αντιθέτως, οργάνωναν και προωθούσαν τις επαναστατικές διεργασίες στην περιοχή της Αχαΐας.

Σε όλα αυτά συνεπικουρεί και η μαρτυρία του Κολοκοτρώνη που λέει ξεκάθαρα: Ο Ζαΐμης και οι άλλοι που όδευσαν μαζί του για την Τρίπολη (Π. Π. Πατρών, Χαραλάμπης, Λόντος κλπ) πήραν τα όπλα κατά των Τούρκων.

Θ. Κολοκοτρώνης: «Αφού επροετοιμάσαμεν και συναγροικήθημεν, ο Ζαΐμης με τους άλλους, αναγκασμένοι να υπάγουν εις την Τριπολιτσά ή να μείνουν έτσι, εχτύπησαν τον Βοϊβόδα των Καλαβρύτων». - Θ. Κολοκοτρώνη: Απομνημονεύματα, σελ. 57, εκδ. Παναρκαδική Ομοσπονδία Ελλάδος.

Από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους

‘’Εξοχώτατε Α. Μ. Χθες ετελέσθη το στεφάνωμα και έστω εις γνώσιν Σας. πληροφορούμαστε ότι υπάρχουν «μαρτυρίες από οικογενειακά αρχεία αγωνιστών που αναφέρουν ότι όχι μόνο αποφασίστηκε τότε στην Αγία Λαύρα η έναρξη της Επαναστάσεως αλλά πως έγινε και ειδική δοξολογία στις 17 Μαρτίου, ημέρα εορτής του τιμωμένου εκεί Αγίου Αλεξίου, και επακολούθησε ορκωμοσία. Οι ίδιοι συνδέουν με αυτή τη σύσκεψη την αποστολή από τα Καλάβρυτα στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη μηνύματος των Σολιώτη και Σκαλτσά με ημερομηνία 19 Μαρτίου, που συμβολικά ανέφερε:

Καλάβρυτα τη 19 Μαρτίου 1821.

Υπογραφαί: Νικόλαος Χριστοδούλου Σολιώτης, Α. Σκαλτσάς’’.

Και εξηγούν ότι η λέξη ‘’στεφάνωμα’’ σήμαινε πως κηρύχθηκε η Επανάσταση και έγινε ορκωμοσία». - Βλ. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. ΙΒ΄, σελ. 82, Εκδοτική Αθηνών.

Ο γραμματέας του Δημητρίου Υψηλάντη και ιστορικός του Αγώνα Ιωάννης Φιλήμων αναφέρει στο Ιστορικό του Δοκίμιο:

«Αι δύο μοναί της Λαύρας και του Προφήτου Ηλιού αξιούνται της δάφνης περί των πρωτείων κατά τον αγώνα. Η Λαύρα εδέχθη τους Αχαιούς συσκεφθέντας και πρώτους κινηθέντας κατά την Πελοπόννησον. ο Προφήτης Ηλίας εδέχθη τους Φωκείς συσκεφθέντας και πρώτους κινηθέντας κατά την Στερεάν».

Τέλος, Η Επιτροπή Εκδουλεύσεων, υπό την προεδρία του Γενναίου Κολοκοτρώνη

«Υπηρέτησεν απ’ αρχής μέχρι τέλους του αγώνος σπουδαίως, υψώσας πρώτος εν τη Μονή της αγίας Λαύρας την σημαίαν της Επαναστάσεως». , στο Μητρώον Αγωνιστών υπ’ αριθ. 53 συγκατέλεξε το 1872 τον Π. Π. Γερμανό στην πρώτη τάξη των Αγωνιστών, σημειώνοντας στη στήλη των υπηρεσιών:

(Βλ. Σταύρου Σκοπετέα, στον συλλογικό τόμο Η Καλαμάτα εις την Επανάστασιν του 21, σελ. 56).

Επίσης, σώζεται απόσπασμα από την ομιλία του Αλέξανδρου Δεσποτόπουλου το 1861, που εκφώνησε στο χώρο της μονής αγ. Λαύρας, ο οποίος, δηλώνει

αυτοπροσώπως πως παρέστη στη δοξολογία και την ύψωση του λαβάρου στην Αγία Λαύρα το 1821:

«Θεωρώ εμαυτόν ευτυχή, διότι εν τω μέσω ευρεθείς της κλαγγής και του καπνού αυτών των ιδίων τουρκοφάγων όπλων, των από του Ιερού λόφου αντηχησάντων και υπό τον κυματισμόν αυτής της παρά του Ιεράρχου Γερμανού υψωθείσης Σημαίας του Σταυρού, εν τη αυτή του 1821 ημέρα (…)

»Εδώ επάνω, εις τούτον τον Ιερόν λόφον εις τον οποίον ιστάμεθα, ο Αείμνηστος Ιεράρχης Γερμανός, με την αριστεράν κρατών τα πρακτικά της προ μικρού αποτελεσθείσης μυστικής εν Αιγίω συνελεύσεως, και με την δεξιάν χείραν υψόνων την Σημαίαν ταύτην του Σταυρού, αναγεγραμένην έχουσαν την κοίμησιν της Θεοτόκου, και υπέρ ταύτην ανηρτημένον το σύνθημα ‘‘Ανάστηθι Ελλάς, Ελευθερίαν ή Θάνατον ομνύομεν επί τω Ονόματί Σου’ - βλ. Σύντομον Πανηγυρικόν Λογίδριον εκφωνηθέν εις την 25 Μαρτίου παρ’ Αλεξάνδρου Δεσποτόπουλου εν τη Αγία Λαύρα, Πάτραι 1861.

Αξιοσημείωτη είναι και η μαρτυρία του Κανέλλου Δεληγιάννη: « Το απόγευμα φτάνουν στα Λαγκάδια της Γορτυνίας δύο μοναχοί του Μεγάλου Σπηλαίου απεσταλμένοι από τους Π. Π. Γερμανό, Κερνίτζης Προκόπιο, Α. Ζαΐμη, Σ. Χαραλάμπη, Φωτήλα, Λόντο και λοιπούς, για να μάθουν ποιες ήταν οι προθέσεις των αδελφών Δεληγιάννη και των λοιπών προεστών σχετικά με την Επανάσταση, ώστε να καθορίσουν κι αυτοί τη στάση τους. Οι επτά αδελφοί Δεληγιάννη -που ήδη είχαν συλλάβει 50 Τούρκους στα Λαγκάδια και είχαν σκοτώσει άλλους τρεις επισήμους- τους διαβεβαιώνουν ότι προσφέρουν εκουσίως θύμα εις την πατρίδα τον έγκλειστο στην Τρίπολη αδερφό τους Θεόδωρο, και ότι έχουν τη βεβαιότητα πως και οι Μαυρομιχαλαίοι και οι λοιποί Μανιάτες καθώς και οι Παπατσώνηδες και όλη η Μεσσηνία ‘‘είναι αδύνατον να μην κινηθώσιν όλοι ευθύς’’. Οι δύο μοναχοί τον πληροφορούν ότι οι συγκεντρωθέντες στην Αγία Λαύρα ‘‘είναι αποφασισμένοι και εις πυρ και εις θάνατον να συναποθάνουν με υμάς και άμα φθάσωμεν και ημείς εκεί και τους βεβαιώσωμεν αυτήν την απτόητον και αμετάβλητον απόφασίν σας, κινούνται και αυταί και όλαι αι επαρχίαι των αφεύκτως (…) Άμα φθάσωμεν εκεί, σας υποσχόμεθα μεθ’ όρκου, ότι αμέσως γίνεται το κίνημα, όταν τους βεβαιώσωμεν, όσα είδομεν ιδίοις οφθαλμοίς (…)

«Κατά τας 20 Μαρτίου ανεχώρησεν ο Βοεβόδας των Καλαβρύτων Αρναούτογλους να απέλθη εις Τριπολιτσάν, να διαβεβαιώσει τον Καϊμακάμην και τους εντοπίους Οθωμανούς περί των διατρεξάντων εις την επαρχίαν εκείνην και να μεσολαβήση δήθεν να συμβιβασθή το πράγμα, να γίνη μία φρόνιμος αμνηστία (κατά τας εδικάς του σκέψεις) να μην ερεθισθώσι περισσότερον τα πράγματα και σχισθή το προσωπείον αλλά να ησυχάση ο τόπος. Αλλ’ επειδή την προτεραίαν είχον φθάσει οι δύο προηγούμενοι (μοναχοί) οίτινες ήτον φερμένοι εις ημάς και είχον την βεβαιότητα των κινημάτων μας, έστειλαν οι εν Αγία Λαύρα τους αδελφούς Παπαδάτους Σωτηράκην και Ηλίαν, τον Χονδρογιάννην και άλλους υπέρ τους 150, και κατέλαβον του Χαμπήμπαγα το γεφύρι να μην αφήσουν μηδ’ αυτόν μήτ’ άλλους να διαβούν εκείθεν πλέον δια την Τρίπολιν. Διερχόμενος λοιπόν ο Αρναούτογλους με τριάκοντα περίπου Τούρκους έστειλεν εμπρισθοφυλακήν τον καφετζήν του μ’ άλλους τρεις ιππείς και φθάσαντες εις την γέφυραν, τους επυροβόλησαν και τους εφόνευσαν, ο δε Αρναούτογλης υπέστρεψε τρέχων δρομαίως εις Καλάβρυτα, κατέλαβε μετά των εντοπίων όλους τους πύργους και δυνατά οσπίτια και ωχυρώθησαν, και οι χριστιανοί της κωμοπόλεως τους επολιόρκησαν και ούτως ετελείωσαν πλέον όλαι αι διαπραγματεύσεις μεταξύ Τούρκων και Χριστιανών και δεν εγνώριζον οι εν Τριπόλει ουδέν των γινομένων κινημάτων εις τας επαρχίας. Οι συναχθέντες λοιπόν εις την Αγίαν Λαύραν απεφάσισαν και ύψωσαν την σημαίαν της επαναστάσεως κατά τας 23 Μαρτίου 1821, προσφέροντες πάνδημον δοξολογίαν προς τον Ύψιστον και με το σύνθημα ¨ή ζωή και ελευθερία ή θάνατος¨». - Κανέλλος Δεληγιάννης: Απομνημονεύματα, σελ. 183-4, 186-7, 197, 198, εκδ. Πελεκάνος.

Έμμεση επιβεβαίωση των ανωτέρω παρέχει έγγραφο της 2 Απριλίου 1821 που υπογράφεται από τον επίσκοπο Έλους Άνθιμο και τους προύχοντες της Λακεδαίμονος

«Ο ιερός σκοπός επειδή και εξεσκεπάσθη εις τους Οθωμανούς και από διάφορα κινήματα των Μοραϊτών και από τας χονδράς ετοιμασίας των Νήσων σας, βλέποντας φανερά τον κίνδυνον και αφανισμόν του Γένους, εκινήθη η υπόθεσις απευθυνόμενο στους προκρίτους και καπεταναίους των Σπετσών. Σ’ αυτό αναφέρονται τα εξής: πρώτον από τα Καλάβρυτα και δεύτερον εκ Μάνης

Τις παραπάνω μαρτυρίες μνημονεύει ο Γ. Παπανδρέου σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Περί της εν Καλαβρύτοις ιστορικής μονής της Αγίας Λαύρας», που δημοσιεύτηκε στο Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρίας Ελλάδος, τ. Γ΄, 1889 (σελ. 428-445). Στις σελίδες του βεβαιώνει ότι επί των ημερών του πιστοποιούνταν… …» - Αναργύρου Αναργύρου: Τα Σπετσιώτικά, τ. Α΄, σελ. 152. Το παραθέτει ο Απ. Δασκαλάκης, όπ. παρ. σελ. 71, σημ. 1. Για την ταυτοποίηση των αναφερόμενων γεγονότων, ο αναγνώστης πρέπει να έχει υπόψη ότι η Αγία Λαύρα απέχει μόλις 4 χμ. από την πόλη των Καλαβρύτων.

«…η πάγκοινος μαρτυρία επιζώντων εισέτι γερόντων, εκ τε της πολίχνης των Καλαβρύτων και εκ των πέριξ χωρίων, ανθρώπων φιλαλήθων και εξ όλου του βίου αυτών γνωστών ως αποστρεφομένων τα ψεύδη και ομνυόντων εις το ιερόν όνομα του αγώνος, ομοφώνως δ’ ομολογούντων ότι από της Αγίας Λαύρας εξώρμησαν μετά σημαίας και ενός ευτελούς της μονής κανονίου οι επαναστάται οι πολιορκήσαντες και κυριεύσαντες τα Καλάβρυτα». (Βλ. σελ. 435)

Ο αγωνιστής της επανάστασης Γεώργιος Αινιάν δημοσίευσε το 1840 ολιγοσέλιδο κείμενο με τίτλο ¨Σύντομος Βιογραφία του Μακαρίτου Α. Ζαήμη συνταχθείσα υπό Γ. Αινιάνος¨, όπου μεταξύ άλλων γράφει:

«Είναι αναντίρρητος αλήθεια ότι η Αχαΐα πρώτη εκίνησε με σημαίαν αναπεπταμένην τον υπέρ ανεξαρτησίας πόλεμον, και ο μακαρίτης Α. Ζαήμης μετά του σεβαστού αρχιερέως Γερμανού ήσαν οι πρώτοι αγωνισταί, και ούτε είναι δυνατόν να διαφιλονκήση τις μετ’ αυτών περί του είδους τούτου της αρχαιότητος»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.......